- Βρίσκεστε εδώ:
-
Αρχική
-
Αρθρογραφία
- Απόψεις
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Χθες, Παρασκευή 27 Μάρτη, από το μεσημέρι μέχρι βράδυ, ο Α.Βαρελάς ,αντιδήμαρχος καθαριότητας του Δήμου Αθήνας , μαζί με υπηρεσιακούς παράγοντες του Δήμου, βρέθηκε στην έδρα της Ε’. Δημοτικής Κοινότητας (Πατησίων 237 ), για μία εκτεταμένη συζήτηση με τους Συλλόγους της περιοχής σχετικά με τη καθαριότητα. Η πρωτοβουλία ανήκει στον πρόεδρο της Δ. Κοινότητας, συνάδελφο κ.Διον. Αδαμόπουλο, που με διακριτικότητα διηύθυνε τη συζήτηση που αποδείχθηκε αποτελεσματική, γιατί ο κ. Α.Βαρελάς απέπνεε γνώση και ειλικρίνεια. Η ΔΡΑΣΗ και η ‘’ Κίνηση φορέων και πολιτών Γαλατσίου, Ν.Ιωνίας και Ε΄Δημοτικής Κοινότητας για τη διάσωση του ΠΑΛΑΙ ‘’ ήταν εκεί .
Δεν θα σταθώ στα θέματα που θίχτηκαν, ούτε στο ΠΑΛΑΙ για το οποίο εμείς στο Γαλάτσι έχουμε να πούμε πολλά .Περιορίζομαι στο ότι, για μία ακόμη φορά, ο αντιδήμαρχος, δηλώνοντας ότι εκφράζει τη πολιτική του Δήμου Αθήνας και συνεπώς και του Δήμαρχου κ.Γ. Καμίνη ,επανέλαβε με έμφαση τη γνωστή θετική θέση του Δημοτικού Συμβουλίου και την ετοιμότητά του να συμβάλλει με τεχνικούς του Δήμου μαζί με αντίστοιχους της περιφέρειας Ατιικής για μία ΄΄ μελέτη’’. Γιά να οριοθετηθεί, έτσι, η παραπέρα πορεία αξιοποίησης και της παράδοσης του ΠΑΛΑΙ στη νεολαία και στο πολιτισμό της περιοχής.
Θα σταθώ ,όμως, στο ότι ο κ.Βαρελάς, αναγνώρισε ως μέγιστο θέμα την χρήση των δρόμων της πόλης για ‘’ αφόδευση ‘’ από ανθρώπους, ανέστιους η περιφερόμενους. Eκανε βέβαια και μία ιστορική αναφορά στο θέμα ξεκινώντας από το κλείσιμο των δημόσιων ,υπόγειων συνήθως, ‘’ ουρητηρίων’’ μετά τη διαμόρφωση των πλατειών και σταθμών του ΜΕΤΡΟ στην Ομόνοια, στην Κάνιγγος, στην Βάθης, στο Σύνταγμα…Αναγνώρισε ,επίσης, ότι καμία μέριμνα δεν εκδηλώθηκε παρά την αύξηση της …ζήτησης.
Ο νους μου πέταξε και στη πόλη μας, όπου το φαινόμενο έχει εμφανισθεί εδώ και καιρό ,ιδιαίτερα στα σύνορα με την Κυψέλη και όχι μόνο σε πάρκα. Εχουμε πει ότι δεν είναι απλά θέμα καθαριότητας ,είναι θέμα πολιτισμού ο εθισμός μιάς κοινωνίας με το φαινόμενο της χρήσης του Δημόσιου χώρου και του δρόμου ως τουαλέτας, χωρίς αυτή ( κοινωνία ) να αντιδρά, όχι βέβαια πυροβολώντας τον "αποθέτοντα" δυστυχή που δεν τολμά να μπει σε μία καφετέρια "να κάνει τη δουλειά του" , αλλά που δεν απαιτεί στοιχειώδη μέτρα.
Όμως σε εμάς, στο Γαλάτσι, ακόμη κι εκεί που έχουν ληφθεί μέτρα δείχνουμε εντελώς αδύναμοι να τα υποστηρίξουμε με το να κάνουμε το αυτονόητο ,δηλαδή απλά, κάποιες φορές, να φροντίζουμε το πλύσιμο υφιστάμενων δημόσιων τουαλετών. Αναφέρομαι στις στεγασμένες δίδυμες τουαλέτες, μέσα στο Αλσος Βέικου, αριστερά της β΄εισόδου ( χωρίς φύλακα ) και του …Δημοτικού Ιατρείου, δίπλα στη παιδική χαρά. Εκεί η κατάσταση είναι αφόρητη. Ο κρίσιμος χώρος – τρύπα – των ‘’ τούρκικων’’ τουαλετών έχει επεκταθεί μέχρι την είσοδο του κτιρίου από τις ‘αποθέσεις’ όσων το επισκεπτονται. Και τούτο γίνεται αναγκαστικά,γιατί "δεν γίνεται αλλιώς ", έως ότου ο Δήμος Γαλατσίου "ανακαλύψει", ότι ανήκουν στη δικαιοδοσία του και ότι έχει χρέος να δηλώσει " παρών".
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Aυτές τις ημέρες κορυφώνεται το δράμα που παίζεται σε βάρος της χώρας μας, «στιγμή» (με την εγελιανή έννοια του όρου) που θα απαντήσει στο ερώτημα: υποτέλεια ή εθνική ανεξαρτησία και προοδευτική πορεία με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό.
Ουσιαστικά είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα. Πώς φτάσαμε λοιπόν εδώ; Η απάντηση είναι απλή και σαφής: Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις υπέταξαν το αίτημα της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής προόδου στο ταξικό συμφέρον της κυρίαρχης τάξης. Οι μετέπειτα αγώνες της Αριστεράς συνδύαζαν διαλεκτικά (ή έπρεπε να συνδυάζουν) το πατριωτικό (εθνική ανεξαρτησία) με το ταξικό (κοινωνική απελευθέρωση, σοσιαλισμός).
Σήμερα, εποχή της γενικής κρίσης του καπιταλισμού, το κεφάλαιο (με κυρίαρχο το χρηματιστικό), με την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού, δεν επιχειρεί απλώς να μεταφέρει τα αποτελέσματα της κρίσης σε βάρος της εργατικής τάξης και των υποτελών στρωμάτων. Επιδιώκει να καταστρέψει όσα κέρδισαν οι λαοί την περίοδο του αιματοβαμμένου καπιταλισμού (πληρωμή της εργατικής δύναμης, κράτος πρόνοιας, προοδευτική παιδεία κ.λπ.).
Με τον οικονομικό πόλεμο, ο επί του παρόντος νικηφόρος καπιταλισμός επιδιώκει να συνθλίψει τις κοινωνικές αντιστάσεις και ταυτόχρονα να σαρώσει τα κινήματα εθνικής ανεξαρτησίας. Η χώρα μας επιλέχθηκε ως πειραματόζωο για την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης θεωρίας και πράξης. Γιατί; Επειδή λόγω ειδικών συνθηκών, αλλά και επειδή η εγχώρια κυρίαρχη τάξη, υποτελειακή από παράδοση, θα δεχόταν πιο εύκολα αυτόν τον εθνοκτόνο ρόλο.
