e-Galatsi

σερφάροντας στο Γαλάτσι
  • Βρίσκεστε εδώ:  
  • Αρχική
  • Αρθρογραφία
  • Απόψεις

Πληροφοριακά Στοιχεία

Φίλε,

Από το προηγούμενο άρθρο, πήρες   μία λέξη  και έστησες  σκηνικό, δήθεν απορώντας : 
<< Γιατί διαφωνείς  τώρα που το όραμα της κεντρικής πλατείας  γίνεται πραξη ;
Τι να σου απαντήσω; Ότι δεν διάβασες προσεκτικά  ή ότι  παραμένεις  στις ράγες παραταξιακών γραμμών;
Φίλε,
τα κοινωνικά  οράματα, για να γίνουν πράξη  απαιτούν ,πέραν άλλων, συμμετοχή ,ενέργεια ,γνώση και κοινωνική αποδοχή, αλλιώς καταλήγουν όπως το  << πάρκο σκύλων>>. Απαιτούν ,υποχρεωτικά, και μία  μελέτη– οδηγό των επόμενων βημάτων . Διαφορετικά, το όραμα  εκφυλλίζεται . Και είναι  ζημιά να εκφυλίζονται τα οράματα. Ένα ανεκπλήρωτο όραμα  είναι προτιμότερο από ένα εκφυλισμένο όραμα.

Φίλε, φέρε στον νου σου το Γαλάτσι όλο. Δεν σου ζητώ να το συγκρίνεις με άλλους Δήμους τόσο του κέντρου ,όσο  της περιφέρειας  και τι υποδεικνύουν οι βελτιωμένες συνθήκες των εκεί πόλεων που τις τελευταίες δεκαετίες ,όλες, έχουν αναμορφωθεί. Θα βοήθαγε ,όμως, μία σύγκριση .Θα γινόταν κατανοητή η πρόταση του Σπ. Παναγιώτου.
Σκέψου ότι το αστικό  Γαλάτσι,  το μόνο που έχει να επιδείξει  είναι η Λ .Βέϊκου. Γνωρίζεις, ασφαλώς, πόσο η σπουδαία αυτή λεωφόρος δεινοπαθεί από την ανομία και  τις παντός είδους αυθαιρεσίες. Στην πόλη μας καθένας κάνει ότι τον συμφέρει.Γνωρίζεις, επίσης, ότι εκεί όπου η λεωφόρος Βέϊκου  συναντιέται με την<< ανάπηρη>>  Λ. Γαλατσίου,  είναι  ο συγκοινωνιακός κόμβος, (κέντρο της πόλη)ς, που ελάχιστα εξυπηρετεί το Γαλάτσι, όσο κυρίως τους διερχόμενους  κατοίκους του λεκανοπέδιου. Η κεντρική, λοιπόν, πλατεία είναι  ταυτισμένη με τον κόμβο Βέικου – Γαλατσίου.
Σε  ερωτώ ευθέως:
Είναι  κοινωνικά σωστό, το κόστος του τεράστιου αυτού  έργου   να το αναλάβει αποκλειστικά  ο Γαλατσιώτης  ( δάνειο),όπως αποφάσισαν οι σοφές κεφαλές όλου σχεδόν του Δημοτικού φάσματος; Επιτρέπεται να ιδωθεί ξεκομμένα   από την γεμάτη καφετέριες και την ανομία  που επικρατεί στην Λ.Βέίκου;
Είναι δυνατόν να μην ληφθεί υπόψη κι ένας τρίτος παράγοντας που ενσκήπτει ,το ΜΕΤΡΟ και ότι στον ίδιο χώρο προβλέπεται η δημιουργία σταθμού;

Φίλε,

στην πολύπαθη τούτη πόλη έχουν δοθεί αποτελεσματικοί   αγώνες (  κινήματα – συντονιστική ) να μην γίνει το ΠΑΛΑΙ  εμπορικό κέντρο ή να μην  δοθεί στην Α.Ε.Κ. Δεν ήταν στείροι αγώνες .Είχαν όραμα  την μεταφορά του σφυγμού της πόλης στην περιοχή του  ΠΑΛΑΙ, με την σύνδεσή του με το απέναντι αθλητικό κέντρο και Άλσος ( υπογειοποίηση ), με μεταφορά στο ΠΑΛΑΙ της εφορίας, του ΙΚΑ κ.λ.π..
Αντ'  αυτού, την ώρα που το Δημοτικό Συμβούλιο ψήφιζε << Κεντρική πλατεία>>, η Εφορία έφευγε από το Γαλάτσι(!!) , μέσα στην περίεργη σιωπή πολλών  για την τύχη του ίδιου του  ΠΑΛΑΙ !! 


Όλα τούτα τα λίγα, μαζί με άλλα που θα ακολουθήσουν ,όταν δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει το φθινόπωρο, δικαιολογούν   μία, τώρα(!), τέτοια απόφαση ,όταν   στο παρελθόν  η συζήτηση  << κεντρική πλατεία >> συζητιόταν  είτε με   υπογειοποίηση  του κόμβου – διασταύρωσης  είτε με ανισόπεδη διάβαση;
Ποτέ και κανένας δεν διανοήθηκε ότι ένα τέτοιο έργο, μακράς πνοής, ήταν, έτσι απλά ,θέμα μίας απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου  και μάλιστα στην εποχή του κορωνοϊού. !!

15/7/20                                                                         

......συνεχίζεται

 

Του Ίκαρου Πετρόπουλου

 

Διαβάστε περισσότερα του ιδίου

 

     Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;

     Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

 

Άρθρο – πρόσκληση  του Δ .Μπουλούτη, μέλους του Δ.Σ. της ΔΡΑΣΗΣ

 


Σύναξη των εθελοντών περιβάλλοντος, των φίλων της Οικολογίας , των πολιτών των όμορων δήμων που νοιάζονται  για τα  Τουρκοβουνια  και ιδιαίτερα εκείνα της περιοχής του Γαλατσίου.  

Για το Φθινόπωρο του 2020.

 


Φίλες, Φίλοι,

Δράσεις πολλών χρόνων για τη προστασία του αστικού πρασίνου, κύρια στις λαϊκές γειτονιές, σε άλλους δημόσιους χώρους, στις αναδασώσεις της λοφοσειράς των Τουρκοβουνίων και άλλων, με δράσεις ατομικές, μεμονωμένες, με παρέες, ομάδες, κινηματικές δράσεις  και προπάντων με συλλόγους (ΔΡΑΣΗ) που μόνιμα είμαστε εντός του δάσους σχεδόν καθημερινά, έφεραν υπόσταση στις ιδέες τόσων χρόνων, τόσο πολλών ανθρώπων !

Στον κρανίου τόπο με τα δεκάδες λατομεία που μετά τις εκτεταμένες επιχωματώσεις περασμένων δεκαετιών, έχουμε τώρα ένα ''ολοζώντανο'' δάσος με ποικιλία φυτών και με το πεύκο να επικρατεί.

Η παρουσία αυτού του Πνεύμονα εντός της πάλης των Αθηνών, κάνει πάρα πολύ σημαντική την Οικολογική ''ισορροπία'' στο νομό ολόκληρο. 

Η πολύπαθη από δασικούς εμπρησμούς Αττική έχει ένα νέο στολίδι να συμπληρώνει το παζλ των πράσινων  διαδρομών. 

Ήδη έχει θετικά επηρεαστεί η ζωή των πολιτών των όμορων δήμων.

Καθημερνά ανεβαίνουν χιλιάδες φίλοι - πολίτες για τον απλό περίπατο, την άθληση, τον βοτανισμό, την απλή ηρεμία του τοπίου με το ωραίο και πολλές εναλλαγές Ορεινό Ανάγλυφο.

Όμως αυτό  το δάσος είναι απροστάτευτο. Είναι ανοιχτό από παντού. Μπαίνεις από γύρω με ευκολία. Μόνο τώρα τελευταία ο  Σ.Π.Α.Τ. έχει κλείσει απ’ έξω τα οχήματα και τις παράνομες αγροτικές δραστηριότητες.

Το δάσος κινδυνεύει κάθε μέρα από ανάφλεξη είτε από αμέλεια είτε από δόλο.

Την τελευταία δεκαετία οι φιλότιμες προσπάθειες των λίγων αλλά και Αρίστων φίλων Εθελοντών του Περιβάλλοντος, δεν καλύπτουν την ανάγκη για Πυροφύλαξη.

Πολλές φορές αυτενεργώντας γίνονται λάθη, δευτερεύοντα ευτυχώς.

Λείπει ένας κεντρικός σχεδιασμός , η καθοδήγηση από δασολόγο, η μόνιμη παρουσία ενός φορέα κρατικού με προσωπικό εργασίας καθημερνά.

Είναι όμως τώρα η ώρα, να τα συζητήσουμε όλα αυτά. Να ενώσουμε τις ενεργές οικολογικές δυνάμεις στη πόλη, να δράσουμε με συντονισμό και με ορίζοντα πάντα την επόμενη γενιά. Χωρίς παραγοντισμούς από  διάφορους ειδικούς του χώρου, που μόνο επί χάρτου στα βιβλία τους και στα μολύβια τους είναι Οικολόγοι. 

Η πόλις αλλάζει, ενώ σύντομα θα γίνει αγνώριστη από τα έργα και το τελικό αποτέλεσμα που θα επέλθει. Το Μετρό, η κεντρική πλατεία,το Παλαί , το Άλσος είναι και κάποια  άλλα μικρότερα, που φέρνουν τεράστια ανατροπή στην εικόνα που είχαμε για το Γαλάτσι των παιδικών μας χρόνων.  Όμως πάμε μπροστά. Στις μητροπόλεις δεν μπορείς να σχεδιάσεις όπως στον κήπο σου με το ιδανικό περιβάλλον !

