Οι καλοί άνθρωποι της πόλης μας

View Comments

Γνωστό είναι τοις πάσι ότι το Γαλάτσι έχει καλό Δήμαρχο. Τόσο ως πολιτικό αλλά και ως άνθρωπο. Για τους λόγους αυτούς εξάλλου εκλέγεται με τόσο ψηλό ποσοστό, προκαλώντας παράλληλα αλλά άθελα του όμως, και σοβαρά προβλήματα στις πολιτικές τοπικές παρατάξεις. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Σύριζα, που πρoτού τον διαλύσει ο «Στέφανος» πανελλαδικά, σε τοπικό επίπεδο, τον διάλυσε ο δήμαρχος της καρδιάς μας, ο Γιώργος Μαρκόπουλος. Δεν προέβη σε πράξη επαίσχυντη ο δήμαρχός μας, όχι φυσικά, όμως η συνεχής παρουσία του επί του πεδίου (ας χρησιμοποιήσω εδώ έναν στρατιωτικό κυρίως όρο αντί της «καθημερινότητας»), είναι παράδειγμα προς μίμηση σε όλη την ελληνική επικράτεια και κέρδισε την εμπιστοσύνη του πολίτη, του συριζαίου ειδικότερα που, βρήκε σε αυτόν μία θερμή αγκαλιά, σε αντίθεση με τον πόλεμο της καρέκλας στο δήθεν αριστερό κόμμα του.

Καλοί άνθρωποι φυσικά υπάρχουν και στις άλλες εξαϋλωμένες πολιτικές παρατάξεις (Σύριζα, Πασόκ, κ.ά.), όμως πολιτικά κέρδη -πλήν δημάρχου- αποκομίζει μόνο το ΚΚΕ και τούτο διότι ηγείται (σε τοπικό πάντοτε επίπεδο) εξίσου ένας καλός άνθρωπος, ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης. Παρών επί του πεδίου και ο σύντροφος Γρηγόρης, μόνο με την παρουσία του πήρε στις τελευταίες δημοτικές εκλογές κι αυτός, αρκετούς άστεγους πολιτικά συριζαίους. Λίγους ψήφους από τη δεξαμενή του ρεβιζιονιστικού Σύριζα άντλησε και η ΟΚΔΕ, αυτή όμως σαν οργάνωση, απέχει από την καθημερινότητα της ζωής στο Γαλάτσι.

Στην πόλη μας, ενώ προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς χώρους ο Γιώργος Μαρκόπουλος και ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης, ξεχωρίζουν σαν την μύγα μεσ’ στο γάλα. Και οι πληγωμένοι φίλοι των άλλων πολιτικών παρατάξεων που τους ενισχύουν με την ψήφο τους, δεν είναι αριβίστες και οπορτουνιστές (και αυτοί φυσικά υπάρχουν ανάμεσα μας), αλλά σκεφτόμενοι άνθρωποι που εκφράζουν την αγωνία τους. Όταν για παράδειγμα, ένας σεβάσμιος ηλικιωμένος άνθρωπος του Κονκλάβιου, λέει το σπαρακτικό: «εμείς οι αριστεροί γιατί δεν πείθουμε τον κόσμο;», εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η κοινωνία μας έχει έλλειμα της αριστερής σκέψης. Να μην μας κακοφαίνεται, αλλά την αριστερά δεν την διάλυσε ο «Στέφανος» αλλά ο «Alexis», και τούτο διότι κυβέρνησε ως νεοφιλελεύθερος και όχι ως αριστερός. Απλά ήρθε ο «Στέφανος» και αποτελείωσε το σαθρό ούτως ή άλλο οικοδόμημα του πειράματος «Σύριζα».

Επί του «πεδίου» τώρα, ενώ εδώ και μέρες έχει αρχίσει ο μετροπόντικας το έργο του και έχει ήδη διανύσει περί τα 250 μ., το κυκλοφοριακό πρόβλημα δεν γιγαντώθηκε αλλά κινείται σε ανεκτά ακόμα επίπεδα. Το φορτηγά με τα χώματα, δεν μπαίνουν καν στον ιστό της πόλης, όπως ισχυρίζονταν πριν τα έργα οι πάσης φύσεως ειδήμονες και τρομολάγνοι, αλλά κινούνται έξω από αυτήν.

Φυσικά, τα καθημερινά προβλήματα υπάρχουν, αλλά αν σκεφτούμε διαφορετικά, αν δεν υπήρχαν, πάλι θα τα εφευρίσκαμε, διότι αυτά μας τρέφουν, είναι το αλάτι της ζωής μας. Χωρίς προβλήματα θα ζήσουμε μόνο στο μακρινό μέλλον όταν με το καλό έρθει η αταξική (αναρχική) κοινωνία, όπου τότε θα λειτουργούμε όλοι μας με νοημοσύνη. Δεν θα ρωτάμε, θα πράττουμε. Αυτή είναι η πορεία του ανθρώπου μέσα στο άγνωστο αλλά και γνωστό μέλλον.

Ας έχουμε υπομονή. Οφείλουμε να θυμόμαστε, όχι για να συγκινούμαστε αλλά για να διδασκόμαστε, ότι, ξεκινήσαμε από τα σπήλαια λειτουργώντας με το ένστικτο και περάσαμε στην εποχή μας που λειτουργούμε με το συναίσθημα. Το οποίο ώς γνωστόν φυσικά παράγει κάθε είδους συγκρούσεις που είναι ορατές μπροστά μας αν έχουμε αντίληψη φυσικά. Από το ένστικτο μέχρι και το συναίσθημα, όλη αυτή η εξελεγκτική πορεία μας, είναι γραμμική και από τη φύση της περιορισμένη, διότι κυρίαρχο στοιχείο της ζωής μας είναι η σκέψη. Για να προχωρήσουμε όμως προς την αταξική κοινωνία (που αφελώς ορισμένοι πλανημένοι συνάνθρωποι μας την φαντάζονται μέσω των ιδεολογιών και ειδικότερα του κομμουνισμού), απαιτείται ένα άλμα προς τα πάνω, προς την ανέλιξη. Αυτή φυσικά βρίσκεται έξω από το υλικό πεδίο της σκέψης και απαντάται μόνο στη νοημοσύνη.

Τα αποτελέσματα της σκέψης, εύκολα γίνονται αντιληπτά αν κοιτάξουμε γύρω μας, στον κόσμο, τι γίνεται. Παντού βία, πόλεμοι, πείνα, απληστία, υποκρισία, ο ένας άνθρωπος θέλει να εξουσιάσει τον άλλον, το ένα πολιτικό ιδεολόγημα πολεμάει το άλλο, μία διαρκής σύγκρουση. Αυτό όλο το σκηνικό δεν είναι παρά αποτέλεσμα νοητικής έλλειψης.

Οι άνθρωποι -όπως έχω ακούσει- δεν γεννιούνται καλοί ή κακοί. Οι συνθήκες της ζωής είναι αυτές που βάζουν τα εμπόδια ανάμεσά τους και βιώνουμε από την αρχή του κόσμου τα ίδια πράγματα. Τα εμπόδια θα θρυμματισθούν όταν εμείς ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Και τότε μόνο, θ’ αρχίσουμε ν’ αλλάζουμε. Αν εμείς αλλάξουμε, τα πάντα θ’ αλλάξουν και τότε θα είμαστε έτοιμοι για το άλμα προς τα «άνω».

Συμπαθάτε με, αλλά κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Η βία, η κάθε είδους σύγκρουση, είναι ιδίωμα του αδύνατου νοητικά ανθρώπου.

Ο Πεζοπόρος