Η τραγική ανθρώπινη περιπέτεια θα λυθεί ή με την καταστροφή της ανθρωπότητας ή με τη νίκη των δυνάμεων του σοσιαλισμού (καταστροφή του ενός πόλου της αντίθεσης ή και των δύο, κατά τη μαρξιστική αντίληψη της ιστορίας). Η «νομοτέλεια» ισχύει και για τη χώρα μας.
Ποιος θα έπρεπε λοιπόν να είναι ο στρατηγικός στόχος της δικής μας Αριστεράς; Ενας και μοναδικός: ο σοσιαλισμός. Αλλά: η κατάσταση της χώρας μας είναι καταστροφική. Υπάρχει όμως επαναστατική κατάσταση, προϋπόθεση για τη νίκη των δυνάμεων του σοσιαλισμού; Η απάντηση είναι δεδομένη και αρνητική. Το τι θα μπορούσε να γίνει με την όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και του καθεστώτος της υποτέλειας συνολικά είναι κάτι που δεν μπορούμε να το προβλέψουμε.
Συνεπώς: Με δεδομένες τις δικές μας συνθήκες, ο λαός της Αριστεράς ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα για πρώτη φορά στη χώρα μας έχουμε κυβέρνηση της Αριστεράς. Πώς έγινε το «θαύμα»; Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρινόταν στις ελπίδες των αριστερών: ήταν ένα πρόγραμμα «επαναστατικού» ρεφορμισμού. Αυτό που απαιτούσε η συγκεκριμένη «στιγμή».
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα πρόγραμμα σωτηρίας του ελληνικού λαού και οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας στο πλαίσιο της Ε.Ε., με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό (ο στρατηγικός στόχος σημειωνόταν στο τέλος του προγράμματος, χωρίς συγκεκριμενοποίηση και -συνεπώς- χωρίς να πείθει).
Ποιοι ήταν λοιπόν οι βασικοί στόχοι του προγράμματος; «Θάψιμο» του μνημονίου. Επαναδιαπραγμάτευση και κούρεμα του χρέους. Οχι εκποίηση της κρατικής περιουσίας και γενικότερα του πλούτου της χώρας. Δίκαιο φορολογικό σύστημα με κύριο στόχο το μεγάλο κεφάλαιο. Επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Κατώτερος μισθός 751 ευρώ. Βελτίωση μισθών και συντάξεων. Επαναπρόσληψη των απολυμένων και αυτών που βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας (αξιολόγηση). Προοδευτική αναμόρφωση της παιδείας. Κατάργηση των «Συμβουλίων» στα ΑΕΙ και αποκατάσταση της νομιμότητας. Ενίσχυση της επιστημονικής έρευνας και κατάργηση της υποταγής της έρευνας και της παιδείας στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Επαναφορά της νομιμότητας και ανασυγκρότηση της ΕΡΤ, αρχίζοντας από μηδενική βάση. Αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας.
Σημείωσα τα κυριότερα σημεία του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόγραμμα αυτό δεν υπερέβαινε τα όρια του καπιταλισμού. Δεν ήταν πρόγραμμα ρήξης με την Ε.Ε. Ηταν όμως, εάν εφαρμοζόταν, ένα πρόγραμμα σωτηρίας του ελληνικού λαού, που θα δημιουργούσε, ενδεχομένως, δυνατότητες για μια ριζοσπαστική-«επαναστατική» πορεία.
Συνολικά, το πρόγραμμα αυτό συνδύαζε διαλεκτικά το κοινωνικό με το πατριωτικό στοιχείο. Δεν επαγγελλόταν μια ανέφικτη (επί του παρόντος) επανάσταση. Ανταποκρινόταν όμως στις ανάγκες και στις δυνατότητες της «συγκεκριμένης κατάστασης» και ψηφίστηκε από τον λαό της Αριστεράς. Το πρόγραμμα καταπολεμήθηκε από τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς. Εδώ θυμόμαστε τον Μπρεχτ: Δεν μας αρέσει η απόφαση του λαού; Να αλλάξουμε λοιπόν λαό!
Θα ήταν μήπως αποδεκτό αυτό το θετικά ρεφορμιστικό πρόγραμμα από τους λύκους της Ε.Ε., υπαλλήλους και αφεντικά; Η σύγκρουση θα ήταν δυνατόν να αποφευχθεί; Μια θετική απάντηση θα προϋπέθετε αφέλεια: υποτίμηση της αναλγησίας του κεφαλαίου και των υπηρετών του. Γιατί κυρίως οι Γερμανοί αντέδρασαν με αυτή την απάνθρωπη σκληρότητα; Το βασικό, κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν το πρόβλημα του χρέους. Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι είχαν στόχο να συντρίψουν τη δυνατότητα μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη. Να σβήσουν το αχνό φως που φαινόταν να ανατέλλει στον ορίζοντα της ηπείρου και να επιβεβαιώσουν το δόγμα της αιωνιότητας του καπιταλισμού και του μονόδρομου.
Ημέρες διαβουλεύσεων, σκληρών μαχών, αναλγησίας των τοκογλύφων, αποκάλυψη της μικρότητας των υπαλλήλων του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Κατάληξη σε μια απόφαση που εγκρίθηκε από το Γιούρογκρουπ. Αλλά οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν και ίδωμεν. Σημειώνω τα βασικά σημεία της ελληνικής πρότασης.
Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Μείωση του ΦΠΑ. Δίκαιο φορολογικό σύστημα και -συνεπώς- φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου. Εκσυγχρονισμός της φορολογικής και τελωνειακής διοίκησης. Ελεγχος των δημόσιων δαπανών. Μεταρρύθμιση της κοινωνικής ασφάλισης. Σύγχρονη δημόσια διοίκηση και καταπολέμηση της διαφθοράς. Καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων και προϊόντων καπνού. Μείωση του αριθμού των υπουργείων από 16 σε 10. Στον καθαυτό οικονομικό τομέα, εφαρμογή του μέτρου των δόσεων και αντιμετώπιση των τραπεζικών και μη εξυπηρετούμενων δανείων κ.λπ. Πολιτική για την προώθηση της ανάπτυξης κ.λπ. Ολα αυτά θα μπορούσε να τα κάνει και μια μη υποτελής αστική κυβέρνηση.
Ομως και σε αντίθεση με παλιότερες δεσμεύσεις: Δεν θα καταργηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ολοκληρωθεί. Επανεξέταση ιδιωτικοποιήσεων που δεν έχουν προκηρυχθεί. Ενοποίηση οργανισμών, υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών της Ε.Ε. Θα εκποιηθεί λοιπόν κρατική και μη περιουσία; Ο αρμόδιος υπουργός το αρνείται. Ενοποίηση του ΤΑΙΠΕΔ με οργανισμούς αντί για κατάργηση (αν «δεν πουλάμε», τι χρειάζεται το ΤΑΙΠΕΔ;).
Επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης. Στην περίοδο αυτή θα ισχύει το σημερινό μνημόνιο; Επιτυχία ήταν η μείωση του λεγόμενου «πρωτογενούς πλεονάσματος», αυτής της απάτης σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Ως προς την εργασία: Αξιοποίηση βέλτιστων πρακτικών της Ε.Ε. σε όλο το εύρος της νομοθεσίας (βέλτιστες πρακτικές!) Σχέδιο προσωρινής απασχόλησης για τους ανέργους.
