- Πληροφοριακά Στοιχεία
Στη φωτογραφία διακρίνεται η Λεωφόρος Γαλατσίου...και η Λεωφόρος Βέικου(χωματόδρομος..κάτι σαν μονοπάτι)
Μια ιστορική αναδρομή ,με αφορμή τον εορτασμό στις 13 Μαϊου της πολιούχου του Γαλατσίου, Αγίας Γλυκερίας.
Η ύπαρξη του Ιερού Ναού εις την αυτή θέση, εις την οποία σήμερα ευρίσκεται μαρτυρείται και εις αναφορά της "Ιστορίας των Αθηνών" του Καμπούρογλου, ο οποίος αναφέρει τον μικρό Ναό της Αγίας Γλυκερίας στο κοντινό προς την Αθήνα χωριό του Γαλατσίου. Τοποθετεί αυτόν στα μέσα του 14ου αιώνα. Μια άλλη αναφορά στο ναό γίνεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας "ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ" της 17/2/2002, του λαογράφου κ. Γ. Λεγάκη. Το παραπάνω δημοσίευμα λέει ότι το έτος κοιμήσεως της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, το 1590, ολοκληρώθηκε η ανέγερση Ιεράς Μονής αφιερωμένης στην Αγία Γλυκερία. Για περισσότερα από 300 χρόνια, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως Παρθεναγωγείον (γυναικεία μονή) και κρυφό σχολειό.
Από τα αρχεία του Ιερού Ναού προκύπτει ότι το έτος 1924 ο Ιερός Ναός (Καθολικόν) Ιεράς Μονής, έγινε ενοριακός Ναός. Το παλαιό κτίσμα κατεδαφίστηκε πλήρως το 1927, έτος κατά το οποίο άρχισε η ανοικοδόμηση του σημερινού κυρίως ναού. Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιών κατοίκων της πόλης, ο τρούλος ολοκληρώθηκε το 1937 ή 1938 και ο Ναός το 1946 αποπερατώθηκε και ανακαινίσθηκε από τον προϊστάμενό του, αρχιμανδρίτη κ. Χρυσόστομο Κουή, ζηλωτή κληρικό ο οποίος με διάφορους τρόπους εκοπίασε για την πρόοδο της περιοχής του Γαλατσίου. Με τα συνεχή δε κηρύγματά του και την ευρεία φιλανθρωπική και κοινωνική δράση του ακτινοβόλησε την εύκλεια, την δόξα, την αξία και την αλήθεια της πίστεώς μας.
Το κωδωνοστάσιο ανεγέρθη το 1965, έτος κατά το οποίο κατασκευάσθηκε και ο γυναικωνίτης. Ο ρυθμός στον οποίο ανήκει ο Ιερός Ναός είναι Τρίκλιτη Σταυροειδής Βασιλική μετά τρούλου. Το 1995 έγιναν έργα επέκτασης του Ναού με προσθήκη νέου Ιερού Βήματος, Βορειοανατολικώς και έσω και έξω Νάρθηκος Νοτιοδυτικώς.
Ένας γοητευτικός θρύλος περί της ευρέσεως της θαυματουργού Ιεράς εικόνος της Αγίας Γλυκερίας
Ήταν περασμένα τα μεσάνυχτα. Φωνή καμιά! Κανένα ζωντανό δεν έβγαζε φωνή στα ρημαγμένα μέρη. Και αν κάπου κάπου κανένα τριζόνι έκανε πως θα αρχίσει το παραπονιάρικο σκοπό του, ως κι αυτό σώπαινε από το φόβο του. Μακριά ακούστηκε και ένα πετεινάρι να λαλεί πίσω από κάτι χαλάσματα, μα και αυτού η φωνή τρομαγμένη πνίγηκε στο λαρύγγι του. Οι Τούρκοι κλεισμένοι στο Κάστρο. Οι Βενετσιάνοι τριγυρίζουν σαν τ' αγρίμια στην χώρα. Οι Αθηναίοι είναι τρυπωμένοι στα σπίτια τους.
