Με νέα του ανάρτηση, ο συμπαθέστατος κατά τα άλλα "πεζοπορος"- συμπαθέστατος όπως ένας π.χ. που θα σκοντάψει σε λακκούβα Γαλατσιώτικου πεζοδρομίου, ή όταν πεζοπορόντας στο ίδιο πεζοδρόμιο θα λουστεί με τα απόνερα μιας απρόσεχτης κυρίας του 3ου ας πούμε ορόφου - μας πληροφορεί ότι ανήμερα των Φώτων, αυτού του παγανιστικού εθίμου που έχει ενσωματωθεί στην χριστιανική τελετουργια, βρέθηκε στο κολυμβητήριο κατά την ρίψη και ανάσυρση του Σταυρού΄,ανάμεσα στην κατά τον ίδιο, επίσημη τοπική νομενκλατούρα.
Υπήρξε, μας ενημερώνει συγκίνηση, λες και από το κρύα νερά είχε ανασυρθεί ζωντανός ένας κάποιος πρόσφυγας ή μετανάστης ή έστω και λαθραίος κατά τη ρητορική των ομόσταυλών του στο γκουβέρνο του ακραίου τομέα του πολιτικού χάρτη.
Και αφού, πάντα κατά τον ίδιο επιτέλεσε τον κοινωνικο θρησκευτικό του καθήκον, την άλλη μέρα του Σαββάτου κατά την προσφιλή του ιδιαιτερότητα, βρέθηκε στο χώρο που συνεδριάζει το κονκλάβιο.
Στη συνέχεια και από τα συμφραζόμενα της ανάρτησής του, προκύπτει ότι ο συγκεκριμένος ωτακουστής και κρυφοβλεψίας, είναι παράλληλα και "συνκογκλαβιστής"
Τα ύστερα του Γαλατσιώτικου μικρόκοσμου.
Ο από ανάρτηση σε ανάρτηση, σχολιάζων, κρίνων και κατακρίνων τους άλλους τελικά και κατά δική του ομολογία, είναι κρυπτόμενος κουκουλοφόρος και πράκτορας εντός των τειχών.
Οποία καταισχύνη για τον ίδιο αλλά και απροσμέτρητη επιπολαιότητα των υπολοίπων ανυποψίαστων συναγελαζομένων του.
Στη συνέχεια ο αφελής, θεωρεί τα αναρτώμενα που αποτελούν προϊόν συνακρόασης, ως άξια να εκληφθούν ως σοβαρά που προκαλούν το αίσθημα της αδικίας στους υπόλοιπους.
Ούτε στιγμή δεν περνάει από το μυαλό του ότι από τη συνομοταξία του, αυτή των ωτακουστών των κουκουλοφόρων και λοιπών του είδους, το μόνο αίσθημα που προκαλείται, είναι αυτό της θέας ενός γυμνοσάλιαγκα και η μόνη δυσφορία αυτή που προκύπτει από τη "μυρωδιά του Ασβού.
Έπειτα ως μεγαλόψυχος που είναι στο εξής, θα συμμετέχει μεν αλλά θα πάψει να ασκεί θετικές ή αρνητικές κριτικές
Σπολάτι του
Για το αν θα βγάλει την "κουκούλα" του, δεν μας ενημερώνει ο ερίτιμος. Ας είναι.
Να τον πληροφορήσω δε ότι, το τι αξίζει ή δεν αξίζει είναι υποκειμενικό και η κρίση σίγουρα δεν είναι απαλλαγμένη από το στοιχείο της ιδεολογίας, αν με αντιλαμβάνεται. Επομένως η όποια κρίση και επιλογή του συγκεκριμένου με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, μας είναι βαρετά αδιάφορη.
Εξάλλου ο υπεύθυνος αυτού του πονήματος και δεν είναι ο μόνος, ποτέ δεν κρύφτηκε και δεν έκρυψε αυτά που τον διαμόρφωσαν καθώς και αυτά - και αυτούς που τον ενόχλησαν και τον ενοχλούν ακόμα.
Και διαχρονικά αυτοί που τον ενοχλούν και του προκαλούν απέχθεια είναι οι πάσης φύσης και θέσης κρυπτόμενοι πίσω από την "ανωνυμία - κουκούλα τους" σε όλους τους καιρούς και όλους τους χρόνους.
Αυτοί που κλωσάνε "αυγά μαύρα".
Και ο υπογράφων, λυπάται ειλικρινά που δεν έχει άλλες λέξεις για να περιγράψει τέτοιες πρακτικές.
Καλή χρονιά και καλή συνέχεια "μακριά από τις κουκούλες και τους χρήστες τους"
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ του ΘΑΝΑΣΗ.
Αφορμή για το άρθρο αυτό στάθηκε μία ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα της πόλης μας, για τα αμερικάνικα παπούτσια Sea and City. Πράγματι, όταν άρχισε το εργοστάσιο αυτό την παραγωγή παπουτσιών ήταν η περίοδος της χούντας. Επί της οδού Φιλοθέης (είναι ο δρόμος που στην προέκτασή του καταλήγει λίγο πριν το ρολόι της ΟΥΛΕΝ, αλλά λειτουργικός είναι μέχρι την οδό Δρυόπιδος, από εκεί και πέρα υπάρχει κακοτράχαλος χωμάτινος δρόμος, κλειστός για πάσης φύσεως οχήματα), εκτός από το εργοστάσιο, υπήρχε και πρατήριο με πολύ χαμηλές τιμές σε σχέση με αυτές των καταστημάτων. Είχε πολύ μεγάλη φήμη η Sea and City, αλλά η πολιτική της εταιρείας για τους κατοίκους του Γαλατσίου (πιθανολογώ), είχε τις χαμηλές τιμές μέσω του πρατηρίου της. Μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι η πόλη μας ήταν στη μεγάλη της πλειοψηφία εργατούπολη.
Πριν από την Sea and City όμως, ένα άλλο μεγάλο εργοστάσιο ιδρύθηκε και λειτούργησε στο Γαλάτσι. Ήταν αυτό με τα πλεκτά του Μήτση. Ξεκίνησε επί χούντας κι αυτό, στην οδό Αφαίας, εκεί που σήμερα λειτουργεί συνεργείο αυτοκινήτων Nissan και Renault. Μάλιστα, από μαρτυρίες γυναικών που εργάστηκαν σε αυτό, ξεκίνησε την λειτουργία του με 10-12 μηχανές και άλλες τόσες γυναίκες που τις δούλευαν. Ο ίδιος ο Μήτσης εργαζόταν σε αυτό παράλληλα με την διοίκηση που είχε δεν είχε ένα-δυό άτομα.
Πιτσιρικάς σαν ήμουν, με είχε εντυπωσιάσει το αυτοκίνητό του, μία κόκκινη Mercedes W114/8 230,6 με κοκαλί λευκό τιμόνι, όχι μονάχα εμένα μα όλη την πιτσιρικαρία της εποχής. Υπάρχει και μία ιστορία ανάμεσα σε αυτόν και σε μία πολύ όμορφη γαλατσιώτισσα, αλλά δεν την καλοθυμάμαι. Πάλι όμως επί χούντας, από την οδό Αφαίας μετέφερε το εργοστάσιο του, μεγάλο και κανονικό πλεκτήριο πλέον, στην οδό Φιλοθέης, 80-100 μέτρα πριν το εργοστάσιο της Sea and City. Και αυτός είχε πρατήριο πλεκτών ρούχων (πουλόβερ, ζακέτες κτλ.) σε πολύ προσιτές τιμές για το βαλάντιο των κατοίκων της πόλης μας.
