Ο κ. Παπαναστάσης (Αναπλ. Υπουργός Ανάπτυξης-Επενδύσεων ) είδε:
«Το Γαλάτσι στο σταυροδρόμι της Ανάπτυξης»
Στον τελευταίο « ΠΑΛΜΟ » της 24/2/23 διαβάσαμε τον παραπάνω τίτλο . Προχωρήσαμε στο κείμενο για να ...βεβαιωθούμε ότι ο Υπουργός, βλέπει εκείνα που εμείς δεν βλέπουμε.
Στο άρθρο του κ. Αν .Υπουργού, εκτός από τα χιλιοειπωμένα για το ΜΕΤΡΌ, , δεν διαβάσαμε κάτι για τις συνέπειες και τα μέτρα που δεν έχουν ληφθεί για τους ήδη δεινοπαθούντες Γαλατσιώτες ( ιδιαίτερα τους μαγαζάτορες ) από τα έργα της γραμμής 4 του Μετρό που, για χρόνια , θα ταλαιπωρούν τους πολίτες. Είναι πάρα πολλά τα χρόνια που η πόλη θα χάσει το σφυγμό της για να προσπερνάμε τις συνέπειες.
Ήδη έχει σημειωθεί μεγάλη καθυστέρηση στην « ανάληψη εργασίας » από το εκ Γερμανίας μηχάνημα ολομέτωπης κοπής ΤΒΜ1 στο Γαλάτσι λόγω << αστοχιών >> στο φρέαρ Bέικου. Το Γαλάτσι , μετά τόσες ... υπηρεσίες που έχει προσφέρει στις μετακινήσεις των Αθηναίων ( ιδιαίτερα των Βόρειων προαστείων ) .δικαιούταν τουλάχιστον , ένα αντισταθμιστικό δομικό έργο από την πολιτεία, (Τελευταία επιχειρεί να λύσει το πρόβλημα της κεντρικής πλατείας με « δικά μας» λεφτά! .
Πέρασαν από πάνω του οι Ολυμπιακοί Αγώνες που χρεοκόπησαν την χώρα από τις εκτός ελέγχου δαπάνες ,είναι φιλοξενούμενος στο ΠΑΛΑΙ που από κυψέλη αθλητισμού – πολιτισμού κατάντησε μισθωμένος χώρος σε εταιρείες θεαμάτων ,ξεκινήσανε τα έργα του ΜΕΤΡΌ που μιλάνε για 10 χρόνια, στην πράξη όμως θα τα ξεπεράσει κατά πολύ και η πόλη μας ... εισπράττει από τον αρμόδιο Υπουργό ανέξοδες κουβέντες για « ενάρετο κύκλο της οικονομίας », για σταυροδρόμι του μέλλοντος « σταυροδρόμι του μέλλοντος »
Τέλος, μας... ενημερώνει ότι το Γαλάτσι « έχει μεικτή πολιτιστική ταυτότητα !!!» και άλλα γενικόλογα που συνηθίζουν να ξεφουρνίζουν οι πολιτικοί για να επανεκλεγούν.
Μας φαινόταν σοβαρός, όμως δίπλα στον Υπουργό που... τιθασεύει πληθωρισμό και ακρίβεια με τα παντοειδή "καλάθια" , φαίνεται να κόλλησε από τα....... ευφυή κόλπα του...
Αν η έκφραση του καπιταλισμού, ο νεοφιλελευθερισμός ήταν φυσικό πρόσωπο θα τους είχε υποβάλλει μήνυση και στους δύο!.
Tο Γαλάτσι στις δεκαετίες του 50 και του 60 είναι ένα χωριό στο βόρειο άκρο του Δήμου της Αθήνας.
Η Βεϊκου είναι προσπελάσιμη ως διακόσια μέτρα από το Παλαιό τέρμα.
Το λεκανοπέδιο αυξάνεται πληθυσμιακά με τους εσωτερικούς μετανάστες, άλλους κυνηγημένους από το μετεμφυλιακό προτεκτοράτο και άλλους για να λόγους επιβίωσης, αφού η δεκαετία του 40-50 έχει αποψιλώσει την ύπαιθρο.
Οι εσωτερικοί μετανάστες γύρω από τα πρακτορεία των ΚΤΕΛ της καταγωγής τους έχουν τα καφενεία τους γιά συναντιούνται να μαθαίνουν τα νέα του χωριού τους.
Σιγά - σιγά συγκροτούν συλλόγους πολιτιστικούς και κάνουν διάφορες εκδηλώσεις.
