e-Galatsi

σερφάροντας στο Γαλάτσι
  • Βρίσκεστε εδώ:  
  • Αρχική
  • Αρθρογραφία
  • Απόψεις

Πληροφοριακά Στοιχεία

Περπατώντας από το κέντρο της πόλης προς το Άλσος του Βέϊκου, ο πρωινός ήλιος, ο χειμωνιάτικος, σπάει την παγωνιά και την διαλύει, σιωπηλός και λαμπρός καθώς είναι από τη φύση του, επιβάλλεται στον χώρο, αλλά σαν λυτρωτής και όχι σαν δυνάστης. Εντός του, η πάλη της δημιουργίας βρυχάται, οι πύρινες λάβες του πολεμούν για την Ζωή, αυτή που εμείς, οι αποδέκτες της καλοσύνης του την έχουμε σακατέψει. Εμείς, καταστροφείς και λειψοί καθώς είμαστε μπροστά στο μεγαλείο που ονομάζουμε Ζωή, το θρυμματίζουμε κάθε στιγμή και ώρα με χιλιάδες τρόπους που εφευρίσκουμε μιάς και η σκέψη μας παράγει μόνο συγκρούσεις.

Για ν’ αντιληφθούμε το μέγεθος της πλάνης μέσα στην οποία πορευόμαστε καθημερινά, δεν έχουμε παρά να παρατηρήσουμε την πολιτική ή την θρησκεία και όπως αυτές εκδηλώνονται προτάσσοντας εμάς, την δική μας δηλαδή ευημερία εδώ ή κάπου αλλού μετά τα φυσικά. Για ν’ αντιληφθούμε την πλάνη ας παρατηρήσουμε τις ειδήσεις από την προπαγάνδα. Ίδιες ειδήσεις, ίδια προπαγάνδα, που συντηρούνται μάλιστα και από ίδιες μορφές. Είναι αυτές οι μορφές που βάζουμε (βάζετε) μέσω των Μέσων ενημέρωσης -το καθ’ όλα όργανο της πολιτικής και θρησκευτικής εκτροπής-, στην ζωή μας.

Παρατηρώντας ό,τι συμβαίνει γύρω μας, διακρίνουμε την ταύτιση με ένα κόμμα, μία θρησκευτική αίρεση, ταύτιση με τις ιδεολογίες και τα δόγματα. Όλα αυτά είναι καθαρή δουλεία που γεννάται από τις στρεβλώσεις των δυνάμεων της προπαγάνδας. Έχουν μήπως σχέση οι Ιδέες με τις ιδεολογίες; Όχι ασφαλώς, οι Ιδέες δεν ερμηνεύονται, η ανθρώπινη λειψή σκέψη τις ερμηνεύει και τις αναλύει ανάλογα με πόσα και τι περιττώματα έχει μέσα της.

Παραχωρήσαμε τον δικό μας νου στην προπαγάνδα μιάς και βρισκόμαστε σε μεγάλη ύπνωση και υιοθετήσαμε τον νού της προπαγάνδας. Ό,τι λοιπόν σκεφτόμαστε ή πράττουμε, δεν είναι δικά μας αλλά των άλλων, αυτών που ορίσαμε ώς διαχειριστές της ζωής μας. Και τι αλήθεια κάνουν οι διαχειριστές μας; Συντηρούν μέσω του Φόβου την δική τους ύπαρξη στον κόσμο και θεωρητικά καλοπερνούν. Θεωρητικά, διότι επί της ουσίας, θύματα είναι κι αυτοί της γοητείας με την οποία είναι ντυμένοι. Αυτοί, οι ξεχωριστοί, οι νάρκισσοι και οι πλανεμένοι πως τάχα μου κάτι σπουδαίο κάνουν. Αυτοί κι αν είναι σε έναν τεράστιο κουβά με περιττώματα μη μπορώντας να πορευθούν στην ζωή τους έξω από πολιτικές και θρησκευτικές ομάδες. Αν αφαιρεθεί από την αγέλη όλη αυτή η πλαστότητα με την οποία ζει, τότε, τι απομένει;

Όλη αυτή η ανθρώπινη αδυναμία συναναστρέφεται, συναλλάσσεται, επαινεί αλλήλους, μοιράζει «μπράβο» απλόχερα, αναζητά διαρκώς ήρωες. Η γέννηση των ηρώων είναι απαραίτητη προϋπόθεση στις ελλειμματικές κοινωνίες, είναι το ναρκωτικό, η πλαστή χημεία, φανερώνει μειονεξία.

Φτάνοντας στο Άλσος του Βέϊκου, διακρίνω μία αγνότητα να αιωρείται. Παραβλέπω τα σαθρά κατασκευάσματα που τα έστησε σε μιά νύχτα η υποκρισία, παρατηρώ την αρμονία του χώρου όπως τον λούζει ο ήλιος και κάθομαι ν’ απολαύσω το παρόν. Μονάχα αυτό έν τέλει δεν περιέχει συγκρούσεις και ιδιοτέλεια.   

 

 

ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ  

Πληροφοριακά Στοιχεία

 

Καλά, ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ( Κυριακή 21/2/21 )

<< ...Έγραψαν ,λοιπόν, διάφοροι ότι για τις διακοπές του ρεύματος  έφταιγαν πράγματι το  μειωμένο προσωπικό ,οι παλαιωμένες υποδομές ,η γενίκευση των εργολαβιών  και άλλα παρόμοια. Αλλά το φάρμακο για όλα αυτά  δεν είναι άλλο  από την  παραπέρα  ιδιωτικοποίηση του ΔΕΔΔΗΕ ,που, ούτως ή άλλως  βρίσκεται  σε εξέλιξη. Κανείς τους  βέβαια  δεν λέει  ότι ο ιδιώτης  δεν θα επενδύσει  για την ψυχή της μάνας του  αλλά για να βγάλει κέρδη .....>>

Όμως ,και το ΒΗΜΑ ( Κυριακή 21/2/21 )  :