Στη συνέχεια ο Μήτσης ανέβηκε κι άλλο επιχειρηματικά και μπήκε δυναμικά στον κλάδο του τουρισμού, κατέχοντας μάλιστα σήμερα πολλά μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, με πρώτο αν δεν κάνω λάθος αυτό στην Κώ πολλά άλλα στην Κρήτη.
Στη συνέχεια, αν τα γράφω και σωστά, έγινε ταμίας του κόμματος της Ν.Δ., αλλά σε όλο αυτό το μεσοδιάστημα, με οδηγό πλέον και μία σκούρα μπλέ Mercedes W140, 500 12c, ανηφόριζε τακτικά την οδό Χρήστου Λαδά για να πάει στην έδρα του, στην οδό Φιλοθέης. Πού και πού όμως, εμφανιζόταν και η παλιά κόκκινη Mercedes με τον ίδιο στο τιμόνι.
Σήμερα, έχω την εντύπωση πως το εργοστάσιο αυτό λειτουργεί σαν χώρος αποθηκευτικός. Από μαρτυρίες εργαζομένων στο εργοστάσιο του, φέρεται πως ήταν αγαπητός σαν εργοδότης και συνέβαλε κι αυτός στο μέτρο που του αναλογούσε στην οικονομική ανάπτυξη των κατοίκων της πόλης μας.
Στο ύψος του εργοστασίου του Μήτση, αλλά τέρμα στο βουνό επί της οδού Ακτημόνων, αργότερα λειτούργησε ένα από τα καλύτερα club της Αθήνας, το Athens View. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει σήμερα.
Του ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ
Τo Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Μία καλή συζήτηση , ένα επίκαιρο θέμα :
Η επίσκεψη - παρουσία του Δήμαρχου στην ολομέλεια της << ΤΟ.ΠΟ.Σ. ΙΝΤΕΡΝΕΤ >>, το Σάββατο 31/12/22 , ήταν ένα , κατ’ αρχήν, θετικό γεγονός. Είναι αδιάφορο , αν κάποιοι ήταν προκαταβολικά ενημερωμένοι , όπως αδιάφορο είναι πως ,,κάποιοι άλλοι, σχολίασαν την συζήτηση που διεξήχθη. Τα περί << ήττας και νίκης >> είναι αστειότητες ανάλογες αυτών που τα γράφουν.
Όπως συνηθίζεται, οι περισσότεροι της ολομέλειας πήραν τον λόγο, έθεσαν ερωτήσεις και ο Δήμαρχος έδωσε τις απαντήσεις , όπως αυτός συνηθίζει.
Στην << ΤΟ.ΠΟ.Σ. ΙΝΤΕΡΝΕΤ >> αποτελεί κανόνα η ελευθερία της άποψης.
Στην συγκεκριμένη ολομέλεια ,όπως κάθε Σάββατο ,οι παρόντες συμπολίτες ήταν ζωηροί, πλην κόσμιοι και δεν θα εξαντλούσαν την όποια κριτική τους διάθεση απέναντι στον << φιλοξενούμενο >> Δήμαρχο.
Αν πράγματι υπάρχει διάθεση για πραγματικό διάλογο, δεν είναι δύσκολο να θεσμοθετηθεί, δηλαδή να οριστούν ορισμένοι κανόνες λαϊκής συμμετοχής όπως άλλωστε προβλέπεται σε όλους τους νόμους για την Τ.Α, (ν. 3852/10 Καλλικράτης – ν. 4555/18 Κλεισθένης...)
Στην επόμενη ολομέλεια , το Σάββατο 7/1/23, ,ορισμένοι που απουσίασαν από την προηγούμενη, διερωτήθηκαν γιατί δεν τέθηκε στον Δήμαρχο ,ο θανάσιμος τραυματισμός δύο ανθρώπων στην λ. Βέϊκου ( ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός).
Αυτή η παρατήρηση οδήγησε να μπει και να συζητηθεί το θέμα της ασυδοσίας που επικρατεί στην πόλη και η δυνατότητα καθενός να παρανομεί, να ενεργεί κατά βούληση στους κοινωφελείς- κοινόχρηστους χώρους και να παραβιάζει στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών, ιδιαίτερα των ανήμπορων .Αρκετοί στάθηκαν στην απουσία ελεγκτικών οργάνων( π.χ. Δημοτική Αστυνομία, διαγραμμίσεις, πάρκινγκ ,Αττικό Μετρό.... )
Όσοι ενδιαφέρονται για το << βήμα της πόλης>> ,δηλαδή την *ΤΟ.ΠΟ.Σ .ΙΝΤΕΡΝΕΤ * δεν έχουν, παρά να προσέλθουν…από τις έντεκα και μετά ,κάθε Σάββατο>>
** Cafe' Internet (Εμπορικό Κέντρο-Αγίας Γλυκερίας 5 )
Του Ίκαρου Πετρόπουλου
Περισσότερα του ιδίου
Εδοξάσθη κρυπτόμενος,κατεποντίσθη εμφανιζόμενος!
Κινδυνεύει πραγματικά το Δάσος Βεϊκου?
Tσίπρας Μελισσουργός:Διαφορετικά μεγέθη,ίδιο πρόβλημα
Με το...μπαλόνι.
Ανάλαφρα ...και σοβαρά!!!
Δεν ήθελα να ήμουν νέος και τραπεζικός υπάλληλος!
Σου απάντησα
Σκέφτομαι(οφείλω)
Εικόνα,εντυπωσιασμός,μετέωρες αποφάσεις
Πανδημία εποχής:προβολή μαγικής εικόνας!!
Η μελέτη Λύτρα-Τσιόδρα στα γραφεία του Σύριζα Γαλατσίου
Το να ακούς καλά είναι προσόν,το να κακολογείς είναι αδυναμία !
Πορεία λύτρωσης του ανθρώπου ή συντριβή της γης?
We4all : Παλαιότερα "αγγλικούρες", τώρα Δενδροφύτευση στο ΠΑΛΑΙ!
Ακόμα και το "4" ,είναι πολύ μεγάλος αριθμός κε Δήμαρχε!
Μίκης Θεοδωράκης
Διακρίθηκαν για το ήθος και την σεμνότητά τους
Πόσα χρόνια απέχει η Ιπποκράτειος Πολιτεία από το Άλσος Βεϊκου?
Είναι η ώρα : Καμία έκπτωση σε βάρος της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και του περιβάλλοντος!.Πόσο απέχει η ΓΚΡΑΒΑ από το ΆΛΣΟΣ?
Aνοιχτή επιστολή προς Δήμαρχο και Πρόεδρο ΠΕΔΑ
Το Survivor,o Eρντογάν, ο Ilitzali και το Γαλάτσι!!!
Ακατανόητες αποφάσεις στον Δήμο Γαλατσίου
Το χρέος των Δημοτικών Κινήσεων(για το εκκλησάκι στο Άλσος)
Γιατί όχι το Γαλάτσι?