Υπάρχει πράσινο μέτωπο του Γαλατσίου στο δάσος αυτό, κάτι που η Φιλοθέη και το Ψυχικό δεν στερηθήκαν ποτέ ! Η δε Ν. Ιωνία για άγνωστο λόγο (;)  δεκαετίες πέρασαν και αδιαφορεί . 

Τεκμηριωμένα πλέον μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει πλούσια βιοποικιλότητα στο βουνό που καταγράφεται σταθερά. Το μικροκλίμα  εδώ εκπλήσσει,  μόνο η διαφορά θερμοκρασίας από την Ομορφοκκλησιά προς το εσωτερικό  του  δάσους είναι 3΄ βαθμοί !

Κύρια μέσω του φορέα ΔΡΑΣΗ πραγματοποιούνται σχολικές εκδρομές, δασικά μαθήματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, θεματικές επισκέψεις συλλόγων και περιπατητών, φιλοξενίες συλλογικοτήτων με παρόμοιες ''ανησυχίες', 'αναδασώσεις, φύλαξη του χώρου, κομποστοποίηση με  στολίδια, τα μικρά βοτανικά παρτέρια ...ξύλινες φωλιες !

Είναι λοιπόν μια νέα Ανάγκη της πόλης. Θα ζούμε εδώ μαζί με ένα δικό μας δάσος. Πρέπει όλοι να μάθουμε πως θα γίνει αυτό. Με ασφάλεια και σεβασμό στους δικούς του κανόνες, της φύσης. Πρέπει να γνωρίσουμε αυτό το άμορφο δάσος ! Με το καλό, ένας περιβαλλοντικός σύλλογος θα πρέπει να συντονίζεται με τους φορείς της Πολιτείας, που έχουν λόγο εδώ. Όπου μας ζητηθεί να μετέχουμε και σε δράσεις .  Η ατομική η συλλογική εθελοντική προσφορά είναι θεμιτή πάντα και δεν απαλλάσσει από ευθύνες τις δημόσιες αρχές. Η συνεργασία όπου είναι δυνατόν είναι το τελικό μας στοίχημα για το καλό του περιβάλλοντος. 

Να σκεφτούμε την παγκόσμια περιβαλλοντική και οικολογική κρίση, δρώντας  τοπικά, όσο είναι καιρός.
Καλό καλοκαίρι,  σας περιμένουμε στις ΔΡΑΣΕΙΣ !

 

Ιούλιος 2020                                                                         

Δημήτρης Μπουλούτης

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

 

Σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο ( μειοψήφισε μόνον   ο Σπ  .Παναγιώτου με τεκμηριωμένο  σκεπτικό που τον τιμά  ),  στην συνεδρίαση της 24/6/20 ,πήρε μία απόφαση: 
Απ'  ευθείας αγορά  τριών ακινήτων στο Ο.Τ. 19/197 ( παλαιό τέρμα) για δημιουργία πλατείας . Η  αξία  των ακινήτων αυτών θα καλυφθεί με δάνειo  4.650.000 ευρώ προς επιτόκιο  3,60%  ,συνολική επιβάρυνση του Δήμου, στα 10 χρόνια διάρκειας του δανείου,  5.557.344 ευρώ .

Για την ολοκλήρωση  του έργου  απαιτείται  να αποκτηθεί  και το διώροφο  στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο  στη Λ. Γαλατσίου. όπως   και το τριώροφο  στην Αγ. Γλυκερίας που οι ιδιοκτήτες τους , δεν πουλάνε τώρα. Προφανώς με το ΜΕΤΡΟ  θα αποκτήσουν πολύ μεγαλύτερη αξία.Για την απόκτησή τους ,θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, οι   οποίες <<    μετά την έγκριση τροποποίησης απαιτείται η σύνταξη πράξης αναλογισμού και καθορισμός τιμής μονάδος  ,διαδικασία  η οποία είναι πολύ χρονοβόρα .ενώ επισημαίνεται ότι  τα επικείμενα ( κτίρια ) αποζημιώνονται πάντα και αποκλειστικά από τον Δήμο >>,δηλαδή, απροσδιόριστο  ύψος ,επί πλέον χρημάτων ! Όλα αυτά  θα γίνουν με χρήματα  του Δήμου Γαλατσίου, δηλαδή του Γαλατσιώτη μόνο.

Κανένας δεν θα πει όχι (μεταξύ αυτών κι  εγώ)  ,στο όραμα <<κεντρική πλατεία>>.
Όμως, προκαλεί απορία  η αιφνιδιαστική  απόφαση που λήφθηκε   την εποχή τούτη  της σύγχυσης και κοινωνικής  αβεβαιότητας ,όταν καμία, μέχρι τώρα ,Δημοτική αρχή, σε καλύτερες εποχές , δεν τόλμησε   να αναλάβει το σύνολο  της δαπάνης .
Απορία, επίσης, προκαλεί η …αφωνία γύρω από το ΠΑΛΑΙ που ,όλως παραδόξως,  ενώ ήταν  το κεντρικότερο θέμα του προσανατολισμού της πόλης , έχει τυλιχθεί στην σιωπή ,ενώ όλοι όφειλαν  πριν την απόφαση ,να το έβαζαν στο Δημοτικό τραπέζι..

Επειδή, δεν πρόκειται  να …<< πάω  πλατεία>>,περιορίζομαι ,επί του παρόντος, σε   δύο ερωτήματα :
Α.  Δανεισμός Δήμου, σημαίνει  επιβάρυνση του Γαλατσιώτη – Γαλατσιώτισας  ή  περιορισμός των πόρων για τις   βασικές  λειτουργίες  της πόλης.
Μπορεί, τώρα, το Γαλάτσι, μόνο του, να αναλάβει ,αυτό το μεγάλο έργο  και δεν μπορούσε  εδώ και 40 χρόνια;
Πως , με τέτοιες πρωτοφανείς <<υποχρεώσεις, θα αντιμετωπίσει  απρόβλεπτες  δαπάνες , αλλά και αυξημένες τρέχουσες  ,όπως  συντήρηση σχολείων (  παλιά κτίρια) , κοινωνική μέριμνα ( επιπτώσεις ανεργίας, απολύσεων, κλεισίματος καταστημάτων …) ,για επιβεβλημένες παρεμβάσεις στον ιστό της πόλης (πεζοδρόμια, κοινόχρηστοι χώροι ….)  αλλά και δαπάνες για  << ερχόμενες>>ς συντηρήσεις του ΠΑΛΑΙ;
Β.  Όλες οι, μέχρι τώρα, συζητήσεις  -  ενέργειες  γύρω από το θέμα,  γίνονταν στη βάση ότι  η κεντρική πλατεία ήταν ταυτισμένη με  τον συγκοινωνιακό κόμβο Γαλατσίου – Βέικου, (Ανισόπεδη διάβαση, υπογειοποίηση… ) . Τώρα έχει προστεθεί  και τρίτος παράγοντας: η δημιουργία σταθμού του ΜΕΤΡΟ  στην ίδιο χώρο.
Συνεκτιμήθηκε στην απόφαση ότι, πλατεία, σταθμός μετρό,  και συγκοινωνιακός κόμβος που εξυπηρετεί  ανάγκες του λεκανοπεδίου και λιγότερο του Γαλατσιώτη  αποτελούν ένα σύνολο  που μόνον  κάτω από μία εμπεριστατωμένη μελέτη μπορεί να ιδωθεί;
Έχουν υπόψη τους την μελέτη  του ΜΕΤΡΟ και τι περιθώρια αφήνει για τυχόν δραστική λύση, πέραν βέβαια της ανωμαλίας που  για μεγάλο διάστημα θα προκαλέσει στην λειτουργία της πόλης;

Συνεχίζεται……..

 

Του Ίκαρου Πετρόπουλου

 

Διαβάστε περισσότερα του ιδίου

 

     Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;

     Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη

 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

 

Πέρασα μπροστά από την πρώην κατοικία του Τσάκ, έφτασα γρήγορα σχετικά στο ύψος της Τράλλεων, προχώρησα με ρυθμό ήρεμο, δεν βιαζόμουν εξάλλου, τον περίπατο μου έκανα και έχω τη συνήθεια να παρατηρώ γύρω μου τα πράγματα. Πέρασα και την οδό Δρυόπιδος που οριοθετεί την πόλη στο εντός και εκτός σχέδιο της. Στην γωνία, από χρόνια βρίσκεται ένα φυτώριο λουλουδιών, δέντρων και λοιπών σχετικών με την γεωπονική πραγμάτων. Πάνω από το φυτώριο σε ένα πολύ παλιό κτίσμα, είχε κάποτε το ραφείο του ο κυρ Παύλος ο Σιγάλας. Προσπέρασα χωρίς δεύτερη σκέψη το σημείο αυτό κι έφτασα στο επόμενο στενό από το οποίο αρχίζει ουσιαστικά η δασική έκταση του Γαλατσίου. Ο δρόμος αυτός που ανεβαίνει προς την πλαγιά του λόφου, έχει έναν παλιό οικισμό (του Κόκου αν δεν κάνω λάθος) που απ’ ότι αντιλαμβάνομαι έχει μονιμοποιηθεί αλλά δεν επιτρέπεται η παραπέρα οικοδόμηση του. Σε ευθεία προς τα ανατολικά στο τέλος του λόφου, στο διάσελο ας πούμε, αρχίζουν τα όρια της Φιλοθέης. Συνεχίζω λίγο από τον εσωτερικό διάδρομο τον παράλληλο με την Βέϊκου και κοντοστέκομαι. Υπάρχει μια αλάνα δεξιά μου, ανατολικά δηλαδή. Πριν μερικές δεκαετίες, η αλάνα αυτή ήταν ένα τεράστιο γήπεδο ποδοσφαίρου, καταλάμβανε μάλιστα σε πλάτος το ένα οδόστρωμα της λεωφόρου, αυτό που συνεχίζει για το άλσος. Το αντίθετο οδόστρωμα που οδηγεί τ’ αυτοκίνητα προς το κέντρο της πόλης, από το ύψος της Τράλλεων μέχρι και το σημερινό άλσος, δεν ήταν παρά ένα μικρό, πανέμορφο μονοπάτι – και λέγαμε στους περασμένους καιρούς – να, ο δρόμος για τα πευκάκια. Ουσιαστικά, από την Τράλλεων και μετά υπήρχε δασώδης έκταση, με χαμηλή βλάστηση, ρίγανη, θυμάρι, αγριόχορτα, και ήταν όλος αυτός ο τόπος μια τεράστια εξοχή.