Εξυπνη προσέγγιση στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (έξυπνη αντί αποκατάσταση!) με ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και δικαιοσύνης (ευελιξία και δικαιοσύνη: ασύμβατες έννοιες). Ως προς την ανθρωπιστική κρίση: ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Κουπόνια τροφίμων (επιστρέφουμε στο 1941!). Και επίσης: εξασφάλιση ότι η μάχη κατά της ανθρωπιστικής κρίσης δεν θα έχει αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο (σολομώντεια λύση: και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη).
Δόθηκε μια σκληρή μάχη. Ο πόλεμος δεν τελείωσε. Να βοηθήσουμε το λαϊκό κίνημα για να μας βοηθήσει. Και ας μη βιαζόμαστε να καταδικάζουμε! Ας πιέζουμε προς ριζοσπαστικές λύσεις και ας είμαστε αντικειμενικοί όταν κρίνουμε. Και να ξέρουμε ότι το ρεφορμιστικό πρόγραμμα χρειάζεται χρήμα και το χρήμα το έχει ο εχθρός. Κριτική, ναι! Αλλά σοβαρή, επιστημονική και δημιουργική. Αν πέσει η κυβέρνηση, θα ξανάρθουν οι καταστροφείς της Ελλάδας. Και από κοντά, το φίδι της Χρυσής Αυγής. Εγινε ένα λειψό βήμα. Ας βοηθήσουμε το επόμενο.
Συντάκτης: Ευτύχης Μπιτσάκης
Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Χαμός γίνεται με τις διαρροές και τις φήμες από το χτεσινό Eurogroup αλλά η αλήθεια είναι πως χτες η ελληνική αποστολή παρουσίασε στις Ευρωπαίες εταίρες τα νέα χαρτονομίσματα της Ελλάδας, και οι Ευρωπαίοι ζήλεψαν και θέλουν να τα χρησιμοποιούν κι αυτοί. Το χαρτονόμισμα της νέας ελληνικής δραχμής -που αξίζει όσο 30 ευρώ- έχει πάνω τον Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος είχε πει «Εάν η Ελλάδα καταστραφεί τελείως, θα μείνει ένας μαλάκας, μια πουτάνα και ένας ρουφιάνος. Είναι αρκετά για να ξαναχτιστεί από την αρχή.»
Ο Νίκος Καζαντζάκης επιλέχτηκε για το χαρτονόμισμα των δυο δραχμών, εξαιτίας της εμβληματικής φράσης του «Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι άφραγκος».
Μανώλης Γλέζος ήταν ο ιδανικός για το χαρτονόμισμα των πέντε δραχμών, ώστε να θυμίζει στους Γερμαναράδες πως θα πρέπει επιτέλους κάποτε να πληρώσουν τις πολεμικές αποζημιώσεις.
Η Μελίνα Μερκούρη είναι το δέκα το καλό, ενώ η επιλογή της ικανοποιεί τόσο τους πασόκους που σήμερα είναι ΣΥΡΙΖΑ, όσο και τους οπαδούς του Ολυμπιακού.
Στις 20 δραχμές, ο Γιάννης Ρίτσος, ώστε να ικανοποιηθεί ο κόσμος της Αριστεράς αλλά και να διεμβολιστεί το ΚΚΕ που σήμερα διαβάζει Λένα Μαντά.
Ο Άρης Βελουχιώτης κοσμεί το χαρτονόμισμα των 50 δραχμών, για να θυμίζει στις Ευρωπαίες εταίρες πως η Ελλάδα δεν τραβάει κανένα ζόρι να γκρεμίσει όλες τις γέφυρες με την Ευρώπη, να κλείσει τα σύνορα και να γίνει Κούβα. Με μπουζούκια.
Στο χαρτονόμισμα των 100 δραχμών, ο Μίκης Θεοδωράκης, γιατί, αν βάζαμε κάποιον άλλον, θα μας τρέλαινε με την γκρίνια του και θα μας έφερνε γρουσουζιά.
Τις νέες ελληνικές δραχμές -που θα αντικαταστήσουν τα ευρώ και θα είναι στο εξής το επίσημο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης- φιλοτέχνησε ο Jo Di. Ο Jo Di είναι μεγαλοστέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και πληρώνεται ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. Σε δολάρια.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Καθοριστικές κρίνονται οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών για την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας, αφού ο Γιάνης Βαρουφάκης ανακοίνωσε ότι από τώρα και στο εξής θα γράφει το όνομά του με τρία γάμα, τέσσερα άλφα και εικοσιοκτώ σίγμα, ενώ θα πηγαίνει σε όλες τις κρίσιμες συναντήσεις με ανοιχτή ρόμπα και χνουδωτές παντόφλες.
Σύμφωνα με τα ξένα δίκτυα, ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι τόσο cool που κάνει τον The Dude από το Big Lebowski να μοιάζει με καλόγρια.
Νομίζατε ότι θα γράψω για τις δηλώσεις στήριξης προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ε; Χα! Σας την έσκασα.
Και τώρα νομίζετε ότι δε θα γράψω για τις...δηλώσεις στήριξης προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ε; Χα! Σας την ξαναέσκασα.
Ποιος είναι cool τώρα, Γιάνη Βαρουφάκη;
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Ο Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Μισέλ Σαπέν τάσσεται υπέρ της κατάργησης του Μνημονίου και της ύπαρξης νέας συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης, αν και αρνείται κάθε συζήτηση για κούρεμα του χρέους.
Κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος, ο Πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, σύμφωνα με την εφημερίδα Handelsblatt, συμφωνεί με την κατάργηση της Τρόικας και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ αλλά με αντάλλαγμα δεσμεύσεις για ανάληψη μεταρρυθμίσεων, ενώ ούτε αυτός συζητάει κούρεμα του χρέους.
Τέλος, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα ο οποίος είπε "Μη στύβετε άλλο την Ελλάδα".
Βέβαια, δεν είναι να παίρνει κανείς τοις μετρητοίς τις δηλώσεις του Αμερικανού Προέδρου, αφού η Ελλάδα δε χρωστάει φράγκο στις ΗΠΑ, οπότε ο Ομπάμα μπορεί να βγαίνει και να λέει ό,τι θέλει. Δικά του είναι τα λεφτά;
Υπάρχει και μια άλλη άποψη που λέει ότι ο Ομπάμα είχε ταχθεί και υπέρ των κυβερνήσεων ΓΑΠ και Σαμαρά-Βενιζέλου - οπότε γιατί χαιρόμαστε; - αλλά κακά τα ψέματα δεν είναι λίγο να έχεις τη στήριξη των ΗΠΑ όταν δεν κάνεις ό,τι σου λέει η Γερμανία.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ, ο Μπάρακ Ομπάμα στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ, Ευρωπαίοι πολιτικοί κι αξιωματούχοι στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ, οπότε μένει να τοποθετηθούν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ο Κιμ Γιονγκ Ουν κι ο Αντώνης Σαμαράς για να πάει ο Αλέξης Τσίπρας στις διαπραγματεύσεις και να αναγκάσει τη Μέρκελ να υπογράψει την παραίτησή της.
Από την άλλη, οι παραπάνω δηλώσεις θα έπρεπε να προβληματίζουν τους κομμουνιστές της Κουμουνδούρου, αφού αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση, στο τέλος όλοι οι καπιταλιστές θα ταυτιστούν με τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης κι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα του.
Τί σκ@τά Αριστερά είσαι όταν όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συμφωνούν μαζί σου;
Στις επόμενες εκλογές όλοι ΚΚΕ, παιδιά!