Να πολεμήσουμε τον φόβο
Δήμαρχος στο Σαντιάγο
Aνακρίβειες και αλήθειες-διόρθωση....ημαρτημένων
Τα είπα στον ΔήμαρχοΟ κόσμος στα "υιοθετημένα" της ΔΡΑΣΗΣ.Γιατί έκλεισε το Άλσος?
Ερωτηματικά και αγωνίες
Η πανδημία & χιονόπτωση διδάσκουν ότι: Οι Ιδιωτικοποιήσεις είναι πηγή δεινών για τον άνθρωπο!
Έστω κι έτσι,ακούστηκε το Γαλάτσι
Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;
Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη
Ανήμερα των Φώτων, ένιωσα τυχερός, διότι έζησα από κοντά το δρώμενο της ρίψης του Σταυρού στα κρύα ύδατα του κολυμβητηρίου Γαλατσίου. Ένιωσα τυχερός για ακόμα ένα λόγο, με κύκλωνε η επίσημη νομενκλατούρα, με τον Δήμαρχο πρώτο και τελευταία την κυρία Έλενα Ζέρβα. Υπήρχε συγκίνηση που την λάμπρυνε ο θεός Ήλιος και έχω την αίσθηση πως της έδωσε απόκοσμα, μεταφυσικά στοιχεία. Ας είναι, στην Παράδοση του «έτσι τα βρήκαμε, έτσι τα συνεχίζουμε», δεν μου πέφτει λόγος, ο καθένας μας όπως χαίρεται περισσότερο.
Το Σάββατο το πρωί, την ώρα του Κονκλάβιου, βρεθήκαμε λίγα άτομα, επτά κατά τον αριθμό, όπως οι επτά σοφοί του αρχαίου κόσμου. Απολαύσαμε τον ζεστό καφέ μας, ήπιαμε το νεράκι μας και αφεθήκαμε να στοχαζόμαστε τη ρημάδα τη ζωή και τις παραξενιές της. Πριν όμως φτάσουμε στο υπό συζήτηση θέμα της ημέρας, εκφράστηκαν παράπονα προς την αρθρογραφία μου και άπαντες συμφωνήσαμε ότι ο Πεζοπόρος μάς αδικεί, δεν μας αξίζει τέτοιου είδους κριτική.
Με προβλημάτισε ο λόγος της ωραίας παρέας και πολύ αργότερα, σαν έφτασα στο σπίτι, σκέφτηκα την αδικία που βιώνουν, όπως ελέχθη, από την αρθρογραφία μου και επειδή δεν θέλω να είμαι άδικος, ούτε να δημιουργώ δυσφορίες με τα κείμενα μου, δηλώνω από τις γραμμές αυτές, ότι άρω την υποστήριξή μου στο Κονκλάβιο και στις εργασίες του που λαμβάνουν χώρα κάθε Σάββατο στο φημισμένο καφέ.
Όταν γράφω «άρω την υποστήριξή μου», κυριολεκτώ. Πρώτον διότι τους έδωσα ένα όνομα -Κονκλάβιο- που αποδέχτηκαν άπαντες, δεύτερον, διότι έστω και με την αρνητική πολλές φορές αρθρογραφία μου, τούς έφερα πιο κοντά στο γίγνεσθαι της πόλης μας, τούς έβγαλα έξω από τα στενά όρια του διάσημου καφέ και μέχρι και η Wikipedia, κάνει αναφορά στην συγκεκριμένη ομάδα.
Ναι, θα συμμετέχω στις σαββατιάτικες εκδηλώσεις του Κονκλάβιου αλλά μέχρι εκεί, δεν θα βγάζω προς τα έξω, ούτε τα καλώς ούτε τα κακώς κείμενα. Επ’ ουδενί δεν επιθυμώ να προξενώ πόνο σε καλούς ανθρώπους. Το γράφω αυτό διότι ποτέ μου δεν έκανα κριτική σε προσωπικό επίπεδο, ο ιδιωτικός βίος του καθενός μας, είναι απόλυτα σεβαστός από εμένα τουλάχιστον. Ο δημόσιος βίος είναι ανοιχτός σε κάθε είδους κριτική, ενίοτε και σκληρή.
Βέβαια, δέχθηκα μερικούς χαρακτηρισμούς από συγκεκριμένο πρόσωπο, που ας τους πω ατυχείς, δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς με αγωνιστές του τύπου: όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω.
Το ξέρω, θα σας λείψει η κριτική μου ματιά στα δρώμενα του Σαββάτου, αλλά εσείς κάνατε την επιλογή σας κι εγώ την σέβομαι.
Εδώ η αναφορά της Wikipedia στο δικό μας Κονκλάβιο.
Τo Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Ο Ηλίας ο ψαράς, πόσες φορές κινδύνεψε κι άλλες τόσος σώθηκε από τις φουρτούνες της θάλασσας. Αλμυροκαπνισμένος ο γέροντας ψαράς, έφτασε κάποια στιγμή που με αγανάκτηση φώναξε δυνατά, για ν’ ακούσει καλά ο ίδιος του ο εαυτός: κακούργα θάλασσα, εμένα εσύ δεν θα με πνίξεις, δεν θα μου ταράξεις άλλο την ψυχή, σε βαρέθηκα, δεν πιάνεσαι φίλη εσύ!
Μ’ ένα κουπί στον ώμο ο γέροντας, τράβηξε σε δρόμο αντίθετο από την θάλασσα, λαχτάρησε να ζήσει σε στέρεα μέρη. Όσο πήγαινε στο δρόμο του κι αντίκριζε ανθρώπους, τούς ρώταγε, δείχνοντας το κουπί του: ξέρετε τι είναι αυτό; Κουπί είναι, απαντούσαν, κι όσο έπαιρνε τη σωστή απάντηση, τόσο ψηλότερα ανέβαινε, ώσπου, κάποια φορά, στο ερώτημα που έθεσε, ένας άλλος γέροντας τού απάντησε: ένα κομμάτι ξύλο είναι. Ναι, έφτασε πολύ ψηλά ο γερό ψαράς για να συναντήσει ανθρώπους ν’ αγνοούν το κουπί, κατ’ επέκταση και τη θάλασσα. Έτσι, αποφάσισε ψηλά στο βουνό να χτίσει το καινούργιο κονάκι του. Από εκεί και ύστερα, γέμισαν τα βουνά με γέροντες ψαράδες, που στη συνέχεια, ακούστηκαν σαν ένας, ο Προφήτης Ηλίας. (Αυτά αναφέρει μία από τις πολλές παραδόσεις, και απαντά στο γιατί οι ναοί και τα μοναστήρια του Προφήτη Ηλία βρίσκονται πάντα σε κορφές ώς επί το πλείστον). Άλλοι βέβαια, συνδέουν τον Προφήτη Ηλία με τον θεό Απόλλωνα, τον γιό του φωτός. Όλα αυτά είναι ωραία, τα διαβάζουμε, δεν τα πιστεύουμε φυσικά διότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποια είναι η αλήθεια, η μία αλήθεια και όχι οι πολλές κι αυτές που μας βολεύουν.
