Προχθές βράδυ Παρασκευής, στο Δημοτικό Συμβούλιο ,μία ακόμη απογοήτευση : Διαβάστηκε μία τεκμηριωμένη επιστολή που έκφραζε μεγάλο μέρος της πόλης ( συλλογικότητες και πολίτες μεγάλου φάσματος) που, σύμφωνα με την κρατούσα παράδοση, οι άρχοντες της πόλης ΄΄ την γράψανε’’ μεγαλοπρεπώς ! Εδώ είναι Γαλάτσι που κουμαντάρουν τη πόλη κατά πως έχουν μάθει από τους μέντορές τους !
Ελάχιστη η καμία αναφορά σε αυτά που σοβαροί άνθρωποι της πόλης, μετά από μελέτη , εκτιμούσαν και πρότειναν στον Δήμαρχο και στο Δημοτικό Συμβούλιο για το ΠΑΛΑΙ που ζει μεγάλες στιγμές που όμως σηματοδοτούν το ‘’ όλα η τίποτα’’. Κάτι… εμπιστευτικά μισόλογα ,κι αυτά στο διάδρομο όμως ‘’ μακράν του θέματος και των επιταγών της στιγμής ‘’.
Χθες βράδυ Σάββατο, από τις 8μμ έως τις 11 μμ, στον ζηλευτό άρτια εξοπλισμένο Δημοτικό κινηματογράφο ‘’ Νέα Ελβετία ‘’του Δήμου Βύρωνα ( Τι παράπονο όταν συγκρίνεις τις υποδομές της πόλης σου με αυτά που βλέπεις αλλού ), παρακολούθησα συναυλία αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που οργάνωσαν το ΠΑΔΟΠ ( Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης ) και ο σύνδεσμος ’’Μπάιρον’’ υπό την αιγίδα του Δήμου Βύρωνα.
Αφιερώνω στους "αρνητές ",τους οχυρωμένους πίσω από το κατ αυτούς …δυσβάστακτο " κόστος συντήρησης’’ τα βασικά χαρακτηριστικά της εκδήλωσης:
Ξεκίνημα με κόρη πρόσφυγα ( κ .Μ. Μαμά ) που μίλησε τέλεια Ελληνικά . Ακολούθησε Δημοσιογράφος, ακτιβίστρια και Δ. Σύμβουλος ( Ελευθερία Κοσμοπούλου ). Στη συνέχεια ανεβαίνει ο Δήμαρχος κ .Γρ. Κατωπόδης που χαιρετάει και ευχαριστεί τον κόσμο, ενώ δεν παραλείπει να καταδικάσει την αναλγησία την εχθρότητα και το ρατσισμό ,να θυμηθεί τους ξεριζωμένους της Μ. Ασίας που έχτισαν τον ‘’Βύρωνα’’, και να δηλώσει ότι ‘’ θα πάρουμε και άλλες πρωτοβουλίες’’.
Τον διαδέχεται ο Πάνος Τρυγάζης που αναφέρθηκε στο ‘’πλοίο της ειρήνης’’ που κατέπλευσε στον Πειραιά από την Ιαπωνία με 1.000.000 yen που παραδόθηκαν στους "Γιατρούς του κόσμου ", όπως και ότι πληθαίνουν οι πινακίδες " welcome refugee’’ που σηκώνονται στα γήπεδα των Γερμανικών ομάδων. Ανέφερε ακόμη ότι 4,6 δις δολάρια δαπανώνται ημερησίως για στρατιωτικές δαπάνες και ότι το 1923 η Ελλάδα των πέντε ( 5 ) εκατομμυρίων κατοίκων δέχθηκε 1.5 εκ πρόσφυγες ,όταν η σημερινή Ευρώπη αρνείται να δεχθεί 600.000 πρόσφυγες ,στήνοντας φράχτες . Κατέληξε λέγοντας ότι ‘’ κανένας δεν θέλει να αφήσει τον τόπο του’’.
Ακολούθησε βίντεο πέντε λεπτών της " Ύπατης αρμοστίας του ΟΗΕ " και μήνυμα του "Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης "
Ακολούθησε ο Ν.Ανδρουλάκης με την ορχήστρα του και ενδιάμεσα παρενέβαινε ο καταπληκτικός αφηγητής, ηθοποιός Μανώλης Μαυροματάκης, αποδίδοντας με συγκλονιστικό τρόπο αποσπάσματα από Αλ.Παπαδιαμάντη.
Για να εμπεδωθεί μέσα από το όντως οργισμένο αυτό κείμενο, το κλίμα της εκδήλωσης παραθέτω τα τραγούδια που ακούστηκαν από τον εξαίρετο Ν.Ανδρουλάκη και τραγουδήθηκαν από τον κόσμο :
Ήμουν εκεί στον Βύρωνα. Φανταζόμουνα . όμως, ότι όλα τούτα γίνονταν εδώ στο Γαλάτσι, στην μεγάλη αίθουσα -στάδιο στο ΠΑΛΑΙ, κατά πως πρότειναν σοβαροί άνθρωποι της πόλης του Γαλατσίου, που δεν αξιώθηκαν απάντησης !!.
Tου Ίκαρου Πετρόπουλου
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
ΟΙ εξωτερικοί εχθροί της Ελλάδας είναι γνωστοί. Αυτοί, από μια άποψη δρουν σύμφωνα με το αιωνίως εφαρμοσμένο “modus operandi” της επέκτασης των συμφερόντων τους. Εμείς όμως οι Έλληνες-θύματα-πειραματόζωα τι κάνουμε;
Πέντε κυρίως γεγονότα με προβλημάτισαν αρνητικά αυτή την εβδομάδα: Πρώτο, το έντονο επεισόδιο με τους αυταρχικούς – φασιστικούς … γ ρ α φ ε ι ο κ ρ ά τ ε ς.. μιας Υπηρεσίας Δόμησης (πρώην Πολεοδομία) για προσωπικό επαγγελματικό θέμα μου.Δεύτερο, η.. μ η.. κ α θ ο λ ι κ ή.. σ υ μ μ ε τ ο χ ή.. δοκιμαζόμενων πολιτών στη …δ ι α δ ή λ ω σ η / π ο ρ ε ί α.. της Πέμπτης για το ασφαλιστικό. Τρίτο, η… μ α ζ ι κ ή ..α δ ι α φ ο ρ ί α συναδέλφων (για ατομικά, κλαδικά και συλλογικά θέματα), ώστε να παρευρεθούν στη συνάντηση με τον κ. Ρ ω μ α ν ι ά, για την ανάληψη πρωτοβουλιών και χρήση ένδικων μέσων προς απόκρουση των “α ν τ ι α σ φ α λ ι σ τ ι κ ώ ν” μνημονιακών νομοθετημάτων και τη διαχρονική κατασπατάληση των αποθεματικών σε βάρος όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Τέταρτο, η (εκνευριστική) τηλεφωνική συζήτηση που είχα με συγγενή μου που αυτοαποκαλείται “Έλληνας” και ζει στην Αμερική, ο οποίος επέμενε στη συνέχιση-ολοκλήρωση του “μ ν η μ ο ν ί ω ν” της τρόικας, για το “καλό” της χώρας... Πέμπτο, η αντιπαράθεσή μου με υψηλόβαθμο αρμόδιο τοπικό διοικητικό όργανο για την -κατ εμένα- υποκριτική “ανθρωπιστική” φιλοξενία, η οποία εκτός των άλλων είναι επιβλαβής και για τους ίδιους τους λαθρομετανάστες-μετανάστες-πρόσφυγες (η προπαγάνδα της ν.τ.π. “παίζει” παραπλανητικά ανέκαθεν με τις λέξεις για ευνόητους λόγους), γιατί δημιουργεί απατηλές ψευδαισθήσεις για την ευρωπαϊκή γη της Επαγγελίας και αποχωρώντας από τις πατρίδες τους, κάνουν το έργο των ιμπεριαλιστών/πολυεθνικών/αποικιοκρατών ευκολότερο.. .
Από τα παραπάνω επιβεβαιώνεται, ό,τι πολλοί εξ ημών έχουμε και στο παρελθόν διαπιστώσει:
Ότι η συντεχνία των …μ α ν δ α ρ ί ν ω ν.. δ η μ ο σ ί ω ν.. υ π α λ λ ή λ ω ν –με την κάλυψη της τρόικας και της πολιτικής νομενκλατούρας- δεν άλλαξε στο παραμικρό την αυταρχική συμπεριφορά της απέναντι στον πολίτη. Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές ηγεσίες και οι νεοαποικιοκράτες δεν ενδιαφέρονται για την εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης και την ανάπτυξη της χώρας, τουναντίον κόπτονται για την άλωσή της. Η αντιαναπτυξιακή δημόσια διοίκηση συντελεί σ αυτή.
Ότι, η κρίση που βιώνουμε σήμερα τραυματικά, είναι βαθιά διαχρονική, καθολική και αγκαλιάζει κυριάρχους και κυριαρχούμενους. Είναι μεγάλες οι ευθύνες της απέραντης μικροαστικής θάλασσας και της κρατικοδίαιτης ιντελιγκένσιας, που όχι μόνο δεν αντιστάθηκε, ούτε επιθυμεί να αντισταθεί, που όχι μόνο δεν παρήγαγε ένα πρότυπο εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από τη κρίση, αλλά τουναντίον συνέβαλλε στην ανάπτυξη και συντήρηση της μεγάλης αυτής τραγωδίας.
Ότι, ο “αγνός” λαός, δεν είναι, τόσο “αγνός” στο σύνολό του και κυρίως δεν είναι ενιαίος. Αποτελείται από τάξεις και στρώματα, περιλαμβάνει τμήματα ολόκληρα που είναι “φιλομνημονιακά” έως εθελόδουλα, όπως επί τουρκοκρατίας “Σφάξε με αγά μου να αγιάσω” ή με την ανήθικη πολιτική συμπεριφορά “Να πεθάνει η Ελλάδα για να ζήσουμε εμείς” ή με την ηλίθια/κολάσιμη “Αδιαφορία” για τα κοινά.
Η Ελλάδα ουσιαστικά βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή και ιδιότυπη πολιτικοστρατιωτική ομηρία που επέβαλε το διεθνές νεοταξικό διευθυντήριο και εκτελούν οι κυβερνήσεις υποτέλειας, συνεπικορούμενες από έναν εσμό "δώσε και μένα μπάρμπα" πρόθυμων, από κόμματα της αντιπολίτευσης και τα ελάσσονα (ανοιχτά ή συγκαλυμμένα) μνημονιακά κόμματα, το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, την πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας και όλων των κρατικοδίαιτων παρατρεχάμενων της διοίκησης, που αποτελούν το υπηρετικό προσωπικό του κυρίαρχου συστημικού συγκροτήματος, υπό την συνειδητή ή συγκεχυμένη συνεργασία/αδιαφορία/ανοχή της πλειονότητας του λαού.