 

        Στο γήπεδο έπαιζαν ομάδες όπως η Αναγέννηση, ο Αβέρωφ και δεν θυμάμαι ποιες ακόμα. Κάθε Κυριακή, από το πρωί και μέχρι να σουρουπώσει, γινόντουσαν αγώνες. Πολύς κόσμος παρακολουθούσε, χειροκροτούσε, επευφημούσε, έβριζε, αλλά μέχρι εκεί, δεν υπήρχαν τραμπουκισμοί, επεισόδια, χουλιγκάνοι. Για αποδυτήρια οι ομάδες χρησιμοποιούσαν μια παλιά μονοκατοικία που βρισκόταν στην δυτική πλευρά και λίγο μακριά από το γήπεδο. Ο ιδιοκτήτης της μονοκατοικίας, παραχωρούσε ένα από τα δωμάτια για αποδυτήρια, νερό για να πλυθούν οι αθλητές, υπήρχε άφθονο έξω στον κήπο της. Τότε η πόλη ήταν μικρή, οι κάτοικοί της γνωριζόντουσαν όλοι μεταξύ τους, το γήπεδο ήταν μια μορφή διασκέδασης – η άλλη σοβαρή μορφή διασκέδασης για τους άντρες κυρίως ήταν οι αγώνες κάτς, που γινόντουσαν συνήθως στον κινηματογράφο Αλέξανδρο, εκεί που σήμερα είναι ένα άχαρο εμπορικό κέντρο. Στο κάτς, υπήρχαν «βαριά» ονόματα, Καρπόζηλος, Μασκοφόρος, Τρομάρας και λοιποί και έπαιζαν υποτίθεται ξύλο! Στους αγώνες της πάλης δεν πήγαινα διότι ήμουν μικρός και δεν με έβαζαν μέσα.  Περνούσε καλά ο κόσμος τότε με τα θεάματα και με λίγα φράγκα. Αλλά ας επανέλθω στο ποδόσφαιρο. Τότε αλλά και αργότερα, το Γαλάτσι ήταν ποδοσφαιρομάνα – έμ βέβαια, με τόσες αλάνες, τόσα οικόπεδα άδεια, τόσα χωράφια, τι θα έπαιζες; Μπέηζ μπώλ; Χόκεϋ επί χόρτου; Να μην τρελαθούμε, το ποδόσφαιρο, το δερμάτινο τόπι, είχε δημοφιλία. Αφού ακόμα και το μπάσκετ που έπαιζαν ελάχιστοι αλαφροΐσκιωτοι, θεωρούνταν πολύ ελιτίστικο άθλημα, πολύ αργότερα έφτασε στην Ελλάδα ο Γκάλης και το έκανε εθνικό σπορ με τη μαγκιά του και τα κόλπα του.

 

        Η αρχαιότερη ομάδα στο Γαλάτσι ήταν η Ένωση, πολύ αργότερα εμφανίστηκε και ο Α.Ο. Γαλατσίου. Αυτές οι δυό ομάδες είχαν μεγάλες κόντρες, αριστεροί κόντρα στους δεξιούς! Και οι δυό όμως είχαν πολύ καλούς παίκτες, στον Α.Ο Γαλατσίου όμως βγήκε μία φουρνιά με παικταράδες που έπαιζαν μπάλα και όχι κλοτσοσκούφι όπως σήμερα. Αν αυτές οι ομάδες ενώνονταν σε μία, το Γαλάτσι θα είχε μόνιμα ομάδα στη Β’ Εθνική τουλάχιστον, αλλά, τα πάθη των «ισμών» και των ψευδο-ιδεολογιών δεν επέτρεπαν τέτοια χαμηλού επιπέδου πράγματα. Η Ένωση, είχε επίσης και άλλα αξιόλογα τμήματα, σκάκι, βόλεϊ κλπ. Ο Α.Ο. αργότερα έκανε τμήμα μπάσκετ.

 

        Άφησα την αλάνα και συνέχισα αργά, απέναντι, στ’ αριστερά μου υψώθηκε το ογκώδες οικοδόμημα της Αγίας Ειρήνης. Ο ναός στον χώρο που βρίσκεται δείχνει να είναι εκτός σχεδίου πόλεως. Στα πράγματα της εκκλησίας υπάρχει μυστήριο, υπάρχουν θαύματα, ποιος ξέρει, ακόμα ένα, και να ο μεγαλειώδης ναός για να ακούγεται ο απλός Λόγος του Χριστού. Στο Γαλάτσι, εδώ και αιώνες υπάρχει ο ναός της αγίας Γλυκερίας, εντός του ιστού της πόλης αυτός, με θρύλους να τον περιζώνουν, έναν γενίτσαρο που αντάμωσε εκεί τον χαμένο του αδελφό και τέτοια ωραία παραμύθια που συγκινούν τον κόσμο αφού απευθύνονται στα συναισθήματά του. Στην αγία Γλυκερία όπως εγώ την πρόλαβα, υπήρχε μπροστά της ένας στενός δρόμος που πήγαινε προς την Κυψέλη. Απέναντί της, προς τα δυτικά του δρόμου, ένα όμορφο ξενοδοχείο όπου τα ζευγάρια δεν πήγαιναν για ύπνο αλλά για συνεύρεση σεξουαλική μερικών ωρών– τότε, την αρχαία δηλαδή εποχή, ο έρωτας ήταν αμάρτημα μέγα και η καθώς πρέπει κοινωνία, γεμάτη ηθικές αξίες, τον έκρυβε από το φως. Εκείνος ο στενός δρόμος που ονομάζεται πλέον «οδός Αγίας Γλυκερίας» οριοθετούσε την αμαρτία από την αγιότητα, τα απολωλότα πρόβατα της κοινωνίας από τα χρηστά ήθη της. Προϊστάμενος του ναού κατά την εποχή του ζοφερού σκότους υπήρξε ο αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος (μην με ρωτάς για το επίθετό του, δεν το ξέρω), που παράλληλα έφερε και υψηλό στρατιωτικό βαθμό. Ο αρχιμανδρίτης εκείνος βρέθηκε σε κόντρα με την δημοτική αρχή η οποία θέλησε να κάνει διαπλάτυνση του δρόμου διότι οι ανάγκες της εποχής το επέβαλαν. Αντιδρούσε σφόδρα ο άγιος εκείνος άνθρωπος και κράτησε αρκετά χρόνια εκείνη η κόντρα, μέχρι που εδέησε και έδωσε τη συγκατάθεσή του για τον νέο δρόμο. Την ίδια περίπου εποχή, συμφώνησε να οικοδομηθεί και δεύτερος ναός στο Γαλάτσι, αλλά μακριά από την ενορία του, κι έτσι, στο άλλο άκρο της πόλης στέκει σήμερα σαν τον πύργο του Άιφελ η αγία Ειρήνη. Στην αρχή της κτίσης της η εκκλησία, ήταν ένας σωρός από τσιμέντα, αλλά σιγά-σιγά, μεθοδικά, χωρίς βιασύνες, με τον οβολό των πιστών, με δωρεές για την σωτηρία αμαρτωλών ψυχών και με κάθε θεμιτό τρόπο, το τσιμέντο καλύφτηκε από την πέτρα, το λευκό μάρμαρο σκέπασε το γκρίζο χρώμα και ένας περικαλλής ναός οριοθετεί σήμερα την πόλη από την δασική έκταση. Τα χωράφια πέριξ του ναού αλλά και έν γένει όλο το σημερινό πλέγμα των πολυκατοικιών, ανήκαν στο τσιφλίκι του Βέϊκου.