Και η δική μας η πόλη, έχει τον δικό της Ηλία, ψηλά στο βουνό, να αγναντεύει από μακριά τη θάλασσα - μα παράλληλα, στέκεται και βιγλάτορας γερός. Μας φυλάει από κάθε τι στραβό που πάει να γίνει στην πόλη μας. Έτσι μας φύλαξε την εποχή των χουνταίων υπανθρώπων και δεν στήθηκε στα υψώματα μας το φαραωνικό όραμα τους, ο ναός του Σωτήρα.
Σαν μακρινό όνειρο έρχεται τώρα από τα βάθη της μνήμης, η εποχή που μικρό παιδάκι, 5-6 χρόνων το πολύ, λίγο πριν εμφανιστεί στον τόπο μας η μαύρη λαίλαπα των φαύλων στρατοκρατών, έπαιρνε η μάνα μου εμένα και τις αδελφές μου κι ανεβαίναμε στο βουνό, στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία για να τιμήσουμε τη γιορτή του κάθε 20 Ιουλίου (αν θυμάμαι καλά την ημερομηνία). Μαζί μ’ εμάς, εκατοντάδες άνθρωποι, μεγάλοι και παιδιά, από το Γαλάτσι, την Κυψέλη, τα Πατήσια, ίσως και από αλλού, με τα κεριά αναμμένα, παίρναμε το μονοπάτι στο βουνό κι ανεβαίναμε.
Η εικόνα μόνο που αντίκριζε κανείς από μακριά, με τα φώτα να φιδώνουν το βουνό και να μετακινούνται, έχει αποτυπωθεί δια παντός στην παιδική μνήμη. Σίγουρα, την ίδια με μένα εικόνα, έχουν πολλοί συμπολίτες μας, παλιότεροι αλλά και νεότεροι, και έζησαν εκείνες τις μαγικές στιγμές. Δεν θυμάμαι μονάχα, αν ξεκινούσαμε για το μοναστήρι σαν βράδιαζε ή αν μας έπιανε το σκοτάδι στο βουνό. Η ίδια φυσικά εικόνα αλλά με αντίθετη φορά, σχηματιζόταν όταν κατεβαίναμε από τον δικό μας Προφήτη Ηλία.
Όταν πέρασε από την πλαγιά του βουνού ο περιφερειακός δρόμος, το μονοπάτι χάθηκε, ή μάλλον, ξεχάστηκε. Συνέβαλε βέβαια και η αστικοποίηση της περιοχής και άλλαξε όλη η μορφή της, όπως τουλάχιστον την είχε αποτυπώσει η παιδική μνήμη. Πριν από χρόνια όμως, έκανα μία προσπάθεια να βρω ίχνη του μονοπατιού, από τον περιφερειακό δρόμο και πάνω. Πράγματι, βρήκα πάλι το ξεχασμένο μονοπάτι, αλλά δύσκολο στην περασιά του λόγω του χρόνου. Ανέβηκα για μερικά μέτρα αλλά δεν συνέχισα.
Σήμερα το πρωί, με τον λαμπρό ήλιο, πήρα τον καφέ μου από τις Λεύκες, επί της Γαλατσίου, και με το αυτοκίνητο έφτασα στον Προφήτη Ηλία. Δεν μπήκα μέσα, βρήκα όμως εκεί κοντά του μια καλή πέτρα, κάθισα αναπαυτικά κι αγνάντευα κι εγώ σαν άλλος Ηλίας το σύμπαν του Αργοσαρωνικού κόλπου. Από εκεί ψηλά, σαν κοιτάζεις μακριά, όλα είναι όμορφα, μα σαν πέσει η ματιά σου στην πόλη, ένα σφίξιμο, ένας κόμπος νιώθεις να σε πνίγει. Πως αλήθεια κατάντησε η θαυμαστή μας πόλη; Τόση ασχήμια δεν την χωράει ο νους. Ποιος έφταιξε, ποιοι έφταιξαν, και έφτασε η πόλη μας σε αυτό το χάλι;
Τόσα οράματα αυτών που διοικούν επί δεκαετίες το Γαλάτσι, που πήγαν άραγε; Ή μήπως ήσαν οράματα σαν κι αυτό της χούντας και χάθηκαν στην αχλή του χρόνου. Για τον ναό του Σωτήρα φαγώθηκαν περίπου 400 εκατομμύρια δρχ. από δωρεές πιστών (πόση αφέλεια για τη σωτηρία της ψυχής!), για να φτάσει η πόλη μας σε αυτό το χάλι, στο διάβα όλων αυτών των χρόνων, πόσα εκατομμύρια σπαταλήθηκαν από το δημόσιο ταμείο; Και ουδείς μέχρι σήμερα, δεν βγαίνει να πει: ναι, εγώ εγκλημάτησα εις βάρος της πόλης μας, ήμουν πολύ λίγος για να την διοικήσω αλλά σας πούλησα μούρη πως μπορώ, πως έχω οράματα.
Έν κατακλείδι: όπου ακούγεται να λέει κάποιος πολιτικός ότι έχει όραμα, ότι λέει την αλήθεια, ότι είναι αγωνιστής, αυτός είναι ένας έν δυνάμει συνεχιστής του εγκλήματος που έλαβε χώρα στην πόλη μας.
Του ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ
Τo Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Το περιορισμένο ,αυτή τη φορά, ενδιαφέρον του << εθνικού ακροατηρίου >> είναι στραμμένο, περισσότερο στις εθνικές εκλογές και λιγότερο στις Δημοτικές που θα ακολουθήσουν.
Γι αυτό η συζήτηση στο Γαλάτσι για τα Δημοτικά είναι χαλαρή, παρά την κάθοδο του Γερμ. Μελισσουργού, τόσο γιατί η καρέκλα του Δήμαρχου της προσεχούς πενταετίας φαίνεται κλειδωμένη από τον Γ .Μαρκόπουλο, όσο και γιατί ο Μαρκόπουλος, πέραν της Ν.Δ. , έχει εισχωρήσει και στα άλλα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ).
Λίγο ή πολύ, όλοι μας έχουμε παίξει ποδόσφαιρο, στις αλάνες ή στα σύγχρονα γήπεδα. Στην εποχή της αλάνας -αυτή γνώρισα καλά-, ψάχναμε να παίξουμε οπουδήποτε, σε ένα δρόμο, σε έναν επίπεδο τρόπον τινά χώρο, σε μικρά υποτυπώδη γήπεδα, ακόμα πηγαίναμε στα λατομεία της Κέκρωψ Α.Ε. (αν την θυμάμαι καλά) πίσω από τα δικά μας νταμάρια, στο Ψυχικό, στη Λαμπρινή που είχε και νερό και πίναμε, στο παλιό γήπεδο του Γαλατσίου (αριστερά τού δρόμου που πάει για τον λόφο τού Κόκου), στην Καραϊσκάκη, εκεί που είναι σήμερα το σούπερ μάρκετ τού Βασιλόπουλου και φυσικά στην αλάνα τού άγιου Σπυρίδωνα, 152 μέτρα από το παλιό Γυμνάσιο Γαλατσίου. Και αλλού πηγαίναμε αλλά δεν μού έρχεται τώρα.