Απομένει λοιπόν, εμείς οι μειοψηφίες, που έχουμε συνειδητοποιήσει, ότι διαδραματίζεται μια καταλυτική εθνοκτονία και γενοκτονία (*) του Ελληνισμού και μια σταδιακή και τυπική πλέον προτεκτορατοποίηση της Ελλάδας ...να συνεχίσουμε τον ανένδοτο και δυναμικό αγώνα μας, εναντίον των εξωτερικών εχθρών και των ντόπιων συνεργατών τους, οπλισμένοι με περισσότερη εμπειρία, με μεγαλύτερο πείσμα και με επιλεγμένους συντρόφους!
(*) Ο όρος “γ ε ν ο κ τ ο ν ί α” αναφέρεται στην εξολόθρευση μιας φυλετικής μειονότητας. Η “ε θ ν ο κ τ ο ν ί α” είναι η συστηματική καταστροφή των “τ ρ ό π ω ν .. ζ ω ή ς” και “σ κ έ ψ η ς” των ανθρώπων διαφορετικών από εκείνους που ηγούνται αυτής της διαδικασίας καταστροφής. Συμπερασματικά, η γενοκτονία δολοφονεί ανθρώπους σωματικά, ενώ η εθνοκτονία τους σκοτώνει πνευματικά. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το ζήτημα του θανάτου …
Γαλάτσι, 24/10/2015
Του Αθανάσιου Καρανάσιου
Πολιτικού Μηχανικού
Διαβάστε προηγούμενα του ιδίου
Έγινε στις 20.10.15 στο Δημαρχείο. Δεν ήταν στο βαθμό που έπρεπε μαζική, ήταν όμως συγκέντρωση αντιπροσωπευτική και καθοριστική για την τύχη του ΠΑΛΑΙ. Παραβρέθηκε για διάστημα και ο Δήμαρχος κ .Γ. Μαρκόπουλος. Στη συγκέντρωση διαμορφώθηκαν οι θέσεις της " Κίνησης φορέων και πολιτών…" στη βάση έγγραφης εισήγησης που μοιράσθηκε σε όλους που πήραν μέρος ( υποβλήθηκαν ήδη στο Δήμαρχο και στο Δημοτικό Συμβούλιο ( A.Π..34108/21.10.15).
Η ευθύνη για τις περαιτέρω άμεσες ενέργειες προκειμένου να ενταχθεί ,επί τέλους, στη πόλη μας το ΠΑΛΑΙ, στην σημερινή μοναδική ιστορική ευκαιρία, ανήκει πλέον στον Δήμαρχο και στο Δημοτικό Συμβούλιο. Άποψή μας είναι ότι ολιγωρία και αποφυγή ανάληψης ευθύνης δεν θα είναι άμοιρη συνεπειών και ψαλιδίσματος φιλοδοξιών.
Σήμερα δεν συζητάμε, όπως τόσες φορές, για κινήσεις και επαφές που θα μπορούσαμε να κάνουμε και κάναμε ,για να προωθήσουμε ένα βήμα την υπόθεση του ΠΑΛΑΙ. Σήμερα δεν συναντάμε τις Διοικήσεις του ΤΑΙΠΕΔ και της ΕΤΑΔ για να διακριβώσουμε τις προθέσεις τους, όπως κάναμε πριν ένα μήνα περίπου, όταν προωθούσαμε ( θα επιμείνουμε) την μελέτη χρήσης του. Σήμερα ζητάμε από τον Δήμαρχο της πόλης, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, να αντιληφθεί την μοναδική ευνοική συγκυρία, να τεθεί επικεφαλής της πόλης και να απαιτήσουμε και να διασφαλίσουμε εκείνο που η πόλη – περιοχή δικαιούται. Είναι όντως ιστορική στιγμή . Μας πρόλαβαν οι εξελίξεις και συνεπώς, άλλες, πολύ πιο προωθημένες ,είναι οι διεκδικήσεις μας.
Σήμερα επιβεβαιώθηκε και κάτι άλλο :Πόσο απαραίτητο είναι ένα μεγάλο δημόσιο κτίριο ( π.χ. σε χειμωνιάτικο σεισμό ) που, σε αντίθεση με άλλους Δήμους , μόνο το Γαλάτσι, εκτός ΠΑΛΑΙ, δεν έχει.
Μπορεί, βέβαια να προβληθούν επιφυλάξεις σχετικά με τα θέματα Διοίκησης, διαχείρισης, κόστους λειτουργίας της εγκατάστασης. Η απάντηση σε αυτά είναι μία: Αν, προυπόθεση της ύπαρξης των κινημάτων και προβολής κοινωνικά πειστικών διεκδικήσεων, ήταν οι άρτιες οικονομοτεχνικά μελέτες ,τότε δεν θα υπήρχαν κινήματα. Δεν θα υπήρχε το μοναδικό " Άλσος Βέικου" ,που δεν μας δόθηκε από κανέναν και μάλιστα μετά από μελέτη. Ο Βασιλης Παπαδιονυσίου και οι ενεργοί πολίτες το κατάκτησαν μόνοι τους. 14 ολόκληρα χρόνια ζητάμε να δοθεί το ΠΑΛΑΙ στην τοπική κοινωνία. Σήμερα ,μετά την ’’αποκάλυψη" του πόσο εύκολο, και φθηνό, ήταν το άνοιγμα και η λειτουργία της εγκατάστασης εμείς λέμε στο Δήμαρχο και στο Δημοτικό Συμβούλιο :
Α. Δήμαρχος και Δημοτικό Συμβούλιο να αποφασίσουν και να δηλώσουν με κατηγορηματικό τρόπο στη πολιτεία ( και στο ΤΑΙΠΕΔ ) ότι, μετά την αναχώρηση του όγκου των προσφύγων, οι χώροι που τώρα εξυπηρετούνται, θα τεθούν στη διάθεση της ασφυκτιούσας νεολαίας της περιοχής . Προς επιβεβαίωση της απόφασής τους ο Δήμος αναλαμβάνει αρμοδιότητες κεντρικής πύλης εισόδου. Οι πολίτες – εθελοντές νοιώθουν πλέον το ΠΑΛΑΙ δικό τους και κανένας δεν φεύγει ειρηνικά από το ‘’σπίτι’’ του.
Β. Nα απαιτήσει ο Δήμος, παράλληλα με την επαγγελματική παρουσία του κράτους , πόρους και εξοπλισμό, που θα παραμείνει( ο εξοπλισμός ) για την άθληση και πολιτισμό της νεολαίας. Προβλέπονται σχετικά κονδύλια. Ενδεικτικά, στον αύλειο χώρο και στους προσφερόμενους εσωτερικούς χώρους να τοποθετηθούν μπασκέτες, γκολπόστ, φιλέδες κ.λ.π.
Γενικά ζητάμε από την πολιτεία, τώρα, με υπαρκτά προσφυγικά χρήματα, να καταστήσει λειτουργικό το ΠΑΛΑΙ, να φτιαχθούν και οι υπόλοιποι χώροι, γιά να εξασφαλισθεί η συντήρησή του για προβλεπτό διάστημα, όπως έγινε π.χ. για τον Ελαιώνα.
Γ. Στο σκοπό αυτό βοηθάει μία συναυλία στην μεγάλη αίθουσα – στάδιο, ενδεικτική ότι διεκδικούμε το ΠΑΛΑΙ στο σύνολό του.. Μπορεί να γίνει με πρωτοβουλία του Δήμου, από την πολιτεία. (Υπουργός κ. Μουζάλας). Ευκαιρία είναι να δώσουμε στην συναυλία αυτή πανελλαδικό – πανανθρώπινο περιεχόμενο ,όχι μόνο αλληλεγγύης στους πρόσφυγες ,αλλά και ειρηνικής πολιτιστικής συνύπαρξης λαών με διαφορετικό θρήσκευμα, πολιτισμό, κ,λ,π. Δικαιούται το δικό μας λαικό ΠΑΛΑΙ,να αναδειχθεί σε πρότυπο κέντρο προστασίας της ανθρώπινης προσωπικότητας- αξιοπρέπειας και βέβαια σε αυτό συνέβαλλαν τα μέγιστα εθελοντές αλλά και άνθρωποι ευθύνης του Δήμου.
Έχουμε την αίσθηση ότι, αν τα άλλα ‘’ κέντρα υποδοχής’’ στα νησιά και στον Eλαιώνα και στο Ελληνικό μπορούσαν να λειτουργήσουν όπως εδώ, τότε η Ελλάδα, από αυτό το, πέραν των δυνάμεών της πρόβλημα ,έχει και όφελος . Ο Σύριος, ο Αφγανός – ο Ιρανός, ο Ιρακινός, που πλήρης αισθημάτων συνεχίζει το αβέβαιο, ματωμένο ταξίδι του προς την Ευρώπη με το τσαντάκι στον ώμο του, με την ξηρά τροφή του, που απλόχερα του προσέφερε το ‘’ΠΑΛΑΙ’’, γίνεται αντικειμενικά πρεσβευτής μας στο κόσμο. Είναι νέα παιδιά και κάπου θα ριζώσουν. Αυτά τα ρεύματα προσφύγων επικοινωνούν, αφηγούνται διαμορφώνουν συμπάθειες…..Και η χώρα μας την χρειάζεται αυτή την συμπάθεια.
Όπως με τον ΑΜΙΡ,τον Ιρανό μεσόκοπο καλλιτέχνη,που μετά από ένδεκα χρόνια παραμονής στην Ελλάδα, τώρα δουλεύει στην κρατική τηλεόραση της Αυστρίας και την προηγούμενη Κυριακή, με άδεια από την δουλειά του, ήλθε στο ‘’ Αμπάριζα’’΄και μας πρόβαλε μία ταινία – ντοκυμανταίρ που ο ίδιος, με δικά του έξοδα, έφτιαξε. Μία ταινία που μυρίζει αποκλειστικά άρωμα Ελληνικό.
Δ. Τέλος, η Περιφέρεια Αττικής, ας μην ασχολείται τόσο με τον Μελισσανίδη και τα σχέδιά του. Ας κάνει το ελάχιστο, όπως άλλωστε υποσχόταν, εντάσσοντας το ΠΑΛΑΙ στην απόφαση ενεργειακής αναβάθμισης ,όπως έχει λάβει για ανάλογες εγκαταστάσεις.
Ε. Όσο δε για τις δηλώσεις ,’’περί συμφωνίας με ΑΕΚ’’ ,που με ύποπτη σπουδή επανέρχεται ο κ. Κοντονής ,το μόνο που θα μπορούσαμε να πούμε ,στον φύσει και θέσει αναρμόδιο Υφυπουργό, είναι ότι, χωρίς την σύμφωνη γνώμη Δήμου,φορέων και πολιτών, καμία πρόταση δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει, και ότι ο ρόλος του ‘’ λαγού ‘’δεν ταιριάζει σε Υφυπουργό!. Οπωσδήποτε επ αυτού τον λόγο έχουν οι συνοδοιπόροι για το ΠΑΛΑΙ φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει να ακούσουμε τον αυστηρό, αιρετικό λόγο τους.Επιβάλλεται.