 

        Έστρεψα το κεφάλι μου από την αγία Ειρήνη και συνέχισα στο ήσυχο δρομάκι. Πιο κάτω, δίπλα μου, ακόμα ένα κτίσμα μέσα στην δασική περιοχή. Μια ωραιότατη βίλλα χτισμένη αμφιθεατρικά πνιγμένη από πεύκα και γκαζόν – και αυτή θα χρειάστηκε ειδική άδεια ανοικοδόμησης, ανήκει σε κληρονόμο από το πάλαι ποτέ τσιφλίκι του Βέϊκου. Δεν την προσπέρασα, διότι η ματιά μου στράφηκε αντίκρυ, στην άλλη πλευρά της λεωφόρου, εκεί όπου στέκουν δύο όμορφα κτίσματα, και τα δυό παλιά. Το μεγαλύτερο, μια βίλλα της ίδιας οικογένειας που χτίστηκε την μεταπολεμική περίοδο και πλησίον της το πυργόσπιτο του Βέϊκου. Και οι τρεις κατοικίες που ανέφερα κατοικούνται. Ευρισκόμενες σε ειδυλλιακό περιβάλλον, είναι δίπλα στην πόλη και μακριά της. Δεν πρόλαβα να συνεχίσω τον δρόμο μου αλλά έπεσα σε απαράδεκτο τσιμεντένιο έκτρωμα, την πεζογέφυρα που ενώνει τις δυό αντικρυστές πλευρές της λεωφόρου. Έργο των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας για να διευκολύνει την ασφαλή μετάβαση των θεατών σε ένα γήπεδο – ποιο γήπεδο, μη με ρωτήσεις, απέχω δεκαετίες από τα πάσης φύσεως αθλητικά δρώμενα, οπότε, μη με παρεξηγείς που δεν γνωρίζω. Ίσως και να έχει ακόμα πρακτικούς λόγους ύπαρξης το συγκεκριμένο έργο, όμως, δεν έχω προσέξει να μετακινούνται πάνω στην πεζογέφυρα οδοιπόροι. Μπορεί να είναι αόρατοι!

 

        Ουσιαστικά, μερικές δεκάδες μέτρα πιο κει, αρχίζει το άλσος του Βέϊκου, ένα, αν όχι το καλύτερο πάρκο στην Αττική. Όλη αυτή η τεράστια περιοχή, από το γήπεδο και μετά μέχρι εκεί που τελειώνει το άλσος στα σύνορα με την Φιλοθέη, φιλοξενούσε στη καρδιά της ένα πανέμορφο πευκοδάσος – και από τις δυό πλευρές της λεωφόρου. Μικρός σαν ήμουν, θυμάμαι πολύ καλά έναν ενιαίο χώρο, δασώδη στο μεγαλύτερο μέρος του, μόνο που, στη δυτική πλευρά, όπως τον ορίζει σήμερα η λεωφόρος, τα δέντρα είχαν λιγοστέψει. Γιατί; Διότι, στην κατοχή πήγαιναν κι έκοβαν τα ξύλα για να πυρωθούν τους δύσκολους χειμώνες τα γερμανικά στρατεύματα. Αργότερα, στον εμφύλιο, στην περιοχή του εναπομείναντος πευκοδάσους, γινόντουσαν οι εκτελέσεις των μεν και των δε. Όποιος προλάβαινε πρώτος έστηνε το εκτελεστικό απόσπασμα – εμπρός στις ιδέες του κράτους και της επανάστασης, οι ανθρώπινες ζωές είχαν χάσει την αξία τους. Σε μια από τις πολλές εκτελέσεις κάτω από τα άδολα πεύκα, οι αντάρτες είχαν στημένους τρεις χίτες, τους ντουφέκισαν, οι δύο έπεσαν, ο τρίτος όχι. Ντουφέκι στο ντουφέκι, δεν τον έπιαναν τον όρθιο χίτη οι σφαίρες. Μέσα στην αναμπουμπούλα της αριστερής αστοχίας, το δεξιό καλόπαιδο πετάχτηκε σαν τον μαύρο πάνθηρα στη ρεματιά και χάθηκε. «Ωραία χρόνια» εκείνα, είχαν σασπένς, πολλοί τα θυμούνται ακόμα και νιώθουν περήφανοι, σε όποια πλευρά κι αν έγερναν. «Πατριώτες» όλοι τους.

 

        Δυτικά από τον πρόχειρο τόπο εκτελέσεων κατά την διάρκεια του εμφυλίου, συναντάμε έναν τεράστιο σε μήκος μαντρότοιχο που ασφαλίζει τις εγκαταστάσεις της ΟΥΛΕΝ (τώρα ΕΥΔΑΠ). Η ΟΥΛΕΝ, αν δεν απατώμαι ήταν η αμερικάνικη εταιρεία που κατασκεύασε το φράγμα του Μαραθώνα και το εξωτερικό δίκτυο ύδρευσης μέχρι την Αθήνα.  Η δεξαμενή του δικτύου βρίσκεται στον λόφο που χωρίζει το Γαλάτσι με την Φιλοθέη, τα νερά της λίμνης του Μαραθώνα φτάνουν στην δεξαμενή και στην συνέχεια κατεβαίνουν στο εργοστάσιο της ΟΥΛΕΝ. Ολόκληρη η περιοχή είναι όμορφη, έχει μια ησυχία κι ας περιτριγυρίζεται από το οικιστικό πλέγμα της πόλης. Η περιοχή μεταξύ Βέϊκου και ΟΥΛΕΝ είναι ότι απόμεινε από το τεράστιο τσιφλίκι του Βέϊκου. Δεν γνωρίζω το σημερινό ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής αλλά δεν με απασχολεί ιδιαίτερα, αφού δικό μου δεν είναι αυτό το ειδυλλιακό μέρος

 Το άλσος λοιπόν, ή καλύτερα, ο χώρος που είναι σήμερα το άλσος,  καταπατήθηκε επί δημάρχου Παπαδιονυσίου. Ήταν εκείνος ο δήμαρχος που έθεσε τον θεμέλιο λίθο της καταστροφής της πόλης με τις ανύπαρκτες πλατείες, αλλά ίσως, για να αντισταθμίσει τη ζημιά που έκανε στη πόλη, έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στο κτήμα του Βέϊκου. Ένα βράδυ, εισέβαλαν οι μπουλντόζες στο δάσος με αρκετούς πολίτες σαν συμπαραστάτες, αλλά όλα κύλησαν ήσυχα. Κατέστρεψαν οι μπουλντόζες μεγάλο μέρος του δάσους, οριοθέτησαν τον καταπατημένο χώρο και πήγαν το πρωί άπαντες για καφέ. Η επανάσταση είχε πετύχει αναίμακτα! Από εκεί και ύστερα, σιγά-σιγά, χρόνο με το χρόνο έτρεξε άφθονο χρήμα αλλά ο στόχος επετεύχθη, το άλσος του Βέϊκου κοσμεί πλέον την Αττική γη, είναι η πράσινη ανάσα έξω από την γκρίζα πόλη. Σε αυτό περιλαμβάνονται γήπεδα, κολυμβητήρια, πλακόστρωτα δρομάκια, ασφάλτινοι δρόμοι, δέντρα, παρτέρια με λουλούδια, θέατρο, κινηματογράφος, χώροι για καφέ και φαγητό, διατηρήθηκε ο τάφος του Λάμπρου Βέϊκου απέναντι σχεδόν από την Όμορφη εκκλησιά του Άη Γιώργη, νερό άφθονο από βρύσες που βρίσκονται παντού, αμέτρητες επιλογές περιπάτου, πλαγιές από γρασίδι, υπαίθριο γυμναστήριο, και πόσα ακόμα που αν προσθέσουμε και την καθαριότητα, μπορούμε να πούμε αβίαστα ότι έχουμε δίπλα μας έναν χώρο που ξεκουράζει σώμα και πνεύμα με το περιβάλλον του.

 

        Στον χώρο αυτό βρίσκομαι τώρα και περπατώ στα δρομάκια του. Είναι ακόμα πρωί και υπάρχει ησυχία, οι περιπατητές σαν κι εμένα, μόνοι ή παρέα δυό και τρεις μαζί, δεν κάνουν θόρυβο, έχουν βιαστικό βηματισμό εν αντιθέσει με μένα που οι ρυθμοί μου είναι αργοί, δεν βιάζομαι, βλέπω το κάθε δέντρο που είναι γύρω, παρατηρώ την φρεσκάδα των λουλουδιών, κάνω στάση σε βρύσες και ρίχνω νερό στο πρόσωπό μου – όχι, δεν είναι η ζέστη που αποζητώ το νερό, είναι η ευλογία που διαχέεται παντού. Διαφορετική τούτη η ευλογία από εκείνη της θρησκείας ειπωμένη από κούφια λόγια παπάδων που παίζουν με τον ανθρώπινο φόβο. Τέλος πάντων, εδώ μέσα σαν είσαι τα πάντα αλλάζουν χωρίς κόπο. Σαν έφτασα στο κιόσκι, ένα από τα πολλά που υπάρχουν, άδειασα το σακίδιο μου, άνοιξα το βιβλίο κι άρχισα να διαβάζω τον «βασιλιά των ορέων» του Edmond About. Ναι, αυτού του «ανθέλληνα» που λένε οι φανατικοί.

 

"Πεζοπόρος"

Διαβάστε τη προηγούμενη πεζοπορία 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Η Βέϊκου σαν λεωφόρος ξεκινά από την διασταύρωση με την λεωφόρο Γαλατσίου και τελειώνει στα όρια του Δήμου Γαλατσίου προς τον βορά. Μια ευθεία ουσιαστικά είναι, η δε συνέχεια της λέγεται Κύμης και η οποία καταλήγει στην Αττική οδό και στο Ηράκλειο. Σήμερα βλέπεις μια φαρδιά λεωφόρο δύο κατευθύνσεων για τ’ αυτοκίνητα και στην μέση μια νησίδα γεμάτη από δέντρα. Δεν είναι άσχημη, ειδικότερα τις ώρες και τις ημέρες που δεν πολύ-κυκλοφορούν αυτοκίνητα. 


