Τον τελευταίο καιρό, και δικαιολογημένα, πολλά γράφονται και πολλοί διαξιφισμοί λαμβάνουν χώρα στα κανάλια γύρω από τα τραγικά γεγονότα στην Γάζα.

Τις προάλλες σε κάποιο κανάλι υπήρξε κουβέντα μεταξύ του βουλευτή του ΚΚΕ Γκιόκα και του βουλευτή της Ν.Δ. και πρώην Υπουργού Συρίγου. Σε  μιά αντιπαράθεση που έγινε viral διασταύρωσαν τα ξίφη τους για το κατά πόσο η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση ή όχι. Η σκόπιμη υστεροβουλία  του Κου Συρίγου και των συνεπικούρων του, ΑΡΔ παρουσιαστών είναι να εμφανιστεί το ΚΚΕ και γενικά όποιος υποστηρίζει το δίκαιο του Παλαιστινιακού Λαού, ως θιασώτης της τρομοκρατίας.

Για κάθε καλοπροαίρετο όμως το ερώτημα παραμένει. Είναι ή όχι η Χαμάς τρομοκρατική οργάνωση; Και πως είναι δυνατόν να μην είναι αν έχει διαπράξει την 7η Οκτωβρίου αυτά τα τερατώδη που τις αποδίδονται; Και λέμε «της αποδίδονται» γιατί ακόμα δεν έχουμε πλήρεις αναλυτικές λίστες για τις ηλικίες, το φύλλο και την ιδιότητα των θυμάτων. Για να σχηματίσουμε ασφαλή εικόνα για το έγκλημα πρέπει να ξέρουμε πόσοι από τα 1.400 θύματα ήταν στρατιώτες, πόσοι εκτός υπηρεσίας άνδρες και γυναίκες των υπηρεσιών ασφαλείας, πόσες γυναίκες, πόσα παιδιά, πόσοι ηλικιωμένοι. Για να καταλάβουμε επιτέλους πόσο τέρατα ήταν αυτοί που συμμετείχαν στην επίθεση. Ακούμε γενικά για βιασμούς, αποκεφαλισμούς, βασανισμούς, απαγωγές και εκτέλεση ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Είναι δυνατόν αυτά να είναι αποδεκτά και να δικαιολογούμε εκείνους που προέβησαν σε τέτοιες πράξεις; Είναι ποτέ δυνατό να τους ηρωοποιούμε; Φαντάζομαι ο κύριος Συρίγος δεν θα το έκανε ποτέ αυτό. Και επειδή η ιστορία είναι πεισματάρα, ας διαβάσουμε λοιπόν μια σχετική μαρτυρία από ένα οικισμό που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα:

<<Τα σπίτια που αντιστέκονταν, κυριεύονταν το ένα μετά το άλλο. Και εκεί ακολουθούσε μεγαλύτερη αγριότητα. Γυναίκες, κορίτσια, παιδιά ρίχνονταν από τα παράθυρα στο δρόμο ή από τους εισβολείς, ή από την αλλοφροσύνη της απελπισίας τους και έβρισκαν έτσι ταχύτερο θάνατο από την κατακρήμνιση. Το αίμα έτρεχε από παντού. Οι δρόμοι άρχισαν να καλύπτονται από πτώματα και από τραυματισμένους. Νεαρές παρθένες που δεν είχε δει ποτέ το πρόσωπό τους ανδρικό μάτι, ρίχνονταν γυμνές στους δρόμους. Άλλα σπίτια, καλά αμπαρωμένα εσωτερικά, πυρπολούνταν και οι ένοικοι έπεφταν από τα παράθυρα στους δρόμους για να γίνουν στόχος βολής αυτών που περίμεναν έξω και να κατακρεουργηθούν από τα σπαθιά τους. Εκκλήσεις τρυφερών όντων ακούγονταν, μητέρων για τα παιδιά τους, κοριτσιών για τις μητέρες τους, αλλά δεν εύρισκαν απέναντί τους τίποτε άλλο παρά τον πικρό σαρκασμό των νικητών, την οργή της εκδίκησης, την απάνθρωπη χαρά του αίματος, που όταν αρχίσει γίνεται άγρια, ακόρεστη δίψα>>

Αν τώρα αλλάξουμε την λέξη "εισβολείς" και την αντικαταστήσουμε με τη λέξη Έλληνες, έχουμε την περιγραφή της άλωσης της Τριπολιτσάς το 1821 από τον και συντηρητικό μάλιστα ιστορικό Διονύσιο Κόκκινο:

Σχετικά με τα παραπάνω ο Αρχιστράτηγος της άλωσης Κολοκοτρώνης στα σχετικά απομνημονεύματα του έγραφε:

