Παρέμβαση με επιστολή της Δράσης, στην Επιτροπή Εξέτασης Αντιρρήσεων Δασικού Χάρτη Γαλατσίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, όπου θα εξεταστούν οι ενστάσεις των 71 ιδιοκτητών του λόφου Κόκκου κατά των δασικών χαρτών του Δήμου Γαλατσίου.
Η ΔΡΑΣΗ κατέθεσε υπόμνημα, με τα διαχρονικά τεκμήρια πιστοποίησης του «Δασικού - Αναδασωταίου» χαρακτήρα της περιοχής του Λόφου Κόκκου
ΠΡΟΣ : ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ ΔΑΣΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ
(υπ όψη Προέδρου κ. Χρήστου Πλιάτσικα)
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΜΕ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ «ΔΑΣΙΚΟΥ- ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΟΥ»
ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΛΟΦΟΥ ΚΟΚΚΟΥ-ΑΛΣΟΥΣ ΒΕΙΚΟΥ (ΑΠΟΛΗΞΗ ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΩΝ) ΠΟΥ ΔΙΟΚΗΤΙΚΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ.
Κύριε Πρόεδρε και Αξιότιμα Μέλη της Επιτροπής.
Η ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ εδώ και δεκαεπτά (17) χρόνια σε συνεργασία με τον Δήμο Γαλατσίου και τον Διαδημοτικό Φορέα Σύνδεσμο για την Προστασία και Ανάπλαση των Τουρκοβουνίων (ΣΠΑΤ) και με γνώση του Δασάρχη κ. Σίμνου Σ., έχει «υιοθετήσει» μια περιοχή των Τουρκοβουνίων την οποία με καθημερινή εργασία και παρουσία όλα αυτά τα χρόνια, αναδασώνει και προστατεύει. Η περιοχή αυτή ευρίσκεται ανατολικά του Λόφου Κόκκου και περιλαμβάνεται στο Αστικό Μητροπολιτικό Άλσος των Τουρκοβουνίων-Αττικού Άλσους (Ν.4277/2014).Σήμερα έχει διαμορφωθεί εκεί ένα Δάσος με τα δρομάκια του που αποτελεί χώρο αναψυχής για τους κατοίκους των όμορων Δήμων. Εκεί επίσης σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο γίνεται περιβαλλοντική εκπαίδευση των Μαθητών/τριών των Σχολείων της περιοχής.
Το «Δασικό – Αναδασωτέο» της ευρύτερης περιοχής για τον Φορέα μας αποτελεί χαρακτηριστικό υψίστης σημασίας για την ποιότητα ζωής των κατοίκων του Δήμου μας ,αλλά και των όμορων Δήμων με δεδομένη την ασφυκτική δόμηση και την έλλειψη επαρκών κοινόχρηστων χώρων.
Για το λόγο αυτό παρεμβαίνουμε στην Επιτροπή σας προκειμένου να διαφυλαχθεί ο υφιστάμενος χαρακτήρας της περιοχής ως ΔΑΣΟΣ.
Παρακάτω σας παραθέτουμε όσα διαχρονικά τεκμήρια πιστοποίησης του «Δασικού – αναδασωτέου» χαρακτήρα της περιοχής που έχουν έλθει όλα αυτά τα χρόνια σε γνώση μας:
-Τοπογραφικοί χάρτες Γερμανού Αξ/κού Κάουπερτ (1878),στους οποίους αποτυπώνεται η Δασική βλάστηση των Τουρκοβουνίων
- Έκθεση του Δασαρχείου Αττικής 1641/ 5.6.1912 που επιβεβαιώνει τους Χάρτες του Κάουπερτ.
- Με την απόφαση 108424/1934 του Υπουργού Γεωργίας έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες οι εκτάσεις αυτές
- Οι διαταγές 89933/3376/19.4.1989 και 78944/5430/2.8.1994 του Υπουργού Γεωργίας προκειμένου να διευκρινισθούν και να χαρτογραφηθούν οι εκτάσεις οι οποίες είχαν κηρυχθεί αναδασωτέες από την 108424/1934 απόφαση του Υπ. Γεωργίας.