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
Οδηγώ. Πάνω στην πεζογέφυρα στέκονται τρεις νεαροί, του ενός το φουλάρι ανεμίζει στον άνεμο, ζωντανό, γαλάζιο, κουβεντιάζουν αμέριμνοι, κοιτάζοντας κάτω την κίνηση των αυτοκινήτων, όπως ίσως λίγο πιο πριν κοίταζαν τα στρατιωτικά αυτοκίνητα να περνούν κάτω από το σπίτι τους ή τα πολεμικά αεροπλάνα να σκίζουν τον αέρα ακριβώς από πάνω τους. Μια οικογένεια στέκεται στη στάση, κάτι τρώνε, στη μοναδική ίσως στιγμή ηρεμίας μετά από τόσες μέρες. Η μάνα αποστεωμένη σηκώνει το βλέμμα της για να συναντήσει το δικό μου, της χαμογελώ. Βουρκώνει. Τώρα όλοι τους θα βρίσκονται κάπου μακριά, ίσως το παιδί της να κρατά αγκαλιά ένα από τα λούτρινα των παιδιών μου που με μεγάλη χαρά χάρισαν στα παιδάκια που έρχονται από τη χωρά με τον πόλεμο. Προσπαθώ να φανταστώ τι θα έκανα εγώ για τις κόρες μου αν ήμουν στη θέση τους. Αδυνατώ. Προχωρούν, φεύγουν, παλεύουν για αυτό που νομίζουν πως θα είναι καλύτερο.
Στέκομαι. Σε έναν προθάλαμο χειρουργείου περιμένοντας τα νέα, ευελπιστώντας πως όλα θα έχουν πάει καλά. Έπειτα κάτι μικρό πάει στραβά. Κι άλλο ένα. Κι ύστερα κι άλλο. Κυματοθραύστης να σταματήσω τα κύματα, να τα φέρω όλα στη θέση τους στο μέτρο του δυνατού. Να κάνω εγώ το καλύτερο που μπορώ. Προσδοκώ πως όλα κάποια στιγμή θα φτιάξουν.
Κάθομαι. Η συνοικιακή καλοφτιαγμένη καφετέρια, που τείνει να γίνει στέκι. Με δυο όψιμους φίλους, μετράμε τα γεράματά μας ή αυτό που θέλουμε να λέμε έτσι. Τσακώνονται και πάλι για τα πολιτικά. Τους ακούω σιωπηλή και σκέφτομαι τι ονειρεύτηκε ο καθένας από τη ζωή του, τι πέτυχε, τι έχασε, τι περιμένει, πως διαχειρίζεται τα απωθημένα του. Μαζί και τα δικά μου. Ακόμα και αυτός ο ανούσιος τσακωμός τους έχει πλάκα. Είναι η ρουτίνα μας, που μας δείχνει πως κι αυτή τη βδομάδα βρεθήκαμε στις θέσεις μας γεροί. Ίσως κάποιοι πιο σιωπηλοί από τους άλλους, αλλά πάντως εκεί. Κάθε Πέμπτη συμφωνούμε να παίζουμε από κοινού ένα δελτίο τζόκερ. Πάλι προσδοκούμε. Ονειρευόμαστε ο καθένας μας τι θα κάναμε αν κερδίζαμε. Βάζουμε άλλη μια ρουτίνα, σαν ασφαλιστική δικλείδα ανάμεσά μας. Σαν να είναι και αυτό που θα μας φέρνει στη θέση μας, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, στο ίδιο τραπέζι.
Βλέπω. Την κόρη μου να χοροπηδάει στο τραμπολίνο. Δε σκέφτομαι. Την αφήνω με το αθώο γέλιο της να θεραπεύσει την κούρασή μου. Με τα άλματά της να μου δίνει δύναμη να συνεχίζω να εφαρμόζω την απόφαση που πήρα. Η προσωπική επανάσταση, όπως είπε και η φιλενάδα μου.
Δεν υπάρχουν παραμύθια. Είναι όλα ψέματα. Κι οι Χιονάτες, κι οι Σταχτοπούτες, κι οι Πεντάμορφες. Είναι οι προσδοκίες μας. Αυτοί οι στόχοι που βάζουμε και τελικά δεν καταφέρνουμε. Τα όνειρα που δεν πέτυχαν. Κι αφήνουν το χνάρι τους να μας σημαδεύει.
Της Ειρήνης Χατζούδη
Διαβάστε προηγούμενα άρθρα της ιδίας
Συγκινητική είναι η έκρηξη αισθημάτων ανθρώπινης αλληλεγγύης που απλόχερα εκδηλώνουν οι Γαλατσιώτες και οι Αθηναίοι στους ξεριζωμένους της ανατολής συνανθρώπους μας που φιλοξενούνται στο ΠΑΛΑΙ. Νοιώθεις ότι η καρδιά της πόλης τις ημέρες αυτές χτυπάει στο ΠΑΛΑΙ. Όμως, η πόλη δεν σταμάτησε να λειτουργεί ως προς τις άλλες δραστηριότητές της και μικρά προβλήματα εξακολουθούν να περιμένουν την προσοχή του Δήμου .Επειδή παράλληλα με την από καρδιάς προσφορά των πολιτών στις γωνίες παραμονεύει ο εθελοντισμός του εντυπωσιασμού και της προβολής, σήμερα θα απομακρυνθούμε από το κλίμα αυτό και θα σταθούμε σε μικρά θέματα της πόλης :
Δημόσιες στεγασμένες τουαλέτες στο Άλσος Βέϊκου
Είχε επισημανθεί από την στήλη αυτή ότι η κατάσταση στις στεγασμένες δίδυμες τουαλέτες, δίπλα από την παιδική χαρά μέσα στο Άλσος, αριστερά της β΄πύλης εισόδου ήταν αφόρητη. Σε σύντομο διάστημα από τότε εγκαταστάθηκε εργολάβος και με χαρά είδαμε να ξεκινούν, και για καιρό να συνεχίζονται, εργασίες ουσιαστικής – ριζικής ανακαίνισής τους. Όμως, εδώ και καιρό παραμένουν κλειστές και μισοτελειωμένες .H εικόνα του χώρου δείχνει ότι η εργολαβία παραμένει , οι εργασίες έχουν γίνει σε μεγάλο βαθμό, όμως έχουν σταματήσει για κάποιο λόγο. Με τόσο κόσμο να κυκλοφορεί στη περιοχή η λειτουργία αυτών των τουαλετών είναι επιβεβλημένη. Αδιανόητο είναι να ξαναδούμε εικόνες σαν αυτές που περιγράψαμε σε προηγούμενο άρθρο.
Κίνδυνος ατυχήματος
Έχουμε αναφερθεί, σε προηγούμενο σημείωμα, στο πρόβλημα της βύθισης του εδάφους στο καλυμμένο με πλάκες χώρο στη βάση του εξωτερικού τοίχου – περίφραξης του ΠΑΛΑΙ πίσω από την τσιμεντένια πεζογέφυρα, στο μικρό πέρασμα που οδηγεί από την πύλη του ΠΑΛΑΙ στα λεωφορεία . Πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι το βύθισμα έχει γίνει πολύ μεγαλύτερο, γίνεται ανησυχητικό, ιδιαίτερα εάν το έδαφος κάτω από τις πλάκες είναι μπαζωμένο. Ανεξάρτητα αρμοδιότητας, οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου θα πρέπει να παρέμβουν γιατί μπορεί να συμβεί σοβαρό ατύχημα, έστω κι αν το ‘’ πέρασμα’’ ‘’ αυτό το χρησιμοποιούν λίγοι.
Λιμνάζοντα ύδατα
Στη μεγάλη πλατεία όπου ο σταθμός των λεωφορείων και τα εκδοτήρια έξω από το ΠΑΛΑΙ, μετά από λίγη βροχή δημιουργούνται λίμνες που όταν το νερό φύγει η βρωμιά κατακάθεται ‘’σκουραίνοντας’’τις άσπρες πλάκες. Ανάλογες λιμνούλες εντοπίσαμε με την πρόσφατη βροχή και στον υπαίθριο εσωτερικό χώρο του ΠΑΛΑΙ, εκεί όπου διακινούνται οι πρόσφυγες. Γενικά, είναι γνωστό ότι τα δημόσια έργα – εργολαβίες παρουσιάζουν κατασκευαστικά προβλήματα (απορροής νερού….) που δεν είναι άσχετα με τις προμήθειες– μίζες που επηρεάζουν το κόστος της εργολαβίας. Το πρόβλημα το ζήσαμε και με το ‘’πιλοτικό πρόγραμμα’’του ΟΣΚ με το οποίο αναμορφώθηκε ο εσωτερικός χώρος όλων των σχολείων της Γκράβας. Ενώ εκκρεμούσε η παραλαβή των έργων, με την πρώτη βροχή, οι αύλειοι χώροι γέμιζαν νερά ( λιμνούλες) και γι αυτό, λόγω κι άλλων ατελειών, για μεγάλο διάστημα η παραλαβή τους παρέμενε μετέωρη. Το ίδιο διαβάζαμε ότι συνέβαινε με την παραλαβή του ΠΑΛΑΙ από τους τότε ιδιοκτήτες του, δηλαδή τα ‘’ Ολυμπιακά ακίνητα ‘’ Α.Ε. Αλλά και η παραλαβή του ‘’ Καμινιού’’ πέρασε μέσα από προβλήματα. Κι όσο περνάγαμε περίοδο ξηρασίας το πρόβλημα δεν φαίνονταν οξύ . Τώρα οι μετεωρολόγοι προειδοποιούν για κύκλο έντονων καιρικών φαινομένων τα προσεχή χρόνια. Ας έχουμε το νου μας.
Γωνία Χριστιανουπόλεως και Λ.Βεικου
Σε κάθε Γαλατσιώτη / σα της περιοχής είναι γνωστό το πρόβλημα στην συμβολή της Λ. Βέικου και Χριστιανουπόλεως, με την ταυτόχρονη διέλευση πεζών και οχημάτων ,χωρίς την ύπαρξη φωτεινού σηματοδότη. Δεν προκαλούνται μόνον τριβές ,διαπληκτισμοί και μία απίθανη κυκλοφοριακή αναρχία. Σημειώνονται και τραυματισμοί .Προκειμένου να αποκατασταθεί στοιχειώδης τάξη θα πρέπει λίγο πριν τη συμβολή της Χριστιανουπόλεως με την Λ.Βέικου να κατασκευασθούν ανύπαρκτα τώρα πεζοδρόμια, και να γίνει μια διαγράμμιση της διέλευσης των πεζών.