 <<«Το ασκέρι όπου ήτον μέσα το ελληνικό έκοβε και εσκότωνε από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άντρες, 32.000, μια ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς…>>

Και τότε οι συνασπισμένοι στην Ιερά Συμμαχία ηγεμόνες Ρωσίας ,Αυστρίας κλπ χαρακτήριζαν τους Έλληνες που ξεσηκώθηκαν ενάντια στους Τούρκους κατακτητές ως τρομοκράτες. Μετά δε τα γεγονότα της άλωσης της Τριπολιτσάς αντιστράφηκε ευτυχώς προσωρινά, το φιλελληνικό κλίμα που κυριαρχούσε σε όλους τους Λαούς της Ευρώπης.

Πιστεύω αν ερωτηθούν, ο κος Συρίγος και όλοι οι ευρισκόμενοι στην πλευρά του Δυνατού στην περίπτωση της Παλαιστίνης,  θα αναφωνήσουν ότι δεν μπορούμε να δούμε το γεγονός αποσπασματικά. Πρέπει να σκεφτούμε τα 400 χρόνια σκλαβιάς, την δίψα για εκδίκηση ενός για αιώνες καταπιεσμένου πληθυσμού, τα προγενέστερα εγκλήματα των Τούρκων στη συγκεκριμένη σύγκρουση, τις ειδικές συνθήκες της ανθρωπότητας στις αρχές του 19ου αιώνα και πολλά άλλα. Τα ανωτέρω επιχειρήματα είναι πέρα για πέρα βάσιμα και άρα μπορούν και πρέπει να εφαρμοστούν αναλογικά και στην παρούσα κρίση. Η ιστορία δεν ξεκίνησε την 7η Οκτωβρίου του 2023 και όσοι συμμετείχαν στην επίθεση δεν το έκαναν για να ξεπεράσουν την πλήξη τους από μια άνετη και χωρίς εμπόδια ζωή.

Στρατολογήθηκαν στις διάφορες Χαμάς, Χεζμπολάχ κλπ από την πάνω από 50 χρόνια πρακτική του κράτους του Ισραήλ που κατέχει εποικίζοντας τα 3/4 του εδάφους των Παλαιστινίων με γκρέμισμα των σπιτιών, με ξερίζωμα των δένδρων (ελιές κλπ), με τσιμέντωμα των πηγαδιών, με καθημερινές δολοφονιες κυρίως αμάχων  γυναικών και παιδιών που μεγαλώνουν στη φρίκη που τους αναγκάζουν να ζουν στην περίκλειστη Γάζα ελέγχοντας το νερό την ενέργεια και την τροφή τους κατά το δοκούν. Και μετά με ευκολία κάποιοι, ζητούν αυτά τα παιδιά που επιζούν από αυτό το απαρτχάιντ, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για κανονική ζωή από την ώρα που καταλαβαίνουν τον εαυτό τους, να κάτσουν στα αυγά τους και να περιμένουν άπραγα τον φυσικό τους θάνατο, μια και οι κατοχή των Ισραηλινών τους έχει καταδικάσει σε αργό θάνατο.

Και έτσι οι κυρίαρχες δυνάμεις μαζί με τα ΜΜ Επηρεασμού προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ιστορία στην Παλαιστίνη άρχισε προχθές και ότι το κράτος τρομοκράτης κατακτητής Ισραήλ είναι το θύμα.

Και από κοντά και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα με προεξάρχουσα την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό στηρίζει και δικαιολογεί μεν, αλλά εντελώς "ανθρωπιστικά" ζητάει  η εθνοκάθαρση που κάνει το Ισραήλ 75 χρόνια τώρα να συνεχιστεί με λιγότερα θύματα αμάχων.  "Κατά το ολίγον έγκυος"

 Γιατί ο Μητσοτάκης είναι ανθρωπιστής. Δεν είναι υπάκουο γιουσουφάκι στα θέλω του προτέκτορα που στηρίζει τόσα χρόνια τη αδιαλλαξια του Ισραήλ προκειμένου να μην εφαρμόζει τις αποφάσεις του ΟΗΕ για Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Πέρα δε από ανθρωπιστής είναι και θεσμικός, όπως και ο Τσίπρας που την ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων το 2015 που αναγνωρίζει το Παλαιστινιακό κράτος δεν την υλοποίησαν ποτέ και την έχουν λησμονήσει. Λέτε το νερό που τους ποτίζει ο συμμαχικός παράγοντας να είναι το νερό της λησμονιάς; Λέτε; 

Ψυχή βαθιά "καλοί μου και δίκαιοι άνθρωποι"

Του Γιάννη Κατσώνη