Εν τω μεταξύ, η Άνγκελα Μέρκελ λέει ότι δε θέλει να συναντήσει τον Αλέξη Τσίπρα - ζμπ⓪ύτɕαμας - αλλά μάλλον το παίζει δύσκολη, αφού σύμφωνα με απόρρητες πηγές μου, έχει στείλει μέσω του Σόιμπλε στον Έλληνα Πρωθυπουργό ένα ραβασάκι όπου του λέει να χωρίσει την Περιστέρα, να την αρπάξει - την Άνγκελα - από τις διαπραγματεύσεις και να χαθούν μαζί σε κάποιον φορολογικό παράδεισο για να χαρούν τον έρωτά τους με τα λεφτά από τις μίζες της Siemens.
Δε ξέρω αν όλα αυτά θα έχουν αίσιο τέλος για την Ελλάδα αλλά οπωσδήποτε είναι προτιμότερο να βλέπεις τον Ντάισελμπλουμ να στραβώνει με τον Βαρουφάκη παρά τον Γιούνκερ να ρίχνει σφαλιαρίτσες στον Στουρνάρα και τον Βενιζέλο.
Ό,τι κι αν γίνει τελικά, όποιος δεν καταλάβαινε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να είχε γίνει κυβέρνηση από το 2012, το καταλαβαίνει μια χαρά τώρα. Εκτός αν είναι εντελώς ηλίθιος. Και δυστυχώς υπάρχουν περισσότεροι ηλίθιοι από όσους μπορεί να αντέξει η Ελλάδα.
Για να μην πω ότι έπρεπε να έχουμε ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον βλέπουμε μέχρι στιγμής, από το 2009.
Κι εξηγούμαι. Πηγαίντε πίσω στο μακρινό 2009 και φανταστείτε την Ελλάδα να διαπραγματεύεται με τους δανειστές κρατώντας μια χειροβομβίδα στο χέρι.
Τί θα συνέβαινε αν έβγαζε την περόνη; Θα ανατιναζόταν η Ελλάδα αλλά θα έπαρνε μαζί της κι όλους τους υπόλοιπους.
Και τί έκανε η Ελλάδα; Παρέδωσε τη χειροβομβίδα στους δανειστές. Άνευ όρων.
Λογικά, όλο και κάτι θα είχαν να χάσουν οι δικοί μας. Αποκλείεται να ήταν τόσο καθυστερημένοι. Από όλο και κάπου θα κρατούσαν οι ξένοι τον ΓΑΠ, όπως κρατούσαν αργότερα τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο - λέω εγώ τώρα.
Τέλος πάντων, αυτή τη χειροβομβίδα προσπαθεί να πάρει πίσω ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ελπίζω η χειροβομβίδα να υπάρχει ακόμα και να βρεθεί τρόπος να ξαναέρθει στα χέρια μας.
Έστω και με μια μπλόφα.
Άλλωστε, η Ιστορία αγαπάει πολύ τις μπλόφες. Όπως και τους μπλοφατζήδες
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Πρώτες μετά τις εκλογές ημέρες
Δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ .Ψήφισα ,όμως, ΣΥΡΙΖΑ . Έτσι έκρινα ότι πρέπει να κάνω, παρά την έμφυτη αριστερότερη ροπή μου. Ήταν από τις λίγες φορές που πήγα στη κάλπη με ειλημμένη απόφαση.Τώρα, τρεις ημέρες μετά τις εκλογές, νοιώθω καλά με αυτά που είδα και άκουσα από τα νέα δημόσια πρόσωπα ‘’ . Χάλασα ‘’λίγο από τις δηλώσεις Τσίπρα την Κυριακή το βράδυ ,μετά το αποτέλεσμα.Τις βρήκα αναντίστοιχες με τη στιγμή. Είναι ,όμως, κάτι δευτερεύον.
Για τα υπόλοιπα , τόσο από την ορκομωσία , όσο από τις δηλώσεις στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, από τις παραλαβές των Υπουργείων και τις πρώτες κυβερνητικές κινήσεις , αισθάνομαι καλά. Δεν τα φανταζόμουν καλύτερα. Έχουν άρωμα εμπιστοσύνης, προετοιμασμένων κινήσεων και εθνικής αξιοπρέπειας. Τι παραπάνω θα περίμενε κανένας από μία κυβέρνηση αριστεράς ,που προήλθε από κοινοβουλευτικές εκλογές και υποχρεωτικά συνεργάζεται με ‘’ μη αριστερούς’;
Με δεδομένο ότι η όποια κοινωνική δραστηριότητά μου, χαρακτηρίζεται από ,χωρίς ιδεολογικά προαπαιτούμενα, συγκλίσεις, χωρίς βέβαια ποτέ να κρύψω τη ‘’ ταυτότητά’’ μου ( δεν θα το έκανα ποτέ ), η συμφωνία με τους ΑΝΕΛΛ και η ταχύτητα της επίτευξής της δεν με εξέπληξε, ούτε με ενόχλησε ,γιατί φαινόταν δεδομένη, μετά τη δεδομένη πεισματική άρνηση μιάς χαλαρότερης έστω πολιτικής θέσης των ‘’ πολύ αριστερών’’ δυνάμεων της χώρας. Άλλωστε, ποτέ δεν συμβιβάστηκα με την θέση ότι ο διεθνισμός οδηγεί στην ακύρωση του πατριωτισμού που χαρακτηρίζει τους ΑΝΕΛ που οπωσδήποτε κουβαλάνε δεξιά κουλτούρα. Πάντα πίστευα ότι ο πατριωτισμός έχει αριστερό περιεχόμενο όταν εκδηλώνεται κάτω από αριστερό ηγεμονισμό. Και ακόμη ως στοιχείο μπορεί να φέρνει σε σύγκλιση αριστερούς και μη αριστερούς, όπως έχει συμβεί σε κρίσιμες εθνικές στιγμές, όπως τούτες που περνάμε. Έτσι ,άλλωστε, γίνονται οσμώσεις, έτσι κάνουν προοδευτικά βήματα οι κοινωνίες.
Γιατί αποκαλύπτω τα συναισθήματά μου;Όχι μόνο γιατί στη φάση αυτή, διακρίνω στη στάση, στη συμπεριφορά και στα πρώτα λόγια ειλικρίνεια που γίνεται κραυγαλέα σε σύγκριση με ότι δέσποζε προηγούμενα στο κυβερνητικό βίο. Υπάρχει ένας ακόμη ισχυρότερος λόγος που συμπυκνώνεται στο ερώτημα:
Αν αυτή η κυβέρνηση δεν πετύχει η καταρρεύσει τι θα ακολουθήσει; Κάποιοι ,‘’ πολύ αριστεροί ‘, πιστεύουν ότι τότε θα δικαιωθούν ακόμη περισσότερο .Τι δικαίωση, όμως, θα είναι από ένα λαό σε απείρως χειρότερη θέση απ αυτή που τον άφησαν τα μνημόνια και οι Τρόικες 2010 -2014, δηλαδή με πολύ χαμηλότερο ηθικό και αντιστάσεις, εύκολη πλέον λεία στον ολοκληρωτισμό ,στον εξανδραποδισμό; Είναι, όντως, ιστορικές οι στιγμές που περνάει η χώρα και ο λαός της !