 << ....Παλαιότερα η  ΔΕΗ   ήταν υπεύθυνη για τον καθαρισμό  και την συντήρηση του δικτύου  ηλεκτροδότησης( δημόσιο αγαθό ),  με τον καιρό η έννοια του δημόσιου αγαθού υπονομεύτηκε. Συνήθως οι προϋπάρχουσες επενδύσεις εξαντλούνται από  τους νέους  ιδιώτες -ιδιοκτήτες που αποφεύγουν νέες   ...>>                                                                                                                                      
<<...  Το πλήρωσε η Καλιφόρνια  όπου ,λόγω απουσίας επενδύσεων κατέρρευσε  το δίκτυο ηλεκτροδότησης. Αντίστοιχο πρόβλημα  αντιμετώπισε και η Νέα Ζηλανδία  που ,με περισσό ζήλο, έσπευσε να ιδιωτικοποιήσει όλες τις δομές  παραγωγής και διανομής  του ηλεκτρικού ρεύματος ....>>

<<...Κάπως, έτσι,  κατέρρευσαν  και οι ιστορικοί  βρετανικοί σιδηρόδρομοι ,επειδή η εμμονική Θάτσερ  επέμεινε να ιδιωτικοποιήσει  και το δίκτυο. Όμως, με τους ιδιώτες επενδυτές ήλθαν φονικά ατυχήματα, ήρθαν μεγάλες αυξήσεις  και τελικά επανακρατικοποιήθηκαν.....>>.   

<< ....Η υγειονομική κρίση ανέδειξε  σε μέγιστα  τα υπονομευμένα  και κατασυκοφαντημένα δημόσια νοσοκομεία  ,οπου καταφεύγουν  για την υγεία τους  όλοι  πλούσιοι και φτωχοΙ .....>>

Και όσον αφορά τον Ριζοσπάστη κατανοητό. Το ΚΚΕ μάχεται , σωστά, τις ιδιωτικοποιήσεις. Όμως το Βήμα,η ναυαρχίδα του αστισμού; Αλλάζει κάτι;

Του Ίκαρου Πετρόπουλου

 

     Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;

     Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη

 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Είναι γενικά παραδεκτό, ότι το σύστημα διακυβέρνησης ενός Δήμου, είναι άκρως Δημαρχοκεντρικό. Για παράδειγμα, στο Γαλάτσι, η πλειοψηφία ψήφισε τον Γιώργο Μαρκόπουλο και όχι την Δημοτική του παράταξη. Το 62% που έλαβε στις τελευταίες εκλογές ,ήταν αυτό  που παρέσυρε στην εκλογή με μεγάλο νούμερο ψήφων και τους Δημοτικούς Συμβούλους της παράταξής του.

Προφανώς το γεγονός αυτό, μπορεί να εξηγήσει και την στάση της πλειονότητας των Δημοτικών Συμβούλων της Δημοτικής Αρχής. Αναγνωρίζοντας ,ότι ο άσσος στο μανίκι τους είναι ο Δήμαρχος, έχουν επιλέξει την μη συμμετοχή και παρουσίαση στα δρώμενα του Δήμου.

Και έτσι έχουμε το κάπως σπάνιο φαινόμενο…ο Δήμαρχος να εκτελεί και καθήκοντα Αντιδημάρχων καθώς επίσης κι εκείνα των Προέδρων των Νομικών Προσώπων, αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες αυτών.

Το φαινόμενο αυτό ,έχει γίνει πολύ πιο έντονο κατά την διάρκεια της νέας θητείας της Δημοτικής Αρχής και είναι πολύ ευδιάκριτο για έναν προσεκτικό παρατηρητή των Δημοτικών Συμβουλίων και των ανακοινώσεων του Δήμου..

Ο Δήμαρχος είναι αυτός που μονοπωλεί την παρουσίαση κάθε θέματος που έρχεται στο Δημοτικό Συμβούλιο, είναι αυτός που αναλαμβάνει ευθύνες για την τήρηση ή μη του τεχνικού προγράμματος, είναι αυτός που απαντά στα ερωτήματα και την κριτική της αντιπολίτευσης.

Ο Δήμαρχος ανακοινώνει το κλείσιμο και άνοιγμα του Άλσους …των αθλητικών εγκαταστάσεων και των δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών. Ο Δήμαρχος παρεμβαίνει για βλάβες στην ΔΕΗ , στην ΕΥΔΑΠ, ρίχνει αλάτι στους χιονισμένους δρόμους.

Και βέβαια ,όλα καλά και ρόδινα ,όσο ο Δήμαρχος τα καταφέρνει στο ρόλο του One Man show.Όπως πάντα όμως, έρχονται και στιγμές λάθος επιλογών και αποφάσεων …έντονης κριτικής ή ακόμα και καταγγελιών.(Σε αντίθεση με το  Παπικό αλάθητο δεν υπάρχει το Δημαρχιακό αλάθητο [1])
Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

Όταν ο Δήμαρχος, όσο ικανός και να ' ναι, χωρίς κανένα δίχτυ προστασίας, χωρίς άλλους ενεργούς  συνεργάτες που θα μπορούσαν να  απορροφήσουν  τυχόν  κραδασμούς , αρχίζει να φθείρεται, παρασύρει όπως είναι λογικό και αυτούς που είχαν ποντάρει πάνω του τα ρέστα τους και τα …όνειρα της επανεκλογής τους.

Συμπέρασμα: Στο πόκερ, ένας άσσος, δεν φέρνει την  Άνοιξη. Πρέπει να συνοδεύεται και από 2,3 ή 4 άλλα καλά φύλλα…Kάτι ανάλογο συμβαίνει και στον Δήμο ,αλλά και στη κοινωνία γενικότερα.