Μεγαλώνοντας, τις Κυριακές τις είχαμε αφιερωμένες στο ποδόσφαιρο, πιτσιρικάδες για να θαυμάσουμε τις απίθανες εκτινάξεις του τερματοφύλακα Μπεάρα, ή το εγκεφαλικό παιχνίδι τού Μάρκου Μυλωνά, εκείνου του μεγάλου παικταρά. Μεγαλώνοντας κι άλλο, πηγαίναμε να παίξουμε και μακρύτερα. Αρκετοί από εμάς πήγαν στον Απόλλωνα κι από εκεί σε μεγαλύτερες ομάδες, γιατί η πόλη μας, ήταν καλή ποδοσφαιρομάνα. Το αγαπούσαμε το ποδόσφαιρο, ήταν μέρος της ζωής μας.
Μεγαλώνοντας κι άλλο, και επειδή τα φράγκα μας έλειπαν, όλο και σκεφτόμασταν κομπίνες και με ένα φοιτητικό εισιτήριο μπαίναμε στο γήπεδο 4-5 άτομα. Μάς άρεσε η μπάλα, δεν ήμασταν φανατικοί με καμιά ομάδα, όλοι μας είχαμε τις προτιμήσεις μας, κάναμε τις σχετικές πλάκες μεταξύ μας, αλλά μέχρι εκεί, τη βία των γηπέδων δεν την είχαμε στο αίμα μας.
Ήμασταν τυχεροί, διότι, σύν τοίς άλλοις, είδαμε να παίζει μπάλα ο μέγας Χατζηπαναγής, ο Κούδας ο αετός, ο βιρτουόζος ο Δεληκάρης, ο Δομάζος με τις κλίκες του, είδαμε τον Ρομαίν Αργυρούδη, άλλος παικταράς αυτός, όπως επίσης και τον Πολέτι και γελάγαμε μέχρι δακρύων διότι το άλογο αυτό βγήκε κουτσό! Παιχταράδες, όπως προείπα, είχε και η πόλη μας, η οποία ευτύχησε μπορώ να πω διότι της έλαχαν και καλές ομάδες. Για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μιλάω. Η παλιότερη, η Α.Ε. Γαλατσίου, ομάδα προπολεμική, ιδρύθηκε την περίοδο τού Μεταξά, το 1937 ή 1938, και πολύ αργότερα ο Α.Ο. Γαλατσίου, στην εποχή της χούντας, 1969 ‘η 1970. Για τις ημερομηνίες δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αλλά πιστεύω πως πέφτω κοντά. Υπήρχαν και άλλες μικρότερες, ο Αβέρωφ και η Αναγέννηση, μετά και η Κορωνίδα. Η Α.Ε. Γαλατσίου είχε και άλλα τμήματα εκτός τού ποδοσφαίρου, και είχε αν θυμάμαι καλά και διακρίσεις.
Το ποδόσφαιρο, μου άρεσε πάρα πολύ, και αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που το έκοψα μαχαίρι εδώ και περίπου δυόμιση - τρείς δεκαετίες. Κατ’ επέκταση, δεν παρακολούθησα ούτε μισό αγώνα από το Μουντιάλ αυτό όπως και από τα προηγούμενα, αγνοώ ποιος παίρνει στην Ελλάδα πρωτάθλημα και κύπελο, όπως αγνοώ τούς παγκόσμιους παίκτες όπως ο Μέσι (λόγω επικαιρότητας).
Είδα όμως τον Μέσι, στο Μπουένος Άϊρες, να σηκώνει την κούπα μπροστά σε τέσσερα (4) εκατομμύρια κόσμο που παραληρούσε. Ναι, τέσσερα μύρια άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους να θαυμάσουν τα είδωλα που κλωτσάνε ένα δερμάτινο τόπι. Τέσσερα μύρια ευτυχισμένων ανθρώπων που ξέχασαν την πείνα τους και όσα τραβάνε εδώ και δεκαετίες από δικτάτορες και λοιπούς πολιτικούς τους.
Η Αργεντινή, είναι όπως έχω διαβάσει, ο μεγαλύτερος παραγωγός βοδινού κρέατος στον κόσμο και παράλληλα ο μεγαλύτερος εξαγωγέας. Ταΐζει τον πλανήτη με κρέας βοδινό, αλλά και οι κάτοικοί της τρώνε πολύ κρέας. Χά! Μόλις τώρα μου ήρθε από το «Σύρματα στα λιβάδια» τού Λούκυ Λούκ, η στιγμή που οι κτηνοτρόφοι βοειδών σκέφτονται κρέας, τρώνε κρέας, είναι κρέας! Θα έλεγα το ίδιο και για τούς συνανθρώπους μου της Αργεντινής,. Χωρίς φυσικά ρατσιστικές αιχμές, μόνο για να δείξω ότι οι άνθρωποι αυτοί που υποφέρουν, ειδικά στο παρελθόν πάρα πολύ από κάθε είδους στυγνή δικτατορία, δεν βγήκαν ποτέ στους δρόμους τέσσερα μύρια από αυτούς να ισοπεδώσουν μόνο με την παρουσία τους κάθε πολιτικό και πολιτική που τους θέλει στην πλευρά της φτώχειας.
Στη θέση της Αργεντινής, κάλλιστα μπαίνει η Βραζιλία αλλά αναλογικά με τα μεγέθη κι εμείς δεν πάμε πίσω. Για το δερμάτινο τόπι, η βία σηκώνεται πολύ ψηλά, για το βοδινό κρέας που λείπει από εκατομμύρια ανθρώπους, δεν κουνιέται φύλλο.
Το ποδόσφαιρο, είναι ένα καταπληκτικό ομαδικό παιχνίδι, το αγαπάμε, την εμπορευματοποίησή του όχι. Αυτή δηλαδή που προβάλει κάτι απίθανους τύπους σαν τον Μέσι, τον Ρονάλντο κ.α., και έρχεται ένας άθλιος αθλητικός συντάκτης, γράφει ένα άρθρο τού τύπου: ανατρίχιασε ο κόσμος με την μπέρτα που φόρεσε ο Μέσι! Όχι βρε γελοίε συντάκτη, εσύ ανατριχιάζεις που αν δεν γράψεις αυτές τις γελοιότητες δεν έχεις λόγο ύπαρξης.
Ένα απλό και όμορφο παιχνίδι, κατάντησε κυριολεκτικά το όπιο των λαών ολόκληρου του πλανήτη. Τελικά, δεν φταίνε μόνο οι άλλοι, οι λίγοι, κάπου φταίμε κι εμείς …
Του Ιωσήφ Στάλιν (ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ)
To Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
....είχε σχολιάσει ο << Γέρος της Δημοκρατίας>> για τον Διγενή .
Αυτός, εδώ στο Γαλάτσι ,ο «κρυπτόμενος (Πεζοπόρος», δεν είναι Διγενής, δεν κατέβηκε (επί του παρόντος ),στις εκλογές, καταποντίζεται όμως ξεδιάντροπα , αναθέτοντας, ο ίδιος, στον εαυτό του (!) ρόλους, με το να επιδίδεται συστηματικά στην υπονόμευση της αυθεντικής συσπείρωσης <<ΤΟΠΟΣ ΙΝΤΕΡΝΕΤ>>.
Τούτο για δύο λόγους :
Πρώτο :Νομίζει ότι έτσι προσφέρει υπηρεσία στον Δήμαρχο ,γλείφοντάς τον επιτηδευμένα ( νομίζει ) πλην απροκάλυπτα , προσδοκώντας, ο τάλας, κάποια θεσούλα, κατά προτίμηση αμειβόμενη , στην επόμενη δημοτική θητεία.
