Ένα σπάνιο -πιστεύω- φωτογραφικό αρχείο καταθέτω στους φίλους μας τους νησιώτες του Αιγαίου Πελάγους και της Ανατολικής Μεσογερίου. Δεν είναι δικό μου, απλά εδώ στα Επτάνησα υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί και σκέφτηκα , ότι ίσως να σας ενδιαφέρουν.
Αν δεν υπήρχαν οι νησιώτες και η προσφυγιά στην Ελλάδα, με τον σπάνιο πολιτισμό τους, ακόμα θα ήμασταν με τα τσαρούχια από τους τσελιγκάδες Ρουμελιώτες και Μοραΐτες. Μη θυμώνετε
Ο Πεζοπόρος χρυσοθήρας
Μυτιλήνη 1946
Μυτιλήνη Σκάλα Συκαμνιάς 1962
Μυτιλήνη 1965
Μύκονος 1950
Μύκονος 1950
Μύκονος 1965
Μύκονος 1965
Νάξος - Παραδοσιακός γάμος 1994
To Οδοιπορικό μου
-Από το Γαλάτσι, στα Διαπόντια νησιά
-Oι καλοί άνθρωποι της πόλης μας
-Στη θέση του ΠΑΛΑΙ..ουρανοξύστης?
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Τη στιγμή που γράφω το παρόν άρθρο, βρίσκομαι στα Διαπόντια Νησιά, και συγκεκριμένα στους Οθωνούς, στο μεγαλύτερο (ας πούμε) από αυτά. Εδώ πριν από 30 περίπου χρόνια, υπήρχε ένας δάσκαλος για έναν και μόνο μαθητή. Αυτός ο Δάσκαλος, ο Σωτήρης, παιδί διαμάντι, είχε καταγωγή από Ήπειρο, είχε τελειώσει νομίζω τη σχολή Βελλά, και ήταν κάτοικος Γαλατσίου. Πιθανολογώ ότι ακόμα είναι – και το λέω αυτό διότι έχω χάσει τα ίχνη του. Μάλιστα, θυμάμαι, επειδή ασχολιόταν και με το Rally, σε ένα στενάκι μετά την Τράλλεων προς τη στάση του λεωφορείου, υπήρχε ένα πριβέ συνεργείο στο οποίο οδηγοί και μηχανικοί αγωνιστικών αυτοκινήτων έδιναν καθημερινά το παρών, βελτιώνοντας τα ένα-δύο αγωνιστικά τους. Δεν συμμετείχαν σε αγώνες κάτω από την υποστήριξη κάποιας αυτοκινητοβιομηχανίας, οπότε αντιλαμβάνεται ο καθένας το δυσβάσταχτο κόστος για τις ιδιωτικές συμμετοχές σε αγώνες Rally.
Το διάστημα που είχε διορισθεί σαν δάσκαλος ο Σωτήρης στους Οθωνούς, έμενε εδώ στην Κέρκυρα και μία φορά την εβδομάδα, ένα ταχύπλοο του Λιμενικού -αν θυμάμαι καλά- τον πήγαινε στους Οθωνούς, δίδασκε τον μικρό μαθητή όλη μέρα και κατά το βράδυ, το Λιμενικό τον επέστρεφε πάλι στην Κέρκυρα, όπου και διέμενε. Θυμάμαι που έλεγε πόσο δύσκολα ήταν για τον μικρό μαθητή, που ήταν εντελώς μόνος του στην τάξη. Μετά από λίγα χρόνια επέστρεψε σε σχολείο της Αθήνας.
Κι εγώ -όπως τότε ο Σωτήρης- έφτασα εδώ στους Οθωνούς σήμερα το πρωί με ταχύπλοο ενός φίλου. Κάθισε λίγο και έφυγε για την πόλη, θα έρθει δε να μας πάρει το Σαββατοκύριακο. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε έρθει ποτέ εδώ στους Οθωνούς, στο δυτικότερο άκρο της Ελλάδας. Αν δεν έχετε έρθει, αξίζει, έστω το καλοκαίρι να κάνετε εδώ τις διακοπές σας. Αφήστε επιτέλους τη Μύκονο και τη Σαντορίνη και γευτείτε εδώ όλες τις χαρές της ζωής, από τον ήλιο, τη θάλασσα, τη γαλήνη, το καλό φαγητό, την άριστη ποιότητα ζωής, τις λογικές τιμές.
Τώρα, στη καρδιά του χειμώνα, οι ρυθμοί στα ακριτικά νησιά, ή μάλλον σε όλα τα νησιά μικρού ή μεσαίου μεγέθους, είναι εντελώς διαφορετικοί από την καλοκαιρινή περίοδο. Είναι ανθρώπινοι. Νωρίτερα βρεθήκαμε στην ταβέρνα του Αντώνη που τρώς πραγματικό φαγητό και δεν το πληρώνεις με πλάκες χρυσού κι επιστρέψαμε στο σπίτι που μας φιλοξενεί. Καθόμαστε γύρω από τη φωτιά γιατί εδώ η ψυχρή υγρασία τσακίζει κόκαλα, και πίνουμε τσιπουράκι ναξιώτικο – αυτό το έφερα εδώ από το Γαλάτσι, το είχα αγοράσει από το μαγαζί του Στέφανου, ξέρετε, στην Ιπποκράτους, δίπλα από το καφενείο. Οι φίλοι μας οι ναξιώτες φημίζονται εξάλλου για τα καλά προϊόντα τους, εγώ εστιάζω περισσότερο όμως στο τσίπουρο τους.
Εδώ λοιπόν, αντικρυστά στις φλόγες που κάθομαι, σας έφερα στο νου μου ώ συμπολίτες μου, διότι διάβασα ότι έγινε σεισμός με επίκεντρο το Γαλάτσι. Ευτυχώς ήταν λίγα τα ρίχτερ. Αλλά και πάλι, το Γαλάτσι είναι κτισμένο πάνω στη πέτρα, αντέχει και σε δυνατότερους σεισμούς, όσο τρομακτικοί κι αν είναι αυτοί για πολύ κόσμο. Η πόλη μας , η πολύπαθη πόλη μας, δεν μπορώ να πω ότι μου έχει λείψει, τα έργα που γίνονται, οι λαϊκοί αγώνες του προλεταριάτου, οι αναλύσεις στις δεξαμενές σκέψεις (της διανόησης), αν κάποιο μηχανάκι πιάνει θέση ενός αυτοκινήτου, αν ακούγονται ανεξήγητοι κρότοι το βράδυ από άγνωστη προέλευση, αν τοποθετήθηκαν οι κάμερες στις κεντρικές αρτηρίες, αυτά και όσα ακόμα συνθέτουν την μιζέρια ορισμένων κύκλων, πραγματικά δεν μου λείπουν. Ένας καφές εσπρέσο όμως από το Hasta Luego, αυτός μου λείπει, η καλή συζήτηση με μερικούς φίλους, κι αυτή μου λείπει, να πάω στον Βραζιλιάνο για ξηροκάρπια, ναι, κι αυτό μου λείπει, απλά πράγματα με δυό λόγια, που ναι μεν υπάρχουν κι εδώ αλλά έχουν διαφορετικό χρώμα.