 

[1] Παπικό αλάθητο ή Αλάθητο του Πάπα είναι ένα δόγμα της Καθολικής Εκκλησίας και περιλαμβάνεται στην εγκύκλιο «Pastor Aeternus» («Αιώνιος Ποιμήν»), που δημοσιοποιήθηκε στις 18 Ιουλίου του 1870 και αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «Ο Ρωμαίος ποντίφικας όταν ομιλεί εκ καθέδρας, δηλαδή όταν υπό την ιδιότητα του ποιμένα και διδάσκαλου όλων των χριστιανών, δυνάμει της υπέρτατης αποστολικής του εξουσίας, ορίζει ότι κάθε διδασκαλία που αφορά στην πίστη και τη χριστιανική ηθική πρέπει να γίνει αποδεκτή ως αληθής από ολόκληρη την Εκκλησία, βάσει της Θείας Επιφοιτήσεως υποσχεθείσης σ' εκείνον δια του αποστόλου Πέτρου, τότε χαίρει του αλάθητου , εκείνου που ο Θείος Λυτρωτής θέλησε να χαρίσει στην Εκκλησία.

Χ.Γ.(Χαμαιλέων ο Γαλατσεώτης)

 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Ένα πολύ συχνό και διαχρονικό φαινόμενο της πολιτικής είναι η Kαπηλεία:

- Εκμετάλλευση γεγονότων ή ιδεών  για  ιδιοτελείς(πολιτικούς) σκοπούς ή για την δυσφήμιση και απαξίωση του αντιπάλου.

Είναι ο τρόπος  με τον οποίο ένα κόμμα ή μια παράταξη, αξιολογεί και εργαλοποιεί τις ενέργειες των αντιπάλων, δίνοντας σε συγκεκριμένες καταστάσεις ή γεγονότα , σωστά ή λανθασμένα, μια ερμηνεία που θα τους αποφέρει  ίδιον πολιτικό όφελος.

Το καλύτερο εργαλείο για την πραγματοποίηση αυτών των στόχων, είναι η προπαγάνδιση αυτών, μέσω των  ΜΜΕ και των λαϊκών  δικαστηρίων  των social media.

Πληροφοριακά Στοιχεία

Η χωρίς  ταυτότητα πόλη μας ( οικιστικός ιστός), προσδιορίζεται από  τις δύο  κεντρικές αρτηρίες( λ. Βέϊκου – Γαλατσίου ) που την χωρίζουν στα τέσσερα και επικουρικά από τις δευτερεύουσες Τράλλεων και Καραϊσκάκη.                                                                                                         
Για διάφορους λόγους (όχι  άσχετους με τις εκάστοτε Δημοτικές αρχές), η πόλη μας ,αντίθετα με τις ανεκμετάλλευτες  ευκαιρίες να επιλύσει τα δομικά προβλήματά της  (της δόθηκαν  σπουδαίες ευκαιρίες ) ,  δεν μπόρεσε να αποκτήσει διακριτό  κοινωνικό στίγμα - φυσιογνωμία και έμεινε έξω από τα φώτα κοινωνικής αναφοράς  και θετικής  δημοσιότητας.                                                                                                                                                                              
Ποιες ήταν οι ευκαιρίες;                                                                                                                                       
Α.  Με τους ολυμπιακούς αγώνες ( 2004 ), όταν το χρήμα έρρεε άφθονο,  ο  << ολυμπιακός Δήμος μας >>,έπρεπε και μπορούσε να διεκδικήσει την υπογειοποίηση του          κόμβου Γαλατσίου – Λ. Βέικου, επιλύοντας το πρόβλημα << κέντρο πόλης >>.                                                                                                               
Β.  Όταν σχεδιαζόταν το << Μετρό >>,μπορούσε και έπρεπε  να διεκδικήσει κεντρική πλατεία, όπως  πέτυχαν άλλοι Δήμοι   
Γ.  Δεν εκπόνησε μία καθαρή  και πειστική πολιτική διεκδίκησης του ΠΑΛΑΙ, εκπληρώνοντας, με την συνέργεια του  τοπικού << κινήματος >>, τρεις  εφικτούς στόχους:                                                                
     α. Να μετατρέψει την ολυμπιακή εγκατάσταση Γαλατσίου ( ΠΑΛΑΙ )  σε κυψέλη αθλητισμού – πολιτισμού και σε συνδυασμό με την υπογειοποίηση  στο σημείο αυτό της           Λ. Βέϊκου  και επικοινωνία μεταξύ ΠΑΛΑΙ και Άλσους, να αναδειχθεί η περιοχή σε κέντρο σφύζουσας πολιτιστικής και κοινωνικής δραστηριότητας. 
     β. Να εντάξει το ΠΑΛΑΙ  στην ζωή της πόλης  μεταφέροντας σε αυτό κρίσιμες  Δημοτικές υπηρεσίες, το ΙΚΑ κ.λ.π. , δημιουργώντας  εύκολη πρόσβαση σε αυτό (ήπια Δημοτική  συγκοινωνία ,μέσω του αριστερού παράδρομου ( εκεί που τώρα... ενεργεί ο εργολάβος),δηλαδή   μεταφορά του σφυγμού της πόλης  στην περιοχή.                                                                                                                                                                                                
     γ. Να αναπροσανατολιστεί η πόλη, να δώσει χώρο και τόπο στα νιάτα και να  αναβαθμιστεί. Πρόκειται για ευκαιρίες που πέρασαν και άφησαν την πόλη  χωρίς ταυτότητα, χωρίς κέντρο – χώρο κοινωνικής συνεύρεσης-αναφοράς .                                                                                                                    
Τώρα, λόγω της ΜΗΔΕΙΑΣ και της χιονόπτωσης ,εκπομπή μεγάλης ακροαματικότητας   τράβηξε την κουρτίνα και  το Γαλάτσι η πόλη μας, ακούστηκε πανελλαδικά, έστω για θέμα τρέχουσας επικαιρότητας. Που αλλού θα σταμάταγε; Μα, πρώτα  στον Δήμο,  στον  οποίον ,ελέω www.e-galatsi.gr ,έδωσε  συγχαρητήρια για το χιούμορ του  Στην είδηση
<<.... Στο Δημαρχείο Γαλατσίου (Αρχιμήδους 2 και Ιπποκράτους) υπάρχουν τσουβάλια με αλάτι για όποιον πολίτη ενδιαφέρεται να έρθει να παραλάβει,....>>




Δείτε την σχετική αναφορά στο Γαλάτσι  στο 46'


Αντίθετα στην εκπομπή δεν αναφέρθηκε κάτι σχετικό με την πληροφορία, ότι ο Δήμαρχος εθεάθη  στην καρότσα φορτηγού μαζί με τρεις εργάτες να αλατίζει την πόλη.