Τα αντιθέτως γραφόμενά του δεν του προσφέρουν ούτε φύλλο συκής .
Άλλωστε, τύποι με τα προσόντα της γενικολογίας και της απεραντοσύνης που, εν αφθονία, διαθέτει ο << δικός μας , ο κρυπτόμενος >> χρησιμοποιούνται από τις εξουσίες του καιρού μας .Έχει μέλλον, ο άνθρωπος.
Δεύτερο: Εμφανής η επιθυμία του να είναι ( αν δεν συμμετέχει) στο πυρήνα της συσπείρωσης ΙΝΤΕΡΝΕΤ και γι αυτό λυσσάει εναντίον της. Αντιλαμβάνεται, όμως , ότι « τσάτσοι» της εξουσίας ( αν αποκαλυφθούν ), όχι μόνον δεν ευδοκιμούν σε λαϊκές συσπειρώσεις, αντίθετα παραδίδονται στην χλεύη του κοινού , σε διαπόμπευση!.
Toυ Ίκαρου Πετρόπουλου
Περισσότερα του ιδίου
Κινδυνεύει πραγματικά το Δάσος Βεϊκου?
Tσίπρας Μελισσουργός:Διαφορετικά μεγέθη,ίδιο πρόβλημα
Με το...μπαλόνι.
Ανάλαφρα ...και σοβαρά!!!
Δεν ήθελα να ήμουν νέος και τραπεζικός υπάλληλος!
Σου απάντησα
Σκέφτομαι(οφείλω)
Εικόνα,εντυπωσιασμός,μετέωρες αποφάσεις
Πανδημία εποχής:προβολή μαγικής εικόνας!!
Η μελέτη Λύτρα-Τσιόδρα στα γραφεία του Σύριζα Γαλατσίου
Το να ακούς καλά είναι προσόν,το να κακολογείς είναι αδυναμία !
Πορεία λύτρωσης του ανθρώπου ή συντριβή της γης?
We4all : Παλαιότερα "αγγλικούρες", τώρα Δενδροφύτευση στο ΠΑΛΑΙ!
Ακόμα και το "4" ,είναι πολύ μεγάλος αριθμός κε Δήμαρχε!
Μίκης Θεοδωράκης
Διακρίθηκαν για το ήθος και την σεμνότητά τους
Πόσα χρόνια απέχει η Ιπποκράτειος Πολιτεία από το Άλσος Βεϊκου?
Είναι η ώρα : Καμία έκπτωση σε βάρος της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και του περιβάλλοντος!.Πόσο απέχει η ΓΚΡΑΒΑ από το ΆΛΣΟΣ?
Aνοιχτή επιστολή προς Δήμαρχο και Πρόεδρο ΠΕΔΑ
Το Survivor,o Eρντογάν, ο Ilitzali και το Γαλάτσι!!!
Ακατανόητες αποφάσεις στον Δήμο Γαλατσίου
Το χρέος των Δημοτικών Κινήσεων(για το εκκλησάκι στο Άλσος)
Γιατί όχι το Γαλάτσι?
Να πολεμήσουμε τον φόβο
Δήμαρχος στο Σαντιάγο
Aνακρίβειες και αλήθειες-διόρθωση....ημαρτημένων
Τα είπα στον ΔήμαρχοΟ κόσμος στα "υιοθετημένα" της ΔΡΑΣΗΣ.Γιατί έκλεισε το Άλσος?
Ερωτηματικά και αγωνίες
Η πανδημία & χιονόπτωση διδάσκουν ότι: Οι Ιδιωτικοποιήσεις είναι πηγή δεινών για τον άνθρωπο!
Έστω κι έτσι,ακούστηκε το Γαλάτσι
Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;
Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη
Μπήκαμε ήδη στην χειμερινή ισημερία, πράγμα που σημαίνει ότι μιάς και από εδώ και πέρα μεγαλώνει η μέρα σταδιακά, άς λέμε καλό καλοκαίρι. Εξάλλου στην Ελλάδα ζούμε, στη χώρα τού Φωτός, οπότε, επί της ουσίας δηλαδή, μιλάμε περισσότερο για καλοκαιρία παρά για κακοκαιρία, όπως συμβαίνει βορειότερα από τα μέρη μας.
Όπως έχω διαβάσει, Έλλην, σημαίνει ο φέρων το Φώς, ο φωτισμένος. Αν αυτό είναι αληθές, τότε εμείς γιατί ονομάζουμε τούς εαυτούς μας Έλληνες; Είμαστε εμείς φωτισμένοι; Αν θέλουμε να παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας, ας το πιστεύουμε. Διότι, έν τοίς πράγμασι, που λένε, μόνο φωτισμένοι δεν είμαστε με την ζωή που έχουμε οικοδομήσει. Είμαστε ετερόφωτοι και όχι αυτόφωτοι, και για τον λόγο αυτό, έχουμε αφήσει την ζωή μας να την κουμαντάρουν άλλοι, αυτοί δηλαδή που λέγονται κόμματα, θρησκείες, ιδεολογίες, με μία λέξη που περιέχει όλες τις παραπάνω, έχουμε γίνει έρμαια της κάθε λογής Εξουσίας.
Ο πολιτισμός μας βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, ακριβώς επειδή όλα τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά συστήματα έχουν αποτύχει παταγωδώς. Επειδή έχουμε αφήσει τις μετριότητες να ασχολούνται με τα κοινά. Αλήθεια, ποιος σοβαρός άνθρωπος θα ασχοληθεί άραγε με το να επιδιώξει να γίνει δημοτικός σύμβουλος, δήμαρχος, βουλευτής, υπουργός, κυβερνήτης; Κανείς φυσικά. Διότι οι σοβαροί άνθρωποι ούτε έχουν την αρρώστεια να εξουσιάζουν αλλά ούτε και να εξουσιάζονται. Την αρρώστεια (το πάθος κατά τον Πλάτωνα) να επιβάλλονται οι άνθρωποι πάνω σε άλλους ανθρώπους από θέση ισχύος, την έχουμε βιώσει χιλιάδες χρόνια τώρα στο πετσί μας και τα αποτελέσματα είναι ορατά.
Η σύγκρουση (βία) που προκύπτει από το πάθος να επιβάλει κανείς τη θέση του, όχι φυσικά τη δική του εφόσον είναι ετερόφωτος, αλλά αυτή που ενστερνίστηκε και την έκανε δική του, την κομματική, ιδεολογική, θρησκευτική θέση, αυτή λοιπόν, δεν οδηγεί παρά μόνο στην παρακμή. Η σκέψη είναι πάντοτε περιορισμένη και φτάνει πάντοτε μέχρι εκεί που τελειώνει το συμφέρον, η ιδιοτέλεια του καθενός. Η μετριότητα που κυριαρχεί κατ’ επέκταση στην εποχή μας, η γενικευμένη μετριότητα (σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις τού πολιτισμού μας), έχει τις ρίζες της στον Φόβο.
Για να εξαφανίσουμε τον Φόβο, αρκεί σαν πρώτο βήμα να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από το κάτεργο της καθημερινής ρουτίνας και της πολιτικής. Διότι, η ρουτίνα και η πολιτική από τη φύση τους παράγουν Φόβο.