Τελικά, μυστήριο πράγμα το μυαλό, ταξιδεύει όπου θέλει, όπως θέλει, όποτε θέλει. Πάντοτε όμως υπάρχει κάποια αιτία. Η αιτία ήρθε σκεφτόμενος τον δάσκαλο από το Γαλάτσι που κάποτε δίδαξε εδώ σε έναν μαθητή γράμματα αφενός και αφετέρου ο σεισμός στην αγαπημένη πόλη, που ειρήσθω εν παρόδω, κάποια στιγμή θα βρει τον δρόμο της και θα πορευθεί χωρίς τους λαϊκιστές που σήμερα βρίσκουν έδαφος για ανούσιες κουβέντες.
Δήμαρχε, την καλησπέρα μου από το νησί της Καλυψούς.
Ο Πεζοπόρος – Οδυσσέας
To Οδοιπορικό μου
-Oι καλοί άνθρωποι της πόλης μας
-Στη θέση του ΠΑΛΑΙ..ουρανοξύστης?
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Κ.Δήμαρχε,
Έπεσε στα χέρια μου η εφημερίδα ΓΡΑΜΜΗ ( Χριστούγεννα 2024 ) όπου φιλοξενείται συνέντευξή σας.
Ενώ ήξερα τι θα διαβάσω , εν τούτοις, κάθισα και την διάβασα , τουλάχιστον ως οφειλή προσέγγισης στο 72 % των δημοτών που σε ψήφισε.
Τελείωσα την ανάγνωση με την εικόνα που είχα. Την ίδια με τις συνεντεύξεις του Μητσοτάκη που ενώ είναι πρωθυπουργός μίας βαριά πληγωμένης χώρας με ορατά προβλήματα , βγαίνει και παρουσιάζει μία χώρα ανθρώπων, αν όχι ευτυχισμένων, τουλάχιστον ικανοποιημένων.
«Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα, οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα» είχε πει ο Γέρος του Μοριά.
Στις 8 Οκτωβρίου 1838, όταν η Ελλάδα είχε απελευθερωθεί και προσπαθούσε να γίνει κράτος, ο ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, εκφώνησε μια ιστορική ομιλία προς τους νέους, στην Πνύκα,
Τις «άγιες» τούτες ημέρες λοιπόν, σκέφθηκα ότι, παράλληλα με τις ανέξοδες ευχές, χρήσιμο θα ήταν, οι αναγνώστες του egalatsi ,να διαβάσουν ( όσοι αντέχουν ) τον ιστορικό αυτό λόγο.
Και μην επιδοθείτε σε απλουστευτική αποδόμηση “έγινε βασιλικός κ.λ.π.” γιατί ο Κολοκοτρώνης είναι ιδέα που γέννησαν οι θεοί στα βουνά της Μεσσηνίας – Αρκαδίας! .
ΛΟΓΟΣ KΟΛΟΚΟΤΡΩNH
Παιδιά μου!
Εἰς τὸν τόπο τοῦτο, ὁποὺ ἐγὼ πατῶ σήμερα, ἐπατοῦσαν καὶ ἐδημηγοροῦσαν τὸν παλαιὸ καιρὸ ἄνδρες σοφοί, καὶ ἄνδρες μὲ τοὺς ὁποίους δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ συγκριθῶ καὶ οὔτε νὰ φθάσω τὰ ἴχνη των. Ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ σᾶς ἰδῶ, παιδιά μου, εἰς τὴν μεγάλη δόξα τῶν προπατόρων μας, καὶ ἔρχομαι νὰ σᾶς εἰπῶ, ὅσα εἰς τὸν καιρὸ τοῦ ἀγῶνος καὶ πρὸ αὐτοῦ καὶ ὕστερα ἀπ’ αὐτὸν ὁ ἴδιος ἐπαρατήρησα, καὶ ἀπ’ αὐτὰ νὰ κάμωμε συμπερασμοὺς καὶ διά τὴν μέλλουσαν εὐτυχίαν σας, μολονότι ὁ Θεὸς μόνος ἠξεύρει τὰ μέλλοντα. Καὶ διὰ τοὺς παλαιοὺς Ἕλληνας, ὁποίας γνώσεις εἶχαν καὶ ποία δόξα καὶ τιμὴν ἔχαιραν κοντὰ εἰς τὰ ἄλλα ἔθνη τοῦ καιροῦ των, ὁποίους ἥρωας, στρατηγούς, πολιτικοὺς εἶχαν, διὰ ταῦτα σας λέγουν καθ’ ἡμέραν οἱ διδάσκαλοί σας καὶ οἱ πεπαιδευμένοι μας. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀρκετός. Σᾶς λέγω μόνον πὼς ἦταν σοφοί, καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἐπῆραν καὶ ἐδανείσθησαν τὰ ἄλλα ἔθνη τὴν σοφίαν των.
Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ’ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν.
Οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, οἱ πρόγονοί μας, ἔπεσαν εἰς τὴν διχόνοια καὶ ἐτρώγονταν μεταξύ τους, καὶ ἔτσι ἔλαβαν καιρὸ πρῶτα οἱ Ρωμαῖοι, ἔπειτα ἄλλοι βάρβαροι καὶ τοὺς ὑπόταξαν. Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι καὶ ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν, διὰ νὰ ἀλλάξη ὁ λαὸς τὴν πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ’ ἔστάθή ἀδύνατο νὰ τὸ κατορθώσουν. Τὸν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τὸ σταυρό του ἔκαμε. Σὰν εἶδε τοῦτο ὁ σουλτᾶνος, διόρισε ἕνα βιτσερέ [ἀντιβασιλέα], ἕναν πατριάρχη, καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν ἐξουσία τῆς ἐκκλησίας. Αὐτὸς καὶ ὁ λοιπὸς κλῆρος ἔκαμαν ὅ,τι τοὺς ἔλεγε ὁ σουλτάνος. Ὕστερον ἔγιναν οἱ κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εἰς ὅλα τὰ μέρη. Ἡ τρίτη τάξη, οἱ ἔμποροι καὶ οἱ προκομμένοι, τὸ καλύτερο μέρος τῶν πολιτῶν, μὴν ὑποφέρνοντες τὸν ζυγὸν ἔφευγαν, καὶ οἱ γραμματισμένοι ἐπῆραν καὶ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν πατρίδα των, καὶ ἔτσι ὁ λαός, ὅστις στερημένος ἀπὸ τὰ μέσα τῆς προκοπῆς, ἐκατήντησεν εἰς ἀθλίαν κατάσταση, καὶ αὐτὴ αὔξαινε κάθε ἡμέρα χειρότερα· διότι, ἂν εὑρίσκετο μεταξὺ τοῦ λαοῦ κανεὶς μὲ ὀλίγην μάθηση, τὸν ἐλάμβανε ὁ κλῆρος, ὅστις ἔχαιρε προνόμια, ἢ ἐσύρετο ἀπὸ τὸν ἔμπορο τῆς Εὐρώπης ὡς βοηθός του ἢ ἐγίνετο γραμματικὸς τοῦ προεστοῦ. Καὶ μερικοὶ μὴν ὑποφέροντες τὴν τυραννίαν τοῦ Τούρκου καὶ βλέποντας τὲς δόξες καὶ τὲς ἡδονὲς ὁποὺ ἀπελάμβαναν αὐτοί, ἄφηναν τὴν πίστη τους καὶ ἐγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καὶ τοιουτοτρόπως κάθε ἡμέρα ὁ λαὸς ἐλίγνευε καὶ ἐπτώχαινε.