Καθαριότητα
Έξω από το Δημοτικό Γκαράζ, αριστερά, στη κορυφή της πλαγιάς όπως ανεβαίνουμε ,έχουν πεταχθεί διάφορά σκουπίδια ίσως και φαγητά που ενοχλούν πολύ την …όραση όλων ημών που πηγαινοερχόμαστε στην υιοθετημένη από την ΔΡΑΣΗ περιοχή. Γενικά η περιοχή αυτή δεν τυχαίνει της επιβαλλόμενης μέριμνας καθαριότητας. Εν όψει της καθιερωμένης γιορτής στη περιοχή που παραδοσιακά πραγματοποιεί η ΔΡΑΣΗ ( εφέτος θα είναι αφιερωμένη στον πρώτο οικολόγο της πόλης που τόσο απρόοπτα και πρόωρα ‘’ έφυγε’’ τον Κ. Καλεσάκη ),η επιτροπή περιβάλλοντος του φορέα μας, υπό την καθοδήγηση του προέδρου της Στ. Μπακάλη θα κάνει αυτό που ξέρει. Καλό είναι να κάνουν αυτό που πρέπει και οι θεσμικά υποχρεωμένοι .
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου
Ολιγαρχκό - τυρρανικό καθεστώς στην Ελλάδα από τους κάθε λογής "δικτάτορες και δικτατορίσκους" της κοινωνικής ιεραρχείας
Η αίσθηση της ύπαρξης είναι η μεγαλύτερη ευτυχία!!!!!!! Γι αυτό, όσο υπάρχουμε ... Θα αντιπαλεύουμε τους κάθε λογής δικτάτορες και τους δικτατορίσκους.
Το Σάββατο τελικά (μαζί με την Κυριακή) είναι για πολλούς και ευνόητους λόγους οι πιο όμορφες ημέρες της εβδομάδας. Ο κυριότερος λόγος είναι . . ότι δεν συναγελάζονται οι "εκλεγμένοι" (ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ-ΕΓΚΑΘΕΤΟΙ-ΔΟΤΟΙ εν τοις πράγμασι) του ελληνόφωνου κοινοβουλίου, για να μας ξεφουρνίσουν ένα καινούργιο μνημόνιο, προκειμένου, με τη μακιαβελική ανήθικη αρχή "ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ" ... να κορέσουν το άπληστο σαρκίο, τις απομυζούσες φατρίες, τους αναρίθμητους αυλικούς-εξαπτέρυγα-δουλικούς-χειροκροτητές τα ελιτίστικα συμπλέγματα και την δια βίου αρχομανία τους. Έτσι, μετατρέπουν την πιο όμορφη τούτη χώρα σε δουλοπαροικία της μεσαιωνικής Ευρώπης! ...
Αυτοί ΔΕΝ είναι φίλοι του Ελληνικού Λαού ... φέρουν τη λεοντή λαοπλάνων φίλων. Πασιφανέστατα ... είναι ριψάσπιδες, αυτομολήσαντες, υπονομευτές, αρνητικοί παράγοντες της ανάπτυξης και της ύπαρξης του Έθνους, του κράτους και του Λαού. Αυτοί είναι συνεργάτες ή συνεργάσιμα όργανα των εχθρών - τυχοδιωκτών. Αυτοί είναι δοσίλογοι και κολάσιμοι.
Οι εν λόγω "σωτήρες"-"υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος" είναι εδώ γύρω μας. Οι πολιτικοί είναι η προμετωπίδα τους. Πίσω από τους πολιτικούς κρύβονται κι άλλοι πολλοί δικτατορίσκοι της Ελληνικής κοινωνίας: Επιχειρηματίες, τραπεζίτες, κεφαλαιοκράτες, καναλάρχες, τεχνοκράτες, δημοσιογράφοι, επιστήμονες, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, διοικητικοί υπάλληλοι σε αμέτρητους θεσμούς και όργανα, από την Προεδρεία της "δημοκρατίας", τις περιφέρειες, τους δήμους, το ΤΑΙΠΕΔ, τα ταμεία, τους οργανισμούς, τα ιδρύματα, τις τράπεζες έως και τον τελευταίο "εκπολιτιστικό" σύλλογο. Οπωσδήποτε μεταξύ των προαναφερόμενων υπάρχουν και οι ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Όλοι αυτοί, σε αγαστή άμεση ή έμμεση, δηλή ή αφανή συνέργεια, νυχθημερόν, κατατρώνε το σώμα της χώρας και κάνουν την πλειονότητα των Ελλήνων να δυστυχεί! Όλοι αυτοί συγκροτούν το "ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ- ΤΥΡΡΑΝΙΚΟ-ΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"!
Κι εμείς όλοι οι υπόλοιποι, η πλειοψηφία, θα αδιαφορούμε; θα τους αφήσουμε, αμαχητί, ενδοτικά, να παίζουν... εν ου παικτοίς; "ΟΧΙ"!!! Πρέπει λοιπόν να τους αντιπαλεύουμε, να τους απαξιώνουμε, να τους δημιουργούμε διλήμματα, εμπόδια ... ψυχολογικά προβλήματα ... Να τους δηλώνουμε, ότι είμαστε ΖΩΝΤΑΝΟΙ στη σκηνή, ότι είμαστε παρόντες, ότι ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ απέναντί τους ... "Για να τους κάνουμε παρελθόν, αυτούς, που έκαναν αβέβαιο το μέλλον μας"!
Αθ. Καρανάσιος, 3/10/2015
Διαβάστε προηγούμενα του ιδίου
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Του Αθανάσιου Καρανάσιου
Στις επικείμενες εκλογές, που πάλι θα σε καλούν με διαφημίσεις να ψηφίσεις-νομιμοποιήσεις-αποδεχτείς όλο αυτό το οργουελικό περιβάλλον γύρω σου!... Όμως εσύ, με ανοιχτές τις παλάμες και τεταμένα τα δύο χέρια "ΜΟΥΝΤΖΩΣΕ" τη διορισμένη (με τις λίστες) κοινοβουλευτική συντεχνία!
Όταν φοράς τη φανέλα της μιας ή της άλλης κοινοβουλευτικής (ποδοσφαιρικής) ομάδας, νομίζεις ότι είσαι ο κυρίαρχος λαός. Όταν μπαίνεις στο μαντρί του ενός ή του άλλου κόμματος, αυταπατάσαι, ότι συμπαρατάσσεσαι με τους ομοίους σου. Ένας μακιαβελικός αχταρμάς είναι όλοι τους!
Απλά πράγματα είναι. Αδιάφορα, αν ψωνίζεις σε κομματικό "σούπερ μάρκετ" ή "μαγαζάκι", το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Νομιμοποιείς-υπογράφεις-αποδέχεσαι να συντηρείς έτσι την προνομιούχα κοινοβουλευτική χουντική συντεχνία και βγάζεις τα μάτια σου ο ίδιος. Γιατί, τουλάχιστον, από το 2010 και μετά, αυταρχικά και ερήμην σου, περιοριζόμενη στις λεκτικές κοκορομαχίες, η χούντα της Βουλής, θεσμοθέτησε μέχρι σήμερα -κι έπεται συνέχεια- τουλάχιστον 30.000 (!!!) μνημονιακά άρθρα.΄Με τον "συνταγματικό" (έντεχνο-συναινετικό) αυτόν τρόπο καταληστεύεται η περιουσία σου, εξαθλιώνεται σταδιακά η οικογένειά σου, μεταλλάσσεσαι σε πολίτη/εργαζόμενο χωρίς δικαιώματα, αρρωσταίνεις σωματικά ή/και ψυχικά, απαξιώνεται η αξιοπρέπειά σου, καταστρέφεται η κρατική οντότητα της πατρίδας και εξαφανίζεται η εθνική σου ταυτότητα.
Πρέπει να είσαι αφελής, αν δεν έχεις καταλάβει εισέτι, πως παίζεται σε βάρος σου η φαρσοκωμωδία/τραγωδία των σαλτιμπάγκων της πολιτικής. ΟΙ αριθμοί και τα γεγονότα "μιλάνε" από μόνα τους:
- Όταν τα πόθεν έσχες τους προδίδουν τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ καταθέσεις τους, που έκλεψαν από σένα, όταν εσύ δεν έχεις να δώσεις χαρτζιλίκι στο παιδί ή το εγγόνι σου.
- Όταν συνεχίζουν να αυξάνουν τη χλιδή τους, εισπράττοντας προκλητικά βουλευτικά μηνιάτικα ως επαγγελματίες/διαχρονικοί πολιτικοί , από το υστέρημά σου.
- Όταν εσένα μειώνονται επικίνδυνα τα υπάρχοντά σου και εξαφανίζεται κάθε δυνατότητα εργασίας, με νομοτελειακή κατάληξη τη μετατροπή σου σε παρία, αλκοολικό, ναρκομανή ή πουτάνα του πεζοδρομίου
- Όταν παράλληλα, λεηλατούν αρπακτικά και κολάσιμα τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία σου, με συνέπεια να μετατρέπεσαι σταδιακά σε γύφτο!
Είτε ψηφίσεις τους μεν ή τους δε, η κατάληξη είναι προδιαγραμμένη! Αρχικά, κυριαρχούσαν πάνω σου, με ψευδεπίγραφα κομματικά προγράμματα, με μονοκομματικές κυβερνήσεις ΝΔ, μετά ΠΑΣΟΚ, μετά πάλι ΝΔ και μετά πάλι ΠΑΣΟΚ. Κι όταν αυτό "παραμύθι" μαθεύτηκε, για την εξαπάτησή σου, άρχισαν οι συγκυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τώρα ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ ή ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτο κόμμα, ανάλογα ποιο θα είναι περισσότερο συνεργάσιμο με το σύστημα, για να βγει ως "λαγός" από το μαύρο σάκκο της μονοπωλιακής κληρωτίδας των εκλογικών αποτελεσμάτων. Με γύρω γύρω τα μικρότερα κόμματα ως "αντιπολίτευση", ως χρωματιστές γιρλάντες,ως δεκανίκια και εξαπτέρυγα ενός πολιτειακού μορφώματος (εγκάθετο του γερμανο-αμερικανικού ιμπεριαλισμού), που αυτοσαρκάζεται με το χαρακτηρισμό "Ελληνική Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία". Φευ!
Γι αυτό σου λέω: Οποιονδήποτε κι αν ψηφίσεις, συμμετέχεις στην ανωμαλία, στη συντήρηση της παραπάνω εχθρικής και διεφθαρμένης κοινοβουλευτικής χούντας. Οποιονδήποτε Πινόκιο κι αν προσετεριστείς, άμεσα θα αρχίσει επιδεικτικά τις κωλοτούμπες. Εν τοις πράγμασι, με το "αζημίωτο", είναι όργανα της νέας τάξης (αταξίας) του γερμανο-αμερικανικού-πολυεθνικού ιμπεριαλισμού, είναι αντίπαλοί σου, είναι εχθροί σου.
Γι αυτό σου λέω: Μην πονοκεφαλιάζεις, σαν πνευματικά καθυστερημένος, να προκρίνεις στη κάλπη κάποιον "εν λευκώ" αντιπρόσωπό σου.
Αποχή στις εκλογές ή λευκό, γράφοντας έκθεση ιδεών στο λευκό ψηφοδέλτιο, για να βγάλεις τα απωθημένα σου. Έτσι, συνεργείς και νομιμοποιείσαι να ελπίζεις, για μια λυτρωτική μεταπολίτευση, που θα αναδειχτεί μέσα από τα ανόθευτα κοινωνικά κινήματα.