- Σε εκτέλεση των άνω διαταγών (παρ. 4), η απόφαση 1147/10.10.1994 του Νομάρχη Αθηνών, που ουσιαστικά είναι επιβεβαιωτική της απόφασης 108424/1934 του Υπ. Γεωργίας και η οποία δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα, διευκρινίζει ότι η έκταση 935,483 στρεμμάτων (που περιλαμβάνεται και ο Λόφος Κόκκου), είναι μέρος της έκτασης που έχει χαρακτηρισθεί αναδασωτέα από την 108424/1934 απόφαση του Υπ. Γεωργίας, και ότι η έκταση αυτή έφερε επ αυτής ρητινευόμενο Δάσος, που με παράνομες ενέργειες σταδιακά υποβαθμίσθηκε και τείνει να εξαφανισθεί.
- Σχετική νεότερη έκθεση του Δασάρχη Σ. Σίμνου αναφέρεται στη δασική βλάστηση των ευρύτερων Τουρκοβουνίων και κάνει λόγο για «συμπαγές δάσος κωνοφόρων και υπόροφο αείφυλλων-πλατύφυλλων που καταστράφηκε και υποβαθμίσθηκε από του έτους 1878 και μέχρι σήμερα σταδιακά εξαιτίας αλόγιστης ξύλευσης, υπερβόσκισης ,πυρκαγιών, διαβρώσεων και εν μέρει λατόμευσης».
- Στη διάρκεια της Κατοχής είναι γνωστό ότι οι ορεινοί όγκοι της Αττικής Πεντέλη, ,Υμηττός, Πάρνηθα και βέβαια και τα κοντινά Τουρκοβούνια ,υλοτομήθηκαν βίαια, (τα Τουρκοβούνια σχεδόν αποψιλώθηκαν) για τη θέρμανση των κατοίκων του Λεκανοπεδίου. Αποτέλεσμα της υλοτόμησης αυτής , είναι ότι αεροφωτογραφία του 1945 δείχνει τα Τουρκοβούνια με χορτολιβαδικό χαρακτήρα.
- Έχουμε τρείς(3) αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που επικυρώνουν το Δασικό Αναδασωτέο της ευρύτερης έκτασης που περιλαμβάνει και την περιοχή του Λόφου Κόκκου:
Α) 1433/1998 του Ε’ Τμήματος που απορρίπτει την από τον 12/1994 αίτηση του Οικοδομικού και Εξωραϊστικού Συλλόγου Ομορφοκκλησιάς και 35 φερόμενων Ιδιοκτητών ισάριθμων ακινήτων, που ζήτησαν την ακύρωση της Απόφασης 1147/1994 του Νομάρχη Αθηνών και της 1146/1994 πρότασης της Δ/νσης Δασών Αθηνών για το Δασικό –Αναδασωτέο της περιοχής .( εδώ έκανε παρέμβαση και ο Δήμος Γαλατσίου).
Β)1969/2000 και 1970/2000 του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας που απορρίπτει την αίτηση των Κληρονόμων του Βέικου (Ιουλία Ανδρίκου, Ελένη Μάλαμα κ.λ.π.) να ακυρωθούν οι αποφάσεις 3015/6.9.1994 του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής , 1147/1994 του Νομάρχη Αθηνών και της 1146/10.10.1994 της Δ/νσης Δασών Αθηνών, για το Δασικό-Αναδασωτέο της Περιοχής. (παρέμβαση έκαναν οι Δήμοι Γαλατσίου και Ν. Ιωνίας στα Διοικητικά όρια των οποίων ήταν οι Εκτάσεις της αναδάσωσης).
Αναλυτικά η κατάσταση στην περιοχή του Λόφου Κόκκου όσον αφορά τις 31 Οικοδομές που υπάρχουν εκεί , έχει ως εξής σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες μας :
- Δύο (2) έχουν κτισθεί με οικοδομικές άδειες των ετών 1956-1960.
- Δύο(2) , αρχικά αυθαίρετες, έχουν επεκταθεί με οικοδομικές άδειες.
-Τρείς (3) , αυθαίρετες, εξαιρέθηκαν από την κατεδάφιση με το Ν 720/1977.
-Τέσσερις (4), αυθαίρετες, εξαιρέθηκαν από την κατεδάφιση με το Ν. 1337/1983.
-Μία (1),αυθαίρετη,εξαιρέθηκε της κατεδάφιση με βεβαίωση του Δημάρχου Γαλατσίου του 1979 ως προϋφισταμένη του 1955.
-Δύο, (2), αυθαίρετες, εξαιρέθηκαν της κατεδάφισης με αποφάσεις Νομάρχη του 1990.
Και τέλος Δεκαεπτά (17), παραμένουν μέχρι σήμερα αυθαίρετες.