Εἰς αὐτὴν τὴν δυστυχισμένη κατάσταση μερικοὶ ἀπὸ τοὺς φυγάδες γραμματισμένους ἐμετάφραζαν καὶ ἔστελναν εἰς τὴν Ἑλλάδα βιβλία, καὶ εἰς αὐτοὺς πρέπει νὰ χρωστοῦμε εὐγνωμοσύνη, διότι εὐθὺς ὁποὺ κανένας ἄνθρωπος ἄπό το λαὸ ἐμάνθανε τὰ κοινὰ γράμματα, ἐδιάβαζεν αὐτὰ τὰ βιβλία καὶ ἔβλεπε ποίους εἴχαμε προγόνους, τί ἔκαμεν ὁ Θεμιστοκλῆς, ὁ Ἀριστείδης καὶ ἄλλοι πολλοὶ παλαιοί μας, καὶ ἐβλέπαμε καὶ εἰς ποίαν κατάσταση εὑρισκόμεθα τότε. Ὅθεν μᾶς ἦλθεν εἰς τὸ νοῦ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε καὶ νὰ γίνουμε εὐτυχέστεροι. Καὶ ἔτσι ἔγινε καὶ ἐπροόδευσεν ἡ Ἑταιρεία.
Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἅρματα οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποὺ πᾶτε ἔδώ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση.
Εἰς τὸν πρῶτο χρόνο τῆς Ἐπαναστάσεως εἴχαμε μεγάλη ὁμόνοια καὶ ὅλοι ἐτρέχαμε σύμφωνοι. Ὁ ἕνας ἐπῆγεν εἰς τὸν πόλεμο, ὁ ἀδελφός του ἔφερνε ξύλα, ἡ γυναῖκα του ἐζύμωνε, τὸ παιδί του ἐκουβαλοῦσε ψωμὶ καὶ μπαρουτόβολα εἰς τὸ στρατόπεδον καὶ ἐὰν αὐτὴ ἡ ὁμόνοια ἐβαστοῦσε ἀκόμη δυὸ χρόνους, ἠθέλαμε κυριεύσει καὶ τὴν Θεσσαλία καὶ τὴν Μακεδονία, καὶ ἴσως ἐφθάναμε καὶ ἕως τὴν Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τοὺς Τούρκους, ὁποὺ ἄκουγαν Ἕλληνα καὶ ἔφευγαν χίλια μίλια μακρά. Ἑκατὸν Ἕλληνες ἔβαζαν πέντε χιλιάδες ἐμπρός, καὶ ἕνα καράβι μίαν ἀρμάδα. Ἀλλὰ δὲν ἐβάσταξεν. Ἦλθαν μερικοὶ καὶ ἠθέλησαν νὰ γένουν μπαρμπέρηδες εἰς τοῦ κασίδη τὸ κεφάλι. Μᾶς πονοῦσε τὸ μπαρμπέρισμά τους. Μὰ τί νὰ κάμομε; Εἴχαμε καὶ αὐτουνὼν τὴν ἀνάγκη. Ἀπὸ τότε ἤρχισεν ἡ διχόνοια, καὶ ἐχάθη ἡ πρώτη προθυμία καὶ ὁμόνοια. Καὶ ὅταν ἔλεγες τὸν Κώστα νὰ δώσει χρήματα διὰ τὰς ἀνάγκας τοῦ ἔθνους, ἢ νὰ ὑπάγει εἰς τὸν πόλεμο, τοῦτος ἐπρόβαλλε τὸν Γιάννη. Καὶ μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο κανεὶς δὲν ἤθελε οὔτε νὰ συνδράμει οὔτε νὰ πολεμήσει. Καὶ τοῦτο ἐγίνετο, ἐπειδὴ δὲν εἴχαμε ἕνα ἀρχηγὸ καὶ μίαν κεφαλή. Ἀλλὰ ἕνας ἔμπαινε πρόεδρος ἕξη μῆνες, ἐσηκώνετο ὁ ἄλλος καὶ τὸν ἔριχνε, καὶ ἐκάθετο αὐτὸς ἄλλους τόσους, καὶ ἔτσι ὁ ἕνας ἤθελε τοῦτο, καὶ ὁ ἄλλος τὸ ἄλλο. Ἴσως ὅλοι ἠθέλαμε τὸ καλό, πλὴν καθένας κατὰ τὴν γνώμη του. Ὅταν προστάζουνε πολλοί, ποτὲ τὸ σπίτι δὲν χτίζεται οὕτε τελειώνει. Ὁ ἕνας λέγει, ὅτι ἡ πόρτα πρέπει νὰ βλέπει εἰς τὸ ἀνατολικὸ μέρος, ὁ ἄλλος εἰς τὸ ἀντικρυνό, καὶ ὁ ἄλλος εἰς τὸν Βορέα, σὰν νὰ ἦταν τὸ σπίτι εἰς τὸν ἀραμπά, καὶ νὰ γυρίζει, καθὼς λέγει ὁ καθένας. Μὲ τοῦτο τὸν τρόπο δὲν κτίζεται ποτὲ τὸ σπίτι, ἀλλὰ πρέπει νὰ εἶναι ἕνας ἀρχιτέκτων, ὅπου νὰ προστάζει πῶς θὰ γενεῖ. Παρομοίως καὶ ἡμεῖς ἐχρειαζόμεθα ἕναν ἀρχηγὸ καὶ ἕναν ἀρχιτέκτονα, ὅστις νὰ προστάζει καὶ οἱ ἄλλοι νὰ ὑπακούουν καὶ νὰ ἀκολουθοῦν. Ἀλλ’ ἐπειδή εἵμεθα εἰς τέτοια κατάσταση, ἐξ αἰτίας τῆς διχόνοιας, μᾶς ἔπεσε ἡ Τουρκιὰ ἐπάνω μας καὶ κοντέψαμε νὰ χαθοῦμε, καὶ εἰς τοὺς στερνοὺς ἑπτὰ χρόνους δὲν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.
Εἰς αὐτὴ τὴν κατάσταση ἔρχεται ὁ βασιλεύς, τὰ πράγματα ἡσυχάζουν, καὶ τὸ ἐμπόριο καὶ ἡ γεωργία, καὶ οἱ τέχνες ἀρχίζουν νὰ προοδεύουν, καὶ μάλιστα ἡ παιδεία. Αὐτὴ ἡ μάθησις θὰ μᾶς αὐξήσει καὶ θὰ μᾶς εὐτυχήσει. Ἀλλὰ διὰ νὰ αὐξήσομεν, χρειάζεται καὶ ἡ στερέωσις τῆς πολιτείας μας, ἡ ὁποία γίνεται μὲ τὴν καλλιέργεια καὶ μὲ τὴν ὑποστήριξη τοῦ Θρόνου. Ὁ βασιλεύς μας εἶναι νέος καὶ συμμορφώνεται μὲ τὸν τόπο μας· δὲν εἶναι προσωρινός, ἀλλ’ ἡ βασιλεία του εἶναι διαδοχική, καὶ θὰ περάσει εἰς τὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν του, καὶ μὲ αὐτὸν κι ἐσεῖς καὶ τὰ παιδιά σας θὰ ζήσετε. Πρέπει νὰ φυλάξετε τὴν πίστη σας, καὶ νὰ τὴν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἅρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ Πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ Πατρίδος. Ὅλα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ φυλάττουν μιὰ Θρησκεία. Καὶ αὐτοί, οἱ Ἑβραῖοι, οἱ ὁποῖοι κατατρέχοντο καὶ μισοῦντο καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη, μένουν σταθεροὶ εἰς τὴν πίστη τους.