Στα παιδικά μου χρόνια είχε διαφορετική μορφή. Το δυτικό της κατάστρωμα από την Λ. Γαλατσίου μέχρι και την διασταύρωση με την Τράλλεων ήταν ένα ρέμα, ναι, έτρεχε νεράκι που κατέβαινε από τον Αγχεσμό (Τουρκοβούνια). Το ρέμα συνέχιζε στην Τράλλεων κι έφτανε στην σημερινή οδό Φωκά, μετά που πήγαινε, μην με ρωτάς, δεν ξέρω, ή μάλλον δεν θυμάμαι!
Εκεί στη Φωκά είχε προπολεμικά ο Τσάκ τους κήπους του και φύτευε μαρουλάκια και λοιπά ζαρζαβατικά – όχι ο ίδιος, αυτός ήταν ο γαιοκτήμονας της περιοχής – αλλά οι εργάτες του. Σύμφωνα με διήγηση του παππού μου που ήταν εργολάβος, του είχε ζητήσει ο Τσάκ να του χτίσει περιμετρικά από το κτήμα της Φωκά μια πέτρινη μάντρα, αλλά επειδή τότε και οι πλούσιοι δεν είχαν φράγκα, θα τον πλήρωνε σύμφωνα με τις συνήθειες της ανταλλακτικής οικονομίας – θα του παραχωρούσε δηλαδή την δυτική πλευρά της Βέϊκου. Τότε στο ρέμα το κλίμα δεν ήταν υγιεινό, το καλοκαίρι λίμναζαν τα νερά και φώλιαζαν τα κουνούπια, ήταν τόπος ζόρικος για κατοικίες. Αρνήθηκε ο παππούς μου, όχι τόσο για το μικροκλίμα της περιοχής αλλά διότι τα έξοδα του έργου ήσαν πολλά και δεν μπορούσε να τα καλύψει. Γλύτωσε την Βέϊκου ο Τσάκ και ο παππούς μου τη βαβούρα των κουνουπιών!

Το σπίτι του Τσάκ ήταν στο Παλιό Ψυχικό, ακόμα εκεί είναι, μια παλιά αρχοντική βίλα, πνιγμένη στο πεντελικό μάρμαρο και κυκλωμένη από ένα τεράστιο κήπο. Σήμερα ζει εκεί ο κληρονόμος της οικογένειας με τον οποίο ήμασταν φίλοι για πολλά χρόνια. Χαθήκαμε, όχι, δεν τσακωθήκαμε ποτέ, δεν λογοφέραμε, απλά χαθήκαμε, όπως γίνεται στις ανθρώπινες σχέσεις. Ο Τσάκ λοιπόν ο νεώτερος, ο φίλος μου, ήταν ομορφόπαιδο. Εντάξει, τότε κι εγώ ήμουν. Σπουδαγμένος στα καλύτερα σχολεία της Ελβετίας, με τις ξένες γλώσσες του, τους καλούς του τρόπους, και φυσικά τα φράγκα του – αλλά είχε ένα θέμα ο μπαγάσας, έπινε, όταν λέω έπινε, εννοώ τα πάντα, από οινόπνευμα καθαρό μέχρι αψέντη. Στο ενδιάμεσο συμβιβαζόταν με κρασί ή και ούζο. Το ουίσκι το προτιμούσε όταν πήγαινε στα σκυλάδικα της παραλιακής ζώνης. Στην εποχή της πολυετούς φιλίας μας, στο Ψυχικό έμενε ο θειά του, ο πατέρας του ζούσε μόνιμα σε ένα πύργο στο Βέλγιο, η μάνα του – πραγματική αριστοκράτισσα με καταγωγή από την Οδησσό και πατέρα πλοιοκτήτη, ζούσε όπως κι αυτός στο Γαλάτσι. Όταν πέθαναν όλοι, ο Τσάκ ο νεώτερος, ο φίλος μου, μετακόμισε στο Ψυχικό. Στο Γαλάτσι, είχαν την πολυκατοικία που παλιά στο ισόγειό της λειτουργούσε ο κινηματογράφος «Σταρ». Όταν έπινε ο Τσάκ γινόταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής. Όχι, δεν ήταν βίαιος, δεν έκανε τραμπουκισμούς, αλλά συνήθιζε την ώρα της μέθης να τσεκάρει αν δουλεύουν όπως πρέπει οι δημόσιες υπηρεσίες. Θα αναφέρω μόνο ένα περιστατικό για να καταλάβεις τι εννοώ, αν είναι ν’ αναφέρω όλες του τις ζαβολιές θα πρέπει να γράψω ολόκληρο βιβλίο!

       Ένα βραδάκι, κατέβαινα με τα πόδια προς την Βέϊκου, είχα ξεμείνει από τσιγάρα και πήγαινα στο πλησιέστερο περίπτερο που ήταν έξω από το «Σταρ». Ένα στενό πριν την λεωφόρο, βλέπω αστυνομικές δυνάμεις να ζώνουν την περιοχή. Οπλισμένοι αστυνομικοί σαν αστακοί, τρόμαξα. Απομάκρυναν τους περαστικούς σαν κι μένα με φωνές άγχους. Με το ζόρι έφτασα στο περίπτερο και πήρα τσιγάρα – εκεί είδα ότι είχαν κυκλώσει την πολυκατοικία του Τσάκ, κατάλαβα, πάλι τα είχε πιει ο άρχοντας και κάλεσε το κράτος για να τσεκάρει τα αντανακλαστικά του! Με τη σκέψη αυτή πήγα να γελάσω αλλά δεν πρόφτασα, κατέβασαν αλυσοδεμένο τον Τσάκ και τον έβαλαν στο περιπολικό και εξαφανίστηκαν με τις σειρήνες να σκούζουν. Τι είχε συμβεί;
Τίποτα το ιδιαίτερο … βραδάκι ήταν, ο άρχοντας τα είχε πιεί –και όταν τα έπινε έξω δημιουργούσε πρόβλημα κυρίως στον ίδιο– αλλά όταν έπινε σπίτι μου, καθισμένος αναπαυτικά στην ωραία πολυθρόνα του, έχοντας στα δεξιά του ένα μικρό έπιπλο όπου ακουμπούσε τα ποτά και τα τσιγάρα του, και στα αριστερά του είχε το σταθερό τηλέφωνο (τα κινητά εκείνο τον αιώνα δεν υπήρχαν), τότε περίεργες σκέψεις πλημμύριζαν το μεθυσμένο μυαλό του, και τι του ήρθε; Ά, να σημειώσω ότι ήταν η εποχή που η αστυνομία είχε επικηρύξει ένα τρομοκράτη, τον Μπαλάφα νομίζω, και έδινε έναν εύκολο αριθμό για να κάνει ο φιλήσυχος κόσμος καταγγελίες αν έπεφταν τίποτα περίεργες κινήσεις στην αντίληψή του – σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε ο αδιάφθορος της Βέϊκου και σήκωσε το τηλέφωνο:
Γειά σας, αστυνομία εκεί; Εδώ Τσάκ, οδός…., αριθμός……, ελάτε γρήγορα, είναι ο Μπαλάφας σπίτι μου και τον έχω ακινητοποιήσει, βιαστείτε! Όταν λοιπόν κατέβαινα για ν’ αγοράσω τσιγάρα, είχαν φτάσει στην περιοχή οι ειδικές δυνάμεις, ασθενοφόρα, περιπολικά και δεν θυμάμαι τι άλλο, έχουν περάσει και χρόνια και το μυαλό δεν είναι εγκυκλοπαίδεια Ήλιος να γνωρίζει ή να θυμάται τα πάντα! Φτάνει μια ομάδα κομάντος στον 2ο όροφο που κατοικούσε ο συνειδητός πότης, χτυπάει την πόρτα, τίποτε, καμιά φωνή, χτυπάει πάλι, πιο δυνατά, πάλι σιωπή. Τι να κάνουν τα κομάντος, σπάνε την πόρτα και μπουκάρουν στο σπίτι, απέναντι τους ακριβώς, καθόταν ο άρχοντας στην πολυθρόνα του – κοιτάζουν δεξιά, αριστερά, πουθενά ο τρομοκράτης. Ένας, μάλλον ο επικεφαλής, με φωνή που κατέβαζε βουνό, τόσο δυνατή, φωνάζει στον καθιστό ταύρο: που είναι ο Μπαλάφας ρέ; Πιωμένος αλλά ψύχραιμος, με στέρεη φωνή ο φύλακας της Βέϊκου, κοιτάζει στα ίσα τον επικεφαλή και αργά, του λέει:
νάτος ο Μπαλάφας, και του δείχνει και με τα δυό χέρια τα «μέζεά» του, που έλεγε τον 21ο αιώνα κι ένας διανοούμενος βουλευτής!

Την εξέλιξη εντός της κατοικίας του, μου την διηγήθηκε ο ίδιος ο άρχοντας λίγες μέρες μετά, όταν τον άφησαν ελεύθερο και αφού όπως είπε τον σακάτεψαν στο ξύλο! Του έκανα την κρίσιμη ερώτησε όταν άκουσα τον βαθύ του πόνο: για πες μου φίλε, το κράτος λειτουργεί; Πως το είδες; Σώπασε για λίγο, με κοίταξε γελώντας ο άτιμος ο θεομπαίχτης λέγοντάς μου: δεν έχω παράπονο, υπάρχουν αντανακλαστικά!