Αλήθεια είναι ότι αυτή η ιστοσελίδα, το e-galatsi,εδώ και καιρό, γράφει την δική του ιστορία με καλοπροαίρετα, έξυπνα και ευρηματικά σχόλια και εξ ίσου επινοηματικές παραστάσεις.

Toυ Ίκαρου Πετρόπουλου 

 

 

     Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;

     Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη

 

 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Ο Πεζοπόρος  σε ανάρτησή του στο e-galatsi ,απέδωσε έναν χαρακτηρισμό στον Φρανκ(Φραγκίσκο Κουνάνη) ,που ήταν κατά το ήμισυ σωστός.Προφανώς λόγω ηλικίας ή λόγω ανηφοριάς ,δεν τον έβγαλε ποτέ ο δρόμος του στην Οδό Καλαμών 36 στο Άνω Γαλάτσι (Καραγιαννέϊκα)

Αν πέρναγε από 'κει  θα μπορούσε να δει μια πυλωτή ,που ο Φρανκ με πολύ μεράκι  είχε μετατρέψει σε πυλωτή αγάπης και αλληλεγγύης.Θα έβλεπε  πρόσωπα ρυτιδωμένα,όχι από τον χρόνο, αλλά από τις δυσκολίες και τις ανάγκες της ζωής, να   αναζητούν  μια ελπίδα ,ένα χέρι βοήθειας ,ένα ζεστό χαμόγελο.Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που  ξαφνικά  πέρασαν βίαια από μια «κανονική ζωή», με δουλειά, με σπίτι, σε μια ζωή με έντονα προβλήματα επιβίωσης .

Αν ο Πεζοπόρος είχε την τύχη να βρεθεί εκεί, θα έβλεπε  ένα λαμπερό χαμόγελο να απλώνεται πάνω στα  ρυτιδωμένα  πρόσωπά τους.Γιατί στον Κουνάνη είχαν βρει έναν πολύτιμο φίλο ,πάντα δίπλα τους στα δύσκολα.Έναν άνθρωπο που κάθε φορά που θα τον χρειάζονταν θα γινόταν θυσία για να βρεθεί κοντά τους,να τους στηρίξει να τους προσφέρει μια αγκαλιά...ένα χέρι βοήθειας.


Πολύ σωστά λοιπόν αποκάλεσε τον Κουνάνη "δεκανίκι". Δεκανίκι ζωής  όμως και αλληλεγγύης για τους συνανθρώπους μας.....και όχι δεκανίκι του  Δημάρχου  Μαρκόπουλου.

Καλό θα ήταν η Πεζοπορία ...να μην περιορίζεται στους κεντρικούς και λαμπερούς δρόμους της πόλης

 

ΥΓ. Ενδοικογενειάκά ....καρφώματα στο e-galatsi,χωρίς περιορισμούς και κακία!!!

 

 

Χ.Γ.(Χαμαιλέων ο Γαλατσεώτης)

 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Μην κοιτάζεις τώρα νεοάνθρωπε, στην νέα χιλιετηρίδα τι γίνεται, που δανείζεσαι φράγκα από την τράπεζα αν δεν έχεις και πας ολιγοήμερες ή πολυήμερες διακοπές. Στον περασμένο αιώνα αυτά τα «ωραία» πράγματα δεν γινόντουσαν. Είχες φράγκα, πήγαινες, δεν είχες, φανταζόσουν τις διακοπές από τους τοίχους του σπιτιού σου. Μην με βάζεις στην πρίζα (που λένε) να συγκρίνω τις εποχές για να σου πω ποιά ήταν ή είναι η καλύτερη -γιατί θα σε απογοητεύσω- σαφώς και η σημερινή εποχή μας είναι η καλύτερη που είχαμε ποτέ. Όχι επειδή δεν δανειζόμαστε για να πηδήξουμε αλλά διότι ζούμε σήμερα την πιο εξελιγμένη περίοδο σαν άνθρωποι.

        Ήμουν που λες ερωτευμένος, τι ερωτευμένος, μιλάμε για μεγάλη καψούρα δηλαδή, με μια κοπελιά σαν τα κρύα τα νερά. Μελιά μάτια και μαλλιά, μορφή αγγελική, τρόπους συναρπαστικούς, σώμα αψεγάδιαστο -δεν έκλανε μία μπροστά του ούτε εκείνο το γεμάτο κυτταρίτιδα σώμα της Αφροδίτης της Μήλου, πόσο μάλλον όλων αυτών των κοριτσιών που εσύ ονομάζεις μοντέλα- στήθη γερά σαν τις κορφές της Πίνδου, περπατησιά ανάλαφρη σαν του δελφινιού το πέταγμα, και μια τρέλα, τι να σου λέω τώρα, τρέλα ζηλευτή που δεν γνώρισα ποτέ πια στη ζωή μου. Και είχε και φράγκα. Εγώ όμως την εποχή εκείνη δεν είχα και καθόμουν στο καβούκι μου. Και ήταν καλοκαίρι, Αύγουστος μήνας και η Αθήνα άδειαζε και πήγαινε αλλού και αναστέναζε, οι ρύποι της πόλης μεταφέρονταν στις αγνές παραλίες και στα περήφανα βουνά μας. Και η καλή μου όμως δεν είχε λόγους να μένει στην πόλη και να ιδρώνει, κι’ έτσι αποφάσισε να πάει για λίγες μέρες στην Επίδαυρο όπου παραθέριζαν οι γονείς της. Να το πω κι’ αυτό μην το ξεχάσω, ήταν σφόδρα ερωτευμένη κι’ αυτή με την αφεντιά μου. Δεν βάζω την ζυγαριά για να μετρήσω την τρέλα που είχαμε, όμως νέα παιδιά ήμασταν και ζούσαμε ως τα άκρα την κάθε μας στιγμή.