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
28.1.2014
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
- Χαλαρότερα στη κριτική,αλλά και στις θωπείες
- Αντί ευχών
- Στη δίνη των εκλογικών εκβιασμών
- Στο Αμπάριζα
- "ΠΑΛΑΙ":Απλές σκέψεις-Συναισθήματα
- Μόνο οι αληθινοί αγώνες είναι αποτελεσματικοί
- Ακόμα δεν ήρθε το Μετρό στο Γαλάτσι
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Ο Στέργιος Θεοδωρίδης, ελεύθερος επαγγελματίας στο Γαλάτσι και υποψήφιος Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Αθήνας έστειλε την ακόλουθη επιστολή προς τον Εμπορικό Σύλλογο Γαλατσίου – Λαμπρινής με θέμα τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τις οφειλές στον ΟΑΕΕ και τα κόκκινα δάνεια.
Ακολουθεί η Επιστολή:
Θέμα: Για να βγει η θηλιά των χρεών από τις μικρές επιχειρήσεις
Κε Πρόεδρε
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Με τη ιδιότητα του ελεύθερου επαγγελματία, ως ένας από εσάς, σας απευθύνω την παρούσα επιστολή για τα δύο σημαντικότερα προβλήματα που «ταλανίζουν» όλες τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αυτά είναι οι οφειλές στον ΟΑΕΕ και τα κόκκινα δάνεια.
Με την ιδιότητά μου ως λογιστής, καθώς συνεργάζομαι με πολλούς από εσάς, αλλά και ο ίδιος προσωπικά ως επαγγελματίας διαπιστώνω ότι τα δύο αυτά θέματα βρίσκονται καθημερινά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο εκπροσωπώ, θεωρώντας ότι πρέπει να στηριχτούν οι δοκιμαζόμενες από τις εξοντωτικές μνημονιακές πολιτικές μικρές επιχειρήσεις της χώρας έχει ήδη καταθέσει σχετική Πρόταση Νόμου με θέμα: Ρυθμίσεις για τους ασφαλισμένους ΟΑΕΕ και λοιπών Ταμείων Κύριας Ασφάλισης Αυτοαπασχολούμενων. Επιπλέον, στις 25/11 κατέθεσαν βουλευτές του τροπολογία σε συνέχεια της προηγούμενης Πρότασης Νόμου.
Τέλος, στην 47η Ετήσια συνέλευση της ΓΣΕΒΕΕ, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, εξέθεσε αναλυτικά τις προτάσεις μας για τα βασικά προβλήματα των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΟΑΕΕ, κόκκινα δάνεια, ρευστότητα, φορολογικό κλπ).
Παρακάτω επιγραμματικά παρουσιάζονται κάποια βασικά σημεία των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα των οφειλών προς τον ΟΑΕΕ και για τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις.
Για τον O.A.E.E.
• Ρύθμιση του συνολικού ποσού της οφειλής σε 84 μηνιαίες δόσεις, ενώ το ετήσιο σύνολο των καταβολών δεν μπορεί να υπερβαίνει το 20% του ετήσιου εισοδήματος του οφειλέτη. Σε περίπτωση υπέρβασης του 20%, οι δόσεις επεκτείνονται αναλογικά μέχρι την εξάλειψη της υπέρβασης.
• Τα ήδη βεβαιωμένα πρόστιμα και προσαυξήσεις περιορίζονται και δεν μπορούν να υπερβαίνουν το 30% του αρχικώς οφειλόμενου κεφαλαίου.
• Αναστολή των αναγκαστικών μέτρων είσπραξης κάθε μορφής που έχουν ασκηθεί ή απειλούνται κατά του οφειλέτη από τις ισχύουσες διατάξεις, από τον χρόνο υποβολής της αίτησης ρύθμισης μέχρι την ολοκλήρωση της ρύθμισης.
• Σε περίπτωση αποδεδειγμένου μηδενικού εισοδήματος κατά τους τελευταίους 12 μήνες μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος, αναστέλλονται το σύνολο των εισπρακτικών μέτρων και διώξεων κατά του οφειλέτη για περίοδο 12 μηνών μετά την πάροδο των οποίων υπάγεται στην ρύθμιση.
• Την κατάργηση του χαρακτηρισμού του ποινικού αδικήματος της μη πληρωμής χρεών προς το δημόσιο ως διαρκούς και την εισαγωγή ως νέου λόγου για τη δυνατότητα του δικαστηρίου να κρίνει την πράξη ατιμώρητη, την αντικειμενική και ανυπαίτια αδυναμία πληρωμής
• Για μεταβατικό διάστημα (έως 2017) δίνεται η δυνατότητα για ελεύθερη επιλογή ασφαλιστικής κλάσης.
• Δίνεται το δικαίωμα για παροχές ασθένειας σε όσους έχουν καταβάλει δύο τουλάχιστον μηνιαίες εισφορές (50 ένσημα). Το δικαίωμα αυτό αφορά και όσους έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη.
• Επεξεργασία σχεδίου αποκατάστασης για όσους ασφαλισμένους πραγματοποίησαν αποδεδειγμένα κατά την περίοδο που δεν είχαν θεωρημένο βιβλιάριο ασθένειας, ιδιωτικές δαπάνες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
• Τέλος στην ποινικοποίηση των οφειλών προς ΟΑΕΕ σύμφωνα με νόμο του (1967) αφού πρόκειται για αυτασφάλιση και όχι για εργοδοτικές εισφορές.
• Συνταξιοδότηση για κύριες οφειλές στις 50.000 αντί για 20.000, σε όσους έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
Για τα “κόκκινα” δάνεια
• Eπ’ αόριστο παράταση της αναστολής στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, αξίας έως 300.000€, καθώς και νομοθετική απαγόρευση πώλησης ή εκχώρησης σε μη αναγνωρισμένους τραπεζικούς οργανισμούς ή επιχειρήσεις δικαιωμάτων δανειακών συμβάσεων και εμπραγμάτων ασφαλειών.
• Συστήνεται δημόσιος ενδιάμεσος φορέας διαχείρισης ιδιωτικού χρέους όχι ως μία «κακή τράπεζα», αλλά, ως διαχειριστή κάθε τύπου ληξιπρόθεσμης οφειλής προς τις τράπεζες και ελεγκτή των τραπεζών ως προς την εφαρμογή των συμφωνημένων ρυθμίσεων.
• Ο φορέας αυτός θα διαχειρίζεται, όπου υπάρχουν, το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δανειολήπτη σε τράπεζες και θα βρίσκεται σε επικοινωνία και συνεργασία με τις Ειδικές Επιτροπές εξώδικου διακανονισμού για χρέη προς το Δημόσιο και με ασφαλιστικά ταμεία για χρέη προς ασφαλιστικούς οργανισμούς, ώστε να υπάρχει συνολική εικόνα των βαρών και άρα των διευκολύνσεων του κάθε δανειολήπτη.
• «Νέα σεισάχθεια» για τη ρύθμιση των λεγόμενων «κόκκινων δανείων» η οποία θα περιλαμβάνει, κατά περίπτωση, διαγραφή μέρους των οφειλών για όσους δανειολήπτες είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και, ως γενική αρχή, την αναπροσαρμογή των οφειλών έτσι ώστε η συνολική εξυπηρέτησή οφειλών σε τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικούς οργανισμούς να μην ξεπερνά το 1/3 του εισοδήματος του δανειολήπτη.
Περαιτέρω σκέψεις σας και προτάσεις είναι ευπρόσδεκτες αφού η αγωνία μας είναι κοινή για τη βιωσιμότητα και στήριξη των δραστηριοτήτων μας ως επαγγελματίες ή/και αυτοαπασχολούμενοι, καθώς οποιαδήποτε άλλη πολιτική θα προσθέσει νέα αδιέξοδα, νέους ανέργους και απόγνωση σε όλους μας.
