Δεκαετία του 50 στο Γαλάτσι. Ένας ασφαλίτης σταματάει ένα παιδάκι 9 χρονών στη Γαλατσίου στο ύψος της Λιναρά και το ρωτάει με ανάλογα ασφαλίτικο ύφος.
-Πώς λέγεσαι;
-Κατσώνης.
-Ποιανού Κατσώνη; ( ήταν και οι Γιώργος και Βασίλης )
-Του Θανάση.
Αααα του Θανάση εεε.. Με ύφος απαρέσκειας και απειλής συνάμα.
Αν και παιδάκι δεν φοβήθηκα. Μόνο ενοχλήθηκα. Και ύστερα στο σπίτι.
-Πατέρα έτσι κι έτσι με ένα ασφαλίτη με κόκκινη μούρη.
-Είναι το καθίκι ο Παπα@@ωνης.
Μεγαλώνοντας αργότερα και ακούγοντας ορυμαγδό προπαγάνδας από τους Γεωργαλάδες, τους Κωνσταντόπουλος, κάτι δασκάλους που είχα όπως τον παππού Υφυπουργού της σημερινής κυβέρνησης και την θεατράλε ραδιοφωνική εκπομπή του σταθμού των Ενόπλων δυνάμεων ¨στα δίχτυα της αράχνης", προβληματίστηκα σφόδρα.
Τι μου λένε τώρα όλοι αυτοί;. Ότι ο πατέρας μου που πολέμησε στην Αλβανία, που αντιστάθηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ και που στη διάρκεια της κατοχής από προπολεμικά συντηρητικός, διέκρινε ότι αυτοί που πριν μάχονταν ήταν οι πραγματικοί πατριώτες και αυτοί με τους οποίους συντάσσονταν πολιτικά μέχρι τότε, ήταν προδότες συνεργάτες και στην καλύτερη απόντες και έγινε κομμουνιστής, είναι ο εχθρός της πατρίδας; Και είναι πατριώτες υγειοσκέψιοι κατά Σκαρίμπα, οι συνεργάτες και οι λαδέμποροι;
Και γι’ αυτόν το ακέραιο και ανυποχώρητο στις αξίες του έπρεπε εγώ να ντρέπομαι και όχι να θαυμάζω. 'Οπως και όλους σαν αυτόν που γνώριζα;
Σαν επίλογος. Όλοι αυτοί οι ασφαλίτες που στη διάρκεια της θητείας τους έπραξαν σημεία και τέρατα και ήταν κάτοικοι Γαλατσίου, μέχρι το 1981 κυκλοφορούσαν ανάμεσα μας με κάποια σχετική άνεση Και αυτοί που διέθεταν ψήγματα ενσυνείδησης και αυτοί που παρέμειναν μπάτσοι - ασφαλίτες μέχρι το τέλος τους. Όταν μετά άλλαξαν κάπως τα πράγματα άρχισαν να αποφεύγουν την έκθεσή τους στην πιάτσα. Περιφρονημένοι, κατάντησαν ίδια κοινωνικά φαντάσματα Και απολογούμενοι για την συνέργειά τους στην υπερβάλλουσα αθλιότητά, επικαλούνταν ότι ακριβώς και οι Ναζί στη δίκη της Νυρεμβέργης.
"Εντολές της υπηρεσίας εκτελούσαμε."
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ του ΘΑΝΑΣΗ