Βρισκόμαστε στα 1687. Σβηστό ήταν το καντήλι της Αγίας Γλυκερίας στο Γαλάτσι, κοντά στην Αθήνα. Κανείς δεν πηγαίνει να προσκυνήσει. Και μόνο το κυπαρίσσι της εκκλησίας, που το φυσούσε ο άνεμος, πήγαινε και ερχότανε, και ο ίσκιος του στον τοίχο έμοιαζε σαν καλόγηρος τυλιγμένος στο ράσο του. Το αγιασμένο νερό κατρακυλούσε μουρμουρίζοντας τον κατήφορο και πότιζε ότι εύρισκε στο δρόμο του. Να, να και από κάτω από της όμορφης εκκλησιάς το δρόμο κάποιος προβάλλει. Φτάνει σε κάτι χαλάσματα, βγάζει βαθύ αναστεναγμό, και ακούει πέρα από τον βράχο τον αντίλαλο του μόνο. Έρχεται γύρω γύρω από τα χαλάσματα, κουνώντας λυπημένα το κεφάλι του. Ποιος άλλος από σένα, άμοιρε Αθηναίε, θα μπορούσε να γνωρίσει το σπίτι του; Χαϊδεύει το αγιόκλημα, που είχε φυτεμένο με την δύστυχη την αδελφή του, σκύβει, παραμερίζει τις πέτρες σαν κάτι να γυρεύει. Ύστερα φεύγει από κεί. Πάει κατά την εκκλησία, στέκεται, γονατίζει σε έναν τάφο εμπρός και φιλεί το μάρμαρο του. Χορτάριασε του γονιού ο τάφος!
-Μα γιατί κλαις σαν μικρό παιδί: τάχα θα ζεις και συ αύριο; Τα αγριολούλουδα χύνουν γύρω την μυρωδιά τους. Ξαπλώνεται στη γη, ακουμπά το κεφάλι του στον τάφο και, κοιτάζοντας τον ουρανό, ρωτά τι έφταιξε και έμεινε έρημος και μοναχός στον κόσμο! Αίφνης από τα Τουρκοβούνια κάποιος άλλος προβάλει. Οι νυχτερίδες τρελά φτερουγίζουν και τρίζουν γύρω του. Κατεβαίνει μονοπάτι μονοπάτι, πηδά έναν έναν τους βράχους και κοιτάζει παντού σαν κάτι να ζητεί. Η αγριεμένη όψη του φαίνεται πιο άγρια μέσα στο σκοτάδι. Αλίμονο σ' εκείνον που θα τον βρει στο δρόμο του! Μα όσο πλησιάζει στην εκκλησιά κοντά, τόσο μερώνει. -Γιατί κιτρίνισες και τρέμεις σαν κορίτσι, άγριε Γενίτσαρε; Σε λίγο βλέπει ένα μαύρο πράγμα να έρχεται από το κάτω μέρος. Βαθύ σκοτάδι και δεν διακρίνει τι να είναι. Μα σε μια ξαφνική αστραπή βλέπει πως ήταν άνθρωπος. Ήταν Βενετσιάνος! Ο Γενίτσαρος έγινε πάλι Γενίτσαρος, βγάζει το χατζάρι του και χύνεται καταπάνω του. Μα να, και ο Βενετσιάνος δεν χωρατεύει. Πιάνει με το αριστερό χέρι του το δεξί του Γενίτσαρου. Σκουντιούνται σαν αγρίμια και με τα πολλά έρχονται κοντά στον τάφο. Πετιέται ο Αθηναίος με το σπαθί στο χέρι και βρίσκεται μπροστά τους.