 

"Πεζοπόρος"

Πληροφοριακά Στοιχεία

Προς κάθε Δημοτική και
Κοινωνική Κατεύθυνση
Ηλίας Ν. Μιμηγιάννης

Ο Αόρατος και επικίνδυνος ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ  έσπρωξε την Λαϊκή Συμμετοχή ΕΜΠΡΟΣ

Φίλες και φίλοι

Βιώσαμε και βιώνουμε όλοι μία καταστροφική κατάσταση ,που μας διαμόρφωσε ξαφνικά και ανεξέλεγκτα ένας αόρατος και επικίνδυνος κορωνοϊός. Είναι δε τόσες πολλές και ποικίλες οι συνέπειες αυτής της κατάστασης, που όλοι τονίζουν ,ότι το Χθες και το Σήμερα δεν θα μοιάζουν σε τίποτα με το Αύριο και σε κάθε περίπτωση θα ανατείλει μία νέα εποχή .Μάλιστα πολλοί προαναγγέλλουν την εγγραφή ενός Νέου ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ.

Προσωπικά πιστεύω – δεδομένου , ότι αναγνώσαμε πολλά ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ, που τελικά δεν τηρήθηκαν  από πολλές πλευρές – ότι σήμερα επιβάλλεται να εκδοθεί ένα άλλο βιβλίο  με τον γενικό τίτλο «ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ», για να υπάρξει η μεγαλύτερη  εγγύηση, ότι θα διαβαστεί από πολλούς και το κυριότερο ,ότι το περιεχόμενο των κεφαλαίων του θα έχει και το ανάλογο πρακτικό αποτέλεσμα.

Τα βασικά κεφάλαια που – κατά τη γνώμη μου – πρέπει να περιέχει το πιο πάνω βιβλίο και το τοπικό παράρτημα που πρέπει να περιληφθεί σ’ αυτό αναφερόμενα  σε τίτλους και μόνο ,λόγω του ότι δεν υπάρχει  χώρος για περαιτέρω Ανάλυση είναι τα παρακάτω:

ΓΕΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ

ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Επαναφορά στον ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ανάγκη της κυριαρχίας της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ στην διαμόρφωση των Κοινωνικών και Οικονομικών συσχετισμών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Επικαιροποίηση - χωρίς κανένα αστερίσκο – της θέσης των εργαζομένων στο ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ περιβάλλον ,που πρέπει να είναι “Πρώτο τραπέζι πίστα”

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Καταξίωση του Δημόσιου τομέα και γενικότερα του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Θεσμική πιστοποίηση της Αποκέντρωσης και της Αυτοδιαχείρισης

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ

Η ενεργοποίηση Πρωτοβουλιών και Κινημάτων από την βάση της κοινωνίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ

Η σηματοδότηση Ορατών Σοσιαλιστικών Αρχών

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

ΙΔΕΟΛΟΓΟΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙΤΕ για μια άλλη πιο ξάστερη πραγματικότητα

Για να ζήσουμε όμως αυτήν την νέα πραγματικότητα ,απαιτείται και μια άλλη νοοτροπία από Θεσμούς, Συλλογικότητες αλλά και πολίτες .Με βασικούς Στόχους τον εκσυγχρονισμό ,την αποδοτικότητα και την κοινωνική Ωφελιμότητα.

Και ας έρθουμε τώρα στο :

ΤΟΠΙΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Στο τοπικό Παράρτημα πρέπει να υπογραμμίζεται ιδιαίτερα η Αξίωση για ΔΗΜΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ των απαραίτητων θεσμών, εξουσιών, λειτουργιών, Αρμοδιοτήτων και Πόρων.

Σχετικά με αυτήν την Αξίωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως ευχάριστο γεγονός η  Παρέμβαση του Δήμου σχετικά με τα  τα οικόπεδα  Ζαϊρας και  Κυμοθόης. Αλλά μέχρι εκεί. Γιατί αυτή η  Παρέμβαση, είναι μία «Προγραμματική Παρωνυχίδα» σε μια Συνολική Διαφορετική Δημοτική Πολιτική. Γιατί ουσιαστικά Ακυρώνεται από τις Δημοτικές Αποφάσεις για το ΠΑΛΑΙ και από την επιλογή για την κατασκευή στο Παλαιό Τέρμα μίας Απλής Πλατείας και μάλιστα όταν προγραμματίζεται ν’ αγοραστούν από τον Δήμο οι εμποδίζουσες ιδιοκτησίες και με τίμημα, όχι και τόσο Ασήμαντο. Κρίμα!!!

Αλλά και πολλές άλλες Αποφάσεις που πάρθηκαν ή δεν πάρθηκαν ενώ ήταν απαραίτητες , που αντί να αποχαρακτηρίζουν την Σημερινή Συντηρητική Δημοτική Πολιτική , την χρωματίζουν πιο έντονα.

Θα ήθελα να σταθώ λίγο περισσότερο στο θέμα της ΖΑΪΡΑΣ που περιλαμβάνεται στο ενιαίο πρόβλημα «Θερινοί Κινηματογράφοι» και να εκφράσω την έκπληξή μου ,ότι κάποιες Δημοτικές Κινήσεις της Αντιπολίτευσης με ανακοινώσεις τους ,επιδιώκουν να μονοπωλήσουν τους Αγώνες που δόθηκαν για τους «θερινούς κινηματογράφους»

Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά. Γιατί πολλαπλούς Δημοτικούς Αγώνες για την κατοχύρωση των οικοπέδων των  κινηματογράφων του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ και της  ΖΑΪΡΑΣ ,κύρια στις δεκαετίες 1980 και 1990 δόθηκαν από δύο κινηματικές  Δημοτικές Κινήσεις της εποχής εκείνης, που από κάποιους χαρακτηρίζονταν «ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ»…κι αυτές είναι το «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΓΑΛΑΤΣΙ» και η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ». Οι πιο πάνω Δημοτικές Κινήσεις πραγματοποίησαν διάφορες εκδηλώσεις ,για να σωθούν οι «θερινοί κινηματογράφοι» ,όπως και διάφορες παρεμβάσεις προς τους κρατικούς φορείς ,τις τοπικές εξουσίες και βέβαια προς την Γαλατσιώτικη κοινωνία.

Αυτή είναι η ιστορική Αλήθεια και καλό είναι να μην ξεχνιέται.

Προσωπικά όμως πιστεύω και το τονίζω επί πολλά χρόνια, ότι αν θέλουμε να υπάρξει μια άλλη εποχή στο Γαλάτσι, Διαφορετική απ’ αυτή που έχει επιβάλλει η πολύχρονη Δημοτική Συντεχνία, πρέπει να ξεπεράσουμε τις Δευτερεύουσες Αντιθέσεις ,που μας ταλανίζουν ανεξήγητα και να συγκροτήσουμε ένα «ΕΝΩΤΙΚΟ ΤΟΠΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ» με προοδευτικό πρόσημο.

Δεδομένου ,ότι μια Διαφορετική πορεία μπορεί ν’ αρχίσει και από κάτω και όχι να την περιμένουμε μόνο από τη κορυφή .

Το Μέλλον προσκαλεί Ιδεολόγους, Αγωνιστές και προπάντων τις Νέες Γενιές να πρωταγωνιστήσουν. Ελπίζω – επιτέλους- να υπάρξει η Ανάλογη Ανταπόκριση.

ΓΑΛΑΤΣΙ   ΙΟΥΝΗΣ 2020

Φιλικά

Ηλίας Μιμηγιάννης

Κιν: 6981 243101

 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Κυβέρνησε Πέντε ολόκληρα  χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ .Όσοι είχαν πιστέψει τα προεκλογικά του ,(ότι είχε στο τσεπάκι του τις αριστερές λύσεις)  , τώρα κουβαλάνε πίκρα για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υποχρεώθηκε να ακολουθήσει .                                                                   
Τώρα ,είτε μένοντας στο κόμμα , είτε φεύγοντας,  έχουν καταλάβει  τις δυσκολίες και την δύναμη του συστήματος, ότι   απαιτούνται άλλοι ριζοσπαστικοί όροι και προϋποθέσεις για τον κοινωνικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.  Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ   << ενηλικιώθηκε >>  και γι αυτό ασκεί πολιτική ήπιων τόνων απέναντι στην πολιτική της Ν.Δ.  επί του ΚορονοΪού.                                           
Πολιτική διαφορετική  από αυτή που ασκούσε , ως αντιπολίτευση,  μέχρι το 2015.    .  

Αντίστοιχη << ενηλικίωση >> σημειώνεται και στην Νέα Δημοκρατία . Όντας  στα πράγματα, η πανδημία την υποχρεώνει να ασκεί πολιτική αντίθετη   με τα νεοφιλελεύθερα δόγματά της  ,όσο αφορά την αγορά και την ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας.                                             
Τώρα , ο Κορονοϊός την υποχρεώνει να εκθειάζει την αποστολή του δημόσιου συστήματος υγείας, να  καταλαβαίνει  την σκληρότητα απανθρωπιά  της << αυτορρύθμισης>> >> και της θεοποίησης των αγορών. Τώρα ,η Ν.Δ., ενηλικιώνεται . Η ζωή την ανάγκασε να καταλάβει  ότι  με τις   αντιλαϊκές  << κατασκευές >>  των  Θάτσερ – Ρήγκαν  δεν μπορείς να κυβερνήσεις, όταν η επιδημία σου χτυπάει την πόρτα. Άλλωστε, το ίδιο συνέβη με την συμφωνία τω Πρεσπών  που ενώ την πολέμησε με υπερεθνικό πλην ψηφοθηρικό φανατισμό, τώρα  ,ως κυβέρνηση την… σέβεται!   