Τουλάχιστον, έτσι φίλε/φίλη μου, αποδεικνύεις στο πολιτικό-οικονομικό-μηντιακό-ιμπεριαλιστικό-πολυεθνικό ανώμαλο συνονθύλευμα, ότι τα χέρια σου τα χρησιμοποιείς, για ΜΟΥΝΤΖΕΣ κι όχι για .... ΜΑΛΑΚΙΕΣ!
Άντε και καλό (εκλογικό) μήνα, με αξιοποίηση των εμπειριών του παρελθόντος!
Διαβάστε προηγούμενα του ιδίου
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη 2015 ήταν σαφώς αρνητικό για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Από τις 300 έδρες του κοινοβουλίου οι 267 (το 89% !!!) καταλαμβάνονται από κόμματα που έχουν εκδηλώσει την υποταγή τους στην Ευρωελίτ και αναγνωρίζουν το Μνημόνιο ως το προκαθορισμένο πλαίσιο πολιτικών δράσεων.
Το τι θα σημάνει αυτό για τον λαό θα φανεί σύντομα, όταν θα αρχίζουν να εφαρμόζονται στην πράξη οι μνημονιακές επιταγές. Εκεί βέβαια θα δοκιμαστούν και οι αντοχές τόσο του κυβερνητικού σχήματος όσο και των ψευδο-αριστερών βουλευτών που θα πρέπει να λένε μια ατελείωτη σειρά από «ναι» σε όλες τις σφαγές για τις οποίες έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση.
Είναι δεδομένο, πως σε αυτές τις νέες συνθήκες όπως διαμορφώθηκαν από τις εκλογές, η αντίσταση απέναντι σε αυτές τις πολιτικές θα είναι ακόμα περισσότερο δυσχερής. Η εκφρασμένη ψήφος των πολιτών συντριπτικά υπέρ των μνημονιακών κομμάτων θα αποτελέσει το κύριο άλλοθι της χωρίς προηγούμενο καταστολής που θα αντιμετωπίζει η κάθε κοινωνική ομάδα που θα προσπαθεί να αντιπαλέψει τον μνημονιακό οδοστρωτήρα. Όποιος αντιστέκεται θα θεωρείται «αντεθνικό στοιχείο» και θα ισοπεδώνεται.
Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα των εκλογών είναι... αυτό που είναι... και θα πρέπει να αναλυθεί ώστε να εξαχθούν εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά από τα οποία θα μπορέσουν να βγουν κάποια χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα.
ΑΠΟΧΗ: Ο δουλικός «κανένας».
Το βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει αυτές τις εκλογές, είναι το πρωτοφανές ύψος της μη-ψήφου που «εξέφρασαν» 4,4 εκατομμύρια πολιτών, δηλαδή το 45% των εχόντων το εκλογικό δικαίωμα, δεν το άσκησαν. Σε αυτόν τον αριθμό-ρεκόρ φτάσαμε με την προσθήκη, σε σχέση με τον Γενάρη, επιπλέον 670 χιλιάδων πολιτών οι οποίοι επέλεξαν να μην συμμετάσχουν σε αυτήν την εκλογική διαδικασία.
Το δεδομένο αυτό, που αποτελεί σίγουρα στοιχείο απαξίωσης της αστικής δημοκρατίας, μπορεί να έχει πολλαπλές εξηγήσεις, όπως:
- Εκδηλώνουν την παραδοχή ότι το εκλογικό αποτέλεσμα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για την ζωή τους.
- Βάζουν σε ευθεία διαζευκτική αντιπαράθεση την κινηματική δράση με την εκλογική συμμετοχή.
- Δηλώνουν πως δεν εκφράζονται μέσα από αυτήν την μορφή αντιπροσώπευσης.
- Απαξιώνουν την διαδικασία αφού, ότι και να επιλέξουν, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, καθότι ούτως ή άλλως οι σημαντικές αποφάσεις παίρνονται «αλλού» και το ελληνικό κοινοβούλιο είναι πλέον απλά μια «υπηρεσία».
- Δεν εκφράζονται από κανέναν πολιτικό σχηματισμό, ή έστω από εκείνους που θα υπήρχε πιθανότητα να κυβερνήσουν, άρα και να έχει αξία η ψήφος τους.
Όσο κι αν κάποιες από αυτές τις απόψεις μοιάζουν βάσιμες, στην ουσία είναι δηλώσεις υποταγής, υποχώρησης και απόσυρσης. Πρόκειται για λαθεμένες αντιλήψεις, τα αποτελέσματα των οποίων πολύ σύντομα θα τα βιώσουν στο πετσί τους. Στην ουσία ανέθεσαν -με τον πιο φτηνιάρικο τρόπο- να εκφράσουν άλλοι την δική τους γνώμη! Πρέπει να καταλάβουν όσοι δεν πήγαν να ψηφίσουν πως, τους αρέσει-δεν τους αρέσει, ψήφισαν κατά 86% υπέρ του Μνημονίου! Η Μέρκελ τους ευχαριστεί θερμά, παρότι κάποιοι μπορεί να θεωρούν τους εαυτούς τους και «επαναστάτες»!
ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΠΟΤΑΜΙ)
Με περίπου 2,5 εκατομμύρια ψήφους, αθροιστικά, είναι αναμφίβολα η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική παράταξη, παρά την απώλεια 450 χιλιάδων ψήφων. Μετά μάλιστα την εκκαθάριση της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, η ιδεολογική (αλλά και πολιτική) ομοιογένεια των τεσσάρων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων είναι υψηλότερη παρά ποτέ.
Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε κάτι ψιλά (30 χιλιάδες ψήφους και είναι το μόνο κόμμα που δεν υπέστη απώλειες από την αποχή), ενώ το Ποτάμι έχασε το 40% της δύναμης του και μετατράπηκε σε έναν ασήμαντο, κυβερνητικά, παίκτη.
Οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ (πάνω από 320 χιλιάδες ψήφους) είναι σίγουρα λίγες σε σχέση με όσες θα περίμενε κάποιος ως αποτέλεσμα των οβιδιακών του μεταμορφώσεων. Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί, βασίζεται στην ΠΑΣΟΚική προέλευση του λεγόμενου «κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ», με όλα τα χαρακτηριστικά που αυτή κουβαλάει (ηγετισμός, προσωπολατρία, οπαδισμός, κυβερνητισμός). Ο Τσίπρας μιμείται τον Αντρέα τόσο στη φωνή, όσο και στην ικανότητά του να χειραγωγεί τον λαό με ψεύτικες ελπίδες και συνθήματα.
Στηρίχτηκε απροκάλυπτα κατά την προεκλογική περίοδο από το ντόπιο και το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε άλλωστε το πανίσχυρο και το αποτελεσματικότερο εργαλείο των Ευρωναζί για την επιβολή του Μνημονίου-3. «Κατάφερε» κάτι που ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσαν ούτε στον ύπνο τους να καταφέρουν!
Για να τα λέμε όλα όμως, λόγω του αυτισμού όλων των υπολοίπων, ο Τσίπρας έπαιξε μπάλα μόνος του! Οι αντίπαλοί του, ούτε καν κατέβηκαν στο γήπεδο για να τον κοντράρουν, έστω έτσι για τους τύπους...
Να επισημανθεί επίσης πως η επιλεκτική σύμπραξη του Τσίπρα με τον Καμένο προσθέτει ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά, «εμπλουτίζοντας» τον ΣΥΡΙΖΑ με παπανδρεϊκά εθνικο-θρησκευτικά λαϊκιστικά στοιχεία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι το νέο ΠΑΣΟΚ, τόσο σε δομή (προσωπικό κόμμα του Τσίπρα) όσο και σε ιδεολογία, σε πρακτικές, σε συμπεριφορές και σε νοοτροπίες. Το «παλιό» έκανε μια χαψιά το «καινούργιο»!
ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ (ΝΔ-ΑΝΕΛ-ΛΕΒΕΝΤΗΣ)
Η Νέα Δημοκρατία «αδειάστηκε» πολιτικά από την άρση της στήριξης της Ευρωελίτ στον Σαμαρά και την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό κόμμα. Στην ουσία, δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο ρόλο να επιτελέσει στην πολιτική σκηνή αφού ο Τσίπρας έχει αναλάβει κατά αποκλειστική εργολαβία την εφαρμογή του Μνημονίου. Ούτε φυσικά μπορεί να απεμπολήσει την «ευρωπαϊκή της κατεύθυνση». Οπότε έχει αυτοπαγιδευτεί σε έναν ρόλο «βοηθητικού τροχού» του ΣΥΡΙΖΑ όταν θα δυσκολεύεται αυτός στο να περνάει ένα αντιλαϊκό νομοσχέδιο. Έναν ρόλο από τον οποίο θα είναι πολύ δύσκολο να αποδεσμευτεί.
Είναι τέτοια η πολιτική απαξίωση της ΝΔ που δεν κατάφερε να αποσπάσει από τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε εκείνους τους πολίτες που επλήγησαν άμεσα από την ασυνάρτητη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, όπως με τα capital-controls και την αθέτηση των περισσότερων φορολογικών ελαφρύνσεων που είχε υποσχεθεί.
Αντίθετα «κατάφερε» να χάσει άλλους 200 χιλιάδες ψηφοφόρους!
Οι ΑΝΕΛ του Καμένου, υπέστησαν ναι μεν μεγάλες απώλειες (το 32% της εκλογικής του βάσης) αλλά κατάφερε να ξαναμπεί στη Βουλή για να αναλάβει κυβερνητικό ρόλο. Δεν θα ήταν παράδοξο, αν ο Καμένος αποτελέσει τον καταλύτη της διάσπασης μιας χωρίς στρατηγική πλέον Νέας Δημοκρατίας, με την προσχώρηση στους ΑΝΕΛ κάποιων «ορόφων της δεξιάς πολυκατοικίας»!
Το νέο-εισαγόμενο «φρούτο» στη Βουλή είναι το τηλε-προϊόν «Ένωση Κεντρώων» του τηλε-προφήτη Βασίλη Λεβέντη, ενός λομπίστα για όλες τις δουλειές, που επαγγέλλεται την «ηθική» ενώ ο ίδιος έκανε περιουσία πουλώντας το πειρατικό κανάλι του στον Κουρή, όταν το Σύστημα "έδενε τα σκυλιά με τα λουκάνικα"... Μεγάλος θαυμαστής της Μέρκελ την οποία έχει χαρακτηρίσει και «ευεργέτη» της χώρας!
Το χαρτί που τον βοήθησε να μπει στην Βουλή ήταν αυτό της δυνατότητας να συνεργαστεί σαν «μπαλαντέρ» με όποια πλειοψηφία κι αν έβγαινε από τις κάλπες.
