Σε αυτές τις εκλογές εκτίθεται σαν αρχηγός του Σύριζα και ο κ. Κασελάκης, ο οποίος -ειρήσθω έν παρόδω- ήρθε από το πουθενά, πέταξε στο ταμείο του κόμματος ένα δίευρω και κατέβηκε το άγιο πνεύμα στους οπαδούς του πολυσυλλεκτικού κόμματος και τον ψήφισαν για αρχηγό. Κάπως έτσι ξεκίνησε το μεγάλο show και η πολιτική σκηνή έγινε life style. Θα πει κανείς, γιατί, πριν δεν ήταν για χαβαλέ το πολιτικό σύστημα που ζητάει διακαώς τη ψήφο μας;
Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε καιρούς περίεργους, για τους συνωμοσιολόγους φταίνε οι ψεκασμοί, για μία μερίδα ψυχαναλυτών φταίει ο covid-19, για την αριστερά του περιθωρίου φταίει το Ισραήλ και υψώνει με περηφάνια και διάθεση αγωνιστική σημαίες της Παλαιστίνης. Γιατί ταυτίζεται με ένα θέμα που αγνοεί η εν λόγω αριστερά, μόνο αυτή το γνωρίζει. Από την άλλη, δεν είδα ποτέ αυτή την αριστερά να σηκώνει μία σημαία της πολύπαθης Κύπρου.
Ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει πως είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, αγνοώντας την ελληνική και παγκόσμια ιστορία. Αποδυναμώνει τη χώρα στέλνοντας όπλα σε ένα πόλεμο που δεν είναι δικός μας αλλά του φασίστα Ζελένσκι. Να υποστηρίξει την Ουκρανία σαν χώρα που δέχτηκε επίθεση από τη Ρωσία του άλλου φασίστα, του Πούτιν, αλλά να επικαλεστεί λόγους εθνικού συμφέροντος και να μη στείλει ούτε σφαίρα. Να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια, όπως κάνουν τα σοβαρά κράτη. Και στις δύο αυτές χώρες υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και έχει υποχρέωση το ελληνικό κράτος να τους στηρίξει πάση θυσία αλλά με σωστή πολιτική και όχι υπό την καθοδήγηση του αμερικάνικου παράγοντα.
Τόσο όμως η αριστερά και άλλο τόσο η δεξιά, δεν έχουν στο λεξιλόγιό τους τη φράση «εθνικό συμφέρον», γιατί φοβούνται μήπως τους πουν όλους ακροδεξιούς. Γιατί, πιστεύετε ότι οι ακροδεξιοί, χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη φράση; Αυτοί το ναζισμό ονειρεύονται, το απόλυτο κακό που φάνηκε ποτέ πάνω στον πλανήτη.
Υπάρχει ένα ωραίο άρθρο στο διαδίκτυο, διδαχτικό θα ΄λεγα, όπου σε συνεδρίαση του παλιού Σύριζα, του «επαναστατικού Σύριζα», οι συμμετέχοντες έβγαζαν σπυριά στο άκουσμα του «εθνικού συμφέροντος». Στο ίδιο άρθρο υπάρχει και μία ενδιαφέρουσα αναφορά στον Alexis, κατά την οποία, στη συνθήκη των Πρεσπών, δεν γνώριζε τι ακριβώς υπέγραφε αλλά ένιωθε περήφανος που έγραφε «ιστορία».
Πέρα από αυτά, έρχεται και το ΚΚΕ και ξεπλένει εντελώς τη δεξιά με διαφημιστικά σποτάκια του τύπου: ήταν προδότης του λαού ο Μητσοτάκης τότε στην αποστασία; Όχι, δεν ήταν, διότι δεν ήταν με τον λαό αλλά με την αστική τάξη! Έλεος!
Σε αυτές τις ευρωεκλογές, από την άκρα δεξιά μέχρι και την άκρα αριστερά, συμπεριλαμβανόμενου φυσικά του παρόντος πολιτικού συστήματος, δεν υπάρχει ένα κόμμα, μία παράταξη, κάποια ομάδα έστω, που να ζητάει τη ψήφο μας με σύνθημα το εθνικό μας συμφέρον και την απελευθέρωση της Κύπρου από τις κατοχικές δυνάμεις της Τουρκίας. Αν κάποιοι από εσάς δείτε ότι μετέχει των ευρωεκλογών ομάδα με αυτά τα συνθήματα, ενημερώστε με για να πάω στην κάλπη την Κυριακή και όχι στον Αστέρα της Βουλιαγμένης.
«Είναι μακριά η Κύπρος» έλεγε ο «εθνάρχης» Καραμανλής και μπούκαρε στο νησί ο Αττίλας 2 και από το 8% που είχε από τον Αττίλα 1, έφτασε ανενόχλητος στο 38%. Φέτος, είναι η χρονιά της Κύπρου, πενήντα ολόκληρα χρόνια τελεί υπό κατοχή αλλά η Ελλάδα -που την πρόδωσε- φοβάται να επικαλεστεί το εθνικό συμφέρον μην την κάνουν ντά οι «συμμαχικές» νατοϊκές δυνάμεις.
Ο Πεζοπόρος
Τo Οδοιπορικό μου
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Τους λύκους, τις αρκούδες ακόμη και τα μουλάρια ,όπως και τα περισσότερα άλλα «ζωντανά» τα γνωρίζουμε από το τρίχωμά τους και το δέρμα τους, που εμείς οι άνθρωποι το αξιοποιούμε για γούνες, τσάντες κ.λ.π. χρήσιμα αντικείμενα.