Είναι οξύμωρο κατά την γνώμη μας αυτοί που εν γνώσει τους αγόρασαν αγροτεμάχια εντός περιοχής που είχε χαρακτηρισθεί από το 1934 δασική- αναδασωτέα τώρα να ζητούν τον αποχαρακτηρισμό της με τις αντιρρήσεις κατά του Δασικού Χάρτη Γαλατσίου που έχουν υποβάλλει.
Είμαστε στη διάθεσή σας για τυχόν επεξηγήσεις-διευκρινήσεις.
Για το Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΠΕΤΡΟΣ ΖΑΚΗΣ ΡΙΤΣΑ ΧΡΙΣΤΟΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΥΓ : Πληροφορίες Ίκαρος Πετρόπουλος τηλ. 6977268371
Ηλίας Ανδριόπουλος τηλ. 6946388622
Μετά την επίθεση σε ανήλικο, από άλλους ανήλικους, στο Μενίδι ήρθε στη δημοσιότητα η δράση μιας ακόμα «συμμορίας» ανηλίκων, αυτή τη φορά στο Γαλάτσι. Στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Mega» προβλήθηκε βίντεο, με σοκαριστικούς διαλόγους, ανάμεσα σε παιδιά 14 και 15 ετών, ενώ υπάρχει και σε αυτή την περίπτωση άγριος ξυλοδαρμός ενός 12χρονου παιδιού.
«Είσαι μάγκας; Πάτα σε εμένα τα μπουκέτα», ακούγεται να λέει ο ανήλικος που κινήθηκε απειλητικά προς τον 12χρονο, ο οποίος απαντά «Δε θέλω. Δε μου έχεις κάνει κάτι, αυτός μου έκανε». Τότε ο ανήλικος αρχίζει να τον χτυπά και να του λέει «Τώρα σου έκανα» και «θα φας μπουκέτο, δεν θα με ξανασπρώξεις» Στη συνέχεια τα χτυπήματα γίνονται ακόμα πιο δυνατά.
Το χειρότερο όλων, είναι ότι αποκαλύπτεται πως η επίθεση στον 12χρονο έχει γίνει έχει γίνει επί πληρωμή έτσι ώστε να υπάρξει και λήψη του βίντεο για να αναρτηθεί στα social media.
Πηγή newsbomb
Στη φωτογραφία διακρίνεται η Λεωφόρος Γαλατσίου...και η Λεωφόρος Βέικου(χωματόδρομος..κάτι σαν μονοπάτι)
Μια ιστορική αναδρομή ,με αφορμή τον εορτασμό στις 13 Μαϊου της πολιούχου του Γαλατσίου, Αγίας Γλυκερίας.
Η ύπαρξη του Ιερού Ναού εις την αυτή θέση, εις την οποία σήμερα ευρίσκεται μαρτυρείται και εις αναφορά της "Ιστορίας των Αθηνών" του Καμπούρογλου, ο οποίος αναφέρει τον μικρό Ναό της Αγίας Γλυκερίας στο κοντινό προς την Αθήνα χωριό του Γαλατσίου. Τοποθετεί αυτόν στα μέσα του 14ου αιώνα. Μια άλλη αναφορά στο ναό γίνεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας "ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" της 17/2/2002, του λαογράφου κ. Γ. Λεγάκη. Το παραπάνω δημοσίευμα λέει ότι το έτος κοιμήσεως της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, το 1590, ολοκληρώθηκε η ανέγερση Ιεράς Μονής αφιερωμένης στην Αγία Γλυκερία. Για περισσότερα από 300 χρόνια, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως Παρθεναγωγείον (γυναικεία μονή) και κρυφό σχολειό.
Από τα αρχεία του Ιερού Ναού προκύπτει ότι το έτος 1924 ο Ιερός Ναός (Καθολικόν) Ιεράς Μονής, έγινε ενοριακός Ναός. Το παλαιό κτίσμα κατεδαφίστηκε πλήρως το 1927, έτος κατά το οποίο άρχισε η ανοικοδόμηση του σημερινού κυρίως ναού. Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιών κατοίκων της πόλης, ο τρούλος ολοκληρώθηκε το 1937 ή 1938 και ο Ναός το 1946 αποπερατώθηκε και ανακαινίσθηκε από τον προϊστάμενό του, αρχιμανδρίτη κ. Χρυσόστομο Κουή, ζηλωτή κληρικό ο οποίος με διάφορους τρόπους εκοπίασε για την πρόοδο της περιοχής του Γαλατσίου. Με τα συνεχή δε κηρύγματά του και την ευρεία φιλανθρωπική και κοινωνική δράση του ακτινοβόλησε την εύκλεια, την δόξα, την αξία και την αλήθεια της πίστεώς μας.