Νὰ μὴν ἔχετε πολυτέλεια, νὰ μὴν πηγαίνετε εἰς τοὺς καφενέδες καὶ εἰς τὰ μπιλιάρδα. Νὰ δοθῆτε εἰς τὰς σπουδάς σας, καὶ καλλίτερα νὰ κοπιάσετε ὀλίγον δύο καὶ τρεῖς χρόνους, καὶ νὰ ζήσετε ἐλεύθεροι εἰς τὸ ἐπίλοιπο τῆς ζωῆς σας, παρὰ νὰ περάσετε τεσσάρους-πέντε χρόνους τὴ νεότητά σας, καὶ νὰ μείνετε ἀγράμματοι. Νὰ σκλαβωθῆτε εἰς τὰ γράμματά σας. Νὰ ἀκούετε τὰς συμβουλὰς τῶν διδασκάλων καὶ γεροντοτέρων, καί, κατὰ τὴν παροιμία, «μύρια ἤξευρε καὶ χίλια μάθαινε». Ἡ προκοπή σας καὶ ἡ μάθησή σας νὰ μὴν γίνει σκεπάρνι μόνο διὰ τὸ ἄτομό σας, ἀλλὰ νὰ κοιτάζει τὸ καλὸ τῆς Κοινότητος, καὶ μέσα εἰς τὸ καλὸ αὐτὸ εὑρίσκεται καὶ τὸ δικό σας.
Ἐγώ, παιδιά μου, κατὰ κακή μου τύχη, ἐξ αἰτίας τῶν περιστάσεων, ἔμεινα ἀγράμματος καὶ διὰ τοῦτο σᾶς ζητῶ συγχώρηση, διότι δὲν ὁμιλῶ καθὼς οἱ δάσκαλοί σας. Σᾶς εἶπα ὅσα ὁ ἴδιος εἶδα, ἤκουσα καὶ ἐγνώρισα, διὰ νὰ ὠφεληθῆτε ἀπὸ τὰ ἀπερασμένα καὶ ἀπὸ τὰ κακὰ ἀποτελέσματα τῆς διχονοίας, τὴν ὁποίαν νὰ ἀποστρέφεσθε, καὶ νὰ ἔχετε ὁμόνοια. Ἐμᾶς μὴ μᾶς τηρᾶτε πλέον. Τὸ ἔργο μας καὶ ὁ καιρός μας ἐπέρασε. Καὶ αἱ ἡμέραι τῆς γενεᾶς, ἡ ὁποία σᾶς ἄνοιξε τὸ δρόμο, θέλουν μετ’ ὀλίγον περάσει. Τὴν ἡμέρα τῆς ζωῆς μας θέλει διαδεχθῇ ἡ νύκτα τοῦ θανάτου μας, καθὼς τὴν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων θέλει διαδεχθῇ ἡ νύκτα καὶ ἡ αὐριανὴ ἡμέρα. Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια τῆς πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία.
Τελειώνω τὸ λόγο μου.
Ζήτω ὁ βασιλεύς μας Ὄθων!
Ζήτω οἱ σοφοὶ διδάσκαλοι!
Ζήτω ἡ Ἑλληνικὴ Νεολαία!
"Iκαρος Πετρόπουλος"
Περισσότερα του ιδίου
Ο κ. Δήμαρχος αποφάσισε....!!!
Προς την Miss Marple και το αφωσιωμένο στον Δήμαρχο e-galatsi
Ενημερώστε, προετοιμάστε, στηρίξτε την κοινωνική συνοχή.Ήταν και είναι χρέος σας
Τι Γαλάτσι τι Λασίθι
Ο Πολάκης
Στον φίλο μου τον Μήτσο
Ξαναγύρισε με το ίδιο τρίχωμα!
To Δημοτικό Συμβούλιο συνεδριάζει (25/08/2024)
Ράμα επιβεβαιώνει Μελισσουργό...για το ΠΑΛΑΙ
"Ουάου"
Παρακολουθώντας το Δημοτικό Συμβούλιο
Αδιαφορία για την σπατάλη νερού, από διαρροή της ΕΥΔΑΠ
Ο Μητσοτάκης στο Γαλάτσι
Ο Μητσοτάκης στο Γαλάτσι(2η βερσιόν). Τι είδε και τι δεν είδε. Τι είπε και τι δεν είπε
Κάτω τα χέρια, από την μοναδική στο Γαλάτσι, Πλατεία Ηνιόχου
Όχι στις ανίερες επιθέσεις
Αναρτήσεις πολλές, να τιμήσουμε όμως και τον διάλογο
Ο Κύριος υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος....
Για το "νέο" που περιμένουμε και δεν έρχεται
....στη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας"
Ούτε τώρα μπόρεσες να κρυφτείς...πεζοπόρε!
Ηλία Μιμηγιάννη σ' ευχαριστούμε...
Εν όψει του ντιμπέϊτ ...δεν θέλω άλλα χάδια στα αυτιά μου
Εκλογές τον Αύγουστο,μαζί με τις παχιές μύγες
Η προστασία του Δάσους, υπέρτατο καθήκον του Δήμου & τοπικής κοινωνίας
Λόφος Κόκκου: Οι δασικοί χάρτες- ευκαιρία συνεννόησης!
Ρε φίλε,με ρωτάς συνέχεια ,γιατί δεν δηλώνω με ποιον είμαι
Στην εποχή των μεγάλων αβεβαιοτήτων τους φταίει ο Δημόσιος υπάλληλος
Ούτε τώρα?Τι παραπάνω,για να ξεσηκωθεί ο Έλληνας;
Εξαγορά κατεχόμενων ακινήτων του Δημοσίου
Για καφέ στο κέντρο του Γαλατσίου...με τελεφερίκ
Eπιτέλους..είδε και ο πεζοπόρος
Σταματίου,υπήρξες ένας ξεχωριστός άνθρωπος
Δεν ήταν μόνο ξενάγηση,ήταν και ένα αλλιώτικο,συγκλονιστικό μάθημα
Αδυναμίες της τοπικής κοινωνίας μας - ο Δήμος- οι δημότες
Εδοξάσθη κρυπτόμενος,κατεποντίσθη εμφανιζόμενος!
Κινδυνεύει πραγματικά το Δάσος Βεϊκου?
Tσίπρας Μελισσουργός:Διαφορετικά μεγέθη,ίδιο πρόβλημα
Με το...μπαλόνι.
Ανάλαφρα ...και σοβαρά!!!
Δεν ήθελα να ήμουν νέος και τραπεζικός υπάλληλος!