Τους ανθρώπους, επειδή καλύπτουν τα εσώτερά τους και το δέρμα τους με ρούχα , τους διακρίνεις από τα λόγια τους, τη συμπεριφορά τους .Ιδιαίτερα ,τους γραφιάδες και τους «λογάδες» τους διακρίνεις από τον πόνο τους, την απογοήτευσή τους που κρύβουν πίσω από την φλυαρία τους.
Ας ξεκινήσω από τα γνωστά. Στις τελευταίες εκλογές ο Δήμαρχος έλαβε 74%, που σημαίνει ότι η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των δημοτών εγκρίνει την μέχρι τούδε πορεία του στα δρώμενα του Γαλατσίου. Στον αντίποδα του 74% υπάρχει ένα ποσοστό μη μετρήσιμο, επί της χιλίοις δηλαδή που αντικρούει με σθένος, αντιδρά, ό,τι αποφάσεις λαμβάνει το δημοτικό συμβούλιο είτε κατά πλειοψηφία είτε κατά ομοφωνία.
Το ποσοστό επί της χιλίοις συναθροίζεται στους καφενέδες και κάνει πολιτική – έτσι τουλάχιστον τη βαπτίζει για να τονώσει τη μειονεξία του. Κατά διαστήματα, τόσο στους καφενέδες κι άλλο τόσο στα κοινωνικά δίκτυα, ακούγονται όλες οι πίκρες των πικραμένων, και όλες μαζί οι πίκρες βάλουν κατά του Δημάρχου: Κάνει πλατείες ο Δήμος; Κατηγορούν, δεν κάνει; Κατηγορούν. Κάνει καινούργιες θέσεις πάρκινγκ; Κατηγορούν, δεν κάνει; Κατηγορούν. Πιάνει φωτιά η κορφή του βουνού πάνω από το άλσος του Βέικου; Κατηγορούν τον Δήμο για ολιγωρία. Δεν πιάνει φωτιά; Τον χλευάζουν διότι κινείται στη πόλη με μηχανή, ενώ αν κυκλοφορούσε με αμάξι πολυτελείας και οδηγό -όπως έχει το δικαίωμα- θα τον σεβόντουσαν.
Μία μερίδα επί της χιλίοις που αν την συγκεντρώσεις δεν μαζεύονται είκοσι άτομα, άπαντα βολεμένα και ανδρωμένα εντός του συστήματος ή μάλλον, για να μην αδικώ, ελάχιστα από αυτά δεν είναι βολεμένα, άλλη δουλειά δεν έχουν να κάνουν και τη σχόλη του ελεύθερου χρόνου τους τη βαπτίζουν με λέξεις πομπώδεις, λέξεις δηλαδή άνευ νοήματος, αυτοί προσφέρουν, οι πολλοί όχι. Τους είναι άγνωστη λέξη και η ταπεινότητα, διότι ένας άνθρωπος της προσφοράς δεν διατυμπανίζει, δεν έχει ανάγκη να διατυμπανίσει την όποια προσφορά του στο κοινό καλό.
Αυτοί λοιπόν οι δήθεν της προσφοράς συμπολίτες μας, ας σκεφτούν ότι στο πολίτευμά μας αποφασίζουν οι πολλοί και όχι οι μετρημένοι στα άνω και κάτω δάκτυλα ενός ανθρώπινου σώματος. Εξοργίζονται μάλιστα που δεν αναγιγνώσκονται επιστολές τους στα δημοτικά συμβούλια και αντί να αναρωτηθούν το γιατί, βάλλον και κατά σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Είναι τόσο ακραίοι στον ολοκληρωτικό τρόπο που σκέφτονται που ακόμα και η Λαϊκή Συσπείρωση Γαλατσίου τα είχε (έχει) κάνει «πλακάκια» με τον Δήμαρχο. Ο αγαπητός μάλιστα Larry, προχώρησε το θέμα ένα βήμα μπροστά, ισχυριζόμενος με πίκρα ότι τον Δήμαρχο τον βοήθησε να εκλεγεί με τόσο μεγάλο ποσοστό, ο αντιπρόσωπος της Λαϊκής Συσπείρωσης της πόλης μας. Larryyyyyyyyyyy….
Δήμαρχε, μπράβο στο κουράγιο σου που υπομένεις τόση μιζέρια από «προοδευτικούς» δημότες της πόλης μας. Που ό,τι κι αν κάνεις θα βρουν κάτι να σου πουν. Μπράβο σου που έχεις την ικανότητα ν’ ακούς διότι αυτοί που φωνασκούν δεν την έχουν. Όταν μιλάνε στους καφενέδες, οι υπόλοιποι θαμώνες δεν ακούνε αυτούς αλλά αυτά που έχουν στο δικό τους κεφάλι και περιμένουν να έρθει η σειρά τους για να ακούσουν την ηχώ της φωνής τους. Αυτό το σκηνικό Δήμαρχε που είναι φυσικά εντελώς σούρεαλ, το βαπτίζουν «αγωνιστική διάθεση».
Δήμαρχε, επειδή εσύ και θέλεις αλλά και μπορείς, για να ησυχάσεις από τη μιζέρια της πόλης μας, κάνε κάτι απλό, κάνε δημοψηφίσματα στις γειτονιές και ρώτησέ τες αν θέλουν υπόγεια πάρκινγκ, αν θέλουν πλατείες πάνω από αυτά, αν μακροπρόθεσμα φτιάξεις στο Δήμο μικρά πάρκινγκ συνολικής χωρητικότητας 2 ή 3.000 θέσεων. Δώσε στη μεγάλη αλλά σιωπηλή πλειοψηφία φωνή διότι αρκετά ακούστηκαν οι μερίδες επί της χιλίοις με τη συνεχή μιζέρια τους.
Ο Πεζοπόρος – ο κορίνθιος κομμουνιστής
Τo Οδοιπορικό μου
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...