Δευτέρα 17 Μάη. Με πλάκωσε το στρώμα μάλλον μιάς και κοιμήθηκα κάπου οχτώ ώρες συνεχόμενες. Τακτοποιώντας το πρωινό μου ξύπνημα, κάθομαι τώρα αντικρυστά στον ήλιο και τον ευχαριστώ που και τούτο το πρωινό μ’ έχει εδώ, στην αγκαλιά του και μου χαρίζει απλόχερα τον πλούτο του.
Από το γραφείο μου -που βλέπει την Ανατολή- μπορώ και παρακολουθώ μιά λωρίδα πράσινου, κήπους με λεμονιές, κλήματα, πουλιά να τριγυρνάνε ανεμπόδιστα όπου θέλουν, γάτες να παραβιάζουν ιδιοκτησίες, ακούω απόλυτη σιωπή, ανθρώπους δεν αντικρύζω πουθενά. Σκέφτομαι ξαφνικά: όταν ο άνθρωπος δεν φανερώνεται, τότε πραγματικά υπάρχει απόλυτη σιωπή. Αυτός όπου σταθεί φλυαρεί μη μπορώντας έστω και μερικές στιγμές να καθίσει ήρεμος, σιωπηλός μέσα και έξω του. Μου φαίνεται τελικά πως ο άνθρωπος έχει πλάκα σαν τον παρατηρείς να θυμώνει, να φωνάζει, να φοβάται, να οργίζεται με την πουτάνα την ζωή, να παλεύει με τον συνάνθρωπό του για τις ψευδό-ιδεολογίες, να ζει διαρκώς μέσα στη σύγκρουση, αυτός ο καλός, οι άλλοι, όσοι δεν συνερίζονται τον πόνο του, κακοί.
Τώρα που το βλέπω, τι είναι κακό και καλό δεν ξέρω, αλλά μάλλον αυτές οι δυό έννοιες πάνε πακέτο, αν δεν υπάρχει η μιά ούτε η άλλη έχει λόγο ύπαρξης. Όχι μόνο εγώ δεν ξέρω τι εστί καλό και κακό, κανείς δεν ξέρει, αλλά σαν ρωτήσεις κάποιον τι είναι, κάτι θα βρεί να απαντήσει, μην τον πείς κι αμόρφωτο! Τα ίδια πράγματα συμβαίνουν και με την ηθική, όλοι μιλάνε για δαύτη, πολιτικοί, ιερείς, χωροφύλακες, όλες οι τάξεις την αναλύουν κατά το συμφέρον τους, και το αστείο βέβαια είναι το αντίθετό της, το ανήθικο. Καλό – κακό, ηθική – ανήθικο, τι ωραία αλήθεια κόλπα απασχολούν τον άνθρωπο; Στο σχολείο θυμάμαι, γράφαμε διαγώνισμα στη Λογική. Τι να ξέρω από Λογική εγώ, είχα το βιβλίο μαζί μου κι έκανα αντιγραφή. Ούτε ο πρώτος ήμουν ούτε ο τελευταίος, στην ασάφεια εκείνο που έχεις να κάνεις για να πάρεις βαθμούς, η αντιγραφή είναι μονόδρομος. Με τσακώνει όμως ο καθηγητής στα πράσα, μου παίρνει το βιβλίο, το κλείνει, με κοιτάζει απαθής και μου λέει: το να αντιγράφεις την ηθική παιδί μου είναι ανήθικο, αν αντιγράφεις Λογική είναι παράλογο. Θα συνέχιζε, αλλά πιο πίσω κάποιος άλλος δρούσε επίσης παράλογα, οπότε άφησε εμένα και πήγε σ’ αυτόν, λίγο μετά -όπως κατάλαβα τότε- το παράλογο κυριαρχούσε εντός της αίθουσας.
Για να μην με τρώνε όμως οι σκέψεις και οι ασαφείς έννοιες, σηκώνομαι από τη βολή του γραφείου και ετοιμάζομαι να πάω να περπατήσω στο Άλσος του Βέϊκου. Έχει ανοίξει πάλι εδώ και αρκετές μέρες και προσφέρει στον επισκέπτη ένα σωρό οφέλη, σε λίγο καιρό θα προσφέρει και κεριά για τις αρτοκλασίες στην Παναγιά την Ινδιάνα, σφάγια στη γιορτή της, μπορεί και κανένα θαύμα για να συγκινείται ο λαός. Τελικά αυτό το Άλσος έχει τα πάντα μέσα του, από την «επανάσταση» να απαλλοτριωθεί τον παλιό καιρό, μέχρι στον θαυμαστό καιρό μας της 4ης βιομηχανικής επανάστασης μια Παναγιά να ευλογεί τα «έργα και ημέραι» του καλού μας Δημάρχου που όπως μολογάνε οι γνωρίζοντες είναι πολλά και ωφέλιμα.
Ας είναι, μπορεί στο μέλλον, εντός του ναού να συναθροίζονται και οι μικρό-σοφιστές του Γαλατσίου, υλιστές είναι κι αυτοί σαν τους παπάδες. Μονάχα ο Χριστός γκρέμιζε ναούς, οι υλιστές πάντα βρίσκουν τρόπους και το χρήμα το μυρίζονται σαν τις ύαινες και ... οικοδομούν συνέχεια κτίσματα αποβλάκωσης, βαπτίζοντας τα "ιερά"
" Ο ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ ".
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
-... Το Πανηγύρι
--- 12 ο' clock
- -Η Αίθουσα αναμονής στο Γαλάτσι
- Σφοδρή σύγκρουση του Δημάρχου με τον υιό του Δαιδάλου
- Αμπέλια και λαχανόκηποι στο Γαλάτσι
Είναι η κ. Έλενα Ζέρβα η αντανάκλαση της κ. Αυλωνίτου;
- Το Γαλάτσι στην αρχαιότητα
- Η διανόηση του Γαλατσίου στην εξορία
- Τα ιερά της πόλης μας
- Ίδιες ειδήσεις - ίδια προπαγάνδα - ίδιες μορφές
- Είδωλα ή άλλως αντανακλάσεις
- Όλα είναι "Μήδεια"...
- Αφιέρωμα στον Έρωτα
- Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς - μέρος Β'
- Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