Την καθαρή Δευτέρα στις αλάνες του Γαλατσίου οι πολιτιστικοί Σύλλογοι από Κρήτη, από νησιά του Αιγαίου, από Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα, Θεσσαλία και Ήπειρο μαζεύονται από το πρωί με τις τοπικές τους ενδυμασίες, με τα σαρακοστιανά τους φαγώσιμα και με τα μουσικά τους όργανα, τρώνε χορεύουν και να τραγουδάνε μέχρι το σούρουπο.
Με τα χρόνια αυτές οι εκδηλώσεις άρχισαν να περιορίζονται σταδιακά όπως και οι ελεύθεροι χώροι. Το αναπτυξιακό πρόγραμμα του "τσιμέντο να γίνει" σε όλο το λεκανοπέδιο, στο Γαλάτσι συνέβη στον υπέρτατο βαθμό, προς "δόξαν" των Δημοτικών διοικήσεων, προκειμένου να ζούμε σήμερα αυτή την παράλογη και αβίωτη πραγματικότητα.
Στη περίοδο της μεταπολίτευσης και με την επιστροφή στο Δημαρχιακό θώκο του Παπαδιονυσίου μετά από πιέσεις και αφού διαπιστώθηκε το επικοινωνιακό όφελος του παντοδύναμου Δημάρχου, εκεί γύρω στο τέλος της δεκαετίας του 80 καθιερώθηκαν οι αποκριάτικες γιορτές στο χώρο του άλσους.
Με τα χρόνια εμπλουτίστηκαν με χαϊλάτες παρουσίες από το "τηλεοπτικό συνονθύλευμα" για να καταλήξουν τα τελευταία χρόνια παρακμιακές και αποκρουστικές, τουλάχιστον για τους Γαλατσιώτες.
Η συνέχεια αυτής της αρκουδο πανήγυρις δεν έχει κανένα νόημα.
Μια άλλη γιορτή με άλλο περιεχόμενο που να ανταποκρίνεται στην ημέρα και στην ιστορική σχέση του Γαλατσίου με τα Κούλουμα, είναι ανάγκη να σχεδιαστεί.
Από ανθρώπους και φορείς που έχουν γνώση.
Και ο συμμετοχή τη Δημοτικής αρχής να περιορίζεται αυστηρά στην ανάθεση και χορηγία .
Του Γιάννη Κατσώνη
Στο θέατρο Σκιών ανάμεσα στις φιγούρες υπάρχει ο πονηρός Καραγκιόζης, υπάρχει και ο γλοιώδης υποταγμένος Χατζηαβάτης.
Μεταξύ αυτών των δύο είναι φανερό ότι ο Καραγκιόζης μέσα στην δική του αναξιοπρέπεια, είναι απείρως αξιοπρεπέστερος του Χατζηαβάτη.
Ο "Χατζηαβατισμός" είναι επιτομή της υποτέλειας, και της οσφυοκαμπτικής. Είναι η μήτρα από την οποία έχουν προκύψει οι Εφιάλτες της αρχαιότητας, οι Νενέκοι και οι Παπουλάκηδες του 21, είναι οι δοσίλογοι - μαυραγορίτες - ταγματασφαλίτες του 41-44 και είναι οι αμερικανοτσολιάδες της πρόσφατης ιστορίας μας.
Όλοι αυτοί τηρουμένων των εποχών και των καταστάσεων ένα στόχο έχουν.
Να ενδύονται την λεοντή του ανεξάρτητου αποδεικνύοντας το ακριβώς αντίθετο.
Και δεν έχουν πρόβλημα να καταλήγουν σε συμπεράσματα γενίκευσης (όλοι ίδιοι είναι) που παραπέμπουν στον Γκαιμπελισμό και από την 'αλλη να δίνουν άλλοθι στην δυστοπία που προκαλούν οι διαχειριστές.
Και σε Εθνικό και σε τοπικό επίπεδο.
Εξάλλου, όπως η Κατεχάκη και η Μεσογείων κατά τον περσινό χιονιά δεν ανήκαν στο Ελληνικό κράτος έτσι και η Πάτρα σε τοπικό επίπεδο, είναι προφανώς άλλη επικράτεια
Φιλότιμες και ατυχέστατες οι προσπάθειες στήριξης και με ευτελές περιτύλιγμα το "αμπαλάζ"
Συνάδουσες λαϊκές ρήσεις:
Θέλει η ( @@@@@) γρια.να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει
Όμοιος στον όμοιο κι κοπριά στα λάχανα
Η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς τον που την (έχασε).