-Εμένα βοήθα, πατριώτη, φωνάζει ελληνικά ο Βενετσιάνος, να σκοτώσουμε τον Τούρκο τον άπιστο! -Κανέναν δεν βοηθώ! Τους Τούρκους και τους Βενετσιάνους ας τους αγαπούν οι άμυαλοι λαϊκοί. Εγώ και τους δυο τους ξέρω εχθρούς της πατρίδας μου. Όποιος είναι πιο γερός, ας φάει τον άλλο, και τους δυο ας τους φάνε τα σκυλιά και τα κοράκια. Μα τραβηχτείτε από δω! Δεν θα αφήσω να χυθεί αίμα ανθρώπινο στου πατέρα μου, του γέρο Χωραφά, τον τάφο! Γιατί με φωνή από δυο στόματα ακούγεται: «Αδελφέ μου!»; Γιατί μεμιάς πέφτουν τ' άρματα κάτω; Γιατί ανοίγονται τρεις αγκαλιές; Ποιος το' λπιζε, ο πρώτος, που μικρό τον πήραν οι Γενίτσαροι, ο δεύτερος, που παιδάκι τον εξαγόρασαν οι Βενετσιάνοι, και ο μικρός, που στάθηκε πιο τυχερός, για πρώτη φορά να σμίξουν, και σαν εχθροί, στου πατέρα τους τον τάφο;
Κοντεύει να ξημερώσει. Τα πουλάκια μέσα στα χαμόκλαδα τινάζουν τα φτερά τους, βγάζοντας χαρωπή λαλιά. Το νυχτοπούλι κρύφτηκε στα χαλάσματα, να μην το βρει η μέρα. Τα άστρα τρεμοσβήνουν. Η νυχτερίδα έγινε άφαντη. Πόσο θα σάστιζε ο διαβάτης, αν περνώντας έβλεπε ένα Γραικό, ένα Γενίτσαρο και ένα Βενετσιάνο γονατισμένους σιμά σιμά, να χύνουν μαύρο δάκρυ σ' ένα τάφου λιθάρι!
Λίγο αργότερα βρέθηκε στο σημείο εκείνο, πιο πέρα από τον τάφο του πατέρα των τριών παιδιών η εικόνα της Αγίας Γλυκερίας, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Η αναγνώρισις των τριών αδελφών, που ήταν έτοιμοι να αλληλοσφαγούν και η συμφιλίωσίς τους συνδυάσθηκε με την ανεύρεσιν της Αγίας Εικόνος. Το γεγονός αυτό απεδόθη σε θαύμα. Και οι αγαθοί Χριστιανοί χωρικοί που ζούσαν την εποχή εκείνη στο κατάφυτο και δροσόλουστο Γαλάτσι, έκτισαν το μικρό και γραφικό εξωκκλήσι, για να τιμήσουν τη μνήμη της αγνής Κόρης που μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού, που είναι ο Θεός της Αγάπης, της συγχωρήσεως και της ευσπλαγχνίας.
Κάτωθεν του Ιερού Βήματος της Αγίας Τραπέζης, αναβλύζει διαυγές ύδωρ, αγίασμα ιαματικόν εις τους προστρέχοντας ευλαβείς Χριστιανούς.
Σύμφωνα με λαϊκή παράδοση η Αγία Γλυκερία θεωρείται προστάτιδα των μικρών παιδιών και η πίστη του λαού στην Αγία για την γιατρειά των μικρών παιδιών ήταν δεδομένο με πλατειά αποδοχή. << Της Αγίας Γλυκερίας εώρταζον χάριν των μικρών παιδιών. Κι όταν πονούσαν οι γλυτσαρίδαις των (αμυγδαλές), έπαιρναν λάδι από το καντήλι της και επερνούσαν>>
Πηγη:agiaglykeriagalatsiou.blogspot.com
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Ένα νέο περιστατικό βίας από ανήλικους σημειώθηκε την Τετάρτη (26/04), αυτή την φορά στο 101ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, στα Άνω Πατήσια,σχεδόν στα όρια με τον Δήμο Γαλατσίου.
Ένας 11χρονος μαθητής, έζησε εφιαλτικές στιγμές ,όταν δέχτηκε ανηλεή επίθεση από ομάδα άλλων ανηλίκων, στο προαύλιο του σχολείου του.
Οι δράστες του επιτέθηκαν με μπουνιές και κλωτσιές σε όλο του το σώμα μέχρι που λιποθύμησε. Το παιδάκι παρελήφθη από την μητέρα του και αρχικά πήγαν στο Τμήμα Ασφαλείας Πατησίων για να καταγγείλουν το γεγονός, πλην όμως η κατάσταση του παιδιού ήταν τέτοια που έπρεπε να μεταφερθεί σε νοσοκομείο.
