Όχι για τις δυνατότητες που δεν έχει σήμερα  η νεότητα, όχι για το κουστούμι που θα φόραγα στη δουλειά, , αλλά   για την αύξηση των 18  ευρώ που θα... απολάμβανα από 1/10/22 (!), συν 9 ευρώ  από 1/12/23(!),  συν  27 ευρώ από 1/12/24(!).

Θα ένιωθα ότι με εμπαίζουν , όταν   έπειτα από τρία ολόκληρα χρόνια ,στις 1.12 .24 ,  θα έφθανα  στα 1.000 ευρώ   (μικτά), δηλαδή καθαρά  750-850  ευρώ  περίπου. Αυτά συμφωνήθηκαν μεταξύ δύο σοβαρών, κατά τα άλλα,   φορέων  της  ¨ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ και  της ΟΤΟΕ, με την πληροφορία  ότι έγινε  <<σκληρή διαπραγμάτευση>>  για το  0,5% της αύξησης ( συνολικό 5,5%  από 5% ) ,ήτοι για  5 ευρώ !!

Με τα λεφτά αυτά θα έπρεπε να ζήσω, να νυμφευτώ, να κάνω παιδιά και  να συμβάλλω στο εθνικό χρέος κάθε Έλληνα, στο κρίσιμο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μου. 

Φαίνεται ότι έχει χαθεί εντελώς το μέτρο στη χώρα τούτη. Η ίδια η ζωή διδάσκει( είναι καιρός ) , ότι  πρέπει να μιλήσουμε με πραγματικούς όρους και με   ειλικρίνεια στους πολίτες, ιδιαίτερα στους νέους, για τους όρους της ζωής  που αντιμετωπίζουν και, ακόμη χειρότερα, για την ζωή που  θα αντιμετωπίσουν.

Γιατί δεν ζουν μόνον  σε μία χρεοκοπημένη ,συνεπώς εξαρτημένη ,χώρα.

Ζουν σε μία χώρα που οι   << ηγεμόνες >>  δεν τολμούν να πουν την αλήθεια. Προτιμούν να συγκαλύπτουν, να ωραιοποιούν ,ενώ  τα πράγματα φωνάζουν από μόνα τους. 

Η έκρηξη του πληθωρισμού και η εμφανής, πλέον, αδυναμία του συστήματος να δώσει απαντήσεις , δεν το σώζει από  επιχειρήματα και δικαιολογίες  αρκετών υπουργών που ...προβλέπουν  και καταφεύγουν σε φαιδρά επιχειρήματα ( αγγουράκια κ.λ.π. ). Η ανευθυνότητα – αστειότητα έχει ξεχειλίσει.

Γιατί μόνον με ειλικρινή και αληθινή αποτύπωση της πραγματικότητας, η νεότητα θα νοιώσει ότι την καταλαβαίνει το πολιτικό σύστημα, τότε μόνον  θα  του αναγνωρίσει αξιοπιστία ,παρά τα λάθη του, τις ολιγωρίες του , την μονόπλευρη πρόσδεσή του  στους  ισχυρούς της γης που, αν χρειαστεί  δεν θα διστάσουν να  επιβάλλουν τα ωμά  γεωστρατηγικά συμφέροντά τους, ακόμη και σε βάρος μας..

Το να πορεύεται, συνεχώς, η πατρίδα  μας κάτω από τις<< συμβουλές – επιταγές >>   των δανειστών   που οι ίδιοι  μας σπρώχνουν στην κούρσα των εξοπλισμών  και στον παραπέρα δανεισμό, φαίνεται ότι  τελειώνει τον κύκλο της .  Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει  τι θα συμβεί αύριο – μεθαύριο  στην χώρα μας, στον ταραγμένο κόσμο μας. Και τούτο δεν έχει σχέση με το ποιος θα κυβερνήσει αύριο – μεθαύριο. 

Αύριο – μεθαύριο η Ελλάδα θα κληθεί ,με εναργέστερο τρόπο ,να γλείψει τις πληγές της και, ίσως ,  να μην μπορεί να δίνει απαντήσεις ,ούτε  μέσα από  κι άλλο δανεισμό. Κατάφερε και συρρίκνωσε τη  εθνική της παραγωγή , προϋπόθεση  άσκησης μίας σχετικά υπεύθυνης εθνικής – πατριωτικής πολιτικής.  

Και πρώτιστο  χρέος κάθε χώρας είναι η φροντίδα για την στοιχειώδη, έστω ,  συντήρηση των πολιτών της.

Του Ίκαρου Πετρόπουλου

Περισσότερα του ιδίου