Με όλες τις παραπάνω σκέψεις που δεν ζητώ να τις αποδεχθεί κανείς, δικές μου είναι εξάλλου, καλούμαι και εγώ σε σύντομο χρονικό διάστημα να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα και να εκλέξω τους άριστους που θα διοικήσουν την πόλη μου ή την χώρα μου. Θα πρέπει να αποφασίσω με γνώμονα το Κοινό Καλό. Αν ήταν να αποφασίσω με γνώμονα το κομματικό μου συμφέρον, τα πράγματα θα ήταν απλά, αλλά δεν με ενδιαφέρουν τα κόμματα και τα ιδεολογικά τους υπόβαθρα, όχι ασφαλώς, με ενδιαφέρει όμως το Κοινό Καλό.
Στις αναζητήσεις μου λοιπόν -τουλάχιστον στην πόλη μου που τα πράγματα είναι περισσότερο οικεία-, δεν βλέπω παρά μετριότητες να διεκδικούν την ψήφο μου. Κυρίαρχα στοιχεία δε των περισσοτέρων υποψηφίων είναι η αλαζονεία, ο νεποτισμός (ναι, υπάρχει κι αυτός στην πόλη μας) η αγκαλιά με την καρέκλα, η γραμμή τού κόμματος κλπ.
Με την καρέκλα ήταν δεμένος ο χειρότερος δήμαρχος που είχε ποτέ η πόλη μας, ο αείμνηστος πλέον Παπαδιονυσίου, με την καρέκλα δένεται και ο νύν δήμαρχος, δεμένοι επί χρόνια με τις καρέκλες είναι φυσικά αρκετοί δ. σύμβουλοι, οπότε, το ερώτημα που τίθεται αυθόρμητα εδώ είναι το εξής: Καλά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, δεν έχουν στη ζωή τους άλλα ενδιαφέροντα εκτός από το να εξουσιάζουν;
«Οι φυσικές επιθυμίες που δεν προξενούν πόνο άμα δεν ικανοποιηθούν αλλά, παρ’ όλο τούτο, διατηρούνται έντονες, πηγάζουν από την κενοδοξία, το γεγονός ότι δεν φεύγουν δεν οφείλεται στη φύση τους αλλά στην κενοδοξία του ανθρώπου».
Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος (ο ψυχολογικός εννοείται).
Του Ιωσήφ Στάλιν (ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ)
To Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Το Σάββατο το πρωί της περασμένης χρονιάς, λίγες ώρες πριν την έλευση τού καινούργιου ψυχολογικού χρόνου, το φως είχε έντονη παρουσία και διέλυε φυσικά κάθε τι ομιχλώδες. Λένε, και έχουν δίκιο, πως, το φως δεν έχει αντίθετο, για έναν απλό λόγο, διότι αγνοεί το σκότος. Τι να φοβηθεί άλλωστε η καθαρή ενέργεια;
Εκεί λοιπόν στο καφέ ιντερνέτ απολαμβάνοντας τον θεσπέσιο καφέ, με το φως να χαρίζει απλόχερα τις ιδιότητές του, άρχισε σιγά αλλά σταθερά να συγκεντρώνεται η νομενκλατούρα της πόλης μας για τις συνηθισμένες κοκορομαχίες της. Είχα φτάσει πρώτος και δεν άργησαν να με κυκλώσουν οι ξεπερασμένοι ιδεαλισμοί και οι πάσης φύσεως συγκρούσεις, απόρροια των έντονων συναισθημάτων. Λένε, πως όταν είσαι με κάτι φορτισμένος συναισθηματικά, η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Και δυστυχώς, οι ιδεαλισμοί -και όχι μόνον αυτοί- σαν φυσική κατάληξη έχουν την σύγκρουση.
Ας ανοίξω εδώ μία παρένθεση τώρα που μου ήρθε. Έλεγε ο σχωρεμένος ο Πλούταρχος, όχι ο διασκεδαστής των μαζών αλλά ο άλλος, ο Μύστης της αρχαιότητας: «όσοι δεν έχουν καμία χρήσιμη ασχολία στο σπίτι τους, το μεγαλύτερο μέρος του καιρού τους το καταναλώνουν στην αγορά, και ας μην υπάρχει ανάγκη γι’ αυτό. Κατά τον ίδιο τρόπο, μερικοί, επειδή δεν βρίσκουν για το άτομό τους καμία άλλη ελκυστική ασχολία, επιδίδονται στην πολιτική και περνούν έτσι τον καιρό τους. Πολλοί δε έξ άλλου, κατά σύμπτωση αναμειχθέντες για πρώτη φορά στα πολιτικά και αφοσιωμένοι έξ ολοκλήρου σε αυτά, δεν μπορούν να αποχωριστούν εύκολα αυτά, την παθαίνουν δηλαδή ακριβώς όπως όσοι επιβιβάστηκαν στο πλοίο, για να κουνηθούν λίγο και παρασύρθηκαν κατόπιν στο ανοιχτό πέλαγος – στρέφουν το βλέμμα προς την ξηρά όση ώρα υποφέρουν από ναυτία και κλυδωνίζονται, είναι όμως αναγκασμένοι να μένουν στο πλοίο και να οικονομούν την περίσταση. Κι άλλα λέει ο Πλούταρχος αλλά δεν τα καλοθυμάμαι, οπότε, ας κλείσω την παρένθεση.
Εκεί λοιπόν, στο ωραίο καφέ, λίγο πριν αρχίσουν οι χωρίς νόημα κουβέντες για κάποιο υποτιθέμενο θέμα προς συζήτηση, αίφνης, σαν εκείνον τον Εχετλαίο της μάχης του Μαραθώνα, κάνει την εμφάνισή του ο Δήμαρχος Γαλατσίου. Ο Εχετλαίος διέλυσε τούς Πέρσες, ο Δήμαρχος, διέλυσε κάθε προσδοκία για σύγκρουση που παράγει το Κονκλάβιο.
Κάθισε σχεδόν αντικριστά μου και ένα δράμα άρχισε να ξετυλίγεται αργά, βασανιστικά, με πολύ πόνο. Όλοι αυτοί οι επαναστάτες του καναπέ και του φημισμένου καφέ, στην πλειοψηφία τους πολιτικοί αντίπαλοι του Δημάρχου, άρχισαν να πισωπατούν. Σταδιακά, άρχισαν να λένε τις απορίες τους και ο Δήμαρχος έδινε τις δέουσες απαντήσεις. Όλοι με σεβασμό και δέος τον κοιτούσαν στα μάτια να πάρουν από την μαγεία του. Δεν ξέρω πως αλλιώς εκτός από μαγεία, να χαρακτηρίσω όλο αυτό το σκηνικό που στήθηκε επί δίωρο περίπου και οι περισσότεροι, συριζαίοι όλων των αποχρώσεων (συνιστωσών) τον έκαναν θεό τους. Αυτοί που του τα χώνουν σε κάθε ευκαιρία με διάφορα δημοσιεύματα, σαν τον είχαν μπροστά τους, μόνο που δεν προσκυνούσαν την άγια μορφή του.
Μονάχα ένας πήγε να πει την αντίρρησή του για τα αυτοκίνητα που παρκάρουν στις στάσεις των λεωφορείων -και δίκιο είχε ο συμπολίτης μας- αλλά αυτό είναι δουλειά της αστυνομίας και όχι του Δήμου, όπως σωστά ειπώθηκε. Πριν από την παρέμβαση αυτή αλλά και μετά, άπαντες του φιλούσαν το χέρι (από μέσα τους).