Εφιαλτικές στιγμές έζησε το μεσημέρι της Τετάρτης ο 11χρονος μαθητής στα χέρια των ανήλικων που τον ξυλοκόπησαν άγρια μέσα στο δημοτικό σχολείο, στα Πατήσια.
Όπως καταγγέλλει η οικογένεια του ανήλικου θύματος, το περιστατικό δεν σημειώθηκε στο διάλειμμα, αλλά κατά τη διάρκεια διδακτικής ώρας παρουσία των δασκάλων του σχολείου.
"Εν ώρα διδασκαλίας, της τελευταίας ώρας του σχολείου παρουσία δασκάλων έγιναν όλα. Ήταν σε ένα προαύλιο η 5η και η 6η τάξη, αλλά ήταν κανονικά διδακτική ώρα", φέρεται να υποστηρίζει η μητέρα του 11χρονου, ενώ λέει πως ο γιος της θυμάται τους δράστες να τον χτυπούν με μανία ακόμη και την ώρα που είχε πέσει αναίσθητος στο έδαφος.
"Ήταν αιμόφυρτος όταν λιποθύμησε. Συνέχιζαν να τον χτυπούν, δεν σταματούσαν για κανένα λόγο", έχει αναφέρει η μητέρα του παιδιού, τονίζοντας πως ο 11χρονος θυμάται 5-6 ονόματα παιδιών που βρίσκονταν ανάμεσα στους "νταήδες".
Η ίδια βρισκόταν έξω από το 101ο δημοτικό Αθηνών μαζί με την κόρη της για να παραλάβει το παιδί, όταν μια δασκάλα της χτύπησε το τζάμι του αυτοκινήτου και της είπε πως χτύπησαν άσχημα το γιο της.
Η οικογένεια του ανήλικου θύματος υποστηρίζει ακόμη πως αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο 11χρονος πέφτει θύμα βίαιης συμπεριφοράς από συμμαθητές του.
Μάλιστα, τονίζουν ότι και άλλα παιδιά έχουν χτυπηθεί στο παρελθόν στο συγκεκριμένο σχολείο με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να έχουν αναγκαστεί να αλλάξουν σχολικό περιβάλλον.
Πληροφορίες από το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
ΥΓ.Το νέο περιστατικό βίας ,αυτή τη φορά μάλιστα μεταξύ παιδιών του Δημοτικού,δείχνει την ανάγκη ριζικών παρεμβάσεων μέσα και έξω από το σχολείο, με συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων.(Κράτους,εκπαιδευτικών και γονέων)
- Πληροφοριακά Στοιχεία
Εγκαταστάθηκε στο νέο της σπίτι στο Γαλάτσι , η πρώτη οικογένεια που εντάχθηκε στο πρόγραμμα «Κάλυψη» του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και αφορά στέγαση ευάλωτων νέων σε ιδιωτικές κατοικίες, με καταβολή του ενοικίου από το Δημόσιο.
Πρόκειται για μονογονεϊκή οικογένεια με δύο παιδιά, η οποία θα διαμένει σε διαμέρισμα στο Γαλάτσι, που είναι ένας από τους πρώτους δήμους στους οποίους ξεκίνησε η εφαρμογή του προγράμματος και η εγκατάσταση των δικαιούχων.
Το πρόγραμμα «Κάλυψη», που θεσπίστηκε με τον νόμο 5006/2022 «Σπίτι μου-Στεγαστική πολιτική για τους νέους, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας για κοινωνική κατοικία και άλλες διατάξεις», απευθύνεται σε νέους, ηλικίας 25-39 ετών, που είναι δικαιούχοι του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία..
Κατόπιν αξιολόγησης των αιτήσεων ,στο Γαλάτσι εντάχθηκαν στο πρόγραμμα Στεγαστικής Συνδρομής «Κάλυψη», τρία(3) διαμερίσματα και αντίστοιχα 3 ωφελούμενες οικογένειες