Στέργιος Θεοδωρίδης
Λογιστής
Υποψήφιος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ στη Β΄ Αθήνας
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Είναι κανόνας (δύσκολα τηρείται) ,η κριτική να μην εντάσσεται σε προσωπικές βλέψεις - σχέσεις – συμπάθειες. Προσωπικά ,από την εποχή του κ. Παπαδιονυσίου, δεν έχω διστάσει να αναγνωρίσω άξιες λόγου ενέργειες – πρωτοβουλίες (όταν υπάρχουν τέτοιες) από το Δήμο ( ελάχιστες τα χρόνια πού πέρασαν ),από τους φορείς, από τους πολίτες. Τούτο ανεξάρτητα της άποψης που έχω, όπως οφείλει να έχει κάθε πολίτης, για τη Δημοτική πολιτική στο σύνολό της.
Στέκομαι στις πολυήμερες γιορταστικές εκδηλώσεις Χριστουγέννων – Ν.έτους που, γιά πρώτη φορά, οργάνωσε ο Δήμος Γαλατσίου σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο. Επρόκειτο για ‘’τόλμημα’’σε έναν πολιτιστικά ‘’ άνυδρο ‘’ Δήμο ,όπου η μακροχρόνια απουσία management και οι αποφάσεις της τροικανής κυβέρνησης για την Τ.Α, τον οδήγησαν στη παρακμή. Ήταν γνωστή η ανεπάρκεια του Δημοτικού μηχανισμού αλλά και η συνοχή της Δημοτικής πλειοψηφίας για να στηρίξει αποτελεσματικά τέτοιας διάρκειας εκδηλώσεις.
Βρέθηκαν αρκετοί να σχολιάζουν αρνητικά τις εκδηλώσεις μιλώντας για επιλεκτικό ορισμό των χώρων των εκδηλώσεων, για χαμηλή ποιότητα κ.λ.π .εστιάζοντας τη κριτική τους σε ασθενικές πράγματι εκδηλώσεις ,αποφεύγοντας όμως άλλες σπουδαίες και παραβλέποντας το ερασιτεχνικό ,το αυτοσχέδιο και το εθελοντικό - συμμετοχικό του πράγματος.
Είναι άδικοι. Η οργάνωση εκδηλώσεων με, έστω, μικρής εμβέλειας συμμετοχή φορέων και σχημάτων ,με σημαντική όμως κινητικότητα στη πόλη και μουσικά ακούσματα που προδιαθέτουν γιορταστικά σε ένα ,χωρίς υποδομές ,Δήμο, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πίσω από αυτές τις εκδηλώσεις διακρίναμε έναν ουσιαστικά άνθρωπο ( και μερικούς συνεργάτες του), που προφανώς έχει ιδέες, τόλμησε ,και πέτυχε! Στηρίχθηκε, από ότι φάνηκε, από το Δήμαρχο. Αρκεί βέβαια ,να μη καβαλήσει καλάμι, φαινόμενο τόσο συνηθισμένο σε παράγοντες που ανεβαίνουν στο Δημοτικό στερέωμα , αλλά και σε ανθρώπους του πολιτισμού.
Είναι σαφές ότι η ‘’ καλή κουβέντα’’ για τις εκδηλώσεις δεν σημαίνει αναγκαστικά ψήφο εμπιστοσύνης σε μια φρέσκια Δημοτική αρχή, όπως έκαναν άλλοι που ουσιαστικά έσπευσαν να επιβραβεύσουν τα πεπραγμένα των 100 πρώτων ημερών με τρόπο που δεν απέχει από ‘’θωπεία’’.Γιά το Γαλάτσι , κριτήριο του έργου της Δημοτικής αρχής δεν μπορεί να αποτελεί η σύγκριση με τη προηγούμενη Διοίκηση που απλά ‘’ πέρναγε’’ και από το Δήμο. Γιατο πολύπαθο Γαλάτσι, τις ευθύνες της Δημοτικής αρχής για την ασκούμενη Δημοτική πολιτική επάνω στα μεγάλα και σοβαρά θέματα της πόλης ( δομικά ) αλλά και τα ευρύτερα κοινωνικά ,πολιτιστικά ,περιβαλλοντικά , θα τα πούμε αφού περάσουν μερικοί ακόμη μήνες.
Του ’Ίκαρου Πετρόπουλου
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
- Αντί ευχών
- Στη δίνη των εκλογικών εκβιασμών
- Στο Αμπάριζα
- "ΠΑΛΑΙ":Απλές σκέψεις-Συναισθήματα
- Μόνο οι αληθινοί αγώνες είναι αποτελεσματικοί
- Ακόμα δεν ήρθε το Μετρό στο Γαλάτσι
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Η Σόφη Παπαδόγιαννη είναι Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, Εκπαιδευτικός και Υποψήφια Βουλευτής στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου στη Β' Αθηνών.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Δήμο Ζωγράφου, με καταγωγή από το Διαβολίτσι Μεσσηνίας.Σήμερα ζει με την οικογένειά της στο Γαλάτσι.
Σπούδασε Κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο της Λειψίας και εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση.
Από τα μαθητικά της χρόνια συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, αρχικά από τις γραμμές της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και στη συνέχεια του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Επί σειρά ετών ήταν μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού.
Η Σόφη Παπαδόγιαννη ήταν υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές του 2014.
Σόφη Παπαδόγιαννη: Ο λαός πρωταγωνιστής της πολιτικής ανατροπής, αλλά και της επόμενης μέρας
1) Έχουμε ζήσει πολλές αναμετρήσεις. Θα έλεγα όμως ότι αυτή η αναμέτρηση είναι μοναδική. Έχει να κάνει με το πολιτικό κλίμα και τα μηνύματα που έρχονται από τις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας και τους χώρους δουλειάς. Αυτό που ακούς παντού είναι "να φύγουν αυτοί που διέλυσαν τις ζωές μας". Ο κόσμος θέλει να απαλλαγεί επιτέλους από τα Μνημόνια και την ξένη κηδεμονία. Αναζητά θετική πρόταση και στρέφεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Η οργή και η αγανάκτηση, για εκείνους που ευθύνονται για τα δεινά που έχει υποστεί, γίνεται ελπίδα και παρότρυνση: "Δεν μπορείτε να αποτύχετε. Μην μας διαψεύσετε κι εσείς".
Είναι η κραυγή προσδοκίας και αγωνίας του λαϊκού κόσμου, που έχει εξαπατηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κραυγή που γιγαντώνει το αίσθημα ευθύνης, το πείσμα, την αποφασιστικότητα να δώσουμε τη μάχη και να την κερδίσουμε. Βασική λοιπόν προτεραιότητα για μένα είναι να μπορέσουμε να εμπνεύσουμε, να ενεργοποιήσουμε τον κόσμο, να τον αναδείξουμε πρωταγωνιστή της πολιτικής ανατροπής στις 25 Ιανουαρίου, αλλά και την επόμενη μέρα, όταν στην χώρα μας θα έχουμε για πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς.
2) Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί ότι τα πρώτα μέτρα που θα πάρει θα είναι μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, μέτρα για την ανάκτηση των εργασιακών δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας, μέτρα για την ανακούφιση των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων, μέτρα για την ενίσχυση της λαϊκής συμμετοχής και πρωτοβουλίας. Η διαφορά να φανεί από την αρχή. Οι συμβολισμοί έχουν τη σημασία τους. Να επαναπροσληφθούν οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, οι σχολικοί φύλακες και οι καθηγητές, να εκπέμψει ξανά η ΕΡΤ.
Χρειάζεται άμεσα η νέα κυβέρνηση να ανακοινώσει το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και να θέσει τέρμα στις ομαδικές απολύσεις. Από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δώσει διαφορετικά δείγματα γραφής. Να αναδείξει ότι προτεραιότητά της είναι η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Από τη πρώτη στιγμή πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη και την ενεργό λαϊκή στήριξη στον δύσκολο δρόμο για την κοινωνική, οικονομική, δημοκρατική ανασυγκρότηση του τόπου.
3) Ως μέλος της Πολιτικής Γραμματείας έχω μέρος της συλλογικής ευθύνης για τα θετικά και τα αρνητικά της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ. Μιας πορείας που ο κόσμος την έχει πλέον ταυτίσει με την πορεία και την προοπτική της ίδιας της χώρας και με τις προσδοκίες του για μια ζωή με αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αυτή τη μεγάλη συλλογική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, που αναμένουμε με βεβαιότητα ότι ο κόσμος θα την επιβραβεύσει στις εκλογές, θα μοιάζει εγωιστικό αν σήμερα σταθούμε στην προσωπική προσφορά του κάθε στελέχους του κόμματος.
Στον τομέα λειτουργίας και ανάπτυξης του κόμματος για τον οποίο έχω ευθύνη, θεωρώ ότι είναι μια δύσκολη και κατ' εξοχήν συλλογική υπόθεση αφού ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αντιστοιχηθεί πολιτικά, οργανωτικά και κινηματικά στις ιστορικών διαστάσεων προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει. Οι προσπάθειες για ένα κόμμα συλλογικό, δημοκρατικό, ισχυρό, για ένα κόμμα των μελών του, πρέπει να είναι διαρκείς, γιατί αποτελεί βασικό παράγοντα υποστήριξης του προγράμματος της κυβέρνησης που ο ΣΥΡΙΖΑ θα συγκροτήσει.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Του Πέτρου Κατσάκου
Το καράβι είχε αρχίσει να παίρνει πλέον εμφανή κλίση από τις πρώτες κιόλας ημέρες του φθινοπώρου. Αιτία η μετατόπιση φορτίου στα αμπάρια του σκάφους. Το καράβι που είχε αποπλεύσει το καλοκαίρι του '12 υπερφορτωμένο με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με προαπαιτούμενα, με «μεταρρυθμίσεις», με απολύσεις και φόρους ήταν ολοφάνερο πως δεν θα ήταν δυνατόν να πιάσει ποτέ κανένα λιμάνι. Κάτι οι φθινοπωρινές φουρτούνες του ΕΝΦΙΑ, κάτι τα 100 μποφόρ των δόσεων, πλήρωμα και επιβάτες άρχισαν να συνειδητοποιούν πως το καράβι πήγαινε ολοταχώς για τα βράχια. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η φωτιά που άναψε η περίφημη αξιολόγηση του οικονομικού νηογνώμονα, αναγκάζοντας τον καπετάνιο να εκπέμψει σήμα κινδύνου για να σωθεί ο ίδιος, οι αξιωματικοί του και φυσικά οι επιβάτες της πρώτης θέσης, μια και τα σωστικά μέσα που διέθετε το πλοίο δεν έφταναν για την πλέμπα της οικονομικής θέσης και του καταστρώματος.
Κι ας φώναζαν κάποιοι εδώ και καιρό πως το αξιόπλοον του πλοίου ήταν εμφανώς πλαστογραφημένο και το σκαρί ήταν απλά ένα κουφάρι από σκουριασμένα παλιοσίδερα, μια σκέτη φαλκονέρα. Κι ας προειδοποιούσαν για τους κινδύνους της απόφασης του καπετάνιου να βγει στο πέλαγος με τις μηχανές να καίνε μια νοθευμένη βιωσιμότητα. Κι όποιος τολμούσε να μιλήσει για κινδύνους και πιθανά ναυάγια δενόταν στο μεσαίο κατάρτι του σκάφους και μαστιγωνόταν δημοσία θέα από το γραφείο Τύπου και δημοσίων σχέσεων της πλοιοκτήτριας εταιρείας.
Όταν, όμως, οι φλόγες έγιναν ορατές από τους επιβάτες και οι καπνοί έπνιξαν το πρώτο κατάστρωμα, ο πλοίαρχος και ο δεύτερος άρχισαν να ψάχνουν για σωσίβια που στη δική τους γλώσσα τα είχαν βαφτίσει «μαξιλαράκια». Στην επιχείρηση ρυμούλκησης του μισοβυθισμένου σκάφους έσπευσαν να συμμετάσχουν γνωστοί Ευρωπαίοι πλοιοκτήτες και εκδοτικές ναυαρχίδες με σκοπό να κρατήσουν το καράβι στο στραβό του αρμένισμα. Κι ας έπλεε το καράβι προς τα βράχια μιας προαναγγελθείσας καταστροφής. Ακόμα κι όταν οι κάβοι κόπηκαν από τον άγριο καιρό, τα παραπλέοντα συμφέροντα συνέχισαν να συνιστούν στους επιβάτες να ακολουθούν αδιαμαρτύρητα τις οδηγίες του πλοιάρχου και των αξιωματικών του μια και πιθανή αναταραχή θα προκαλούσε σημαντική μείωση στην τιμή της μετοχής της πλοιοκτήτριας εταιρείας. Την ώρα που το καράβι θαλασσοδερνόταν μεσοπέλαγα κάποιοι μετρούσαν στα γραφεία τους ασφάλιστρα και υπολόγισαν αποζημιώσεις. Ανεκδιήγητοι σκυλοπνίχτες ψυχών. Αυτοί είναι που θέλουν να μας ρυμουλκήσουν.
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
- Κοντσέρτο για πολυβόλα
- Με μια κτηνώδη κίνηση...
- Τα κόκκινα γάντια πήραν πτυχίο
- Μαραθωνοδρόμοι με το ζόρι
- Τα θρασίμια που αντιστέκονται...
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Διανύουμε μια ιστορική περίοδο όπου μια ακόμα μνημονιακή κυβέρνηση πέφτει. Μια ακόμα «κυβέρνηση» υπό το βάρος των ανομημάτων που διέπραξε σε βάρος του λαού και της χώρας αδυνατεί να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο. Ανομήματα που η πόλη μας, το Γαλάτσι, τα ένοιωσε καλά στο πετσί της όπως και όλη η χώρα. Τα κλειστά μαγαζιά στην αγορά της πόλης οι νέοι που εγκαταλείπουν το Γαλάτσι για το εξωτερικό είναι μια πραγματικότητα μπροστά στα μάτια μας. Οι άστεγοι, η μεγάλη ανεργία και οι αυτοκτονίες στην πόλη μας ο μεγάλος φόρος τιμής που πλήρωσε το Γαλάτσι αυτά τα χρόνια των μνημονίων.
Αυτό το γκρίζο τοπίο στην πόλη μας και στη χώρα τελειώνει. Στις εκλογές της 25 Γενάρη, εκλογές με πρωτόγνωρη διεθνή εμβέλεια, σταματάμε τις ασέλγειες που επιχείρησαν πάνω στις ζωές μας και στη χώρα τρόϊκες και μνημόνια.