Η αλήθεια είναι πως με αυτήν την επιλογή, ο «σοφός» λαός έβαλε το κερασάκι στην τούρτα του κοινοβουλευτικού τσίρκου που θα κάνει νούμερα στην πλάτη του, για μερικά χρόνια από σήμερα...
ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ (ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ)
Το ναζιστικό μόρφωμα, είναι σε συνεχή συρρίκνωση από το 2012 που πρωτομπήκε στο κοινοβούλιο. Από τις 440 χιλιάδες, έπεσε τώρα στις 380 χιλιάδες οπαδούς, αλλά σίγουρα καταφέρνει με την παρουσία του να συκοφαντεί τον πυρήνα του πολιτισμού της χώρας μας.
Παρά την φίμωση της Χρυσής Αυγής από τα Μέσα και τις καθυστερημένες δικαστικές διώξεις εναντίον της(όταν πια είχε βγει το φίδι από το αβγό του) παρέμεινε τρίτο κόμμα και αποτελεί πλέον το μόνο δεξιό αντιμνημονιακό κόμμα στη Βουλή, κάτι που σίγουρα θα του προσδώσει νέα δυναμική ανάπτυξης ενόψει των λαϊκών αντιδράσεων ενάντια στα επερχόμενα μνημονιακά μέτρα.
ΚΚΕ (ΚΚΕ…)
Το ΚΚΕ αποτελεί μια πάρα πολύ ειδική περίπτωση, τόσο στην ελληνική πολιτική σκηνή, όσο πιθανώς και στην παγκόσμια! Είναι αυτό που λένε μια «μοναδικότητα»! Αρνείται να κάνει πολιτική και επιμένει πως ο Α’ Γραμματέας του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ είναι ο μόνος μύστης ενός κάποιου Ευαγγελίου, με μόνο σκοπό την διδασκαλία του στις εργατικές μάζες…
Σε αυτές τις εκλογές κατέβηκε με το σύνθημα: «Εμείς δεν είμαστε αντιμνημονιακοί, είμαστε αντικαπιταλιστές!». Μάλιστα επιχειρηματολόγησε ενάντια στην αλλαγή νομίσματος για όσο καιρό θα έχουμε καπιταλισμό και προσπάθησε (ανιστορήτως) να τεκμηριώσει την εξίσωση [Καπιταλισμός=Μνημόνιο]. Ουσιαστικά είπε στον λαό με άλλα λόγια «Για όσο καιρό θα έχουμε καπιταλισμό, θα τρώτε Μνημόνια και ξερό ψωμί»!
Κατηγόρησε όλες τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς ως «τσιράκια του Συστήματος», απέκλεισε κάθε ιδέα για την οποιαδήποτε συμμαχία με αυτές, έστω και για ένα μίνιμουμ αντιμνημονιακό πρόγραμμα, απομονώθηκε για άλλη μια φορά, αυτοϊκανοποιούμενο σε ποσοστά που δεν συνάδουν με το πλεονέκτημα που είχε ως το μόνο κόμμα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς που δεν ετρώθη από την μνημονιακή κωλοτούμπα του Τσίπρα. Το μότο: «Τους δοκιμάσατε όλους, τώρα διαλέχτε εμάς» δεν φάνηκε πειστικό.
Παρά την προσπάθεια να κινητοποιήσει στο μέγιστο τον κομματικό του μηχανισμό, τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά, καθότι έχασε άλλους 37 χιλιάδες ψηφοφόρους. Αποτελεί ενδεικτικό στοιχείο της λανθασμένης πολιτικής κατεύθυνσης προς την οποία η ηγεσία του ΚΚΕ πηγαίνει το κόμμα, το γεγονός ότι από τις 520 χιλιάδες ψήφους που πήρε το 2009 (πριν τα Μνημόνια) κατέληξε σήμερα –με ξεφωνημένο τον ΣΥΡΙΖΑ- να έχει πέσει στις 300 χιλιάδες, δηλαδή να καταγράφει απώλεια του 43% της δύναμής του, σε μια από τις δυσκολότερες στιγμές μεταπολεμικά, της εργατικής τάξης!
Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ότι η συμπεριφορά του ΚΚΕ είναι ένα θέμα (ένα πρόβλημα, ένα «κουσούρι»…) με το οποίο θα πρέπει να συνηθίσει να ζει με αυτό, το λαϊκό κίνημα! Το σίγουρο είναι πως σε τέτοιες χαλεπές στιγμές, το να παραμένουν εγκλωβισμένες δυνάμεις σε ένα κόμμα που δεν κάνει τίποτα άλλο παρά μάχες οπισθοφυλακών ενάντια στις άλλες δυνάμεις τις Αριστεράς, αν μη τι άλλο αυξάνει την απογοήτευση και ως εκ τούτου την υποχώρηση και την αποχή.
Ο προβοκατόρικος ρόλος της ηγεσίας του ΚΚΕ πρέπει να γίνει αντιληπτός από τα ίδια του τα μέλη ώστε να προσπαθήσουν φέρουν το κόμμα πίσω στον πολιτικό στίβο, δίπλα-δίπλα με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, στις μάχες του Σήμερα. Ας διατηρήσει ενδόμυχα τις όποιες μακροπρόθεσμες οραματικές επιδιώξεις του. Αυτή η μανία του ΚΚΕ να ανάγει ως λύση όλων των προβλημάτων την «ΛαΪκή Εξουσία» και την ανατροπή του καπιταλισμού, είναι μια «παιδική ασθένεια» που ξεκόβει το ΚΚΕ από τον κόσμο που έχει αγωνίες για το σήμερα και όχι για να προετοιμάσει τις συνθήκες για την Επανάσταση. Ο απομονωτισμός αυτός έγινε εμφανής τόσο κατά την εξέγερση της νεολαίας ενάντια στην αστυνομική βία το 2008, όσο και με την απόφαση του ΚΚΕ να μην στηρίξει το ΟΧΙ του λαού στο δημοψήφισμα, χάνοντας έτσι οριστικά το δικαίωμα να το επικαλείται.
Ένα μεγάλο σφάλμα που κάνει το ΚΚΕ, είναι ότι νομίζει πως μπορεί να πλασαριστεί ως δήθεν «καθαρό», ενώ όλοι ξέρουν ότι δεν είναι. Μιλάει για χρυσόψαρα, ενώ δεν θα έπρεπε να μιλάει, καθότι όλοι όσοι δεν είναι «χρυσόψαρα» ξέρουν τα τεράστια ιστορικά λάθη του ΚΚΕ και τις προδοσίες που έχει κάνει σε βάρος του λαού, ιδιαίτερα τα τελευταία 75 χρόνια. (Τι να μας πει τώρα η Συμφωνία των Βρυξελλών, μπροστά σε αυτή της Βάρκιζας -για παράδειγμα.)
Το ΚΚΕ πρέπει να επανέλθει στην πραγματικότητα και να πάψει να αυτοϊκανοποιείται με τις δήθεν «αγνότητες» και τις μοναχικές ανούσιες περατζάδες Ομόνοια – Σύνταγμα.
Έχει αρχίσει πλέον να παγιώνεται στον κόσμο η πεποίθηση πως αυτή η «παράξενη» συμπεριφορά της ηγεσίας του ΚΚΕ, δεν έχει άλλο περιεχόμενο από εκείνο της διαιώνισης της είσπραξης των «καπιταλιστικών» κομματικών επιδοτήσεων… μέχρι να «ωριμάσουν οι συνθήκες» και να γίνει η Ελλάδα το πρώτο και μοναδικό κομμουνιστικό κράτος…
Μέχρι τότε: ΕΥΡΩ, ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ!
ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΠΑΜ κ.α.)
Σε αυτό το τμήμα της πολιτικής σκηνής, υποτίθεται ότι ο λαός θα εναπόθετε τις ελπίδες του για να πραγματώσει την πεντακάθαρη θέληση του, όπως την εξέφρασε τον Ιούλη με εκείνο το μεγαλειώδες ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα.
Αντιθέτως συνέβησαν πράγματα, που αν δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικού εγκλήματος, είναι αποτέλεσμα πολιτικού αυτισμού.
Πρώτο βασικό και κύριο λάθος:
Θεωρήθηκε δεδομένο ότι το μεγαλύτερο μέρος (περίπου όλο) του λαού που ψήφισε ενάντια στο Μνημόνιο τον Ιούλη, θα έψαχνε να βρει έναν αντιμνημονιακό φορέα για να τον ψηφίσει τον Σεπτέμβρη.
Αυτό δημιούργησε την εντύπωση πως θα αρκούσε να ανοίξεις ένα «μαγαζάκι», ένα «κουτουκάκι», να έβαζες και ένα «ΟΧΙ» στη μαρκίζα και αμέσως θα γέμιζε από πελατεία, η οποία όντας άφθονη, θα έφτανε για όλους ώστε να μπουν -άλλος εύκολα άλλος δύσκολα- στη Βουλή!
Αυτό ήταν τεράστιο λάθος!
Ο κόσμος ψάχνει να βρει λύσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ή για αυτά που φοβάται πως θα κληθεί να αντιμετωπίσει άμεσα. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα προβλήματα απειλούν την αξιοπρεπή επιβίωση των ίδιων και της οικογένειας τους. Προφανώς ηγέτες της Αριστεράς, αυτή την κατάσταση φαίνεται πως κάπου την έχουν ακούσει, αλλά δεν την ζουν σε πρώτο πρόσωπο!
Σε αυτές τις ακραίες συνθήκες είναι φυσιολογικό οι περισσότεροι να στηρίζουν κάποιον μόνο όταν αυτός μπορεί να κάνει κάτι, δηλαδή να κυβερνήσει! Αφού μόνο αυτοί έχουν την δυνατότητα να βελτιώσουν την καθημερινότητα τους και το άμεσο μέλλον τους. Οι άλλοι απλά υπόσχονται ότι… θα κάνουν κάτι καλό, όταν θα γίνουν κυβέρνηση… Ο κόσμος είναι σε πανικό, έχει χορτάσει από υποσχέσεις και κωλοτούμπες. Θέλει άμεσα αποτελέσματα. Επιλέγει διακυβέρνηση και όχι αντιπολίτευση.
Και αντί όλη η κουβέντα να επικεντρωθεί σε αυτό ακριβώς το κρίσιμο ζητούμενο, το πώς δηλαδή θα δημιουργηθεί ένα ισχυρό Μέτωπο του ΟΧΙ, που να εμπνέει την εμπιστοσύνη ότι θα έχει το απαραίτητο μέγεθος για να πάρει το τιμόνι της χώρας στα χέρια του, έγινε μια απροκάλυπτη προσπάθεια ανάδειξης μικροδιαφορών, έτσι ώστε να τα «μη τα βρουν» και να παραμείνει ο καθένας με το «μαγαζάκι» του…
Και εδώ είναι που μπαίνει και το ζήτημα της ανοιχτής κοροϊδίας! Δεν έχεις το δικαίωμα να αναφέρεσαι στην εκπροσώπηση του 62% των γενναίων πολιτών που είπα ένα ΟΧΙ σε αφόρητες συνθήκες πίεσης και ταυτόχρονα να βάζεις ως στόχο ένα ελάχιστο ποσοστό, απλά και μόνο για να μπεις στη Βουλή!