        Κανονίσαμε που λες να την συνοδεύσω ως την Επίδαυρο αλλά θα επέστρεφα πάλι με το βραδυνό λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Βάλαμε τα μπαγκάζια της στο λεωφορείο και καθίσαμε δυό-τρείς θέσεις από το τέλος, στο βάθος δηλαδή και μακριά από τους λιγοστούς επιβάτες που προτίμησαν τις μπροστινές θέσεις. Καταλαβαίνεις τώρα, ο παλιός δρόμος της εθνικής οδού -Κακιά Σκάλα- και όλη εκείνη η περιπέτεια που ακροβατούσες συνέχεια μεταξύ του μηχανικού αγκομαχητού και της καυλοτίμονης θεωρίας του Έλληνα οδηγού.  Δεν μας ένοιαζε. Πριν από την επιβίβαση στο λεωφορείο είχα φροντίσει και είχα μαζί μου το Βήμα, την μεγαλύτερη ελληνική εφημερίδα -όχι σε ποιότητα αλλά σε μέγεθος- και πράγματι, πως το έφεραν οι συνθήκες και η μεγάλη εκείνη εφημερίδα, μας έκρυψε από τους επιβάτες του λεωφορείου και σκέπασε την ηδονή μας, στράγγισε τον ιδρώτα μας, οριοθέτησε την τρέλα από την συνήθεια, δημιούργησε τον μικρόκοσμό μας καθάρωντάς τον από την υποκρισία.

 

        Δεν ξέρω πόσες ώρες έκανε το λεωφορείο να φτάσει στην Επίδαυρο, μα σαν πατήσαμε στο αργολικό πεδίο και νιώσαμε την αλμύρα της θάλασσας, η τρέλα μας γιγαντώθηκε. Μετά τα τυπικά της αντάμωσης και τα καλωσορίσματα, χαθήκαμε στις πλαγιές της Επιδαύρου και κυλιστήκαμε στις πευκοβελόνες και στ’ αρώματα. Μέχρι που στεγνώσαμε από τους χυμούς μας και μόνο τότε κατεβήκαμε στα εγκόσμια και στην ανεμελιά της θάλασσας. Ήπιαμε άφθονο νερό, κολυμπήσαμε, κάτι βάλαμε στο στομάχι μας για να μην διαμαρτύρεται, και πιασμένοι από το χέρι καθίσαμε σε έναν βράχο σιωπηλοί, ήσυχοι. Τα μάτια μιλούσαν, και τα χέρια, και μέσα μας οι καρδιές χτυπούσαν γοργά.

        Ο ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από τα υψώματα όταν σηκωθήκαμε και γυρίσαμε πίσω στο χωριό. Αποχαιρέτησα τους γονείς της που δεν πρόλαβα να γνωρίσω, αγκάλιασα την καλή μου κι’ έφυγα για να προλάβω το τελευταίο λεωφορείο για την Αθήνα. Ποιά Αθήνα; Το λεωφορείο είχε αναχωρήσει προ πολλού, το έχασα. Στην τσέπη μου είχα φράγκα ίσα-ίσα για ένα εισιτήριο, αλλά δεν απογοητεύτηκα. Τράβηξα με τα πόδια τον ανήφορο που με έβγαλε στον κεντρικό δρόμο της επιστροφής. Μόλις είχε νυχτώσει. Άρχισα τα ώτο-στόπ, αλλά δεν υπήρχε διάθεση κανενός εποχούμενου να σταματήσει. Άρχισα χωρίς σκέψη να περπατώ, για πολλές ώρες, μέχρι που κάποιο φορτηγάκι με πήρε αλλά με άφησε σχετικά γρήγορα. Πάλι περπατητό, πάλι ώτο-στόπ, πάλι ένα επιβατικό με άφησε πιο κάτω, κανείς δεν πήγαινε έστω μέχρι τον Ισθμό. Περπατούσα ασταμάτητα, θα πρέπει να έκανα εκείνο το βράδυ πάνω από σαράντα χιλ. αλλά τα πόδια μου πετούσαν, βάδιζα ακούραστα. Λίγο πριν το ξημέρωμα έφτασα στον Ισθμό, ένα λεωφορείο από Γιάννενα; Από Αγρίνιο; Δεν θυμάμαι, έκανε στάση. Έπιασα τον οδηγό, του μίλησα, με κοίταξε, χαμογέλασε και με έβαλε να καθίσω δίπλα του στην πρώτη θέση!

Το πιστρόφι του Έρωτα έκλεισε τα βλέφαρά μου μέχρι τον Κηφισό, από εκεί για Γαλάτσι τα εφτά-οκτώ χιλιόμετρα ήταν παιχνίδι.


14 Φεβρουαρίου 

ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ

 

 

- Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς - μέρος Β' 

- Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Είναι προφανές ότι ο κύριος Ζώμπος και η θλιβερή παρέα του, δεν ζουν εδώ (Γαλάτσι, ζούμε δώ), ζουν αλλού, σε άλλες σφαίρες μάλλον πλανητικές και έν ολίγοις δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Τα ίδια ισχύουν και για τον κύριο Μαγκανάρη, πως ξέπεσε κι αυτός στην κατρακύλα, ένας νέο-ευφυής θα ‘λεγα άνθρωπος σε σχέση με όσους/ες υπέγραψαν την κατάπτυστη ανακοίνωση; Η ψυχούλα του το ξέρει.