Στις 25 Γενάρη η μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει δρόμο στην ελπίδα, για την έξοδο της χώρας από το βαθύ χαντάκι, που την έχουν ρίξει επιτροπείες, υποτέλειες και καταναγκασμοί, σε ένα ξέφωτο… όπου ως κοινωνία και ως άνθρωποι, με βαθύ το αίσθημα της κοινής μοίρας, θα μπορέσουμε σταθούμε όρθιοι και να υφάνουμε την μοίρα μας…. μια διαφορετική μοίρα.
Μπροστά μας ανοίγεται ένας δρόμος ελπίδας, δημιουργίας που θα είναι ταυτόχρονα ένας δρόμος ρήξεων και ανατροπών μπροστά στις αφόρητες πιέσεις που θα ασκηθούν για «μια μη καθαρή λύση», για «να τηρηθούν τα συμφωνημένα» .
Είμαστε έτοιμοι, αισιόδοξοι ότι θα πετύχουμε με τον αγωνιζόμενο λαό στο προσκήνιο διαπνεόμενοι από βαθιά πίστη ότι μπορούμε και πατώντας πάνω στα αξιακά φορτία της ιστορίας και των αγώνων του λαού μας. Η ελπίδα έρχεται.
Στέργιος Θεοδωρίδης
Υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β’ Αθηνών.
Γραφείο: Αγ. Γλυκερίας11-Γαλάτσι
τηλ.210 2130208-6944 723 421
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Facebook.com/theodoridisst
- Από τα εγκαίνια της συλλογής "Εν Πόντω" του Στέργιου Θεοδωρίδη στο Μουσείο Μπενάκη.
Απρίλιος 2014
http://www.avgi.gr/article/2231637/-en-ponto-psifides-enos-politismikou-mosaikou
- "Νέα κατοχή, Νέα αντίσταση"
Εκδήλωση με τον αειθαλή Μανώλη Γλέζο στον κοινωνικό και πολιτιστικό χώρο "Αμπάριζα" στο Γαλάτσι. Μάρτιος 2012
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Τώρα που ‘’ παίζουν’’ οι ανέξοδες και απραγματοποίητες ευχές ,σκέφθηκα να μιλήσω ( γράψω ) για το ΠΑΛΑΙ που, ως γνωστό, αποτελεί κορυφαίο θέμα της πόλης και της περιοχής. Άλλωστε, αυτά που έχουν ‘’ γραφτεί ‘’το τελευταίο καιρό ,όπως σχετική ανάρτηση στο e -galatsi, καθιστά το θέμα άκρως επίκαιρο. Με σεβασμό πάντως στο κλίμα το γιορταστικό θα αποφύγω ενοχλητική κριτική ,όχι όμως αλήθειες. Πιο συγκεκριμένα :
1.Η διαδικασία του διαγωνισμού από το ΤΑΙΠΕΔ για παραχώρηση της ολυμπιακής εγκατάστασης Γαλατσίου σε ιδιώτη έληξε χωρίς αποτέλεσμα ( άγονος διαγωνισμός ).
2. Το γεγονός του άγονου διαγωνισμού για το ΠΑΛΑΙ δεν δικαιολογεί εφησυχασμό. Τα 90 στρέμματα μαζί με την εγκατάσταση και οι προσφερόμενες δυνατότητες πάρκινγκ ,φωτοβολταϊκών κλπ δίνουν υπεραξία,που δεν αφήνει αδιάφορους τους ‘’ επενδυτές ‘’ οι οποίοι δεν σκέπτονται μόνο το σήμερα όσο, κυρίως, το αύριο.
3. Θα ήταν σφόδρα καλοπροαίρετο να αποδεχθεί κανένας ότι η ιστορία του ΜΕTRO είναι, όπως μας την παρουσίασε ο Υπουργός Χρυσοχοϊδης (Γραμμή Νο 4 αντί U2 ,χρηματοδότηση, σταθμοί μετεπιβίβασης, πάρκινγκ…) και ότι η σύνδεση με Περισσό και Νερατζιώτισσα ,έστω σε επόμενη φάση, δεν θα επηρεάσει την …απόδοση της επένδυσης στο ΠΑΛΑΙ. Οι ‘’επενδυτές’’ βλέπουν… μακρύτερα!
4. Η εκτίμηση ότι η τύχη της εγκατάστασης μπορεί να σηματοδοτηθεί σήμερα είναι ρεαλιστική. Ποτέ οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκότερες. Για πρώτη φορά στα δέκα χρόνια έχουν πάρει θετική στάση υπέρ των θέσεών μας, πέραν του Δήμου Ν.Ιωνίας που έχει σταθερή θέση διαρκείας ,η Ε’ Δημοτική κοινότητα (ομόφωνη απόφαση), ο Δήμος Αθηναίων (απόφαση του Δ/κού Συμβουλίου )και η Περιφέρεια Αττικής που όχι μόνο συμφωνεί, αλλά αναπτύσσει πρωτοβουλίες και δημιουργεί γεγονότα.
5. Οι συσκέψεις των Δήμων Γαλατσίου,Ν.Ιωνίας και Αθηναίων και ‘’ Κίνησης φορέων και πολιτών ‘’ στην έδρα της Περιφέρειας, η κοινή επίσκεψή τους στο ΤΑΙΠΕΔ πριν την εκπνοή της ημερομηνίας του διαγωνισμού, η παρέμβαση για το άνοιγμα της εγκατάστασης ώστε να διαπιστωθεί η κατάστασή της ( πραγματοποιήθηκε στις 17.12.14 ) δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον της Περιφέρειας Αττικής.
6.Τι χρειάζεται τώρα; Ο αρμοδιότερος όλων, ο Δήμος Γαλατσίου, να αναλάβει πρωτοβουλία αξιοποίησης της ευνοϊκής συγκυρίας ,να διαμορφώσει’’ πολιτική πόλης ‘’ επενδυμένης με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και ανοίγματος στη κοινωνία ,να ζητήσει από το Ε.Μ.Π.τα πρόσθετα πληροφοριακά στοιχεία για το ΠΑΛΑΙ και στο πλαίσιο Διαδημοτικής συνεργασίας να αναζητήσει, μαζί με τη Περιφέρεια, τον τρόπο χρηματοδότηση μελέτης έγκυρης ( Ε.Μ.Π.).
7. Σκόπιμο είναι να διευκρινισθεί ότι μελέτη που θα εκπονηθεί από κάποιους ειδικούς που θα εργαστούν ‘’ ερήμην’’ των θέσεων της Περιφέρειας – Δήμων – κινήματος, με μοναδικό κριτήριο το ’’ κόστος συντήρησης’’ δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει. Καμία μελέτη δεν ανατίθεται (και δεν αμείβεται) ’’ εν λευκώ’’, αλλά στη βάση συγκεκριμένων ερωτημάτων και ανάλογης κατεύθυνσης.
8. Τέλος πέραν της επαναπροκήρυξης του διαγωνισμού, σαφές είναι ότι το θέμα ΠΑΛΑΙ δεν πρόκειται να περιέλθει σε φάση ύπνωσης. Αντικειμενικά το θέμα έχει ανοίξει . Ενδεχόμενα θα εκδηλωθούν διαφορές. Όμως , στο Γαλάτσι δεν πρόκειται να γίνει ‘’ της Φιλαδέλφειας’’ η ‘’της Α.Ε.Κ’’.
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