Συμπέρασμα :  Η επιδημία, πέραν των οδυνηρών  μεταβολών στην ζωή μας, δίνει και μία ευκαιρία στον άνθρωπο:
Να σκεφθεί πόσο λάθος έχει στοιχηθεί  πίσω από  διακηρύξεις και κομματικά δόγματα και να αναθεωρήσει τον τρόπο της σκέψης του ,τα   λαθεμένα  πιστεύω του  , τις αντιλήψεις του ,τις κάθε φορά, επιλογές του….

 Του Ίκαρου Πετρόπουλου 

 

Διαβάστε περισσότερα του ιδίου

 

     Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;

     Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

 

 

Επιτέλους μια σπουδαία, υπέροχη είδηση!

Στις 18 Μαΐου, το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης του Γαλατσίου, πήρε μεταξύ άλλων την απόφαση για «τη δημιουργία κοινόχρηστου χώρου και θερινού κινηματογράφου».

Έτσι, επί της Λεωφόρου Γαλατσίου 73, σε λίγο καιρό θα πάρει και πάλι τη θέση της η «ΖΑΪΡΑ», ο κινηματογράφος που για 36 χρόνια, περίπου, γέμισε τις καλοκαιριάτικες νύχτες μας, με μαγεία και λάμψη!


Η «ΖΑΪΡΑ», ήταν ο δεύτερος μεγάλος κινηματογράφος της καρδιάς μας, μετά τον «Αλέξανδρο», που είχε την πρωτοκαθεδρία λόγω της θέσης του στο Κέντρο της πόλης, και της πιο εύκολης πρόσβασης.

Όμως δεν ήταν λίγες οι φορές, που υπήρχαν νύχτες, που πλημμύριζε από κόσμο, προβάλλοντας ποιοτικές ταινίες, ελληνικές και ξένες.

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, κατεδαφίστηκε, την επόμενη μέρα του χαρακτηρισμού του ως διατηρητέου και για πάνω από 20 χρόνια, παρέμεινε ένα χορταριασμένο οικόπεδο, χωρίς να θυμίζει σε τίποτα τις παλιές ένδοξες εποχές.

           

 

Η μόνη υπενθύμιση του χώρου και του «σινεμά» η ονομασία της στάσης του λεωφορείου, που βρίσκεται και σήμερα εκεί: στάση Ζαΐρα!

Δεν ξέρω πόσο συνειδητοποιούν οι Γαλατσιώτες, τη σημασία αυτής της απόφασης, για την πόλη μας, για μας τους ίδιους, για τη ζωή μας!

Κάποτε στο Γαλάτσι υπήρχαν 5 κινηματογράφοι… οι χειμώνες, αλλά κυρίως τα καλοκαίρια μας, έβρισκαν πολλούς από μας, στην κλειστή αίθουσα η στο μεγάλο περιφραγμένο οικόπεδο, με το χαλίκι και τις πλαστικές καρέκλες, με το φεγγάρι και τ αστέρια, να «παρακολουθούν» μαζί μας την ταινία!

Και πως τα καταφέραμε και μέχρι σήμερα δεν είχαμε κανέναν!

Όμως να που μετά τόσα χρόνια, όταν σε ολόκληρη την Αθήνα, αλλά και γενικότερα στην Περιφέρεια, δεν υπάρχει η είδηση της δημιουργίας ενός κινηματογράφου, έρχεται η αναβίωση ενός θερινού σινεμά, στο Γαλάτσι, να μετατρέψει και πάλι τις καλοκαιρινές μας νύχτες, σε … μαγικές!

Ετοιμαστείτε, λοιπόν κι ας είμαστε ακόμα στα… «ΠΡΟΣΕΧΩΣ», όπου νάναι το «έργο, αρχίζει»…. «πασατέμπο, σάμαλι, κωκ», τα «εφόδια» για να περάσει το δίωρο και το αγιόκλημα με το γιασεμί, απλωμένα σε ολόκληρη τη μάντρα, να ευωδιάζουν, γυρίζοντας μας πίσω στα χρόνια της αθωότητας!

Δήμαρχε, έτσι να τη φτιάξεις, πάλι τη «Ζαΐρα»….. με «αγιόκλημα και γιασεμί»!

 

* πριν πολύ χρόνο, είχα την ευκαιρία, σε συζητήσεις μου με τον Δήμαρχο, να ακούω να μου περιγράφει τα σχέδιά του, για την δημιουργία και ξαναλειτουργία της «Ζαΐρας» και ομολογώ, πως δεν τον πίστεψα. Τελικά, έλεγε την αλήθεια. Και για μένα αυτό δεν είναι το σημαντικό, αλλά το ότι μου έδειξε, πως βλέπει με μια άλλη ματιά την πόλη, που μεγάλωσε και τον ανέδειξε σε πρώτο πολίτη της! Δεν του φτάνει να την διοικεί καλά, αλλά νοιάζεται για αυτήν! Γιατί, πράγματι, εκείνο, που χρειάζεται μια πόλη, πέρα από την σωστή διαχείριση της καθημερινότητας, είναι, κάποιος η και πολλοί, που έχουν εξουσία, να έχουν….και «όραμα» για αυτήν. Και ο σημερινός δήμαρχος, είχε… ή άρχισε να έχει! ( και αν έχουμε τώρα πια, από καιρό «απομακρυνθεί», οφείλω να του το αναγνωρίσω)

 

**δείτε ένα μικρό αφιέρωμα, που ετοίμασα για αυτά τα υπέροχα θερινά σινεμά. Και βέβαια, εξαιρετικά αφιερωμένο, στην "παλιοπαρέα" της φεγγαράδας, του Μπυράλ, και τα σουβλάκια του Βελή, τα μπιλιάρδα του Αγάθου, της λέσχης του Αλέκου, της "Χαράς", της "Άνεσις¨, του "Στάρ¨, της "Ζαΐρας", του Αλέξανδρου"!


Mανώλης Τσουπάκης
Δημοσιογράφος

 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Συνάντηση χωρίς αύριο

Πόλη που δεν διεκδικεί ,δεν παίρνει. Απλά χάνει!

Ανταποκρίθηκε σύσσωμη η Δημοτική αντιπολίτευση στην πρόσκληση της ΔΡΑΣΗΣ ,για  μία ενημερωτική  συνάντηση .
Παρουσία δήλωσαν οι δημοτικοί Σύμβουλοι:
Ζέρβα Έλενα, Ζώμπος  Κώστας, Παναγιώτου Σπύρος , Σαπουνά Αγγέλικα, Χαραλαμπίδης Γρηγόρης,Χωριανόπουλος Νίκος .
Παρόντες  και οι Μιμηγιάννης Ηλίας , Παπαδοκωστόπουλος Άρις ,τ ο προεδρείο της ΔΡΑΣΗΣ( Ανδριόπουλος  Ζάκης,Μπουλούτης,Πετρόπουλος), ο πρόεδρος του Συλλόγου Επτανησίων ( Ζαβιτσιάνος ), η Γραμματέας του Συλλόγου Πελοποννησίων ( Γκολφινοπούλου Ρέα ) στην έδρα του οποίου φιλοξενήθηκε η συγκέντρωση , ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού( Τάκης  Παπαζαφειρόπουλος ) και μερικοί ακόμη πολίτες. 
Κεντρικό πρόσωπο της συγκέντρωσης  η έμπειρη  περί τα δασικά, δικηγόρος  Χρυσαυγή Γκουβέτσου, που προσκλήθηκε από την ΔΡΑΣΗ να ενημερώσει για τις εξελίξεις γύρω από την δασική – αναδασωτέα περιοχή μας (Τουρκοβούνια ),μετά την ανάρτηση των δασικών χαρτών και τις εν εξελίξει δίκες.
Κατά την κ.Γκουβέτσου οι εξελίξεις είναι αρνητικές, οι δικαστικές αποφάσεις  που έχουν εκδοθεί και όσες αναμένονται, δεν  προοιονίζονται θετικές,το ίδιο και οι αναρτήσεις που έχουν γίνει στους δασικούς χάρτες.  Καταλόγισε ασυγχώρητη αδράνεια  στην  πλευρά του Δήμαρχου. Στην συζήτηση παρενέβησαν σχεδόν όλοι οι παρευρεθέντες. 
Όμως ,το θέμα περιορίστηκε στην  καθαρά  νομική του διάσταση και στις σχετικές επ αυτού πληροφορίες και διευκρινίσεις .  Ως προς την άλλη πλευρά,την κοινωνική και την << θέση πόλης >> επάνω στο ζωτικό ζήτημα,όχι μόνον   για την πόλη, αλλά και ολόκληρη την Αττική, δεν ακούσαμε κάτι σχετικό. Κάτι είπε η ΔΡΑΣΗ, κάτι ο Μιμηγιάννης, όμως κυριάρχησε η αρνητική  δικαστική εξέλιξη. Είχε/έχει θέση η πόλη  και πως τεκμηριώνει  την  εναντίωσή της  στον  διαγραφόμενο κίνδυνο οικοπεδοποίησης της περιούσιας έκτασης;
Κορεσμός; κούραση; Απογοήτευση; Παραταξιοποίηση;.                                                                                                                 
Πώς να μιλήσεις για διεκδικητικό κίνημα  μίας πόλης-  περιοχής με διάχυτα αυτά τα στοιχεία και έναν Δήμαρχο που έχει πάρει επάνω του ολόκληρη την πόλη; 


Του Ίκαρου Πετρόπουλου

Διαβάστε περισσότερα του ιδίου

 

     Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;

     Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη

 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Στο Βήμα Της Κυριακής  10/5/20 , φιλοξενείται  ενδιαφέρον-διδακτικό άρθρο του πρεσβευτή της Ρωσίας στην Ελλάδα, Andrey Masloy, με τίτλο << 75 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΙΚΗ  ΠΟΥ ΔΙΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ>>.                                                                                                 

Ο κ.  πρεσβευτής αναφέρεται στις τρομακτικές θυσίες του σοβιετικού λαού ( 27 εκ. ζωές ),στις μάχες Μόσχας, Στάλινγκραντ ,Λένινγκραντ ,Κουρσκ , όπου κρίθηκε ο πόλεμος και η ήττα του φασισμού, αναφέρεται και στην υπονόμευση του ρόλου της ΕΣΣΔ από πλευρές και όργανα της ΕΕ , που  ανακηρύσσουν συνυπαίτιους του πολέμου  την ΕΣΣΔ με την Γερμανία του Χίτλερ!! ……..