Σου απάντησα
Σκέφτομαι(οφείλω)
Εικόνα,εντυπωσιασμός,μετέωρες αποφάσεις
Πανδημία εποχής:προβολή μαγικής εικόνας!!
Η μελέτη Λύτρα-Τσιόδρα στα γραφεία του Σύριζα Γαλατσίου
Το να ακούς καλά είναι προσόν,το να κακολογείς είναι αδυναμία !
Πορεία λύτρωσης του ανθρώπου ή συντριβή της γης?
We4all : Παλαιότερα "αγγλικούρες", τώρα Δενδροφύτευση στο ΠΑΛΑΙ!
Ακόμα και το "4" ,είναι πολύ μεγάλος αριθμός κε Δήμαρχε!
Μίκης Θεοδωράκης
Διακρίθηκαν για το ήθος και την σεμνότητά τους
Πόσα χρόνια απέχει η Ιπποκράτειος Πολιτεία από το Άλσος Βεϊκου?
Είναι η ώρα : Καμία έκπτωση σε βάρος της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και του περιβάλλοντος!.Πόσο απέχει η ΓΚΡΑΒΑ από το ΆΛΣΟΣ?
Aνοιχτή επιστολή προς Δήμαρχο και Πρόεδρο ΠΕΔΑ
Το Survivor,o Eρντογάν, ο Ilitzali και το Γαλάτσι!!!
Ακατανόητες αποφάσεις στον Δήμο Γαλατσίου
Το χρέος των Δημοτικών Κινήσεων(για το εκκλησάκι στο Άλσος)
Γιατί όχι το Γαλάτσι?
Να πολεμήσουμε τον φόβο
Δήμαρχος στο Σαντιάγο
Aνακρίβειες και αλήθειες-διόρθωση....ημαρτημένων
Τα είπα στον ΔήμαρχοΟ κόσμος στα "υιοθετημένα" της ΔΡΑΣΗΣ.Γιατί έκλεισε το Άλσος?
Ερωτηματικά και αγωνίες
Η πανδημία & χιονόπτωση διδάσκουν ότι: Οι Ιδιωτικοποιήσεις είναι πηγή δεινών για τον άνθρωπο!
Έστω κι έτσι,ακούστηκε το Γαλάτσι
Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;
Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη
Κ.Δήμαρχε ,
Τον Δεκέμβρη 23, μετά οκτώ χρόνια στο τιμόνι του Δήμου, στην Περιφερειακή Ένωση Δημάρχων Αττικής(ΠΕΔΑ) υποστηρίξατε, μαζί με άλλα, ότι:
«Σήμερα είναι πολύ πιο σημαντικό ο πολίτης να συμμετέχει στα κοινά με την δική του ελεύθερη βούληση....»
«όσο πιο ενεργά συμμετέχουν οι πολίτες, τόσο περισσότερο είναι σε θέση να ασκούν πίεση στους αιρετούς να γίνονται καλύτεροι, να λογοδοτούν για τις ενέργειές τους , να λαμβάνουν τις σωστές αποφάσεις....»
«Η αξίωση να συμμετέχουν πιο ενεργά θα πρέπει να είναι, επίσης δική μας μόνιμη επιδίωξη...».
Κ .Δήμαρχε,
Τι απ’ όλα αυτά έχετε εφαρμόσει στο Γαλάτσι;
- Πόσοι δημότες παρακολουθούν τα Δημοτικά Συμβούλια;
- Τι έχετε κάνει για να έρθουν οι δημότες και να τα παρακολουθήσουν;
- Πως γίνεται στις προεκλογικές συγκεντρώσεις να μαζεύετε κόσμο και κοσμάκη, και στην παρακολούθηση των Δημοτικών συμβουλίων ελάχιστοι;
- Γιατί στο Γαλάτσι , σε αντίθεση με άλλους Δήμους, δεν γίνονται ….ανοιχτά Δ.Σ.;
Και με την ευκαιρία :
Γιατί για τα συμβαίνοντα στη πόλη βγαίνουν ανακοινώσεις και δελτία τύπου μόνον για να υμνήσουν το δημοτικό έργο;
Το κόψιμο των δένδρων στην νησίδα της Βέϊκου που πόνεσε πολλούς, ήταν αναπόφευκτο;
Το κυκλοφοριακό χάος;
Οι εργολάβοι της «Ελληνικό Μετρό» ενεργούν με βάση το κόστος μόνον ,και μένουν ανεμπόδιστοι και αδιάφοροι στις συνέπειες των επιλογών τους;
Πως γίνεται και στο Γαλάτσι τα ελάχιστα μέσα ενημέρωσης να υμνούν και να προβάλλουν το έργο της Δημοτικής αρχής και να απουσιάζει παντελώς η κριτική των έργων σας;
Μήπως η δημοκρατία στο Γαλάτσι είναι λαβωμένη από το υπερβολικό έπαινο που αποτελεί , πλέον κατεστημένη πρακτική;
Με το ΣΜΑ και τα σκουπίδια πότε , επί τέλους, θα υπάρξει αφύπνιση πόλης;
Μήπως πρέπει να αναθεωρήσετε πλευρές της πολιτικής σας , όσο είναι ακόμη καιρός; Μήπως, πρέπει να βάλετε στην πολιτική σας και την συντήρηση των έργων αλλά και των υποδομών; Περπατάτε την πόλη και διαπιστώνετε.
Τέλος, πως γίνεται και για πέντε πλατείες της Αθήνας όπου θα περάσει το ΜΕΤΡΟ έχουν ολοκληρωθεί μελέτες και για το Γαλάτσι καμία μελέτη δεν έχει ανακοινωθεί και το μόνο που έχει ακουστεί είναι ότι η κατασκευή της πλατείας θα ξεκινήσει με την έναρξη λειτουργίας του ΜΕΤΡΟ, δηλαδή μετά 10 – 20 χρόνια;
" ο Μπαγάσας "
"
Μόλις ανάτειλε ο ήλιος και δείχνει την καλή μέρα που θα μας χαρίσει. Το γραφείο μου αρχίζει σιγά αλλά σταθερά και το λούζει το φως. Λένε ότι, το φως διαλύει το σκοτάδι. Όχι, δεν το διαλύει, το αγνοεί. Δεν το γνωρίζει καν. Έχω ανοίξει ήδη το ραδιόφωνο και παράλληλα πιάνω από μία βιβλιοθήκη μου, «τον Μύθο του Σίσυφου» του Αλμπέρ Καμύ. Αν δεν το έχετε διαβάσει σας το συνιστώ γιατί καταπιάνεται με το «παράλογο», αυτό που είναι διάχυτο στην κοινωνία μας.
Το τελευταίο μου άρθρο είναι αυτό που γράφω για την πόλη μας και τους ανθρώπους της και τούτο διότι, λόγοι προσωπικοί με θέλουν μόνιμο σχεδόν κάτοικο στο νησί μου. Να βρίσκομαι αλλού και να γράφω για τα «εδώ», δεν έχει νόημα, πέραν δε των άλλων χάνεται και η αμεσότητα των όσων βλέπω ή ακούω. Έτσι λειτούργησα μέχρι σήμερα, πεζοπορώντας στην πόλη μας και νιώθοντας τον ρυθμό της. Θα μου λείψει η ζωή της πόλης τώρα που αναχωρώ από αυτήν; Όχι, διότι έχει αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό η καθημερινότητά της. Αν κάτι μου λείψει, είναι τα βιβλία από τις βιβλιοθήκες μου και τούτο διότι δεν έχω την πρόθεση να τα πάρω μαζί μου. Όταν αραιά και που θα επιστρέφω για λίγο, θα μυρίζω τ΄ αρώματά τους.