Ο μόνος που δεν υπέκυψε στην γοητεία που ασκεί ο Δήμαρχος στις μάζες, θα το αναφέρω διότι είναι αληθές, ήταν ο αγαπητός Larry King. Αυτός, καθόταν στην άκρη και νομίζω μάλιστα -με τις κατά διαστήματα εκφράσεις του προσώπου του-, πως απορούσε για τον μαζικό ξεπεσμό τόσων έν δυνάμει επαναστατών της πόλης μας. Δεν συμμετείχε κάν στο παράλογο τού δίωρου που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια του. Σε συγχαίρω για τις αντοχές σου αγαπητέ Larry. Επίσης, τυχερός όμως, που δεν ήταν στην παρέα μας, ο Νικόλας ο κομμουνιστής διότι, παρόλο που είναι συγχωριανός τού Δημάρχου, δεν θα άντεχε τόση δουλοπρέπεια, θα λύγιζε.
Δήμαρχε, πιο είναι το μυστικό σου και τρομοκρατείς τους αντιπάλους σου, όποτε και όπου θέλεις με τόση γλυκύτητα; Τους τρομοκρατείς με τρόπο μοναδικό κι αυτοί σε αγκαλιάζουν;
Στο βίντεο που ακολουθεί, ο ύμνος Σύριζα Γαλατσίου.\\
Του Ιωσήφ Στάλιν (ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ)
To Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...
Πριν από 25 περίπου χρόνια, στη Θεσσαλονίκη έγινε μία έκθεση «αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας». Πήγα να την δω, αλλά κανείς επίσημος φορέας της πόλης ούτε ήξερε μα ούτε είχε ακούσει γι’ αυτήν. Καλά, είχα αναρωτηθεί τότε: κι εγώ πως το είδα σε δημοσίευση στην Αθήνα;
Απογοητευμένος κατά κάποιο τρόπο που δεν βρήκα αυτό για το οποίο έφτασα στην Θεσσαλονίκη, κάθισα δυό-τρείς μέρες να αλητέψω στην ελκυστική αγκαλιά της. Τι να λέμε, άλλη αύρα αποπνέει η πόλη αυτή. Έτσι, τη δεύτερη μέρα των εξερευνήσεων μου στην πόλη, βλέπω μία μικρή ταμπέλα στην πλατεία Διοικητηρίου αν θυμάμαι καλά που έλεγε ότι στη Στοά, υπήρχε η έκθεση αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας. Πράγματι, κατηφόρισα για τη Στοά και όντως υπήρχε η έκθεση. Ίσως η καλύτερη έκθεση που έχω πάει ποτέ μου. Αν δεν την έχετε δει, σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα διότι στις μέρες μας λειτουργεί σε μόνιμη βάση κάπου στον Πύργο της Ηλείας και κάπου στο Κολωνάκι, εδώ στην Αθήνα. Με δυό λόγια, στην έκθεση αυτή εμφανίζεται η τεχνολογία αιχμής που διέθετε ο ελληνικός πολιτισμός. Πολύ εύκολα έβλεπες πως από την Τροία για παράδειγμα, μάθαιναν τα νέα της ημέρας οι Μυκηναίοι σε διάστημα μιάς ίσως ώρας. Τα μέσα επικοινωνίας που υπήρχαν ξεπερνούσαν κάθε φαντασία. Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Διότι, διάβασα στα νέα της πόλης μας για τα αρχαία που βρέθηκαν αφενός στα έργα του ΜΕΤΡΟ επί της Λ. Βέϊκου και αφετέρου για τα αρχαία τείχη στην οδό Ιπποκράτους.
Ευτυχώς, το τονίζω, ευτυχώς, που το ΜΕΤΡΟ ακολουθεί την διαδρομή για Κυψέλη και Εξάρχεια και όχι προς την Ακρόπολη. Διότι, αν η στοά του ΜΕΤΡΟ κατευθυνόταν προς την Ακρόπολη, ήταν πάρα πολύ πιθανό ν’ αντάμωνε την Μεγάλη Στοά που διασχίζει το Γαλάτσι με κατεύθυνση από βορά προς νότο, από το Βριλήσσιον Όρος προς την Ακρόπολη.
Σε κάποιους είναι γνωστό το σημείο στην Εύμορφη Εκκλησιά που οδηγούσε στην Μεγάλη Στοά. Καλώς ή κακώς, δεν υπάρχει σήμερα η πρόσβαση αυτή και μάλλον καλώς, διότι ό,τι είναι κρυμμένο σώζεται. Ό,τι βγαίνει στην επιφάνεια καταστρέφεται. Καλώς, διότι στην Ελλάδα η ενασχόληση με τον αρχαίο πολιτισμό μας, είναι εντελώς επιδερμική, έτσι το θέλει το σύστημα κι έτσι πράττει ο άδολος λαός, ακολουθεί το σύστημα. Αυτό δεν το υποστηρίζω εγώ, ποιος είμαι άλλωστε για να ισχυριστώ κάτι τέτοιο, αυτό το αναφέρουν οι μελέτες, οι δημοσιεύσεις έγκριτων μελετητών και αρθρογράφων που έν ολίγοις, λένε ότι, στην Ελλάδα, οι Έλληνες αγνοούν την ιστορία τους. Εννοώ την αρχαία. Αγνοούν, συνεχίζουν οι ίδιοι κύκλοι, την αρχαία ελληνική γραμματεία. Αλλά όσο περισσότερο αγνοούν, τόσο περισσότερο ελληναράδες το παίζουν, σαν τους χρυσαυγίτες που κραύγαζαν «εγερθήτω» αλλά δεν άνοιξαν ποτέ στη ζωή τους να διαβάσουν έναν προσωκρατικό φιλόσοφο.
Πολλά είναι τα θαμμένα μυστικά που κρύβει στη ψυχή του το Γαλάτσι και καλώς μένουν ώς έχουν. Τώρα, αν τα έργα του ΜΕΤΡΟ φέρουν στην επιφάνεια μερικά σκόρπια τείχη ή κάτι άλλο, η ουσία είναι πως πάνω στην αρχαία Δόξα δεν θα πέσουν. Και δεν θα πέσουν διότι είναι αδύνατον να εμφανιστεί αυτή σε βέβηλους ανθρώπους, όπως είναι οι περισσότεροι όχι μόνο συμπολίτες μας αλλά και στην μεγάλη τους πλειοψηφία οι συνέλληνες.
Οπότε, που και που, ας πετάμε κανένα θέσφατο που είπε ο Σωκράτης ή όποιος άλλος μέγιστος των Ελλήνων, ας παπαγαλίζουμε την Δημοκρατία και τις Ιδέες του Πλάτωνα, για να πουλάμε μούρη στις παρέες μας, αλλά μέχρι εκεί. Μην πάμε παραπέρα
Του Ιωσήφ Στάλιν (ΠΕΖΟΠΟΡΟΥ)
To Οδοιπορικό μου
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
- Ποδοσφαιρικός αγώνας στο Άλσος Βέϊκου - Δήμαρχος εναντίον όλων
-Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
- Διανόηση στο καφέ Ιντερνέτ ...