Όμως, για να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, ο κύριος Μαρκόπουλος και ο μηχανισμός του Δήμου, έκαναν καλά την δουλειά τους. Δεν έκαναν κάτι σπουδαίο, δεν αξίζουν «μπράβο» και «πόσο σπουδαίοι είναι», όχι, έκαναν πολύ απλά την δουλειά τους, φέρθηκαν επαγγελματικά. Γι’ αυτό άλλωστε δεν πληρώνονται σαν εργαζόμενοι που είναι; Για την δουλειά τους;

Έχουμε συνηθίσει να αναζητάμε ήρωες και επειδή δεν υπάρχουν, τους κατασκευάζουμε. Ήρωας ο πυροσβέστης, ο γιατρός, ο αστυνόμος, ο αξιωματικός, ο ντελιβεράς … Πάρα πολλά επαγγέλματα αν το θελήσουμε, μπορούμε να τα εντάξουμε στα ηρωικά. Και τα υπόλοιπα επαγγέλματα; Δεν είναι ηρωικά; Ο αμμοβολιστής που πεθαίνει στα σαράντα του χρόνια στα καρνάγια του Περάματος για να έχουμε την πρώτη ναυτιλία στον κόσμο, δεν είναι ήρωας; Ο εναερίτης της ΔΕΗ μη υπολογίζοντας ακραίες καιρικές συνθήκες, δεν κινδυνεύει από ατυχήματα;

Ας μην βάζουμε σε κατηγορίες τις επαγγελματικές τάξεις, σε ηρωικές ή μη. Αδικούμε ανθρώπους έτσι. Μπορούμε όμως να μιλήσουμε για επαγγελματική ευσυνειδησία, για άριστους επαγγελματίες. Και τον κύριο Μαρκόπουλο, εκεί να τον κατατάξουμε, σε έναν Δήμαρχο που σε μία δύσκολη καιρική στιγμή, έκανε καλά την δουλειά του, σε αντιδιαστολή με άλλους Δημάρχους και άλλους δημοτικούς υπαλλήλους που δεν την έκαναν καλά. Ακόμα κι αυτός ο αξιολύπητος περιφερειάρχης κύριος Πατούλης, φωτογραφιζόταν στο Σύνταγμα με τον κεντρικότερο δρόμο της Ελλάδας, τη βιτρίνας της, κλειστό. Και καμάρωνε μιάς και είναι χαμηλοτάτης νοημοσύνης. Το γιατί βέβαια εκλέγονται ηλίθιοι σε αξιώματα, είναι ένα άλλο θέμα που έχει σχέση με τα είδωλα. Ίσως κάποια στιγμή το αναπτύξουμε.

Από την μία ο κύριος Ζώμπος και η μέτρια παρέα του, από την άλλη η κυρία Ζέρβα που πατά μία εδώ και μία εκεί και μας έχει ζαλίσει με τις διαφορετικές κάθε φορά πολιτικές επιλογές της -καλώντας μας μάλιστα να τις υιοθετήσουμε,  μία τρίτη εκδοχή ο ΣΥΡΙΖΑ Γαλατσίου να ακροπατεί μεταξύ ανάλυσης και συνιστωσών, τι μας μένει; Δυό σταθερές, μας αρέσουν δεν μας αρέσουν, ο κύριος Μαρκόπουλος και το ΚΚΕ δια του εκπροσώπου του, του κυρίου Χαραλαμπίδη. Στις παρούσες στιγμές αυτοί δεν φαίνεται να λαϊκίζουν, αν και η θέση του ΚΚΕ για την Παναγιά την εμπριμέ δεν είναι ξεκάθαρη. Μία άλλη σταθερά -για να μην το ξεχάσω-, ο κύριος Κουνάνης, ένα αναπάντεχο δεκανίκι για τον κύριο Μαρκόπουλο, που δεν το έχει κι ανάγκη!  

Ήσυχα κυλά η ζωή στην πόλη μας πέραν αυτών, ειδικότερα μετά το στουπόχιονο.   

 

 

 

 

ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ 

  

 

- Όλα είναι "Μήδεια"...

- Αφιέρωμα στον Έρωτα

- Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς - μέρος Β' 

- Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Α. Το πάρκινγκ των απορριμματοφόρων του Δήμου.

Είναι γνωστό ότι οι δημοτικοί άρχοντες προτιμούν να  καταπιάνονται με θέματα που << πουλάνε >> .Αποφεύγουν  θέματα <<  ενοχλητικά >>, όπως το γκαράζ του Δήμου, μέσα στην δασική – αναδασωτέα   που είναι << δομικό >> θέμα της πόλης, όμως  βρίσκεται εκτός της θέας των κατοίκων. Αφήνουν ,συνεπώς το θέμα να σέρνεται.
Προτιμότερο, γι’ αυτούς,  είναι να προβάλλουν την εικόνα μίας (αμφισβητούμενης << καθαρής πόλης >> και να ανέχονται  την αφόρητη κατάσταση, μέσα και έξω ,από το πάρκινγκ, όπως η φωτογραφία.    

                                                                                                                                
Είναι εμφανές   ότι τα τελευταία χρόνια και με αφορμή την χρονίζουσα εργολαβία ανάπλασης της Λ. Βέϊκου, τα μπάζα αποτελούν <<συνήθη>> εικόνα πόλης.
Όχι μόνον σε εμφανή σημεία αλλά και εκτός θέας. Αυτή η εικόνα    προβάλλει την ανάγκη  μίας πλατύτερης συζήτησης  της εργολαβίας γιατί πλευρές της( χρησιμότητα – μελέτη- ατέλειες-- επίβλεψη –περιβάλλον  κ.λ.π. )   δεν έχουν αναδειχθεί .  

Ακόμη και το ΠΑΛΑΙ δεν έχει μείνει αμόλυντο. Εκτός  θέας ,εντοπίσαμε μία <<αυτοκινητιά>> μπάζα στον περιαύλιο χώρο ,αριστερά από  τους  παρατημένους άχρηστους – κατεστραμμένους  σκουπιδοτενεκέδες.     