Στο Μέτωπο αυτό, φυσικά και θα είχε θέση και ένα «φυσιολογικό» (μη-σεχταριστικό) ΚΚΕ, αλλά κάτι τέτοιο προς το παρόν ανήκει στα όρια της φαντασίας, αφού εδώ που τα λέμε το ΚΚΕ είναι σε τέτοια ιδεολογική σύγχυση που αποφάσισε να μην στηρίξει το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα...
Αντί λοιπόν επί του ουσιώδους – δηλαδή να χτιστεί το ευρύ και ισχυρό Μέτωπο- η συζήτηση περιστράφηκε σε ανουσιολογίες, όπως για το πώς θα λέγεται η Δραχμή, αν θα υποτιμηθεί 25% ή 35%, αν θα φύγουμε από το ευρώ πριν πάμε στην Δραχμή, πόσο κακά είναι τα IOUs και αν θα φύγουμε από την Ευρώπη αμέσως ή λίγο αργότερα!!!
Μιλούσαν δηλαδή και επιχειρηματολογούσαν για πράγματα που δεν αφορούσαν κανέναν άλλο εκτός από οικονομολόγους και μάλιστα σε θεωρητικό επίπεδο, αφού με 3, με 5 ή με 10% ούτε από την ευρωζώνη φεύγεις, ούτε από την ΕΕ!
Αποτέλεσμα αυτής της ατολμίας, του εμπαιγμού και της ηττοπάθειας ήταν μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΟΧΙ ήταν να στραφούν είτε στην αποχή είτε σε μινιμαλιστικές επιλογές, όπως στο ποιος θα τον σφάξει πιο γλυκά με το Μνημόνιο...
Τα σημαντικότερα φάουλ που έκαναν οι τρεις βασικοί σχηματισμοί που θα έπρεπε να χτίσουν το Μέτωπο του ΟΧΙ ήταν:
ΛΑΕ:
Έδειξε ηγεμονισμό και θεώρησε πως αποτελούσε τον μόνο σημαντικό (ή και αποκλειστικό!) πόλο του ΟΧΙ. Απέφυγε να κάνει έστω και κάποιες στοιχειώδεις δημοκρατικές διαδικασίες ή εκλογές Οργάνων. Η ηγεσία αυτοδιορίστηκε αδιαφορώντας για την κατάσταση αμφισβήτησης των ηγεσιών που οπωσδήποτε βίωσαν όλοι οι άνθρωποι της Αριστεράς που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ή και οι ανένταχτοι. Οι συμμαχίες ή οι αποχωρήσεις μαθαίνονταν από το δίκτυο ή από φήμες… Πρόσωπα, που αποτέλεσαν δομικά στοιχεία των μηχανισμών που επέτρεψαν την αυτενέργεια και τελικά την προδοσία του Τσίπρα, αυτοανακηρύχτηκαν σε «ηγέτες» και άρχισαν και οι ίδιοι να αυτενεργούν , στο όνομα του ότι «δεν υπάρχει χρόνος για δημοκρατία»...
ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
Παρότι έγινε μια προσπάθεια συμφωνίας με την ΛΑΕ, υπήρχε από τις προηγούμενες μέρες μια διάχυτη τάση απαξίωσης από τη μεριά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ των αποχωρήσαντων από τον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας "ΟΧΙ στο Μνημόνιο", γιατί είχαν λέει αποδεχτεί την Συμφωνία του Φλεβάρη, άρα δεν ήταν και …τόσο κατάλληλοι για μια συμμαχία με την «άσπιλη κι αμόλυντη» ΑΝΤΑΡΣΥΑ… Άποψή μου είναι πως αυτές οι αιτιάσεις ήταν προσχηματικές γιατί υπήρχε το κίνητρο της αυτόνομης εισόδου στη Βουλή, αν και θεωρώ πως η τελική ευθύνη για την αποτυχία της σύμπραξης -που από τη μεριά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επενδύθηκε με «αντι-ΕΕ και αντικαπιταλιστική» σάλτσα- οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αλαζονική στάση της ηγεσίας ΛΑΕ. Μέσα σε αυτό το κλίμα, διασπάστηκε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Επίσης φάνηκε να είναι κάθετα αρνητική στην συνύπαρξη της με το ΕΠΑΜ.
ΕΠΑΜ:
Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια σύμπραξης με την ΛΑΕ και λίγες μέρες πριν τις εκλογές ο Γραμματέας του ΕΠΑΜ Δ.Καζάκης δημοσίευσε ένα κατάπτυστο συκοφαντικό και συνωμοσιολογικό κείμενο ενάντια στον Γ.Βαρουφάκη και στην Ζωή Κωνσταντοπούλου, την οποία όμως, όπως ο ίδιος παραδέχεται, είχε αρχικά προσεγγίσει για να συνεργαστεί με το ΕΠΑΜ! Αυτή ήταν μια πράξη που σίγουρα έβλαψε όλους και πάνω απ’ όλα το ίδιο το ΕΠΑΜ.
Με αυτά και με ετούτα λοιπόν, το Μέτωπο δεν αξιώθηκε να πραγματοποιηθεί και κατά συνέπεια ο πήχης μπήκε τόσο χαμηλά που... σχεδόν κανείς δεν ασχολήθηκε να μάθει περεταίρω λεπτομέρειες...
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Οι εκλογές αυτές επιβλήθηκαν εφαρμόζοντας ένα ευρω-σχέδιο εκκαθάρισης της Βουλής από τα στοιχεία που θα μπορούσαν να απειλήσουν την μνημονιακή παντοδυναμία και την πρωθυπουργία του καλύτερου «πολυεργαλείου» της Ευρωελίτ, τον Τσίπρα.
Τις εκλογές αυτές τις κέρδισε ο Τσίπρας τόσο γιατί στηρίχτηκε από την ευρωπαϊκή και την ντόπια ολιγαρχία, όσο και γιατί ουσιαστικά δεν είχε σοβαρό αντίπαλο. Ήταν τόσο «σικέ το ματς» που θα μπορούσε κάποιος να συμπεράνει πως...κανείς δεν ήθελε να μην νικήσει ο Τσίπρας...
Το ΟΧΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ έμεινε χωρίς ουσιαστική έκφραση, αφού οι ηγεσίες των αντιμνημονιακών κομμάτων αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων, με αποτέλεσμα οι εκλογείς να πάρουν την απόφασή τους με κριτήριο «το μη χείρον» για την αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων τους ή να κάνουν αποχή λόγω απογοήτευσης.
Η αποτυχία για μόλις 7 χιλιάδες ψήφους να μην μπει στην Βουλή η ΛΑΕ, είναι μια πικρή εμπειρία που ο χώρος αυτόν τον έχει βιώσει και πάλι το 1996 όταν για περίπου τόσες ψήφους είχε μείνει ο ΣΥΝ απέξω.
Όπως και τότε, με ακόμα πιο φρέσκες ιδέες, θα πρέπει να κάτσουμε κάτω και τώρα, για να χτίσουμε μίαν ενιαία, σύγχρονη, δημοκρατική, κινηματική, απελευθερωτική Αριστερά.
22.09.2015
Αγ.Θεόδωροι Κορινθίας
Είναι ένα δύσκολο καλοκαίρι. Κάποια μεσημέρια βρέχει, ο κόσμος μας γίνεται μουντός, γκρίζος. Πιάνει κρύο. Η γη δροσίζεται, τα δέντρα τινάζονται ηδονικά κι εμείς οι άνθρωποι ψάχνουμε να επαναπροσδιορίσουμε τον ορισμό αυτής της εποχής του χρόνου, που την είχαμε μάθει αλλιώς.
Σαν τα φίδια, αλλάζουμε δέρμα.
Προσπαθούμε να συνηθίσουμε στις νέες πραγματικότητες, να προσαρμόσουμε τα «θέλω» μας και τα «μπορώ» μας. Καθόμαστε υπομονετικά στην ουρά του ΑΤΜ. Κοιτάζουμε συγκαταβατικά την κλειστή πόρτα της τράπεζας. Συμπάσχουμε με το μπροστινό μας που μπερδεύεται και δεν ξέρει ποια κουμπιά να πατήσει. Τον βοηθάμε, χωρίς καμιά πονηριά στο μυαλό μας. Ψιθυρίζουμε στον παππού που κλαίει για την κατάντια του, πως όλα θα πάνε καλά. Η πραγματικότητα έχει αλλάξει, προσπαθούμε να το αποδεχτούμε. Φοβόμαστε το χειρότερο, μα παλεύουμε να ησυχάσουμε τον εαυτό μας. Νιώθουμε παρηγοριά, γιατί κατά βάθος ξέρουμε πως είμαστε όλοι μαζί σε αυτό.
Εξασκούμαστε σε νέες πολιτικές, απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες. Παρακολουθούμε πως για πρώτη φορά η ψήφος μας, ανεξάρτητα από το ποια ήταν, φέρνει τόσες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Επηρεάζει. Συντριβόμαστε (με τη θετική έννοια) κάτω από τη δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που νικά ακόμα και τη λαίλαπα της προπαγάνδας των ΜΜΕ. Διχαζόμαστε, χαιρόμαστε, λυπόμαστε, φανατιζόμαστε.
Είναι ένα κουραστικό καλοκαίρι. Όλα γύρω μας αλλάζουν. Καταρρέει αυτό που είχαμε συνηθίσει. Πρέπει να μπούμε σε άλλα καλούπια. Κάποιες μέρες αναθαρρεύουμε. Άλλες προχωράμε απογοητευμένοι με το κεφάλι σκυφτό.
Κι όμως τα μικρά πράγματα γύρω μας, δίνουν ακόμα ελπίδα. Ο μικρόκοσμός μας, που παρά τις δυσκολίες εξακολουθεί να λειτουργεί. Η ηθική συμπαράσταση που επιδεικνύουν οι συνάδελφοί σου, σε αφήνει άφωνο. Μάθημα ανθρωπιάς. Ο καθαρισμός ενός οικοπέδου για την ασφάλεια των παιδιών μας, μετά από παράκληση σε μια διαδικτυακή ανάρτηση του Δημάρχου πριν δέκα μέρες. Σήμερα το οικόπεδο έχει άλλη μορφή. Είναι καθαρό και ασφαλές. Μάθημα σεβασμού προς τον πολίτη από την πλευρά της διοίκησης και ένα μάθημα προς τον συμπολίτη να μην το ξαναρρυπάνει. Μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να μην προδώσουμε το ότι είμαστε άνθρωποι.
«…αιώνια λιώνει, όποιος προδίνει». Dante Alighieri, Η Κόλαση.