Το κωδωνοστάσιο ανεγέρθη το 1965, έτος κατά το οποίο κατασκευάσθηκε και ο γυναικωνίτης. Ο ρυθμός στον οποίο ανήκει ο Ιερός Ναός είναι Τρίκλιτη Σταυροειδής Βασιλική μετά τρούλου. Το 1995 έγιναν έργα επέκτασης του Ναού με προσθήκη νέου Ιερού Βήματος, Βορειοανατολικώς και έσω και έξω Νάρθηκος Νοτιοδυτικώς.
Ένας γοητευτικός θρύλος περί της ευρέσεως της θαυματουργού Ιεράς εικόνος της Αγίας Γλυκερίας
Ήταν περασμένα τα μεσάνυχτα. Φωνή καμιά! Κανένα ζωντανό δεν έβγαζε φωνή στα ρημαγμένα μέρη. Και αν κάπου κάπου κανένα τριζόνι έκανε πως θα αρχίσει το παραπονιάρικο σκοπό του, ως κι αυτό σώπαινε από το φόβο του. Μακριά ακούστηκε και ένα πετεινάρι να λαλεί πίσω από κάτι χαλάσματα, μα και αυτού η φωνή τρομαγμένη πνίγηκε στο λαρύγγι του. Οι Τούρκοι κλεισμένοι στο Κάστρο. Οι Βενετσιάνοι τριγυρίζουν σαν τ' αγρίμια στην χώρα. Οι Αθηναίοι είναι τρυπωμένοι στα σπίτια τους.
Βρισκόμαστε στα 1687. Σβηστό ήταν το καντήλι της Αγίας Γλυκερίας στο Γαλάτσι, κοντά στην Αθήνα. Κανείς δεν πηγαίνει να προσκυνήσει. Και μόνο το κυπαρίσσι της εκκλησίας, που το φυσούσε ο άνεμος, πήγαινε και ερχότανε, και ο ίσκιος του στον τοίχο έμοιαζε σαν καλόγηρος τυλιγμένος στο ράσο του. Το αγιασμένο νερό κατρακυλούσε μουρμουρίζοντας τον κατήφορο και πότιζε ότι εύρισκε στο δρόμο του. Να, να και από κάτω από της όμορφης εκκλησιάς το δρόμο κάποιος προβάλλει. Φτάνει σε κάτι χαλάσματα, βγάζει βαθύ αναστεναγμό, και ακούει πέρα από τον βράχο τον αντίλαλο του μόνο. Έρχεται γύρω γύρω από τα χαλάσματα, κουνώντας λυπημένα το κεφάλι του. Ποιος άλλος από σένα, άμοιρε Αθηναίε, θα μπορούσε να γνωρίσει το σπίτι του; Χαϊδεύει το αγιόκλημα, που είχε φυτεμένο με την δύστυχη την αδελφή του, σκύβει, παραμερίζει τις πέτρες σαν κάτι να γυρεύει. Ύστερα φεύγει από κεί. Πάει κατά την εκκλησία, στέκεται, γονατίζει σε έναν τάφο εμπρός και φιλεί το μάρμαρο του. Χορτάριασε του γονιού ο τάφος!
-Μα γιατί κλαις σαν μικρό παιδί: τάχα θα ζεις και συ αύριο; Τα αγριολούλουδα χύνουν γύρω την μυρωδιά τους. Ξαπλώνεται στη γη, ακουμπά το κεφάλι του στον τάφο και, κοιτάζοντας τον ουρανό, ρωτά τι έφταιξε και έμεινε έρημος και μοναχός στον κόσμο! Αίφνης από τα Τουρκοβούνια κάποιος άλλος προβάλει. Οι νυχτερίδες τρελά φτερουγίζουν και τρίζουν γύρω του. Κατεβαίνει μονοπάτι μονοπάτι, πηδά έναν έναν τους βράχους και κοιτάζει παντού σαν κάτι να ζητεί. Η αγριεμένη όψη του φαίνεται πιο άγρια μέσα στο σκοτάδι. Αλίμονο σ' εκείνον που θα τον βρει στο δρόμο του! Μα όσο πλησιάζει στην εκκλησιά κοντά, τόσο μερώνει. -Γιατί κιτρίνισες και τρέμεις σαν κορίτσι, άγριε Γενίτσαρε; Σε λίγο βλέπει ένα μαύρο πράγμα να έρχεται από το κάτω μέρος. Βαθύ σκοτάδι και δεν διακρίνει τι να είναι. Μα σε μια ξαφνική αστραπή βλέπει πως ήταν άνθρωπος. Ήταν Βενετσιάνος! Ο Γενίτσαρος έγινε πάλι Γενίτσαρος, βγάζει το χατζάρι του και χύνεται καταπάνω του. Μα να, και ο Βενετσιάνος δεν χωρατεύει. Πιάνει με το αριστερό χέρι του το δεξί του Γενίτσαρου. Σκουντιούνται σαν αγρίμια και με τα πολλά έρχονται κοντά στον τάφο. Πετιέται ο Αθηναίος με το σπαθί στο χέρι και βρίσκεται μπροστά τους.