Ο αστυφύλαξ όργανο, το μπουζούκι όργανο άρα ο αστυφύλαξ μπουζούκι. ( Αυτό προκύπτει από τα συμφραζόμενα της τελευταίας ανάρτησης της 17ης Κουτσοφλέβαρου 2023 του καθ΄έξιν βεβαρημένου κατάκοπου και ασθμαίνοντως πεζοπορούντα )
Εν όψει δε των επικείμενων τοπικών εκλογών, υπάρχουν περιθώρια εκβάθυνσης και πέραν του πάτου.
Γiιάννης Κατσώνης του Θανάση
ΥΓ.
O Παναγιώτης Σκαλούμπακας ,ήταν ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, γνωστός κυρίως για τη βίαιη δράση του ως διοικητής τάγματος επί των στρατευμένων-κρατουμένων στον Οργανισμό Αναμορφωτηρίων Μακρονήσου, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου.
Ένα δίκιο το έχει ο Σκαλούμπακας. Άλλο να ακους τον μπουρδολόγο νανογιλέκο πωλητή ίνδαλμα σου Άδωνη να τσιρίζει ακατάληπτες λέξεις και νοήματα,και να εκστασιάζεσαι, άλλο να σε καλούν οι Α και ΟΥ και ΔΑΠ Νου Δου Φου Κου σε "πάρτη μωρή άρρωστη" και να ηδονίζεσαι,άλλο να απολαμβάνεις ως κρυφό σου απωθημένο τη ναζιστίλα του Κασιδιαρισμού και άλλο να ακούς το λόγο του Γ. Γραμματέα.
Ο λόγος του Κουτσούμπα αλλά και όποιου άλλου ομιλητή εξ ονόματος του ΚΚΕ, απαιτεί πολιτικοποιημένους ακροατές που ακούνε τον ομιλητή τον σέβονται σεβόμενοι και τον ίδιο τους τον εαυτό και όχι κεκράχτες παλαμακιστές που φωνασκούν χωρίς να ακούν και με το αζημίωτο αναμένοντας μερίδιο από τη μαρμίτα του κράτους. και από τη λεηλασία του κρατικού κορβανά.
Ο καθαρός πολιτικός λόγος θέλει και ανάλογους ακροατές. Με όνομα διεύθυνση και πολιτική άποψη που εκφράζεται και στην πράξη..
Τυχαίνει να ξέρω όλη την Γαλατσιώτικη και όχι μόνο ανθρωπογεωγραφία δύο τουλάχιστον γενεών. Της δικής μου και της προηγούμενης.
Είμαι σίγουρος ότι ο "πεζοπόρος" τυφλοπόντικας ντρέπεται και κρύβεται. Ή κρύβεται γιατί ντρέπεται Και αυτό είναι το μόνο θετικό του.
Το πιθανότερο να είναι όχι μόνο ιδεολογικός άλλα και φυσικός απόγονος των κουκουλοφόρων της κατοχής
Η δε εμμονή του πίσω από μια μάσκα - κουκούλα ως ιδεολογικό απωθημένο που τον καθορίζει, τον καθιστά και ξεχωριστό σε σχέση με τους αποκριάτικους μασκοφόρους καρναβαλιστές. Είναι όλο το χρόνο και όλα τα χρόνια τέτοιος.
Και φροντίζει εδώ να το επιβεβαιώνει συχνά.
Του Γιάννη Κατσώνη του Θανάση
Καιρός ήταν να εμφανιστούμε .Έπρεπε κι εμείς να περάσουμε τις παιδικές ασθένειές μας. Να ξεπεράσουμε την εσωστρέφεια, τις ομφαλοσκοπήσεις και να βάλουμε στέρεα θεμέλια στην συλλογικότητά μας.
Δεν χαιρόμαστε που κάποιοι συνοδοιπόροι δεν άντεξαν και αποχώρησαν Αντίθετα πιστεύουμε ότι θα ανταμώσουμε ξανά .
Ξεκινάμε με νέα διάθεση, από τα εύκολα,, τα ταπεινά αλλά και τα πιο προκλητικά.
Γιατί είναι μία τεράστια πρόκληση αυτό που συμβαίνει στην πόλη μας, τον τελευταίο καιρό. Άλλωστε, το Γαλάτσι θα μας απασχολεί κυρίως.
Οι «μεγάλοι της πόλης» μπορεί να μην... ξεπέφτουν σε μικρά θέματα, όπως αυτό που εμείς καταπιανόμαστε . Εμείς ,όχι μόνον το τολμούμε, αλλά το θεωρούμε και σημαντικό θέμα.