 

Β.Σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων ( Σ.Μ.Α. ).

Μετά μία 20/ετία έντονων συζητήσεων – αντιδράσεων – διαμαρτυριών  -προστίμων από Ε.Ε. (παράνομες χωματερές) - υπερκορεσμό της χωματερής της Φυλής και ψηφισμένων  νόμων και υπουργικών αποφάσεων, ο Δήμος μας είναι από τους λίγους που δεν έχει πάρει χαμπάρι από τις  εξελίξεις στην διαχείριση των σκουπιδιών (διαλογή στην πηγή- ανακύκλωση – καύση...). Στο Γαλάτσι, δεν ... <<αντιγράφουμε >> τους Ευρωπαίους ,ούτε παρακολουθούμε τα  μικρά ή μεγαλύτερα βήματα που κάνουν άλλοι Δήμοι !!!.

Στο Γαλάτσι   ...πορευόμαστε... παραδοσιακά και πληρώνουμε αδρά !. Και πάνω στην τούρλα ,χωρίς μελέτη ,κατόπιν εορτής, με προσωπικές παρεμβάσεις, δημιουργούμε  Σ.Μ.Α.  στην δασική – αναδασωτέα!.                                                       

Ελλείψει , γνωστής σε εμάς μελέτης ,δεν γνωρίζουμε  αν υπάρχει χρηματοδότηση  από ευρωπαϊκούς πόρους για την αγορά του μεγάλου απορριμματοφόρου ,που θα δέχεται τα σκουπίδια   4 ή 5 απλών απορριμματοφόρων, θα τα συμπιέζει και θα τα πηγαίνει ,προφανώς, κατ ευθείαν στη Φυλή. << Θα έχουμε οικονομία >> ακούσαμε !.  

Επ’ αυτού, , θα επανέλθουμε και θα  γίνουμε δυσάρεστοι.

Τέλος, κάνουμε σύσταση σε κάθε δημότη ,που νοιώθει πολίτης ,να μπει το site του ΕΣΔΝΑ και θα καταλάβει . Μιλάω για τον ΕΣΔΝΑ επί Πατούλη κι όχι επί Δούρου.

Στο επόμενο: Η ενημέρωση και η καθοδήγηση του Δημότη και η συνειδητή – πειστική πολιτική  , προϋπόθεση   για την αποτελεσματική διαχείριση των σκουπιδιών .

 

13/2/21

Του Ίκαρου Πετρόπουλου

 

 

     Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;

     Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη

 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία


Τι κάνουν οι άνθρωποι σήμερα με τον χιονιά; Φοβούνται! Η «Μήδεια», αρκετές μέρες πριν εκδηλωθεί είχε εισβάλει στο μυαλό μας σαν τρομοκράτης κι έσπειρε πανικό. Από το χθεσινό βράδυ που άρχισε να δηλώνει την παρουσία της, ο τρόμος έγινε αβάσταχτος, θέριεψε, σαν τότε που ο Ιμπραήμ πασάς σκορπούσε τον τρόμο στην Πελοπόννησο. Τσαλακώθηκε για τα καλά ο Ιμπραήμ στο Ναβαρίνο, η «Μήδεια» θα χαθεί σε δυό-τρείς μέρες αναίμακτα. Αλλά ο τρόμος, τρόμος.


Στα ανώτατα κλιμάκια της πολιτικής, τσαλακώνονται για το αν ο κρατικός μηχανισμός θα μπορέσει να ανταπεξέλθει ή όχι στα προβλήματα που έχουν ήδη έρθει – δρόμοι κλειστοί, συγκοινωνίες παρκαρισμένες κλπ. Η αντιπολίτευση σύσσωμη βάλει κατά της κυβέρνησης, η κυβέρνηση βάλει κατά της αντιπολίτευσης, ώστε το θέατρο του παράλογου στην πολιτική σκηνή να ισορροπεί. Τι νόημα θα είχε αν όλη η πολιτική σκηνή αντιμετώπιζε με σοβαρότητα ακόμα και έναν απλό χιονιά σαν «την Μήδεια;». Γιατί τίποτε περισσότερο από έναν απλό χιονιά στη μέση του χειμώνα είναι όλο αυτό το τρομολαγνικό σκηνικό που δημιουργούν ανεπαρκείς συμπολίτες μας κατέχοντας θέσεις κλειδιά. Αν υπήρχε μία έστω σοβαρή και άνευ κρότων αντιμετώπιση ενός χειμωνιάτικου φυσικού φαινομένου, ίσως να μας έλεγαν Ελβετία και όχι Ελλάδα. Εδώ όλα, τα πάντα, πρέπει υποχρεωτικά να περάσουν από πολιτική αντιπαράθεση.


Το μαγευτικό πρωινό ξημέρωμα, ας το απολαύσουμε με ένα άσμα ταξιδιάρικο. Γιατί στη ζωή που έχουμε γαμήσει κυριολεκτικά, όλα είναι ένα αδιάκοπο καταπληκτικό ταξίδι.

 

ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ 

 

- Αφιέρωμα στον Έρωτα

- Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς - μέρος Β' 

- Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Πέρα από την εκκλησία και τον στρατό που αναφέρει ο «γκουρού[1]» της ψυχανάλυσης και συγκινείται το πλήθος επειδή δεν καταλαβαίνει όσα διαβάζει από αυτόν, ας πάμε στην πολιτική, σε ακόμα μία έκφανση της εξουσίας. Γνωστό ασφαλώς θα σας είναι το «η εξουσία έχει καύλες», που σημαίνει δηλαδή πως γαμεί και δέρνει. Με αφορμή την πανδημία -ή όπως και αν λέγεται- η πολιτική πάλι εφευρίσκει τρόπους και εισβάλει στο σπίτι μας μέσω των αντιπροσώπων της.

Με κάθε τρόπο, οι πολιτικοί, κάθε χρώματος και ιδεολογίας, θέλουν πάντοτε να μας έχουν κάτω από τον φόβο, κι έτσι, μας πλασάρουν πότε τον γείτονα Ερντογάν, πότε τον ύπουλο ιό, πότε την φτώχεια (αυτή κι αν είναι χείριστη μορφή βίας), πότε τα οράματά τους για το καλό μας. Μακρύς ο κατάλογος της εξουσίας για να μας έχουν πάντοτε υπό έλεγχο, να μας κάνουν εύκολα ζάφτι, να ασελγούν πάνω μας πατώντας σε «νόμους». Όλα αυτά, ένα τεράστιο αστείο, αλλά οι μάζες, όλες αυτές τις μετριότητες που εκφράζουν την εξουσία, τις παίρνουν στα σοβαρά και τρελαίνονται.

Εισέβαλε η μία μετριότητα μετά την άλλη στο σπίτι μας είτε λέγεται επιστήμονας, είτε πολιτική προστασία, είτε υπουργός, αρχηγός κόμματος, κυβερνήτης, ο κάθε «ειδικός» και «διανοούμενος» και μας νουθετεί, μας απειλεί, μας προστάζει. Σαν δούλοι που είμαστε ακολουθούμε. Θυμάστε τον Σπάρτακο που νόμισε πως θα ξεσηκώσει τους σκλάβους; Έφαγε τα μούτρα του, διότι ο δούλος δεν ζητά ελευθερία, του είναι άγνωστη λέξη αυτή, επιθυμεί διακαώς όμως να κουμαντάρει άλλους δούλους, να γίνει δυνατότερος από αυτούς. Άπληστος και ο δούλος, όπως άπληστος και ο εξουσιαστής, διαρκώς θέλουν να χορτάσουν τις επιθυμίες τους. Φτωχοί όμως, πάμπτωχοι είναι μη κατανοώντας ότι, πέρα από την ακόρεστη απληστία τους, ο πλούτος, ο πραγματικός πλούτος ανήκει σε αυτούς που έχουν ελαχιστοποιήσει τις πλαστές ανάγκες του ή σε αυτούς που τον έχουν και τον μοιράζονται με χαρά.

Ψιλά γράμματα αυτά, έ και; Νομίζετε πως τα γράφω για εσάς; Όχι βέβαια, για μένα τα γράφω, γιατί όλα αυτά τα κόλπα τα πλαστά, τους φόβους, τις εξουσίες -θεόσταλτες ή μη- κάθε τι που ασκεί βία με κάθε τρόπο στη ζωή μου, όλα αυτά τα έχω βαρεθεί. Όλα όσα γίνονται για το «καλό μου» δεν οδηγούν πουθενά παρά μόνο στην υποταγή, κυρίως στην νοητική. Εσείς όμως, οι μάζες, συνεχίστε να βάζετε στο σπίτι σας τον κάθε άχρηστο και μέτριο αντιπρόσωπο της εξουσίας, όπως ή ό,τι κι αν είναι αυτός, συνεχίστε να θρέφεται με τον φόβο σας την δική τους καλοπέραση στον τραχύ κόσμο, συνεχίστε να είστε διαχωρισμένοι σε αριστερούς, δεξιούς, κομμουνιστές, κεντρώους, φιλελέδες, φασίστες, σοσιαλιστές, ακραίους δώθε-κείθε, συνεχίστε να πιστεύετε στις αιρέσεις των θρησκειών, συνεχίστε να νομίζετε ότι εσείς είστε οι καλοί και οι άλλοι δεν είναι.

Οι καιροί που ζούμε είναι καταπληκτικοί, διότι η Ζωή από μόνη της είναι μοναδική, όμως, για να αντιληφθούμε τα απλά πράγματα, αυτά που ένα παιδί -λόγω αγνότητας- κατανοεί πολύ εύκολα, ένα απλό βήμα χρειάζεται, να αφήσουμε πίσω μας όσα μας εγκλωβίζουν το μυαλό, να αφαιρέσουμε χρειάζεται όλη αυτή τη φυλακή που κουβαλάμε μέσα μας και την ονομάζουμε Παράδοση, Ιερά και Όσια της φυλής, και κάθε γελοιότητα με την οποία μας έμαθαν και πορευόμαστε.

Εδώ που βρισκόμαστε, δεν είμαστε για να ζούμε σαν δούλοι, ούτε να υπηρετούμε την παράνοια άπληστων ανθρώπων, ούτε για να ακολουθούμε το κάθε γελοίο κόμμα που κρύβεται πίσω από μία σαθρή ερμηνεία κάποιας Ιδέας, δεν βρισκόμαστε στον κόσμο αυτό για να ασκεί πάνω μας βία (ό,τι μορφή κι αν έχει αυτή), ο κάθε ψυχάκιας που είναι δούλος της εξουσίας και η δύναμη που νομίζει πως έχει του τονώνει και την λίβιδο που έλεγε και ο Φρόϋντ. Εδώ βρισκόμαστε για να γίνουμε κάποτε Άνθρωποι, αλλά εσείς θέλετε διακαώς να συνεχίσετε να είστε δούλοι …



"O ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ"

"Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς – μέρος Α'"

 

  1.   Πανδημία και Φρόϋντ ή άλλως το καφενείον η Ελλάς
  2. Πες τα ... στους Αντιδημάρχους!!!
  3. Γιατί όχι και....Πλατεία Σοφοκλή Πέππα;
  4. Ξανθή & Κόκκινη Παναγιά
  5. Οι πράσινες ,οι κόκκινες ,οι μπλέ σου ..εκκλησούλες!!
  6. Γαλατσιστάν!!! Όπως Ταλιμπάν( εκ του πονηρού)
  7. Σοφία Μπεκατώρου...
  8. Πλατεία Ιάκωβου Καμπανέλη...στο Γαλάτσι
  9. Πανδημία -  Βιασμός περιβάλλοντος - Σ.Μ.Α
  10. Ιστορικές αναμνήσεις...με μια Γαλατσιώτισσα!!!