-Εμένα βοήθα, πατριώτη, φωνάζει ελληνικά ο Βενετσιάνος, να σκοτώσουμε τον Τούρκο τον άπιστο! -Κανέναν δεν βοηθώ! Τους Τούρκους και τους Βενετσιάνους ας τους αγαπούν οι άμυαλοι λαϊκοί. Εγώ και τους δυο τους ξέρω εχθρούς της πατρίδας μου. Όποιος είναι πιο γερός, ας φάει τον άλλο, και τους δυο ας τους φάνε τα σκυλιά και τα κοράκια. Μα τραβηχτείτε από δω! Δεν θα αφήσω να χυθεί αίμα ανθρώπινο στου πατέρα μου, του γέρο Χωραφά, τον τάφο! Γιατί με φωνή από δυο στόματα ακούγεται: «Αδελφέ μου!»; Γιατί μεμιάς πέφτουν τ' άρματα κάτω; Γιατί ανοίγονται τρεις αγκαλιές; Ποιος το' λπιζε, ο πρώτος, που μικρό τον πήραν οι Γενίτσαροι, ο δεύτερος, που παιδάκι τον εξαγόρασαν οι Βενετσιάνοι, και ο μικρός, που στάθηκε πιο τυχερός, για πρώτη φορά να σμίξουν, και σαν εχθροί, στου πατέρα τους τον τάφο;
Κοντεύει να ξημερώσει. Τα πουλάκια μέσα στα χαμόκλαδα τινάζουν τα φτερά τους, βγάζοντας χαρωπή λαλιά. Το νυχτοπούλι κρύφτηκε στα χαλάσματα, να μην το βρει η μέρα. Τα άστρα τρεμοσβήνουν. Η νυχτερίδα έγινε άφαντη. Πόσο θα σάστιζε ο διαβάτης, αν περνώντας έβλεπε ένα Γραικό, ένα Γενίτσαρο και ένα Βενετσιάνο γονατισμένους σιμά σιμά, να χύνουν μαύρο δάκρυ σ' ένα τάφου λιθάρι!
Λίγο αργότερα βρέθηκε στο σημείο εκείνο, πιο πέρα από τον τάφο του πατέρα των τριών παιδιών η εικόνα της Αγίας Γλυκερίας, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Η αναγνώρισις των τριών αδελφών, που ήταν έτοιμοι να αλληλοσφαγούν και η συμφιλίωσίς τους συνδυάσθηκε με την ανεύρεσιν της Αγίας Εικόνος. Το γεγονός αυτό απεδόθη σε θαύμα. Και οι αγαθοί Χριστιανοί χωρικοί που ζούσαν την εποχή εκείνη στο κατάφυτο και δροσόλουστο Γαλάτσι, έκτισαν το μικρό και γραφικό εξωκκλήσι, για να τιμήσουν τη μνήμη της αγνής Κόρης που μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού, που είναι ο Θεός της Αγάπης, της συγχωρήσεως και της ευσπλαγχνίας.
Κάτωθεν του Ιερού Βήματος της Αγίας Τραπέζης, αναβλύζει διαυγές ύδωρ, αγίασμα ιαματικόν εις τους προστρέχοντας ευλαβείς Χριστιανούς.
Σύμφωνα με λαϊκή παράδοση η Αγία Γλυκερία θεωρείται προστάτιδα των μικρών παιδιών και η πίστη του λαού στην Αγία για την γιατρειά των μικρών παιδιών ήταν δεδομένο με πλατειά αποδοχή. << Της Αγίας Γλυκερίας εώρταζον χάριν των μικρών παιδιών. Κι όταν πονούσαν οι γλυτσαρίδαις των (αμυγδαλές), έπαιρναν λάδι από το καντήλι της και επερνούσαν>>
Πηγη:agiaglykeriagalatsiou.blogspot.com