Μία σημαντική παράλειψή μου, είναι το ότι δεν έκανα ένα αφιέρωμα στους επιπλοποιούς της πόλης μας. Δεν το είχα σκεφτεί και νομίζω πως αδίκησα αυτούς τους τεχνίτες του ξύλου, τον Κουτσιμπέλα, τον Καδηγιουράνη, τον Οικονομίδη, και άλλους που δεν μου έρχονται τώρα στο μυαλό. Ας είναι, ίσως κάποιος άλλος παλιός κάτοικος της πόλης μας το κάνει και συμπεριλάβει και τους σιδεράδες, όπως τον Γιαννικόπουλο και άλλους, κι αυτοί σπουδαίοι τεχνίτες.
Σε ό,τι με αφορά, κατηγορήθηκα από ελάχιστους συμπολίτες μας διότι υπογράφω τα κείμενά μου με ψευδώνυμο. Λες και δεν έχω δικαίωμα να το κάνω, λες και διαπράττω κάποιο αδίκημα. Η ουσία δεν ήταν (και είναι) το ψευδώνυμο αλλά το περιεχόμενο των άρθρων μου. Είναι απόλυτα κατανοητό, αυτά σε άλλους ν’ αρέσουν και σε άλλους όχι, συνεπώς η κριτική, η καλή και η κακή, είναι κι αυτή από τη μεριά της αναγκαία. Η κριτική, όχι η ύβρις, διότι συνέβη κι αυτό, ακούστηκε δηλαδή χυδαίος λόγος αλλά δεν ήταν κριτική. Δεν θέλω να χαρακτηρίσω αυτόν που με χυδαιότητα εκφράστηκε αλλά ας τον ονομάσω απλά, υποκριτή.
Άκουγα επίσης δεξιά κι αριστερά για το ποιος είμαι. Πλάκα είχε αυτό, διότι ήμουν ταξίαρχος, ήμουν Ναξιώτης, ήμουν Αρκάς, ήμουν Ηπειρώτης, ήμουν Μυκονιάτης, κτλ. Εύκολα μάλλον, στοχοποιήθηκαν αρκετοί ως πεζοπόροι. Από τον Larry King, μέχρι διαφόρους άλλους, δημοσιογράφους, καθηγητές, φίλους καθηγητών, ένα στέλεχος της Ένωσης Γαλατσίου, μέλη του Κονκλάβιου, και πάει λέγοντας. Το πιο ωραίο είναι που μερικοί έλεγαν: ναι, εγώ είμαι ο πεζοπόρος. Εκείνος όμως που το τερμάτισε το θέμα, να τα λέμε αυτά, να μην ντρεπόμαστε, ήταν ο αγαπητός Larry, που δεν δίστασε σε μία εκπομπή του να καλέσει τον πεζοπόρο!
Τέλος πάντων, η ουσία είναι ότι ουδείς γνωρίζει ποιος είναι ο πεζοπόρος, για έναν απλό λόγο. Δεν τον γνωρίζει ούτε το φιλόξενο e-galatsi που δημοσίευε (και θα δημοσιεύσει κι αυτό φαντάζομαι) τα άρθρα του. Και που έβρισκε τα άρθρα του πεζοπόρου το e-galatsi και τα δημοσίευε; Αυτό το ερώτημα ας το απαντήσει αν θέλει το e-galatsi, αν θέλει ας κάνει αναφορά στο ιστολόγιο μου σε υποσημείωση.
Δεν γνωρίζει ουδείς ποιος είναι ο πεζοπόρος για ακόμα ένα λόγο. Διότι ποτέ αυτός δεν είπε σε γνωστό ή φίλο ποιος είναι. Παρ’ όλα αυτά, μερικοί συμπολίτες μας, για να μην τους πούνε αδαείς, ψιθύριζαν: ο πεζοπόρος είναι ο τάδε, ή είναι ο δείνα.
Ωραίο ήταν αυτό το ταξίδι στη καρδιά της πόλης μας. Με τις καλές και άσχημες στιγμές του. Ακόμα και με τα λάθη μου. Από καρδιάς, θέλω να ευχαριστήσω το e-galatsi που φιλοξένησε και προώθησε τα άρθρα μου. Ευχαριστώ κι εσάς που τα διαβάσατε, συμφωνώντας ή όχι με αυτά.
Ο Πεζοπόρος
o Οδοιπορικό μου
-Oι καλοί άνθρωποι της πόλης μας
-Στη θέση του ΠΑΛΑΙ..ουρανοξύστης?
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Το θέμα του ΠΑΛΑΙ απασχόλησε το Σάββατο που μας πέρασε μία μεγάλη ομάδα ενεργών συμπολιτών μας που, για το σκοπό της, βρέθηκε έπειτα από σχετικό κάλεσμα ενός αξιόλογου συμπολίτη μας, στους κήπους του εμπορικού κέντρου «Αλέξανδρος». Στο χώρο που κατά περιόδους ζυμώνεται η Δημοκρατία και οι συμπολίτες μας εκφράζονται ελεύθερα. Ας ονομάσουμε τον χώρο αυτό «Μικρή Πνύκα», όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Γνωστό είναι τοις πάσι ότι το Γαλάτσι έχει καλό Δήμαρχο. Τόσο ως πολιτικό αλλά και ως άνθρωπο. Για τους λόγους αυτούς εξάλλου εκλέγεται με τόσο ψηλό ποσοστό, προκαλώντας παράλληλα αλλά άθελα του όμως, και σοβαρά προβλήματα στις πολιτικές τοπικές παρατάξεις. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Σύριζα, που πρoτού τον διαλύσει ο «Στέφανος» πανελλαδικά, σε τοπικό επίπεδο, τον διάλυσε ο δήμαρχος της καρδιάς μας, ο Γιώργος Μαρκόπουλος. Δεν προέβη σε πράξη επαίσχυντη ο δήμαρχός μας, όχι φυσικά, όμως η συνεχής παρουσία του επί του πεδίου (ας χρησιμοποιήσω εδώ έναν στρατιωτικό κυρίως όρο αντί της «καθημερινότητας»), είναι παράδειγμα προς μίμηση σε όλη την ελληνική επικράτεια και κέρδισε την εμπιστοσύνη του πολίτη, του συριζαίου ειδικότερα που, βρήκε σε αυτόν μία θερμή αγκαλιά, σε αντίθεση με τον πόλεμο της καρέκλας στο δήθεν αριστερό κόμμα του.