 Παραθέτω, χωρίς σχολιασμό απόσπασμα:

<< …Θυμόμαστε και τους Έλληνες  που είπαν  το << ΟΧΙ>> στους εισβολείς .Σε αντίθεση με πολλούς άλλους, ο Ελληνικός λαός δεν  έσκυψε το κεφάλι του μπροστά στον εχθρό. Έδειξε το μεγαλείο του, το σθένος του ,την ακλόνητη βούλησή του ,ξεσηκώνοντας έτσι  τους Ευρωπαίους αντιφασίστες. Τα  επετειακά μετάλλια για τα 75 χρόνια  της νίκης  απονεμήθηκαν φέτος με  διάταγμα του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν,  στον Μίκη Θεοδωράκη ,στον Κάρολο Παπούλια  και στον  Μανώλη Γλέζο λίγο πριν τον θάνατό του. Στο πρόσωπό τους τιμάμε την Ελληνική εθνική αντίσταση.  Δίπλα στους Έλληνες αδελφούς πολεμούσαν  δεκάδες Σοβιετικοί  που δραπέτευσαν από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είμαστε ευγνώμονες  στην Ελλάδα για την διατήρηση των Σοβιετικών τάφων  και μνημείων ……….>>

Διερωτώμαι ,την ώρα που οτιδήποτε θετικό για την κυβέρνηση από ΜΜΕ της δύσης, γίνεται κεντρικό θέμα στα  εγχώρια ΜΜΕ, αυτή η αναγνώριση της χώρας μας  και των  ξεχωριστών παιδιών της  ,  από μία πολύ μεγάλη χώρα, όπως η Ρωσία, δεν θα έπρεπε να είναι η είδηση της ημέρας;  

 

Tου Ίκαρου Πετρόπουλου

 

Διαβάστε περισσότερα του ιδίου

 

     Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;

     Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πληροφοριακά Στοιχεία

Την  Κυριακή 15/12/19  στα Τρίκαλα, με την εκδρομή της ΔΡΑΣΗΣ , βρεθήκαμε μπροστά σε μία  πόλη ,πανελλαδικά γνωστή για τους πολυάριθμους επισκέπτες,  που όμως, έχει μία σπάνια λειτουργικότητα. 
Έχει κι έναν πετυχημένο Δήμαρχο ( Παπαστεργίου ) ,πανελλαδικά γνωστό, που πρόσφατα εκλέχτηκε και πρόεδρος στην ΚΕΔΕ.
Ο κ.Παπαστεργίου μας καλωσόρισε ,μας ενημέρωσε για την πόλη του και πρόθυμα δέχτηκε ερωτήσεις .
Με κατηγορηματικό τρόπο, μας διαβεβαίωσε ότι, η επιτυχία του οφείλεται στην   συλλογική δουλειά και   στο όραμα για την πόλη,τόσο του ιδίου, αλλά  και  των συνεργατών του,όπως και των προκατόχων του,δηλαδή στοιχεία που απουσιάζουν από την δική μας πόλη,το Γαλάτσι.   Και μιας και μιλάμε για συλλογική δουλειά και  όραμα ,ας ανατρέξουμε σε δύο  στοιχεία: 
                                                                                                                                                                   
 Α .Κέντρο πόλης.Όλοι  αναφέρονται σ αυτό , σε  καμία ,όμως,δημοτική αρχή , δεν υπήρξε όραμα, ούτε υπεύθυνη συλλογική δουλειά . Γιατί το όραμα για να πραγματωθεί απαιτούνται και ρήξεις.Με αντίθετο το Γαλάτσι,ολυμπιακοί αγώνες δεν θα γίνονταν,το 2004.Αν υπήρχε όραμα η πόλη θα το είχε πετύχει,  πρώτα ως ολυμπιακός Δήμος ,και δεύτερο με έγκαιρη και δυναμική παρέμβαση στην ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, όταν  γίνονταν οι μελέτες για την γραμμή u4 του μετρό.

Β. ΠΑΛΑΙ. Το κίνημα της πόλης   είχε αποτρέψει την μετατροπή του σε εμπορικό κέντρο και   είχε σχεδιάσει και προωθήσει   την οραματική προοπτική  ένταξης του ΠΑΛΑΙ στην λειτουργία της πόλης.Μίας πόλης που ενώ προσφέρει πολλά  στο λεκανοπέδιο και εδικαιούτο ενός σοβαρού  έργου, εν τούτοις, δεν διαθέτει υποδομές, δεν έχει κέντρο πόλης ,ούτε σημεία αναφοράς και κοινωνικής συνεύρεσης των πολιτών.                                                               
Η προοπτική αυτή << έφυγε>> ταυτόχρονα με την αποδυνάμωση του κινήματος και την απουσία οράματος από τις Δημοτικές αρχές. Ποιο ήταν το όραμα; 
Μα ,η μεταφορά του <<σφυγμού>> της πόλης  στην περιοχή  μεταξύ του Άλσους Βέικου  και του ΠΑΛΑΙ,( αλλαγή προσανατολισμού της πόλης ) με επίκεντρο την νεολαία  και πραγματική άνθηση  του αθλητισμού - πολιτισμού . Τούτο προυπέθετε :                                                                                                                                         
Πρώτον :Διεκδίκηση της ολυμπιακής  εγκατάστασης από τον Δήμο σε συνεργασία( κι  όχι αντιπαραθετικά ) με το κίνημα της πόλης -περιοχής και λειτουργία της ως κυψέλη αθλητισμού –πολιτισμού . Η ΔΡΑΣΗ και το κίνημα της πόλης- περιοχής ,  είχε επωάσει την λύση  επιτυγχάνοντας ομόφωνες απόφασεις των Δημοτικών Συμβουλίων των Δήμων Γαλατσίου ,Ν.Ιωνίας , Αθηναίων  και  συνέργεια της Περιφέρειας Αττικής .                                                                                       
Δεύτερον: Επικοινωνία  του κλειστού αθλητικού κέντρου ( Άλσος Βέικου ) με το ΠΑΛΑΙ,είτε με υπόγεια σήραγγα ,έιτε με υπέργεια,καλαίσθητη,οικολογική  γέφυρα ( όχι βέβαια την υπάρχουσα). 
Τρίτον:Εγκατάσταση στο ΠΑΛΑΙ   ορισμένων κεντρικών υπηρεσιών ( Δημαρχείο ,Εφορία,ΙΚΑ....),που  κυρίως ,λειτουργούν μέχρι το μεσημέρι.Επίσης,ορισμένες υποστηρικτικές δημοτικές δραστηριότητες ( καφέ – πρόχειρο φαγητό....)                                                                                                                       
Τέταρτον:Βελτίωση και αξιοποίηση του ασφαλτωμένου  εσωτερικού δρομίσκου στο αριστερό της λεωφόρου για την εύκολη μετακίνηση των κατοίκων προς ΙΚΑ- Εφορία κ.λ.

Ευνόητο είναι ότι,μία δυναμική κοινωνία (Δήμος – κίνημα ),θα εξασφάλιζε τα έξοδα λειτουργίας,πέραν άλλων,  από τα ανταποδοτικά των υπηρεσιών  που θα στεγάζονταν.  Ευνόητο είναι ότι θα παρουσιάζονταν προβλήματα.Όμως , η οραματική πολιτική για να  πετύχει, θα τολμήσει ακόμη κιαι ρήξεις,  κρατώντας ανοιχτή    την προοπτική διευθέτησης των προβλημάτων που θα προκύπτουν .
Διαφορετικά, τακτοποιείς την συνείδησή σου,υποστηρίζοντας το ανέφικτο,ρίχνοντας στην χάση και στην φέξη ορισμένες  στρακαστρούκες!

 

Του Ίκαρου Πετρόπουλου

 

Διαβάστε περισσότερα του ιδίου

 

     Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;

     Αντίο....Βασίλη Αποστολίδη

 

 

  1. Ροπή στην παραξενιά;
  2. Επικίνδυνος ο υποσταθμός της ΔΕΗ στο Γαλάτσι;
  3. Ψηφίσματος συνέχεια... Γιατί δεν προσκλήθηκαν οι Α.Ε. και Α.Ο.Γαλατσίου;
  4. Mυρωδιά από Δημοτικό Συμβούλιο ( 21/10/2019)
  5. Δεν είμαι μηχανικός...ούτε Δήμαρχος!
  6. Περίπατος στο Γαλατσι
  7. Γιατί κάποιοι δεν ..εκτέθηκαν στις Δημοτικές εκλογές.
  8. Γιατί δεν κατέβηκες στις Δημοτικές εκλογές;
  9. Απλή αναλογική - Να την προστατεύσουμε
  10. Πολιτική ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος του Ιουλίου 2019.