Της Ειρήνης Χατζούδη
Διαβάστε προηγούμενα άρθρα της ιδίας
Η ζωή είναι μια σβούρα. Τη γυρνάς και από αφισοκολλητής γίνεσαι πρόεδρος, την ξαναγυρνάς και από πρόεδρος γίνεσαι πρωθυπουργός. Τη γυρνάς και το κόμμα του 4% γίνεται του 30τόσο. Από καθηγητής οικονομικών γίνεσαι ο πιο προβεβλημένος σταρ. Από προσγειωμένος ξαφνικά πετάς στα σύννεφα και νομίζεις πως με μια θεωρία θα αλλάξεις τον κόσμο όλο. Τη γυρνάς και από τα σαλόνια πετιέσαι στα αλώνια. Τη γύρισες από τη λάθος μεριά. Τη γυρνάς και από σύντροφος στο μετερίζι του αγώνα γίνεσαι ταξικός εχθρός. Από συναγωνιστής αντίπαλος. Κάτι πάει στραβά με τη σβούρα σου.
Τη γυρνάς και ξαφνικά το σπίτι σου γκρεμίζεται από βόμβες, η γειτονιά σου δεν είναι πια ασφαλής, η ειρήνη γίνεται πόλεμος. Τη γυρνάς και από τη γη βρίσκεσαι στη θάλασσα. Από τον πόλεμο στο άγνωστο με την ελπίδα να είναι καλύτερα τα πράγματα. Από τη βάρκα στη θάλασσα, από τα χέρια του πατέρα σου στο σκοτάδι και το θάνατο, από τη ζωή παγωμένος σε κάποιο παράλιο, νεκρός. Από νεκρός σύμβολο όλων των ξεριζωμένων. Γυρνάς τη σβούρα σου και δεν είσαι πια ο τρίχρονος Αϋλάν.
Η ψυχή μας είναι μια σβούρα. Πολύχρωμη. Γεμάτη όνειρα, προσδοκίες, αποφάσεις, βιώματα, μουσικές, αισθήματα, αλήθειες, ψέματα. Την κρατάμε στα χέρια μας. Κάθε γύρος και μια απόφαση. Σωστή ή λάθος. Κάποτε τη δίνουμε σε αυτούς που νομίζουμε πως μπορούν να τη γυρίσουν. Ακουμπάμε τις πολύχρωμες στροφές της πάνω τους. Υπάρχουν εκείνοι που τη δέχονται, τολμούν να τη γυρίσουν. Άλλοι τα καταφέρνουν καλά, οι χρωματιστές σβούρες μας γυρνάνε μαζί. Άλλοι τα καταφέρνουν έτσι κι έτσι, δε βαριέσαι, ασ’ τις να περιστρέφονται, κάπου κάπου ακουμπάνε. Άλλοι μένουν να την κοιτούν. Δεν τολμούν να τη γυρίσουν. Αφήνουν όλα αυτά τα χρώματα να πάνε χαμένα. Ο φόβος τους φρενάρει.
Γυρίζεις μια σβούρα κι εκεί στις περιστροφές της βλέπεις χιλιάδες παραμύθια. Αφήνεις το μυαλό σου να χαθεί στα χρώματα. Τόσο που στο τέλος εσύ που διηγείσαι αυτό το παραμύθι γίνεσαι ήρωάς του και νομίζεις πως όλα όσα είδες θα γίνουν αληθινά.
Κι η σβούρα σου γυρίζει, αέναα, ασταμάτητα. Η ζωή και η ψυχή σου γίνονται το αεικίνητον.
Της Ειρήνης Χατζούδη
Διαβάστε προηγούμενα άρθρα της ιδίας
Το παρακάτω σημείωμα γράφεται σήμερα Δευτέρα 29.6.15 βραδάκι αφού, μέσα από την ΕΡΤ1, ‘’χόρτασα’’ για πολλές ώρες Ολάντ, Γιούνγκερ ,Σουλτς, Μέρκελ – Γκάμπριελ και Σαμαρά (τώρα θυμήθηκε ντιμπέιτ με Τσίπρα !),ενώ νωπές είναι οι εικόνες από χθεσινή εμφάνιση Νταισεμπλούμ. Μένω στην ενοχλητική σημείωση ότι όλοι τους ( εκτός Μέρκελ)με την ανοίκεια επέμβασή τους υπέρ του ΝΑΙ επιβεβαίωσαν ότι η Ευρώπη έχει πρόβλημα ηγεσίας.
Κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει ότι η απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα υπαγορεύθηκε και από λόγους τακτικισμού. Μπροστά στο πλήρες ‘’΄ξεβράκωμα’’ που απαιτούσαν οι δανειστές, η κυβέρνηση , ίσως, σκέφθηκε να ‘’ξεπλύνει’’ και τη δική της πρόταση ( 47 σελίδες ) που αποτελούσαν, επίσης, ξεβράκωμα με το εσώρουχο στα γόνατα. όμως ποιος θα κατηγορήσει για τακτικισμό τον Δαβίδ όταν μάχεται τον Γολιάθ;
Κανένας ,όμως, δεν πρέπει να ισοπεδώσει την πεντάμηνη κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ και την προσπάθεια που( ανιστόρητα) κατέβαλε για μία ‘’έντιμη’’ συμφωνία Όπως, επίσης, κανένας δεν μπορεί να παραβλέπει τον κίνδυνο ανατροπής της κυβέρνησης που επιχειρείται από τα Ευρωπαικά διευθυντήρια και το ντόπιο κατεστημένο που επιστράτευσε παλιούς αλλά και νέους ,ίδιας κοπής, πολιτικούς .
Ήταν εφικτή μία ‘’έντιμη’’ συμφωνία με τη πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση; Φαντάζει αδύνατη . Πόσο μάλλον όταν αυτή η πολιτική ήταν σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση των προ των εκλογών θέσεων – διακυρήξεών της.
Ανεξάρτητα τακτικισμών και πιθανών δεύτερων σκέψεων της κυβέρνησης, η επιλογή του ΟΧΙ στις προτάσεις – τελεσίγραφο των δανειστών είναι η μόνη επιλογή. Αρκεί το ΟΧΙ να εμπλουτισθεί με μία πατριωτική τεκμηρίωση - επιχειρηματολογία για μία εθνικά λιγότερο επώδυνη συμφωνία. Εμείς να δώσουμε το νόημα σε ένα ΟΧΙ που θα σηματοδοτεί κοινωνική αφύπνιση για κράτημα του ΣΥΡΙΖΑ εντός των τειχών της αριστεράς, με ρίσκα βέβαια και λιγότερα λάθη.
Είναι σαφώς προτιμότερη η σημερινή κυβέρνηση από οποιαδήποτε άλλη που θα προέκυπτε από ανασύνθεση του πολιτικού τοπίου. Και, εδώ που φθάσαμε, η υπογραφή μίας τέτοιας συμφωνίας είναι εφικτή, γιατί οι εταίροι – δανειστές μπορεί να είναι αλλεργικοί στην αριστερά ,ενδιαφέρονται όμως κι αυτοί για την επίτευξή της. Έχουν κι αυτοί σοβαρούς λόγους να μην βγει από το μαντρί η Ελλάδα .Θα πάθουν κι αυτοί ομολογημένη και μάλλον απροσδιόριστη ζημιά. Άλλωστε Ευρώπη δεν είναι μόνο οι Νταισεμπλούμ, Σόιμπλε, Τουσκ, Σουλτς , Ραχόι κ.λ.π.Είναι και οι λαοί της.
Μεταξύ των δύο επιλογών του ΝΑΙ η ΟΧΙ του δημοψηφίσματος::
---- Υπερίσχυση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα μπορεί εσωτερικά και μικροπολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ να το ερμηνεύσει ως νίκη του.Στη σημερινή όμως, οριακά ισορροπημένη( ακόμη) χώρα μας ,μπορεί να αποδειχθεί πύρρειος, αν δεν ερμηνευθεί σωστά και δεν επενδυθεί σε ένα μείγμα πολιτικής υψηλών απαιτήσεων. Έχει τεράστια σημασία ο χειρισμός ενός πλειοψηφικού ΟΧΙ. Έχει τεράστια σημασία η συνειδητοποίηση των ιστορικών στιγμών που διέρχεται η Ελλάδα. Το επιχείρημα των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των ευρωπαίων αξιωματούχων ότι το ΟΧΙ ισοδυναμεί με δραχμή και έξοδο από το ευρώ ,μπορεί να καλλιεργεί και να αγγίζει τις φοβίες τω ν απλών κατοίκων( ουρές σε ΑΤΜ Κ.Λ.Π.) στερείται όμως σοβαρότητας.
Δεν υπάρχει καμία προυπόθεση δραχμής ,όχι γιατί δεν θα αποτελούσε εθνική λύση ,αλλά γιατί ούτε η κυβέρνηση είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα του μεταβατικού σταδίου, όσο, κυρίως, γιατί ούτε η κοινή γνώμη είναι προετοιμασμένη για μία τέτοια σοβαρή θεσμική αλλαγή.
Στις δοσμένες συνθήκες, αν επιχειρηθεί κάτι τέτοιο, με αυτή τη στάση – πολεμική όλου του ντόπιου πολιτικού φάσματος και με εχθρικά τα ευρωπαικά διευθυντήρια, η σημερινή κυβέρνηση δεν θα μακροημερεύσει. Μετάβαση σε εθνικό νόμισμα απαιτεί άλλου είδους ριζοσπαστικές πολιτικές και χρονικό ορίζοντα ζύμωσης.
---- Στην αντίθετη πλευρά δεν χρειάζεται ανάλυση του τι θα σήμαινε ένα ΝΑΙ στη πρόταση των δανειστών. Το υπόλογο πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει ξεσπαθώσει υπέρ της αποδοχής του υποκρινόμενο ότι η άλλη πρόταση μας βγάζει εκτός Ευρώπης! Δεν το πιστεύουν .Όμως μικροπολιτικά τους εξυπηρετεί γιατί η προπαγάνδα τους αγγίζει κομμάτια της κοινωνίας Υπερίσχυση του ΝΑΙ θα ήταν μία νομιμοποίηση, μία εθελούσια υποταγή κι ένα ευχαριστώ από πάνω στους δανειστές που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πάρουν και το τελευταίο ευρώ από τα δάνεια που με ευκολία μας παρείχαν για να αγοράζουμε τα προιόντα και τις υπηρεσίες τους, συντηρώντας έτσι τις συνθήκες παραγωγής και εργασίας στις χώρες τους. Αδιαφορούν δε παντελώς για το πόνο ,τη δυστυχία και την καταστροφή της χώρας που υποκρίνονται ότι θέλουν να διασώσουν .
Την Κυριακή, λοιπόν, ψηφίζουμε ΟΧΙ, όχι μόνο για τους παραπάνω λόγους ,αλλά και γιατί απέναντί του έχει όλες τις πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν στην παρακμή και χρεοκόπησαν τη χώρα και που ,ελέω της πεντάμηνης κυβερνητικής πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ , αντί να κρυφτούν, σήκωσαν κεφάλι παραμερίζοντας τις εμφύλιες διαμάχες τους.
Toυ Ίκαρου Πετρόπουλου
Γαλάτσι 29.6.15
Διαβάστε περισσότερα του ιδίου