Καλοί άνθρωποι φυσικά υπάρχουν και στις άλλες εξαϋλωμένες πολιτικές παρατάξεις (Σύριζα, Πασόκ, κ.ά.), όμως πολιτικά κέρδη -πλήν δημάρχου- αποκομίζει μόνο το ΚΚΕ και τούτο διότι ηγείται (σε τοπικό πάντοτε επίπεδο) εξίσου ένας καλός άνθρωπος, ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης. Παρών επί του πεδίου και ο σύντροφος Γρηγόρης, μόνο με την παρουσία του πήρε στις τελευταίες δημοτικές εκλογές κι αυτός, αρκετούς άστεγους πολιτικά συριζαίους. Λίγους ψήφους από τη δεξαμενή του ρεβιζιονιστικού Σύριζα άντλησε και η ΟΚΔΕ, αυτή όμως σαν οργάνωση, απέχει από την καθημερινότητα της ζωής στο Γαλάτσι.
Στην πόλη μας, ενώ προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς χώρους ο Γιώργος Μαρκόπουλος και ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης, ξεχωρίζουν σαν την μύγα μεσ’ στο γάλα. Και οι πληγωμένοι φίλοι των άλλων πολιτικών παρατάξεων που τους ενισχύουν με την ψήφο τους, δεν είναι αριβίστες και οπορτουνιστές (και αυτοί φυσικά υπάρχουν ανάμεσα μας), αλλά σκεφτόμενοι άνθρωποι που εκφράζουν την αγωνία τους. Όταν για παράδειγμα, ένας σεβάσμιος ηλικιωμένος άνθρωπος του Κονκλάβιου, λέει το σπαρακτικό: «εμείς οι αριστεροί γιατί δεν πείθουμε τον κόσμο;», εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η κοινωνία μας έχει έλλειμα της αριστερής σκέψης. Να μην μας κακοφαίνεται, αλλά την αριστερά δεν την διάλυσε ο «Στέφανος» αλλά ο «Alexis», και τούτο διότι κυβέρνησε ως νεοφιλελεύθερος και όχι ως αριστερός. Απλά ήρθε ο «Στέφανος» και αποτελείωσε το σαθρό ούτως ή άλλο οικοδόμημα του πειράματος «Σύριζα».
Επί του «πεδίου» τώρα, ενώ εδώ και μέρες έχει αρχίσει ο μετροπόντικας το έργο του και έχει ήδη διανύσει περί τα 250 μ., το κυκλοφοριακό πρόβλημα δεν γιγαντώθηκε αλλά κινείται σε ανεκτά ακόμα επίπεδα. Το φορτηγά με τα χώματα, δεν μπαίνουν καν στον ιστό της πόλης, όπως ισχυρίζονταν πριν τα έργα οι πάσης φύσεως ειδήμονες και τρομολάγνοι, αλλά κινούνται έξω από αυτήν.
Φυσικά, τα καθημερινά προβλήματα υπάρχουν, αλλά αν σκεφτούμε διαφορετικά, αν δεν υπήρχαν, πάλι θα τα εφευρίσκαμε, διότι αυτά μας τρέφουν, είναι το αλάτι της ζωής μας. Χωρίς προβλήματα θα ζήσουμε μόνο στο μακρινό μέλλον όταν με το καλό έρθει η αταξική (αναρχική) κοινωνία, όπου τότε θα λειτουργούμε όλοι μας με νοημοσύνη. Δεν θα ρωτάμε, θα πράττουμε. Αυτή είναι η πορεία του ανθρώπου μέσα στο άγνωστο αλλά και γνωστό μέλλον.
Ας έχουμε υπομονή. Οφείλουμε να θυμόμαστε, όχι για να συγκινούμαστε αλλά για να διδασκόμαστε, ότι, ξεκινήσαμε από τα σπήλαια λειτουργώντας με το ένστικτο και περάσαμε στην εποχή μας που λειτουργούμε με το συναίσθημα. Το οποίο ώς γνωστόν φυσικά παράγει κάθε είδους συγκρούσεις που είναι ορατές μπροστά μας αν έχουμε αντίληψη φυσικά. Από το ένστικτο μέχρι και το συναίσθημα, όλη αυτή η εξελεγκτική πορεία μας, είναι γραμμική και από τη φύση της περιορισμένη, διότι κυρίαρχο στοιχείο της ζωής μας είναι η σκέψη. Για να προχωρήσουμε όμως προς την αταξική κοινωνία (που αφελώς ορισμένοι πλανημένοι συνάνθρωποι μας την φαντάζονται μέσω των ιδεολογιών και ειδικότερα του κομμουνισμού), απαιτείται ένα άλμα προς τα πάνω, προς την ανέλιξη. Αυτή φυσικά βρίσκεται έξω από το υλικό πεδίο της σκέψης και απαντάται μόνο στη νοημοσύνη.
Τα αποτελέσματα της σκέψης, εύκολα γίνονται αντιληπτά αν κοιτάξουμε γύρω μας, στον κόσμο, τι γίνεται. Παντού βία, πόλεμοι, πείνα, απληστία, υποκρισία, ο ένας άνθρωπος θέλει να εξουσιάσει τον άλλον, το ένα πολιτικό ιδεολόγημα πολεμάει το άλλο, μία διαρκής σύγκρουση. Αυτό όλο το σκηνικό δεν είναι παρά αποτέλεσμα νοητικής έλλειψης.
Οι άνθρωποι -όπως έχω ακούσει- δεν γεννιούνται καλοί ή κακοί. Οι συνθήκες της ζωής είναι αυτές που βάζουν τα εμπόδια ανάμεσά τους και βιώνουμε από την αρχή του κόσμου τα ίδια πράγματα. Τα εμπόδια θα θρυμματισθούν όταν εμείς ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Και τότε μόνο, θ’ αρχίσουμε ν’ αλλάζουμε. Αν εμείς αλλάξουμε, τα πάντα θ’ αλλάξουν και τότε θα είμαστε έτοιμοι για το άλμα προς τα «άνω».
Συμπαθάτε με, αλλά κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Η βία, η κάθε είδους σύγκρουση, είναι ιδίωμα του αδύνατου νοητικά ανθρώπου.
Ο Πεζοπόρος
Τo Οδοιπορικό μου
-Στη θέση του ΠΑΛΑΙ..ουρανοξύστης?
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Προ ημερών, έκανε γιουρούσι η τροχαία στη Λ. Βέικου και δεν έμεινε αυτοκίνητο χωρίς κλήση. Κυρίως στα διπλοπαρκαρισμένα οχήματα αλλά κοντά σε αυτά την πλήρωσαν κι άλλα – παράνομα σταθμευμένα κι αυτά χωρίς να ενοχλούν ιδιαίτερα. Η τροχαία, δεν κάθεται στις λεπτομέρειες, πιο όχημα ενοχλεί λίγο και πιο πολύ, ό,τι είναι παράνομο γράφεται. Είναι κυνική η τροχαία; Όχι βέβαια, απλά κάνει τη δουλειά της όταν αποφασίζει και βγαίνει στους δρόμους για ελέγχους κάθε είδους. Δεν ξέρω μονάχα, αν την έστησε και στο ύψος της Λαδά, εκεί στο φανάρι που οι ψυχάκηδες οδηγοί παραβιάζουν τη σειρά για να δείξουν τη μαγκιά τους και την κουλτούρα που πήραν από το σπίτι τους, αγνοώντας τη σειρά.
Οι αντιδράσεις φυσικά από την εξόρμηση της τροχαίας στη Λ. Βέικου, ποίκιλλαν. Οι περιπατητές έλεγαν: «Καλά κάνουν» - οι οδηγοί των οχημάτων που έπαιρναν κλήση, δυσανασχετούσαν: «Και που θα παρκάρουμε για να κάνουμε τη δουλειά μας;». Ο καθένας κοιτούσε το δικό του συμφέρον και ανάλογα μιλούσε. Ποιο είναι όμως το κοινό συμφέρον; Πως θα λυθεί οριστικά στη πόλη μας το πρόβλημα του parking που έγινε χρόνιο; Και παράλληλα δεν θα στρέφεται ο ένας πολίτης κατά του άλλου;
Στα παραπάνω, να προσθέσουμε την επίσημη ανακοίνωση του Δημάρχου ότι στην Ηνιόχου δεν θα γίνει τελικά το parking αλλά ο χώρος θα βελτιωθεί σε ένα ζωντανό πάρκο. Η απόφαση αυτή του Δημάρχου, λένε ότι προήλθε από «πιέσεις», δηλαδή υπέκυψε στη λαϊκή θέληση. Είναι όμως έτσι; Όχι, δεν είναι έτσι και θα το δούμε παρακάτω.
Ο Δήμαρχος, αντιλαμβανόμενος τις μελλοντικές ανάγκες του Δήμου, ειδικότερα από τη στιγμή που θα λειτουργήσει το ΜΕΤΡΟ σε λίγα χρόνια, σκέφτηκε και θα υλοποιήσει ένα μεγαλόπνοο σχέδιο, φαραωνικό ίσως για τους μόνιμα φωνασκούντες, αλλά ένα έργο που θα τοποθετήσει το Γαλάτσι στις πιο πράσινες πόλεις της Ευρώπης. Το σχέδιο είναι σε εξέλιξη και υπολογίζεται προς το τέλος του χρόνου να ανακοινωθεί επίσημα και θ’ αρχίσουν οι εργασίες του στο δεύτερο εξάμηνο του 2025. Θα ολοκληρωθεί δε παράλληλα με τη γραμμή 4 του ΜΕΤΡΟ.
Το σχέδιο, όπως έχει προχωρήσει μέχρι τώρα, πριν δηλαδή την ολοκλήρωσή του, αναφέρει: Δημιουργία parking 40.000-50.000 θέσεων στα νταμάρια της ΛΑΤΟ. Υπόγειο και υπέργειο, αρμονικά δεμένο με το περιβάλλον του βουνού. Φυλασσόμενο όλο το 24ωρο. Κάθε όχημα (με ατομική θέση) θα καταβάλει μηνιαίο ενοίκιο 20 ευρώ στο ταμείο του Δήμου, διότι ο Δήμος θα αναλάβει και την εκμετάλλευσή του, τη συντήρησή του και ό,τι θα χρειασθεί ένα μεγάλο και σύγχρονο τεχνολογικά parking. Μάλιστα, φημολογείται ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα έχει ενεργό ρόλο στη λειτουργία του. Χρήση δε θα κάνουν μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι της πόλης.
Από ποιους δρόμους θα πηγαίνουν και θα φεύγουν από το parking τα χιλιάδες αυτοκίνητα καθημερινά για τις δουλειές των ιδιοκτητών τους; Έχει γίνει πρόβλεψη και γι’ αυτό το ζήτημα. Τρείς υπόγειοι δρόμοι διπλής κατεύθυνσης από το χώρο του parking θα συναντούν τους κεντρικούς οδικούς άξονες του Γαλατσίου.
Ωραίο ακούγεται αλλά πως θα ανεβαίνουν και θα κατεβαίνουν το βουνό οι οδηγοί των αυτοκινήτων; Με τα πόδια; Στο σημείο αυτό έρχεται το μεγαλόπνοο σχέδιο που λέει ότι: από τα υπόγεια του μεγάλου parking θα ξεκινούν σχεδόν ακτινωτά δέκα-δεκαπέντε (10-15) υπόγειες γραμμές τραίνου (ηλεκτρικού) που θα καλύπτουν όλο το Γαλάτσι. Για παράδειγμα, μία γραμμή θα φτάνει μέχρι την ΟΥΛΕΝ έχοντας ενδιάμεσα πολλές στάσεις που θα καλύπτουν κάθε κάτοικο της περιοχής. Μία άλλη γραμμή θα φτάνει μέχρι τον Βόρειο Πόλο, μία τρίτη προς Καραγιαννέϊκα μέχρι τα όρια της Κυψέλης. Ειδικότερα η οδός Ωρωπού θα έχει τουλάχιστον 5-6 σταθμούς. Οι πολλές στάσεις της κάθε γραμμής, δίνουν τη δυνατότητα στον κάθε κάτοικο της πόλης -όπου κι αν κατοικεί- να πάρει πολύ εύκολα το υπόγειο τραίνο και να πάει στο parking, ή να επιστρέψει στο σπίτι του από αυτό, μ’ ένα εισιτήριο κόστους 0,75 ευρώ.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το έργο των υπόγειων τραίνων θ’ αναλάβει η ΑΤΤΙΚΟΝ ΜΕΤΡΟ και θα έχει και την εκμετάλλευσή τους. Το έργο αυτό εντάσσεται στα αντισταθμιστικά οφέλη της γραμμής 4.
Με την ολοκλήρωση του έργου, ο Δήμος θα διώξει από τους δρόμους της πόλης παρκαρισμένα οχήματα. Σε κάθε δρόμο θ’ αφήσει μία λωρίδα κυκλοφορίας και παράλληλα ο κάθε δρόμος θα γίνει ένα πάρκο, με δέντρα, λουλούδια, συντριβάνια. Θα επανέλθει στη πόλη μας η χλωρίδα και η πανίδα με τα χιλιάδες πουλιά (κοτσύφια, παπαγάλους, σπουργίτια κ.ά.).
Μέσα σε όλα αυτά, η απόφαση για την Ηνιόχου ήταν από καιρό ειλημμένη. Άλλοι κοιτάζουν το δέντρο αλλά ο Δήμαρχος κοιτάζει το δάσος συνολικά. Κατά τον ίδιο τρόπο φροντίζει και το πολιτικό σύστημα της πόλης μας, και μάλιστα έχει ανοίξει την αγκαλιά του και έχει δεχθεί όλη σχεδόν την πάσχουσα αριστερά, την πονεμένη και προδομένη αριστερά που ψάχνει -σαν ορφανή που έμεινε- κάπου ν’ ακουμπήσει να βρει ζεστασιά, κατανόηση, αγάπη. Δεν χαλάει χατίρια σε κανένα πονεμένο και λυπημένο ο Δήμαρχος. Όλοι δικοί του είναι, πλήν κουκουέδων. Αλλά και με αυτούς υπάρχει αμφίδρομη σχέση στοργής και ας μην αρέσει αυτή η σχέση στον αγαπητό Larry King. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που μερικοί κουκουέδες τον αποκαλούν "Δήμαρχο της καρδιάς μας".
Εν αναμονή …
Ο Πεζοπόρος -1
Τo Οδοιπορικό μου
- Εκλογική ανατροπή προ των πυλών
- Πίκρα...στην πόλη μας και όχι μόνο
- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως & επανάσταση 1821
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων